Weer zwanger worden kort na verlies

Gecondoleerd! Ik denk dat je gynaecoloog je hier het beste bij kan helpen. Mijn gynaecoloog zei toen: “je raakt pas zwanger als je lichaam er klaar voor is”. Maar ik denk dat het bij iedereen kan verschillen. Wij raakten van ons 1e zoontje zwanger na 1,5 jaar ziekenhuis traject. Hij is geboren met 21 weken. Na 2,5 maand was ik spontaan zwanger van onze 2e zoon. Achteraf gezien was dat lichamelijk gezien veel te snel, mijn lichaam trok 2 zwangerschappen zo kort na elkaar nauwelijks. Na de geboorte van onze 2e zoon raakte ik pas na 2 jaar weer zwanger van onze dochter en van die zwangerschap heb ik ontzettend genoten want mijn lichaam en ook mijn hoofd kon het veel beter aan.

Ik weet niet of de periode telt bij een kortere zwangerschap, maar bij voldragen zeggen ze de eerste 6 weken na geboorte geen sex te hebben ivm je dan ontstekingen kunt krijgen omdat de wond nog open is. Hoe lang je dan nog extra vruchtbaar bent, weet ik niet. In de geboortegroep van mijn zoon zijn er alweer een aantal zwanger na 4-5 maanden 👀 De gynaecoloog gaf bij mij aan extra voorzichtig te zijn de eerste 9 mnd na de bevalling. Of dat nou is omdat je extra vruchtbaar bent of alleen zodat je lichaam tijd krijgt om te herstellen, weet ik niet 🙈

Lieve Gina. Heel veel sterkte met dit verlies. Bij ons werd gezegd dat je eerst moet afwachten tot je periode weer opstart. Dus na de bevalling in ieder geval tot je eerste menstruatie wachten. Ik denk dat je vooral moet bedenken of je het mentaal alweer aankunt. Aangezien het toch spanningen met zich zal meebrengen een nieuwe zwangerschap. Ik hoop dat het je snel weer gegund is, zodra je er aan toe bent. Liefs Amber

Veel sterkte! Het is een heel proces! Ik ben zelf erg geholpen met een psycholoog die ik door de verloskunde praktijk aangeraden heb gekregen. Zelf ben ik bevallen met 20-weken. Ik heb het advies gekregen om 6 maanden te wachten voor dat ik aan een volgende zwangerschap begin. Ik hoor hier wel wisselende verhalen over de een zegt 4 maanden als advies te hebben gekregen. Ik geloof vooral dat je lekker in je vel moet zitten zowel mentaal als fysiek.

Heel veel sterkte met dit immense verlies 💔 Ik ben mijn tweeling verloren op 2 december met 23+2. De eerste week wilde ik alleen maar zwanger zijn... had er erg veel moeite mee om dat niet meer te zijn. Tot zeker 2 weken geleden, dus nu 3 maand verder en merk nu pas dat mijn zwangerschapwens iets afneemt, waarschijnlijk omdat ook mijn hormonen weer een beetje "normaal" worden. Ik merk dat ik nu juist nog even wil wachten, even rust wil ervaren voor zover dat kan... Ik denk dat de balans vinden hierin erg belangrijk is, zowel fysiek en emotioneel. Ik denk dat de gynaecoloog of verloskundige het beste kan helpen bij de vragen over wanneer het veilig kan en is. Heel veel sterkte met dit ontzettende gemis.

Heel veel sterkte! De gynaecoloog zei toen tegen ons: het advies is echt om de eerste menstruatie af te wachten, omdat dit nog een soort laatste opschoon actie is van je lichaam. Maar medisch gezien is en verder geen reden om niet gelijk weer zwanger te raken. Zelf vind ik het vooral moeilijk aanvoelen wanneer je er emotioneel weer aan toe bent. De psycholoog vertelde ons dat je er al heel snel over nadenkt omdat je lichaam nu volledig is ingesteld op een kindje krijgen. Dus het gevoel van gelijk verder willen kan deels door hormonen worden veroorzaakt. En als je hormonen er dan voor zorgen dat je bepaalde emoties naar de achtergrond schuift, krijg je daar dan niet op langere termijn last van? Helaas weet ik dat voor mezelf ook nog steeds niet. Wel merk ik dat ik zelf nu sinds een week ongeveer meer rust in mijn hoofd krijg als het gaat over opnieuw zwanger worden. Die echt drang begint minder te worden, waardoor het juist ook meer voelt alsof ik er klaar voor ben. Ik ben ons kindje in januari verloren, dus ook dat is nog vers. Oja en nog een andere tip van de psycholoog: houd er rekening mee dat als je na 3 maanden weer zou beginnen (en zwanger zou raken), dan zit je qua bevalling rond dezelfde periode als nu, dus je moet jezelf afvragen of je dat zou willen. Zij zei ook dat de kans wel groot is dat het in 1x raak is, omdat je lichaam dus zo bezig is met de voortplanting. Maar goed, dat moet dan ook weer geen valse hoop gaan geven.

