Vicieuze cirkel

Hoi allemaal, Ik ben benieuwd of meer dames zich herkennen of tips hebben hoe hiermee om te gaan. Op 27 maart '24 ben ik bevallen van onze dochter na 13 weken zwangerschap. Dit was een afbreking nadat de vlokkentest bevestigde dat ze trisomie 18 heeft. Er was geen keuze voor ons, ze was niet levensvatbaar. Ik ben nu nog steeds trots op de keuzes die we toen gemaakt hebben, zoals haar mee naar huis nemen, een afscheid met familie die dichtbij staan, haar laten cremeren zodat ze voor altijd bij ons is en we hebben een mooi hoekje voor haar ingericht in ons huis. Toen zwaar, maar helpt nu in de verwerking ervan. Ook heb ik EMDR gehad. We hebben er nog steeds veel verdriet van en missen haar elke dag, maar durven ook positief naar de toekomst te kijken. Er is geen erfelijke aanwijzing gevonden voor herhaling en we waren toen in één ronde zwanger. Inmiddels proberen we al 7 maanden opnieuw zwanger te worden. De angst voor een nieuwe zwangerschap zit hoog en het is moeilijk om vertrouwen te houden in de toekomst. Vaak lig ik 's nachts wakker, omdat ik mezelf dan gek maak dat het niet meer gaat lukken of lang op zich gaat laten wachten of dat het weer een keer mis zal gaan. Ik heb het idee dat die stress en dat wakker liggen me ook tegenzit voor een nieuwe zwangerschap. Het lijkt een vicieuze cirkel te zijn. Hebben meer dames dit en heeft iemand van jullie tips hoe hier uit te stappen? Ik denk dat het mijn kansen ten goede zal komen, maar vooral ook voor mezelf een stuk aangenamer zal zijn. We willen zo graag een kindje waarvoor we mogen zorgen Dankjewel alsvast!