Solliciteren na verlies

Hi, Wat verdrietig, ik heb mijn zoontje ook 2 dagen voor de eindstreep verloren. Denk niet dat er groter verdriet bestaat. Veel banen gehad en kan me je gevoelens indenken. Mijn ervaring in veel wisseling van baantjes is dat je privé en werk beter gescheiden kunt houden. Zeker wanneer het niet van belang is om het te vertellen zou ik daar erg voorzichtig mee omgaan helaas is niet iedereen even begaan met je zoals je misschien zou hopen en zou er met die info anders kunnen worden gereageerd. Dat is mijn ervaring, ik wens je een nieuwe baan toe waarin zoiets kwetsends niet in de weg zal staan. Dat is wat ik sterk voel, maar het blijft natuurlijk je eigen keus. Liefs en sterkte Mede moeder van een jongensbaby engeltje xxx

Ik heb zelf 2 maanden na het verlies van onze dochter ergens gesolliciteerd, en heb wel het verhaal verteld. Ook wisten daardoor eigenlijk al wel dat wij snel weer zwanger wilde worden. Hier was dat gelukkig geen probleem, 5 maanden na dat ik hier begin werd ik zwanger :) en 1,5 jaar later ben ik hier nog steeds gelukkik

Dag sterrenmama, we zitten in hetzelfde schuitje helaas. Ik ben vorig jaar bevallen van onze stilgeboren zoontje met 36 weken zwangerschap. Ik wilde daarna echt niet werken. Ik had een baan waar je met veel narigheid in de wereld moest omgaan, en dat kon ik er op dat moment echt niet bij hebben, ook niet voor een paar uurtjes per weer om te reïntegreren. Dus ik heb mijn baan opgezegd en ik ben ziek uit dienst gemeld, waardoor ik nu een ziektewet uitkering krijg. Ik merk nu een half jaar later dat ik weer wil gaan werken maar weet ook niet zo goed hoe en of ik dit ga brengen in een sollicitatie aangezien ik dan bang ben dat ze iemand anders kiezen die niet in de ziektewet zit. Met het UWV gesproken en we hebben verschillende opties. 1) het is helemaal aan ons zelf of je er iets over wilt zeggen bij gesprekken, dat is niet verplicht. 2) je kunt het melden in gesprekken en bv kijken hoe flexibel ze zijn met extra verlof bij kopen, flexibele werktijden. 3) je kunt het wel zeggen en bij nieuwe werk aangeven dat ze je voor een proefperiode aan kunnen nemen waarin je deeltijd kan opbouwen bij je nieuwewerk. Dan betaalt het UWV voor 2 maanden nog jouw salaris voor je nieuwe werkgever (dus 'gratis' werknemer voor hun), als je niet zieker wordt zijn ze daarna wel verplicht om je iig een 6 maanden contract te geven. 4) je kunt ook even in de ziektewet met uitkering blijven en in overleg en op eigen verzoek anders uren opbouwen met vrijwilligerswerk of een reïntegratie bij bepaald werk. Dus er is veel mogelijk.. ik weet zelf nog niet wat ik ga doen. Ik heb nu 2 sollicitaties lopen en ik denk dat ik in het 1e gesprek niks ga zeggen alshet bv mogelijk om daar deeltijd te werken. Dan gaat het hopelijk goed. Misschien in een 2e gesprek, maar ligt ook helemaal aan de sfeer in het gesprek en wie er tegen over mij zit. Hopelijk helpt deze info wat. Liefs en sterkte

