18 Reacties

2 jaar geleden

Wat verschrikkelijk voor je vriendin! Welke woorden fijn zijn is heel persoonlijk, ikzelf vond het verschrikkelijk als ik gefeliciteerd werd met de geboorte, anderen hier zouden dat juist altijd willen. In mijn ogen is meestal het beste om te zeggen dat je niet weet wat je moet zeggen/waar je goed aan doet en dat je haar graag wil steunen/helpen.

2 jaar geleden

Ga haar in ieder geval niet uit de weg! Vraag gerust waar zij behoefte aan heeft, en geef daarbij aan dat je het erg lastig vind om het juiste te doen. Wellicht kun je als het gaat zonder je kindje bij haar langs gaan, om haar als vriendin te steunen en zij het te moeilijk vindt om baby’s te zien. Dit vond ik de eerste weken ook erg lastig. (Mijn zoontje is met 3 weken overleden, wiegendood)

2 jaar geleden

Wat vreselijk! Ik vond het juist wel fijn als mensen ons felcicteerde. Dat waren er namelijk zeer weinig. Als je dat lastig vind kun je altijd in het kaartje zetten iets van 'jullie zijn papa en mama geworden van een prachtig kindje' kans is heel groot dat ze het vreselijk moeilijk vind om baby's te zien. Dat is niet omdat ze het jullie niet gunt maar het is intens pijnlijk voor haar. Dat komt met de tijd maar geef haar de ruimte. Vraag haar als je voelt dat het kan en gepast is naar haar kindje. Hoe ziet hij of zij eruit? Leek ze vooral op papa of mama? Zelf voel ik heel sterk de behoefte aan erkenning dat je een kindje hebt en ergens heel diep in het enorme verdriet is ze of wordt ze ook trots op haar kindje. Want net als jij ben je als moeder altijd trots op je eigen kind. Zo heeft niemand ons gevraagd om een foto te laten zien. Dat hebben we mensen zelf moeten vragen. Dit moet je net ook maar zelf willen. Dan kun je altijd ook bij haar aangeven dat je dat een beetje spannend vind dat zal ze begrijpen. Misschien vind ze het zelfs te moeilijk om naar jou baby te vragen. Begin er dan ook niet over want het kan zo'n pijn doen. Als ze wel iets vraagt probeer dan niet helemaal los te gaan maar wat kleine dingetjes te vertellen. Rustig opbouwen. Ik wens je heel veel liefde en geduld. Het is mooi om te zien dat je zo begaan met haar bent!!

2 jaar geleden

Klinkt als een moeilijke situatie voor jou en je vriendin… Ik zat niet helemaal in hetzelfde schuitje, maar heb zelf recentelijk mijn dochtertje verloren na 24 weken zwangerschap, ook na lang proberen. Twee goede vriendinnen hadden beide 6-12 maanden eerder een kindje gekregen. Wat voor mij hielp was een dikke knuffel - heel simpel. Iemand die luisterde naar mijn verdriet. En de erkenning dat ik óók moeder ben geworden, ondanks dat ik mijn kindje niet meer bij me heb - er is dus ook blijdschap, naast het verdriet. Ik was dan ook heel blij dat ze ook mijn/ons kindje wilde zien (we hebben haar een paar dagen thuis gehad). Er zijn, is denk ik het beste wat je kan doen. En proberen te luisteren naar wat hun behoeftes zijn qua verwerking. Samen eens een wandelingetje maken om het huis uit te zijn bv (al kan ik me voorstellen dat dat moeilijk is omdat je je eigen kindje niet thuis kan laten indien de confrontatie te groot is).

2 jaar geleden

Mijn grootste angst is mijn stilgeboren kindje vergeten. Als ik dat uitspraak naar m’n naasten zeggen ze heel stellig dat dat niet gaat gebeuren. Wat ik dus heel fijn zou vinden, is dat er vanuit de omgeving steun komt/is op latere momenten. Natuurlijk ook direct en kort na de geboorte, maar ook wat later als alles geland is. Stuur ook vooral dan eens een kaartje of een kleinigheidje. Laat gewoon merken dat je er bent, spreek de naam van het kindje uit, nu, maar ook over een tijdje. Dat zou ik persoonlijk heel erg fijn vinden!

2 jaar geleden

Reactie op EvB

Mijn grootste angst is mijn stilgeboren kindje vergeten. Als ik dat uitspra ...
Ja idd wij vonden het bv heel fijn dat er met vaderdag en moederdag aan ons werd gedacht!

