13 Reacties

2 jaar geleden

Ons zoontje is geboren op 27/02/19 en overleden op 12/04/19. Hij had een zeldzame hartafwijking, al gezien tijdens de 20 weken echo. Het was operabel zeiden ze, maar na de geboorte bleek het toch gecompliceerder te zijn. Na veel overleg zouden ze hem opereren, maar een paar dagen later ging hij achteruit en wilde de chirurg zijn beslissing herzien. Ze zijn toen tot de conclusie gekomen dat hij niet te redden was. Hij was toen 2 weken oud. Het ziekenhuis heeft ons ondersteund en geholpen met alles regelen zodat we naar huis konden. Daar hebben we nog 3,5 week intens van onze zoon mogen genieten voordat hij stierf in mijn armen.

2 jaar geleden

Mijn dochtertje is geboren op 08.08.21, ze was kern gezond en het ' sterkste ' kindje op de neonatologie, ze was 8 weekjes te vroeg geboren. Ze is overleden op 22.08.21 omdat ze ziek is geworden in het ziekenhuis door een bacterie, ze hebben toen alles gedaan wat ze konden maar te vergeefs 😓

2 jaar geleden

Bij mijn zoontje lukte een natuurlijke bevallen uiteindelijk niet. Maar hij was niet in stress oid dus zonder verdere zorgen doorgestuurd voor een keizersnede, maar toen hij eruit kwam storten hij letterlijk in elkaar. Ze hebben hem bijna een uur gereanimeerd en na dagen onderzoek bleek hij totaal hersendood geraakt te zijn. We hebben hem na 5 dagen laten gaan. Hij is geboren op 17 juni 2021 en op de 22e, zijn uitgerekende datum overleden in onze armen. Wij hebben hem alleen in coma gezien en na 3 dagen mocht hem pas voor het eerst ook echt vast houden. (Ivm preventief koelen om verder letsel te remmen) Ik merk dat mijn verhaal ook zo anders is dan andere verhalen, mijn zoontje heeft de hele zwangerschap goed doorstaan, maar ik heb hem erna nooit zien bewegen of horen huilen. Hij heeft nooit zijn oogjes opengedaan 😭 Ieder zijn verhaal staat idd zo op zichzelf, en niet te vergelijken maar het verlies is in alles wel even hard emotioneel.

2 jaar geleden

Kippenvel bij het lezen van jullie verhalen. Verschrikkelijk. Heel veel sterkte lieve mama’s ❤️. Het voelt soms zo oneerlijk.

2 jaar geleden

Reactie op CorB

Bij mijn zoontje lukte een natuurlijke bevallen uiteindelijk niet. Maar hij ...
Zo bizar ook. Gewoon uit het niets. Blijft niet te begrijpen.

2 jaar geleden

Op 25 mei is mijn zoon Midas geboren. Ik lag al in het ziekenhuis omdat een vroeggeboorte 100% gegarandeerd was. Midas is 101 dagen bij ons geweest, wel al die tijd ook in het ziekenhuis. Twee dagen voordat hij stierf ging hij ineens achteruit. Dit terwijl de artsen super tevreden over ons mannetje waren. Hij had hoge bloeddruk in zijn longen ontwikkeld. Dit is niet te genezen. De artsen hadden dit nog nooit gemaakt na een langere periode na de geboorte. Dit gebeurt normaalgesproken binnen enkele dagen na de geboorte al. De dood van Midas kwam hierdoor voor zowel ons als de artsen zeer onverwacht.

2 jaar geleden

Reactie op Wendy1606

Op 25 mei is mijn zoon Midas geboren. Ik lag al in het ziekenhuis omdat een ...
Ook zo bizar. Hij begon inderdaad met een 1-0 achterstand. Maar als het zo lang goed gaat, ga je steeds meer hopen op een goede afloop

2 jaar geleden

Kippenvel en tranen bij het lezen van jullie verhalen. Hele dikke knuffel voor jullie allemaal

één jaar geleden

Reactie op CorB

Bij mijn zoontje lukte een natuurlijke bevallen uiteindelijk niet. Maar hij ...
Bij mij hetzelfde verhaal. Tijdens de bevalling dipte de hartslag, maar toen ging ik rustig naar het ziekenhuis voor de zekerheid. Eenmaal daar gebeurde het nog eens, en kwam de spoerkeizersnede al te laat. 25min gereanimeerd, toen klopte z'n hartje weer, maar teveel schade. Hij is ook gekoeld geweest, en pas toen we wisten dat we afscheid moesten nemen mochten we buidelen. Ik vond dat een van de heftigste dingen, dat je kind niet bij je mag/kan. Er is inderdaad best veel verschil of je je kindje hebt horen huilen en het z'n oogjes heeft open gedaan. Of je het overlijden zag aankomen en kon voorbereiden of plotsklaps je verraste. En ook hoe je in het leven staat, positief of misschien wel een schuldvraag hebben. Dat maakt het soms ook lastig om erover te praten helaas.

één jaar geleden

Ik heb een goede zwangerschap gehad en alle echo's waren ook goed. Ons zoontje is als extreem prematuur geboren, 3 maanden geleden. Plots kwamen we erachter dat ik ontsluiting had en hebben we de bevalling kunnen rekken tot dat de longrijpingsprikjes optimaal waren ingewerkt (na 48uur). Door foetale nood is er een spoedkeizersnede uitgevoerd onder algehele narcose. Er was geen tijd meer voor een ruggenprik. Ons zoontje deed het boven verwachting goed, zeker voor zijn geboorte termijn. Een heel dapper en sterk ventje. Hij lag tweeënhalve week op de NICU met ups en downs. Als complicatie op het vechten tegen een agressieve infectie heeft hij een ernstige hersenbloeding gekregen, waardoor zijn vitale functies uitvielen en hij is overleden in onze armen. We hebben tussen angst en hoop geleefd op de NICU, een hele intense tijd in het ziekenhuis. En nu staan we voor een hele moeilijke opgave.. hoe verwerk je deze traumatische gebeurtenissen op een goede manier. We moeten langzaam aan ons leven weer gaan 'oppakken' en zijn bestaan hierin verweven. We zijn zo verdrietig, we hebben zo veel liefde voor ons mannetje gevoeld. En die liefde voelen wij nog steeds, alleen kunnen we dat niet meer fysiek aan hem geven.. hij heeft ons ouders gemaakt en wij zijn heel trots. Fysiek gezien moet ik ook nog verder herstellen door complicaties van de keizersnede. Maar langzaam aan komen we steeds een stapje verder..

één jaar geleden

Reactie op Mama_van_vier

Dank je wel voor je steun, ik hoop idd dat het dragelijker wordt. afgelopen juni was het 1 jaar terug en vond dit wel heel heftig allemaal, zeker nu ik weer zwanger ben is het zo enorm dubbel. Zijn geboortedag was ik erg verdoofd en op zijn sterfdag beleefde ik elk uur weer opnieuw van die dag 🥺

één jaar geleden

Reactie op N12

Ik heb een goede zwangerschap gehad en alle echo's waren ook goed. Ons zoon ...
Hier bijna hetzelfde verhaal in 2020, met een termijn van 26 weken. Ons zoontje heeft zes weken en twee dagen op de nicu gelachen, gesabbeld en met ons geknuffeld. Ook totaal onverwachts een zware hersenbloeding na zes weken waarna hij is overleden. Ik heb iedere minuut ontzettend van hem genoten, maar mis hem nu ook ontzettend.