Ik heb 3,5 week geleden na 18 weken zwangerschap afscheid moeten nemen van ons zoontje. Bij ons was ook direct de wens om weer opnieuw te gaan proberen. Dus ik snap heel goed hoe je je voelt. 🩵De gynaecoloog heeft een paar dagen geleden tegen ons gezegd dat we wel weer mogen proberen. Ze adviseerde wel om eerst een keer ongesteld te worden omdat het dan makkelijker berekenen is, maar medisch gezien is er geen reden om te wachten gaf ze aan. Wel pas als je niet meer vloeit en je afscheiding niet meer bruin/roze/beige is... Wij zijn toen direct weer gaan proberen. Doe vooral waar jij je goed bij voelt! Heel veel sterkte gewenst komende periode

Ik snap je gevoel helemaal, dat had ik ook. Maar ik had mezelf voorgenomen om er pas mee te beginnen, als ik de twee zwangerschappen uit elkaar zou kunnen houden (emotioneel gezien). Dus dat de nieuwe zwangerschap geen “vervanging” is gevoelsmatig. Dat ik niet kon doen alsof ik weer zwanger was van mn dochter…alsof zij weer in mn buik zat. Rationeel gezien weet je dat natuurlijk, maar gevoelsmatig moet je ook van het volgende kindje net zoveel kunnen houden. En die los te zien van je overleden kindje. Ik dacht er wel snel aan te willen beginnen, maar ik merkte dat die drang om zwanger te willen worden steeds meer afnam. Ik kreeg vooral behoefte aan rust en ruimte om mezelf weer bij elkaar te rapen. Ongeveer 6 maanden later was ik er echt weer klaar voor. Ik werd in de 7e maand weer zwanger. Hoe blij ik ook was, alle rouwgevoelens kwamen weer keihard naar boven. Alles voelde als een herbelevingen. Maar ook dit was nodig voor de verwerking. Ik ben nu over de helft en kan nu oprecht zeggen dat ik van de zwangerschap geniet. Ik kijk enorm uit naar de geboorte, maar tegelijkertijd rouw ik om mijn dochter. Het is er beide en het mag er zijn❤️

Veel sterkte gewenst de komende tijd. Het is verschrikkelijk waar je nu doorheen moet de komende weken :(. Wij hebben na een zwangerschap van 41 weken afscheid moeten nemen. Ik herken heel erg wat je schrijft over weer opnieuw zwanger worden. Mijn partner heeft dit ook. De verloskundige zei eerst een half jaar wachten, de huisarts zei dat het goed is hier weer meteen mee bezig te zijn, de gynaecoloog zei dat er niks op tegen is om snel na verlies weer zwanger te worden, maar er ook plek moet zijn geweest voor rouwen (waar de huisarts weer zijn vraagtekens bij zet) en de psycholoog ziet dat een nieuwe baby op korte termijn bij andere stellen een positieve invloed heeft gehad, maar het zwanger zijn zelf emotioneel zwaar gaat zijn. Oftewel wij wisten het ook niet en zijn na twee maanden weer begonnen voor een derde te gaan. Hormonaal ben ik nog niet in balans, waardoor het na een half jaar na het overlijden van Isa nog niet is gelukt. Waar ik eerst de drang had om zo snel mogelijk weer zwanger te worden, merk ik deze cyclus iets meer rust te hebben. Als het komt dan komt en zal er een beerput aan emoties weer loskomen. Al die keren dat het nog niet is gelukt (korte cyclus), focus ik me op andere dingen. Ik hoop dat je er wat aan hebt. Ik ben er wel achter dat er geen goed of fout is. Wij hebben ons niet verzet tegen die sterke kinderwens drang. Ik moet ook zeggen dat ik die drang om zwanger te worden na verlies nooit eerder zo sterk heb ervaren.

