Stuitbevalling

Jeetje wat een afschuwelijk vooruitzicht! Ik wens je onwijs veel sterkte de komende tijd. Hopelijk kunnen jullie op een mooie manier afscheid nemen van jullie meisje... Ik ben ook met ruim 23 weken (spontaan) bevallen, ook met een stuitligging. Ik zal je de details besparen, want mijn verhaal was helaas een van die horrorscenario's. Achteraf gezien had dat helemaal niet gehoeven, dus wellicht heb je iets aan deze 'tips'. Allereerst is het goed om te weten dat ook bij een bevalling op deze termijn je lichaam doet wat het moet doen. Luister vooral naar jezelf en vertrouw op je instinct! Laat je ook vooral niet opjagen door verpleegkundigen, verloskundigen of gynaecologen: het is jouw lijf en jij voelt aan wat wel of niet kan. Ik had 6 cm ontsluiting en mijn artsen zeiden dat ik wel kon persen. Mijn kindje bleek achteraf veel groter dan verwacht, dus die 6 cm was helemaal niet genoeg. Kortom: neem je tijd. Ja, je kindje is klein, maar nog steeds gaat die laatste fase het makkelijkst als je volledige ontsluiting hebt. Laat je echt niet opjagen door de artsen, ook niet als zij zeggen dat je al wel kan gaan persen zonder dat je dat zelf voelt. Het is mogelijk dat je door de ligging van je kindje geen persweeën krijgt. Ook hier geldt: luister naar je lichaam. Ik heb namelijk met man en macht moeten persen, maar uiteindelijk kwam het hoofdje juist los toen ik ontspande. Ademhalingsoefeningen (of een fijn muziekje en kaarsjes, als je zoiets fijn vindt) kunnen hier echt bij helpen. Maak vooral gebruik van pijnstilling als je dat nodig hebt. De mentale last is al zo groot, daar hoeft echt geen lichamelijke pijn bij. Ik zelf heb daar overigens niet voor gekozen, omdat ik het ergens wel passend vond om juist die weeën te ervaren. Er is geen goed of fout, je mag echt doen wat voor jou goed voelt! Het is een hel om in deze situatie te zitten, maar tegelijkertijd is het enorm bijzonder: je wordt mama. Daar mag je ook zeker bij stilstaan. Het is vreselijk en verdrietig maar zeker net zo mooi als bevallen van een voldragen kindje. Want dit is jouw kindje. En al die gevoelens (hoe dubbel ook) mogen er zijn. Ik wens je onwijs veel kracht toe voor zondag en de periode erna. Zet 'm op! 🍀💫

Ontzettend bedankt voor je berichtje. Kan ik er dan ook zelf voor kiezen dat ik pas bij 10cm wil persen? Ik heb gelukkig mijn eigen verloskundige erbij. Dus met haar kan ik dat bespreken. Ik vind het echt dood eng.

Je kan er zeker voor kiezen! Het is jouw bevalling, jouw lichaam, jouw kindje. Jij bepaalt hoe dat verloopt. Ik werd zelf opeens medisch en daardoor was ik zo overrompeld dat ik alles deed wat de artsen me opdroegen, al ging dat enorm tegen mijn eigen natuur in. Blijf daarom vooral bij je eigen gevoel! Als het goed voelt om te persen bij 6cm, dan is dat prima. Als je lichaam aangeeft dat je moet wachten, is dat ook helemaal goed! Ik vind het fijn om te horen dat je eigen verloskundige erbij is en blijft. Heb je een goede verloskundige? Ik hoor veel verhalen waarbij de eigen verliskundige toch meer kijkt naar wat de vrouw nodig heeft, terwijl bij medisch personeel ook de tijdsdruk mee kan spelen. Als ik mijn eigen verloskundige erbij had mogen houden, weet ik zeker dat het anders was verlopen. Simpelweg omdat ik dan gestimuleerd zou worden om naar mijn eigen lichaam te luisteren! Een heeel lang verhaal kort: ik denk dat je helemaal niet bang hoeft te zijn. Je lichaam kan dit! Zeker als je een goede verloskundige hebt die jou de regie geeft. Zie je de verloskundige nog voor zondag? Misschien kun je je angsten en wensen dan bespreken. Heb je ook al nagedacht over een bevalplan? Dat kan voor zo'n gesprek ook een fijne houvast zijn.

Hallo, wat verschrikkelijk om nu al te weten dat je zondag gaat bevallen van je kindje. Heel veel sterkte! Helaas ben ik in augustus ook met de 23.4 weken bevallen van onze zoon. Het was een spontane bevalling en hij lag ook in stuit. Zoals Snorri al aangeeft weet je lichaam wat je moet doen, dus luister daar goed naar. Verder wil ik je de tip geven om duidelijk je wensen aan te geven. Ik wilde pijnstilling en die kreeg ik pas nadat ik dat heel duidelijk (lees: snauwerig) aangaf. Verder vond ik het ook heel fijn dat mijn eigen verloskundige erbij was. Zij zag echt waar ik behoefte aan had en zij hielp mij ook met mijn ademhaling en het puffen. Ik had namelijk nog geen zwangerschapscursus gehad. Hoewel we tijdens de bevalling al wisten dat we geen kindje zouden krijgen om voor te zorgen, was de bevalling het mooiste wat ik mee heb gemaakt. Het was zo mooi om te ervaren dat mijn lichaam precies wist wat het moest doen. Het was ook heel bijzonder om te zien hoe Luca op mij en mijn man leek. Dat moment pakken ze ons niet meer af. Nogmaals heel veel sterkte komende dagen en de tijd daarna.