Hier heb ik ervaring mee. Na het verlies van mijn dochter met 41 weken, verloor ik ook mijn baan bij het UWV. Ik werd ziek uit dienst gemeld, maar wilde wel heel graag werken. Eerst heb ik vrijwilligerswerk gedaan op de crèche van mijn andere dochter. Vervolgens ben ik gaan solliciteren op banen die ik dacht aan te kunnen. De enige die mij aannam was de werkgever waar ik niks heb verteld. Een proefplaatsing (twee maanden op kosten van het uwv in dienst) klinkt mooi, maar impliciet zeg je hiermee dat je een risico bent voor de werkgever. Ik heb om die reden dat ook niet voorgesteld. In de proeftijd was er heel toevallig een collega die naar een begrafenis van een baby ging. Toen heb ik het met tranen gedeeld. Inmiddels zijn we een jaar verder en ben ik een contractverlenging en een zoon rijker. Mijn tip deel het verlies pas nadat je bent aangenomen en over een kinderwens zou ik niks zeggen.

Hi Mama! Ik zit/zat in hetzelfde . Onze eerste is geboren nov 2022 ⭐️ en in maart 2024 een tweede zoon mogen verwelkomen (en nu pril zwanger). Mijn baan paste niet meer bij mijn situatie (werk kwam te vaak in mijn privé tijd) dus opzoek gegaan naar een ander bedrijf. Uiteindelijk een tof bedrijf gevonden en gesolliciteerd, werd vrij snel gebeld en de mevrouw probeerde raakvlakken met het dagelijks leven te vinden en kwam dus op kinderen uit. Van nature kwam bij haar de vraag: oh heb je kinderen en toen heb ik het eerlijk verteld (ik vind het vaak lastiger om het later te vertellen dan direct) en wat bleek, zij heeft hetzelfde meegemaakt. Dit zorgde direct voor een connectie en fijn dat je dan met 2 woorden elkaar kunt begrijpen. Het gesprek was overigens zo goed dat ik gelijk aan aanbod heb gekregen. Mijn tip: doe wat je zelf prettig vind en als je het wel verteld en het is een “issue” of reden voor niet aannemen dan moet je je sterk afvragen of het wel je plek zou zijn. Het is nu eenmaal een heftige gebeurtenis die je altijd bij blijft maar er zijn veel meer dagen/momenten dat je je fantastisch en goed/prima voelt. We zijn niet alleen maar verdrietig en gedeprimeerd. 💪❤️ Wat betreft een nieuwe zwangerschap, werkgevers mogen hier niet naar vragen maar kom op als je een jonge vrouw (in mijn ogen nu <40) kun je er vanuit gaan dat er mogelijk kinderen komen of niet. Maargoed mama zijn keiharde werkers 😍

Ik zou het misschien niet expliciet benoemen in een gesprek als zijnde ‘probleem’, maar op je cv/sollicitatiebrief aangeven als je je voorstelt. Vaak zie je op een cv of motivatiebrief ook een stukje van wie je bent naast werk. Daarin zou je kunnen aangeven dat je naast je werk trotse moeder bent van *naam* met een sterretje/kruisje er achter. En vervolgens doorgaat met hobbies e.d. Zo is het bekend hij de werkgever, maar maak je het onderdeel van wie je bent in plaats van dat je het brengt als een risico voor de werkgever

Wat verdrietig om te lezen. Ik werk als HR Adviseur. Persoonlijk zou ik echt je gevoel volgen en doen wat goed voor jou voelt. Het zegt misschien ook iets over de organisatie en de mensen die er werken als er niet op een “menselijke” manier op gereageerd zou worden. Ik zou zelf graag ergens werken waar ik gehoord word. In mijn werk zou dit dan ook echt nooit een reden zijn om iemand geen kans te bieden. Als er gevraagd wordt naar kinderen kun je zelf kiezen wat je wel en niet vertelt. Volg je gevoel 😘. En als antwoord op je 2e vraag: een werkgever weet dat de kans erin zit dat mensen in voornamelijk een bepaalde leeftijdscategorie een kinderwens hebben. Dus daar zou ik me echt niet druk om maken. Belangrijkste tip: doe waar je blij van wordt 🌼. Ergens blijven zitten met tegenzin draagt niet bij aan je mentale gezondheid.