2 jaar geleden

Dat je hier om advies vraagt laat denk ik alvast zien dat jij er voor jouw vriendin gaat zijn, ook als je soms niet weet wat je moet doen of zeggen, daar is ook geen handboek voor. Toon interesse in haar kind, hoe zag het kindje er uit, waar komt de naam vandaan ect. Erkenning dat zij een moeder is is denk ik inderdaad heel belangrijk, nu belangrijk, maar zeker ook in de toekomst! Het is goed mogelijk dat je vriendin een lang en heel intens rouwproces in gaat. (Bij mij duurde de moeilijkste fase ruim een jaar, daarna kon ik weer beter functioneren, maar verdriet blijft ook als je het niet ziet). Ik denk dat jij verder het beste weet hoe haar te steunen, doe dat zoals je het altijd hebt gedaan. Veel sterkte en ook gefeliciteerd met jouw kindje

2 jaar geleden

Wat vreselijk, maar wat goed dat jij hier je vraag stelt. Dat betekent dat je aan haar denkt. Ik vind het heel fijn dat onze Thijs gezien werd en nog steeds genoemd wordt. Alle bloemen leuk en aardig, maar er waren ook mensen die een cadeautje voor Thijs hadden. Dat was en is mij zo enorm dierbaar. Dat voelt als erkenning!

2 jaar geleden

Bedankt voor jullie reacties. Ze hebben gevraagd of wij bij de afscheidceremonie willen zijn. Ik denk dat dit ook betekend dat ze ook echt wel erkenning willen dat ze een kind hebben en ouders zijn, dus dat interesse en erkenning heel belangrijk zijn. Feliciteren vind ik heel moeilijk, dus dat woord probeer ik te vermijden. Maar ik wil en ga wel benoemen dat ze een wonder gedragen heeft en dat hun kind onvoorwaardelijke liefde van hun ouders heeft ontvangen, en dat hij/zij altijd geliefd zal zijn. Liefde die alleen ouders kunnen geven ❤ Ik heb echt respecht voor wat jullie moeders allemaal doorstaan hebben zeg❤❤ Niet te bevatten......

2 jaar geleden

Reactie op Jeannette_11

Ga haar in ieder geval niet uit de weg! Vraag gerust waar zij behoefte aan ...
Ja, ik wilde haar sws mijn kind laten zien als ze er zelf naar vraagt. Ik ben ook absoluut niet beledigd oid als dat een jaar duurt bij wijze van. Toen ik vertelde dat ik zwanger was, was ze oprecht blij voor ons. En ik weet dat ze dat ook is maar geen ruimte heeft om dat te tonen. En dat is oke!

2 jaar geleden

Vragen stellen, concreet dingen aanbieden ipv "zeg het maar als ik wat kan doen", erkenning van het kindje, maar ook dat zij bevallen is en daarin hetzelfde heeft meegemaakt als jij. Vragen wat zij nodig heeft, ipv dit voor haar in te vullen. Haar alle ruimte geven als het haar niet lukt om op kraamvisite te komen. Na de geboorte van mijn kindje had ik het meest aan de vriendin die aan mij vroeg waarin ik behoefte had als zij ging bevallen. Wel mij appen, niet mij appen, wel een foto, niet een foto, wel kraamvisite, niet kraamvisite. Dat was zo prettig, nergens zat ook een oordeel achter. Hierdoor voelde ik mij heel vrij in wat ik vond en voelde.

2 jaar geleden

Reactie op Heyhallo

Bedankt voor jullie reacties. Ze hebben gevraagd of wij bij de afscheidcer ...
Het gaat je wel lukken! Je bent een hele goede steun voor haar zo te horen. Fijn dat je zo aan haar denkt en je vraag dus hier hebt gesteld. Het is heel verschillend, ieder vind iets anders prettiger. Ik heb een hoop kaarten en cadeautjes gehad met super lieve woorden en teksten erop. Dat vond ik weer heel fijn en dat ze toch intresse toonde om dingen te vragen over ons dochtertje.