Hoi , Ik zag dat je op mijn topic had gereageerd maar ik moet zeggen ik ben momenteel niet zo actief hier . Ik heb wel even jou profiel bekeken en je verhalen gelezen . Het is echt heftig om dit mee te maken. Je kleintje zo zien bewegen in je buik met zo veel vocht om het lijfje . Het is voor hun ook zwaar . En wat erg dat het voor jullie ook geen goed einde heeft, ik leef enorm met je/jullie mee . En ik weet zeker dat je dit zondag kunt . Heel erg veel sterkte zondag, en zeker nog sterkte de dagen erna . Je bent hoe dan ook een super mama !

Heel heel veel sterkte deze dagen🙏 en toitoitoi met de bevalling zondag, en ook daarna🌸💫

Ik ben op 14/12/22 bevallen van ons dochtertje op 24 weken. Mijn placenta was losgekomen en er was niets aan te doen :( Ze lag ook in sluit (ze lag horizontaal in mijn baarmoeder), en zo is ze er uiteindelijk ook uitgekomen. Ik merkte wel dat ze uiteraard totaal niet meewerkte, ik denk dat bevallen van een levend kindje toch nog een heel ander gevoel is... Ik was die dag zo overstuur en bang om te bevallen, dat ik eigenlijk weinig heb gemerkt van de effectieve bevalling zelf. Het deed ook geen zeer want een halfuur voordat ik kon persen heb ik een epidurale gevraagd. Ze was 31 cm bij geboorte, en 550 gram. Een uur na mijn bevalling liep ik alweer rond, ik heb er fysiek weinig last van gehad, eigenlijk. Dat was een geluk bij een ongeluk, dat ik er fysiek snel weer bovenop was. Ik wens je héél veel sterkte, trek op tijd aan de alarmbel daar als je iets nodig hebt. Je kan mijn verhaal nog wel nalezen als je wil, ik heb er een topic over gemaakt een hele poos terug. Als je nog vragen hebt, dan laat je maar wat weten.

Allereerst ontzettend veel sterkte vandaag en voor in de toekomst. 🌟✨🕊❤️ Ik had met 29 weken een stuitbevalling, het was wel moeilijk vooral omdat de baby niet mee werkt. Dus het persen vond ik erg zwaar. Maar het ging eigenlijk aardig snel en het was geen horror bevalling o.I.d. Dus niet te bang zijn! Met de juiste mensen om je heen komt het allemaal goed. Ik vond het verder niet heel veel pijn doen (buiten de weeën om dan natuurlijk) omdat ik ook aardig onder de pijnstilling zat, Dit kan je gewoon aangeven en moet je ook gewoon zeker doen want de bevallingsdag is al zo ontzettend zwaar. Je moet niet teveel lijden, ik had ontzettend lieve mensen in het ziekenhuis om mij heen. Ik kon alles aangeven wat ik wou of wat ik voelde, ze stelden me erg op mijn gemak en ik denk dat dat ook heel veel heeft gescheeld. Dus luister naar je lichaam en geef aan wat je nodig hebt. Jij bent de gene die het moet doen dus laat je niet op je kop zitten. Mocht je nog vragen hebben stuur gerust een berichtje. Nogmaals heeel veel sterkte power vrouw 💪🏻

Ik lig nu in het ziekenhuis. Eerste gift gehad. Ik ben echt doodsbang. Ze hebben hier aan pijnstillers genoeg maar hebben een voorkeur voor ruggenprik. En ik ben doodsbang voor een ruggenprik.

Het gaat om jouw voorkeur hè! Als jij liever andere pijnstilling wil is dat je goed recht en hebben ze dat te accepteren. Heel veel sterkte!

Ik zag de foto van je dochter, ondanks al dat vocht nog steeds zo'n mooi popje... zo verdrietig dat ze niet bij jullie kon blijven. Is je bevalling uiteindelijk goed verlopen? Ik hoop dat je er met een goed gevoel op terug kunt kijken. Mirthe heeft jou mama gemaakt en ondanks dat ze er maar zo kort was, mag je al die kleine momenten koesteren!

Uiteindelijk kan ik er goed op terug kijken. Zonder ruggenprik. Ik kreeg om half 6 een storm aan weeën die echt heel heftig waren. Maar om 19:04 is onze kleine meisje al geboren. Wat was dat emotioneel. Morgen zal haar crematie zijn. En dat vind ik vreselijk. Het liefst laat ik haar voor altijd bij me in het water liggen. Dan kon ik haar altijd even pakken. Maar liefde is ook loslaten zeggen ze. Maar zo voelt het nog even niet.

Wat fijn dat het niet uitgelopen is op een van je horrorscenario's! Heel goed dat je haar lekker bij je hebt gehad, het is zo waardevol dat je toch nog deze kraamweek hebt met haar💖 Heel veel sterkte vandaag. Het afscheid is inderdaad verschrikkelijk, maar uiteindelijk ga je zien dat ze nog gewoon bij jullie is! Op de dag dat ik weer zwanger raakte, zat er een vlinder bij ons op de voordeur (eind september, niet meer echt het seizoen). Misschien heel suf, maar voor mij echt een teken dat afscheid nooit definitief is! Hopelijk mag jij dat ook snel ervaren🍀

Fijn om te lezen dat je er goed op terug kunt kijken. Ik snap je gevoel, ik wou ook dat ik mijn zoontje voor altijd bij me kon houden, elke dag even praten, vasthouden.. het is zo oneerlijk. ✨ maar wat je in je hart bewaard raak je nooit meer kwijt, je zal je kindje voor de rest van je leven mee nemen in alle avonturen die komen. Niet fysiek maar in gedachte is ze er altijd. Hou daar aan vast 😘 ze is bij alle andere sterretjes. 🌟