Uitgerekende datum

Ik wil eventjes mijn hart luchten… Op 20 maart ‘24 is ons zoontje stil ter wereld gekomen en de uitgerekende datum komt dichterbij… het is een tijdje “beter” gegaan maar de laatste dagen voel ik mij enorm kut. Mijn dromen laten mij ook niet met rust, vorige week heb ik gedroomd dat ik zwanger was van een dochter en dat hetzelfde was gebeurd als met ons zoontje nu. Paar dagen geleden heb ik gedroomd dat ik in verwachting was en dat alles goed verliep en dan wakker worden met een leeg gevoel, alsof het elke keer opnieuw wordt afgenomen van mij. Ik ben zwanger geworden van ons zoontje door de pil heen en na de bevalling en geboorte hadden mijn vriend en ik direct gezegd “we gaan opnieuw ervoor gaan”. We gebruiken niks van anticonceptie en het is nog niet gelukt om terug in verwachting te geraken. Ik voel mij zo gefaald als vrouw zijnde, ik kon mijn eerste kind niet in leven houden en nu kan ik hem zelfs nog niet eens de eer geven om hem grote broer te maken. Ik had zo graag willen weten hoe ik er nu zou uitzien. Zou ik een enorm grote buik hebben? Of valt het wel mee? Zou ik ook zo de bekende pinguïn wandel doen? Zou ik veel pijn hebben? Zou ik gezwollen voeten hebben? Ik heb 2 weken na de bevalling zijn bedje in elkaar gestoken. En vorig weekend was ik in zijn kamer gaan zitten, door alle spullen aan het rommelen geweest dat we al hadden gekregen en wat had hij in zo’n mooie outfits rondgelopen 🥹 Hij was en is zo geliefd en mijn hart breekt elke keer meer en meer. Hij had nog in mijn buik moeten zitten. Veilig bij mama. Ik had hem pas volgende week thuis moeten hebben, in mijn armen en niet in een potje met assen dat op mijn kast staat 💔 Wat mis ik zijn geur, zijn gezichtje, zijn aanraking, de kusjes kunnen geven. Hij is zo’n knap ventje, mijn knap ventje en ik ben enorm trots op hem. Maar het is een gemis voor de rest van men leven en weet niet hoe ik dit ooit echt een plek zal kunnen geven. Sorry voor het lange bericht maar hopelijk begrijpen mensen wel vanwaar dit komt…