Verwachtingen/vergelijkingen

Wat vreselijk dat jij dat zo moet ervaren vanuit je omgeving! Voor mij is het ook 3 maanden geleden en bij mij gaat het gelukkig heel anders. Zowel op werk als in mijn omgeving is er alleen maar begrip. Niets moet, alles mag. Voel me enorm gesteund door iedereen. Sterkte meid! ❤️

Hee Layla, Het klinkt alsof je weinig begrip krijgt vanuit je omgeving. Ik hoop dat je niet twijfelt aan jezelf, want het is nog zó kort geleden!! Drie maanden is echt niks en ie hebt het volste recht om nog niet toe te zijn aan babyshowers! Lekker belangrijk dat anderen het ook moeilijk hebben (ook echt totaal niet vergelijkbaar, dus blegh, stom dat mensen het zo tegen jou zeggen!), als jouw gevoel zegt dat je niet 'gezellig' tussen al dat babygeluk wil zitten, is dat helemaal oké. Wat erg dat mensen je het gevoel geven dat je je daar maar overheen moet zetten... Ik ga nu, na drie jaar, nog steeds niet graag naar die dingen toe, en mensen hebben daar maar mee te dealen! En qua werk: heb je een fijne leidinggevende/collega waar je terecht kunt? Het klinkt alsof ze je enorm aan het overvragen zijn en het laatste wat iedereen wil is dat je straks nogmaals uitvalt. Of ben je in gesprek met de arbo-arts? Want die kan jou hierin ondersteunen en naar de werkgever duidelijk maken wat je op dit moment wel of niet aankunt. Die kun je eventueel altijd nog benaderen, als je het gevoel hebt dat de werkgever te veel van je wil! Overigens vind ik het super knap dag je überhaupt alweer de stap genomen hebt om te werken én op te bouwen. Je doet het zo goed, laat deze beslissing dat gevoel niet verpesten! En dan die opmerking... om te janken, zo ongevoelig. Wat je zegt: een miskraam is ook verdrietig, maar het is niet hetzelfde! Het ergste is dat mensen . Wellicht heb je iets aan de podcast 'troost' van de podcast psycholoog. Ik vind de opmerking nog steeds waardeloos (en nog zó veel andere uitspraken overigens ook) maar ik begrijp nu wel beter waarom mensen zulke stomme dingen kunnen zeggen. Weer een lekker lang verhaal geworden, maar ik herken mezelf enorm in jou. Jammer dat je omgeving op dit soort punten zo ongevoelig is, zeg ze vooral dat dat echt niet kan!

Wat fijn dat het ook zo kan. Het is ook niet zo dat er alleen maar slecht word gereageerd in mn omgeving, ik krijg ook echt wel steun. Maar de “negatieve” dingen blijven wel t langst hangen helaas.

Ja, jammer dat het toch dan een paar keer gezegd moet worden dat t zo jammer is dat ik niet op de babyshower kom. Qua werk gaven ze me in eerste instantie wel de ruimte. Maar op een gegeven moment (na 2 weken halve dagen werken) wilde ze toch dat ik een opbouwschema ging maken. Ik gaf aan dat ik niet wist of opbouwen op t moment wel kan omdat ik nog zo moe ben. Ik vroeg of ik het niet nog even aan mocht kijken. Maar nee, dat vond ze te vrijblijvend, ze wilde een opbouwschema hebben. Ik heb nog geen bedrijfsarts gezien. En de planners maken het rooster. Die dachten waarschijnlijk: ok vanaf die week kan ze 8 uur per keer werken dus dan gaan we gelijk haar er vol op inzetten…ik ben wel voor mezelf opgekomen, maar zit mezelf er toch weer druk om te maken. Ik zal eens die podcast opzetten, bedankt voor de tip. Over het algemeen zie ik wel in dat mensen het goed bedoelen. Maar zodra ze mijn verlies gaan vergelijken met een miskraam die ze zelf hebben gehad…daar kan ik gewoon echt niet tegen.

Heftig hè, dat onbegrip. Ik herken je ervaringen wel. In het begin wordt er dagelijks/wekelijks gevraagd hoe het gaat en wordt er rekening met je gehouden, maar daarna draait voor anderen de wereld weer door. Terwijl het dan eigenlijk pas écht begint omdat je je leven langzaam weer oppakt en weer in allerlei confronterende situaties komt. Mensen proberen het ook voor je te 'relativeren', maar soms valt er niks te relativeren. Wat mij hielp is om te bedenken dat deze mensen (gelukkig voor hen) gewoon echt geen flauw benul hebben waar je doorheen gaat en wat voor impact hun woorden (of juist het niks zeggen) kunnen hebben. Toen een collega onlangs een stilgeboren kindje kreeg, kreeg ik een berichtje van hem. Dat hij sorry wilde zeggen als hij destijds ongeïnteresseerd was geweest of bot had gereageerd. Dat hij gewoon niet wist wat voor impact zoiets had en dat hij nu pas weet hoe pijnlijk het is en hoe fijn het is als mensen begrip hebben voor je situatie. Dat bevestigde wel mijn gevoel dat het bij veel mensen waarschijnlijk echt onwetendheid is. Neemt niet weg dat die situaties heel hard binnen kunnen komen natuurlijk. Ik wil je in ieder geval heel veel sterkte wensen. Laat je niks opdringen wat je niet wilt en neem je tijd!