2 jaar geleden

Gefeliciteerd met de geboorte van je kindje. En wat een nare situatie voor jullie beiden. Ik heb een vergelijkbare situatie meegemaakt. Voor mij was het heel belangrijk om met elkaar te blijven praten, ondanks alle pijn en confronterende verschil dat bestaat. Ik heb ook even een tijdje wat meer afstand genomen van die vriendin omdat het te confronterend was. Stel dat jouw vriendin dit ook nodig heeft, accepteer het en laat weten dat je er voor haar bent door bv een kaartje te sturen oid. De tijd doet een hoop, dus het komt wel weer goed. Ik sluit me verder aan bij wat iedereen heeft benoemt. De erkenning van en interesse voor haar kind, serieus nemen van haar bevallingsverhaal en wat volgt (je hebt dan geen kind in je armen, maar maakt verder wel alles door met het ontzwangeren en mogelijk ook stuwing etc), benoemen wat jij voelt (hoe lastig, oneerlijk en zo mooi hoe je het hier omschrijft wat een goede moeder ze is en dat hun baby’tje alleen maar liefde heeft gekend) en haar de ruimte geven voor wat zij nodig heeft (afspreken zonder je baby, alleen op haar initiatief praten over je baby, en in ieder geval niet uitwijden over hoe pittig het prille moederschap is) zijn denk ik belangrijke punten. En wat vooral niet te zeggen? Ik werd erg gekwetst als ik goedbedoelde adviezen kreeg over hoe ik ermee om moest gaan. Ik dacht bij alle tips ‘jij hebt makkelijk praten, wacht maar als jouw kind dood zou zijn. Dan kan je pas meepraten’. Luister dus vooral en geef geen tips/adviezen. Ook kreeg ik veel opmerkingen die het zogenaamd dragelijker zouden maken (bv je weet nu in ieder geval dat je zwanger kan raken of als je straks een baby krijgt komt alles weer goed). Daar kon ik ook niet tegen. Het verlies van een kind is ondraaglijk, dat hoeft niet verzacht te worden. Verder vond ik het heel fijn dat vriendinnen mij mooie aandenkens gaven. Ik heb bijvoorbeeld een armbandje gekregen met de geboortesteen van mijn dochter en een mooie doos om alle spulletjes rondom mijn dochter in te bewaren. Tenslotte nog een paar tips van websites: Op een hartvolliefde.nl staat een mooie blog van iemand die haar baby verloren heeft. Daar kan je haar wellicht op wijzen en zelf lezen om een idee te krijgen wat er in haar om kan gaan. Ook kan je goede informatiefolders vinden op de website van stillelevens. Daar kan je ook ideeën opdoen over wat je voor haar kan betekenen. Nog wat andere tips die je kan bekijken zijn stichting felice (kan je een slinger of diertje bestellen en een vergoeding krijgen voor een extraatje op de uitvaart), een Sam voor jou (een knuffel bestellen met het geboortegewicht van haar baby), en op de website van vlinderkusje kan je mooie teksten vinden (wellicht voor op een kaart) en troostcadeautjes. Heel veel sterkte samen ❤️

2 jaar geleden

De reacties die dit topic heeft opgeroepen hebben mij ontroerd en gesteund. Zoveel herkenning in de adviezen die gegeven zijn, allemaal dingen die ik ook tegen mijn omgeving had willen zeggen! Hadden zij maar hier advies gevraagd.. We zouden samen best een nuttig handboek kunnen schrijven volgens mij :)

2 jaar geleden

Reactie op mawar87

De reacties die dit topic heeft opgeroepen hebben mij ontroerd en gesteund. ...
Er bestaat een handboek! Kijk maar eens op de website van stille levens. Staan heel veel mooie brochures op voor bijvoorbeeld naasten, je andere kinderen, opa's en oma's, maar bijvoorbeeld ook je werkgever. Heel mooi geschreven en vond alles erin herkenbaar zo ongeveer. Zijn ook brochures over bijvoorbeeld weer opnieuw zwanger worden na een stilgeboorte.

2 jaar geleden

Wat ontzettend lief dat je dit vraagt. Stuur bloemen, stuur een kaartje, koop haar favo snoepjes maak een pakketje. De mensen die mij het meest hebben geholpen waren de mensen die er gewoon waren en zeiden wat ontzettend kut voor je. Klinkt bizar maar heb het even wat minder over je eigen kindje, vraag niet of ze hem even wil vasthouden maar kijk gewoon wat ze hierin zelf doet en volg haar hierin. Tot de dag van vandaag ( en ik ben een jaar verder) vind ik op kraamvisite gaan bij anderen lastig en heb ik geen enkele baby vastgehouden, dit lukte me niet De teksten op de kaartjes die wij kregen die me zijn bij gebleven waren We hebben geen woorden In gedachten bij jullie Ontzettend kut, niet te bevatten Vraag haar waar ze behoefte aan heeft en laat regelmatig iets van je horen ( kaartje appje) en wees er gewoon voor haar

2 jaar geleden

Lieve Mamas, Ik wil jullie bedanken voor jullie adviezen! Ik heb er erg veel aan gehad. Vandaag kreeg ik een berichtje. 'Bedankt voor je steun' Niet om mezelf een schouderklopje te geven, maar ik wil vooral jullie bedanken, want stiekem hebben jullie mij gesteund om haar te steunen. Ik heb hele mooie fotos mogen zien van de kleine, en ze heeft voluit haar beval verhaal kunnen doen. Wat intens (en eigenlijk is dat nog een understatement). Ze zei nog dat ze hoopte om snel mijn kleine te kunnen bewonderen. Maar dat op haar tijd wanneer zij het aangeeft. Al vond ik het al mega dapper dat ze dit zei! Nogmaals, bedankt allen!😘

2 jaar geleden

Nog 1 tip. Moederdag is echt verschrikkelijk als je mamma bent geworden maar je hebt geen kind. Wat mij geholpen heeft is de bos bloemen, het kaartje ik denk aan je vandaag op die dag. Net zoals sterfdata en uitgerekende datum