Somberheid na verlies

Hoi Tianne, heel herkenbaar dit. Ik ben ook begin februari ons kindje verloren en werk nu 2 dagen van 2 uur. En ik merk dat dat nu al meer dan genoeg is. Ik ben nog snel heel moe en daardoor ook prikkelbaar. De ene dag gaat het beter dan de ander. Maar ik heb de rust echt nodig op de dagen dat mijn zoon naar de gastouder gaat. Mijn tip aan jou: wellicht een stapje terug doen. Tijd voor jezelf plannen (massage, kapper, schoonheidsspecialiste) en heb je nazorg? Ik heb fijne gesprekken met maatschappelijk werk van het ziekenhuis; dat helpt ook. Veel sterkte ermee!

Ik ben vorig jaar feb bevallen van onze dochter met bijna 24 weken. Ik ben dit jaar feb pas weer gaan werken. Ik heb al die tijd bij huis gezeten en zelfs dat was al genoeg. Ik herken je gevoel en je korte lontje. Mijn andere dochter is ook 2 en ik vond dat ook echt lastig. Nu gaat het wel goed. De tijd heelt niet alle wonden maar maakt het uiteindelijk wel dragelijker.

Ik vind het knap van jullie dat jullie al aan het werk zijn. M’n zoontje is ook begin februari geboren met 23.6 weken. Ik vind het al moeilijk om naar de winkel te gaan. Of ergens op visite. Dan ben ik echt op. 😔 elke dag gaat het iets beter maar om te zeggen te gaan werken zie ik nu nog niet gebeuren bij mij.

Dat snap ik heel goed hoor! Bij mij is het ook de ene dag beter dan de ander. Ik was 17 weken zwanger, wellicht maakt het dat minder pittig. Weet ik ook niet.. maar jouw termijn lijkt me NOG moeilijker.. 😕

Ik herken wat je zegt. Wij zijn laatst januari met 16 weken ons kindje verloren. Ik vind het knap dat je alweer aan het werk bent. Denk aan jezelf ❤️ Ik kan het op het moment niet opbrengen om te werken, hoe graag ik op de goede momenten ook zou willen.. Ik vind en voel me zelf onstabiel. Zo heb ik1 slechte dag en dan een paar goede en dan weer meerdere slechte dagen achter elkaar. Geen pijl op te trekken en ook niet hoe ik reageer op sommige situaties.. Gisteren heb ik voor het eerst gesproken met een praktijkondersteuner ggz, fijn maar ook confronterend. Ben benieuwd wat ik er aan ga hebben, maar het is fijn om er met iemand over te kunnen praten en ander inzicht te krijgen.

Ik herken je heel goed! Voor mij was dit een teken dat ik een stapje terug moest nemen en rustiger aan ging doen met re-integreren. Eerst thuis de prikkels aan kunnen.

Ik weet niet hoe jullie zwangerschap ten einde is gekomen maar termijn zou niet minder of meer zwaar moeten zijn. Helaas heb ik de maand voordat ik zwanger werd van Skyler een miskraam gehad. Deze had ik eigenlijk gewoon niet verwerkt. Ben toen ook de dag na m’n miskraam ook gaan werken. Ook hebben wij een traject van 4 jaar erop zitten met nog een operatie aan m’n baarmoeder. Ook hebben wij de beslissing zelf moeten nemen. En dat alles komt er nu allemaal uit. Maar dat betekend niet dat het voor een ander minder erg zou moeten zijn. Ik heb hierdoor geleerd dat ik eerst mezelf weer “goed” moet voelen en weer een beetje kan gaan genieten voordat ik weer aan het werk gaat. Niet dat ik straks weer lange tijd thuis zit.

Nee ik denk ook dat je gelijk hebt hoor. Alleen als ik dan aan anderen lijkt het me soms nog lastiger dan dat mijn eigen situatie is. Het hartje van ons zoontje is onverwacht gestopt met kloppen, hier is geen oorzaak voor gevonden. Maar als je dan al over de 20 weken heen bent en je je kindje dagelijks voelt lijkt het me nog hartverscheurender..😢 Je hebt een pittige tijd achter de rug als ik dat zo lees. Neem echt je tijd hiervoor! 💙