Wanneer weer iets leuks doen

Ik zou lekker gaan! Herken dit zelf ook, nadat mijn zoontje met 3 weken overleed durfde ik ook geen leuke dingen te doen. Soort schuldgevoel, alsof je leven gewoon verder gaat en er niks gebeurt is. Maar je mag ook blij zijn, plezier maken soms. Je dochtertje heeft er niks aan als je verdrietig blijft en jezelf leuke dingen weigert. Ik denk wel dat het slim is om voor jezelf even een eindtijd te stellen. Bijvoorbeeld zeggen ik ga een uurtje mee, daarna naar huis

Inderdaad z'n soort schuldgevoel en dan ben ik aan Emma aan het denken en dan komen er ineens tranen, net alsof je dan niet mag gaan

Uit schuldgevoel thuis blijven zou ik niet doen, probeer inderdaad anders een uurtje te gaan. Maar als je zelf geen zin hebt dan zou ik thuis blijven en je niet verplicht voelen te gaan.

Ik zou vooral doen wat voor jezelf goed voelt. Ik herken heel erg goed wat je zegt. Ik heb m'n dochtertje verloren in november en ben tot nu toe niet in de kroeg geweest, dat voelt zo niet goed. Dus ik doe het dan ook zeker niet, ga mezelf niet dwingen. We zeggen dat ook gewoon tegen vrienden en spreken dan bij iemand thuis af. Terrasje hebben we al wel gedaan maar gewoon lekker met z'n 2tjes.

Ik herken je schuldgevoel, maar probeer mezelf ook in m’n dochtertje te verplaatsen, als zij alleen een verdrietige mama ziet is ook niet wat zij wil zien denk ik. Kijk wat goed voor jou voelt maar probeer jezelf niet te ‘straffen’ door thuis te blijven. Wat de dames hieronder zeggen evt uurtje aanhouden is Miss goed. En ik denk dat je meteen binnen wel doorhebt of je erin kan komen of niet. En zorg dat je met mensen bent die je goed aan kunnen voelen zodat je je niet bezwaard voelt. Ik benoem ook altijd laat mij maar als ik me even wil terug trekken bijv. Sterkte 💕

Ben even gegaan mijn vriendin wist ervan en toen het even teveel werd zijn we even apart gaan staan. Uiteindelijk toch vrij snel maar naar huis gegaan want het voelde niet zo goed, maar ik heb het toch even geprobeerd

Stapje voor stapje! Knap dat je naar je gevoel hebt geluisterd 🤍

Ik ben sinds het overlijden van Jesslyn eigenlijk alleen maar thuis. Overdag tijd voor me dochter savonds ploffen op de bank en dan vooral veel denken aan alles... Me schuldgevoel is overgegaan naar geen zin.. liever thuis.. Ik probeer nu stapje voor stapje de draad weer op te pakken. Zo wil ik weer gaan beginnen met werken (werkzoekende) en weer leuke dingen gaan doen, ik ga straks weer even een bakkie doen bij de buuf. Stapje voor stapje komen we er wel! Soms moet je jezelf ook even iets leuks gunnen. Dat zal je kindje ook willen dat je gelukkig bent!

Erg fijn! Je bent even de deur uit geweest, je grenzen aangegeven. Je kunt trots op jezelf zijn ❤️