Ik snap je helemaal! Ik ben afgelopen oktober bevallen van ons zoontje Jip, na 23 weken en 2 dagen. Ondanks het intense verdriet wilde ik het liefst meteen weer zwanger worden. Van de gynaecoloog kregen wij het advies om 3-6 maanden te wachten. Ik heb dat niet helemáál opgevolgd. Precies 3 maanden na jip’s geboorte, op 18 januari, had ik weer een positieve zwangerschapstest in mijn handen. Het was de eerste ronde, heel bizar. Inmiddels 12 weken. Ik moet wel zeggen dat de zwangerschap totaal niet zorgeloos is. Ik ben zo bang voor een nieuwe vroeggeboorte. Anderzijds denk ik niet dat dit gevoel anders was, als we er langer mee gewacht hadden. Heel veel sterkte en ik hoop dat je snel een levend kindje in je armen hebt.

Jeetje wat naar te lezen.. ik ben 2 weken geleden onze tweeling verloren met 20 weken. Mag ik je vragen wat er bij jullie is gebeurd? Of je een privé berichtje sturen? Als je dit niet wilt snap ik dat volkomen!

Ik zit met een zelfde situatie. Heb je een vriendschapsverzoek gestuurd als je erover wil praten.

Hoe moeilijk het ook is. Ik ben in augustus 2022 met 22 weken bevallen van onze mooie Juliën. Van de gynaecoloog mocht ik net zo lang niet zwanger zijn, als dat ik zwanger was. Om je lichaam de kans te geven te herstellen. Precies na 22 weken had ik een positieve test in handen en ben ik september 2023, met 39 weken, bevallen van onze Romain. Houd vol!! Ik vond t verschrikkelijk te moeten wachten en had t idee dat ik een soort van niet door kan met mijn leven. Maar het is het waard. Hier inmiddels een bundeltje geluk van 6 maanden. Heel heel sterkte!🩷💙

Ik heb dus vandaag mijn na controle gehad 5 weken later bij de gynaecoloog en die verteld me als sterk advies wel 6 maanden te “moeten” wachten met een volgende kindje! Ik vind dat zo lang.. Ik weet niet zo goed wat ik hier nou mee moet, want ik wil helemaal niet zo lang wachten.. Als er mama’s zijn die dit ook hadden en hun ervaring er mee willen delen, graag. Als het aan mij ligt maak ik niet eens een 1e menstruatie mee omdat ik gelijk mijn eerst vruchtbare periode zwanger wil zijn.. Hoe gaan jullie hier mee om?

Dankjewel :) Had jij toen ook het advies gekregen na jullie Sterrekindje om 6 maanden te wachten met de volgende? Want mijn gynaecoloog schreef al weer de pil voor🥲

Had hij er niet bij verteld waarom? Is er een medische reden? Bij mij zei ze dat het beste was om 1 ongesteldheid af te wachten en dan kon het weer als ik er zelf maar aan toe was. Ze zei dat het advies “vroeger” idd was om 6 maanden te wachten zodat je de tijd neemt om te rouwen. Maar voor sommige werkt een nieuwe zwangerschap juist helend. Dus ja…helemaal je eigen gevoel volgen dus!

Hee Gina, dit gevoel herken ik heel goed net na mijn bevalling in januari van mijn zoontje met 23 weken. En kan je vertellen dat bij mij het sterke gevoel juist ook wat afneemt. Mijn gynaecoloog heeft geen tijd meegegeven enkel dat het lichamelijk meteen kan enkel verstandig is geestelijk nog even te wachten omdat eerst je zwangerschaps hormoon dit ook bepaald. Vervelend dat de gynaecoloog meteen de pil voorschrijft dat voelt wel echt alsof je hierin geen keuze hebt!

Hey Layla gefeliciteerd dan nog ik heb je een vriendschapsverzoek gestuurd zou je graag een privé berichtje sturen:))

Jaa hij zei het wel als keuze hoor en het voorschrijven zodat als ik die wil het gwn zonder omweg kan halen Hij zei met reden dat ik de baarmoedermond/wand de tijd moet geven om te helen omdat het dus volledig ontsluiting heeft gehad. En het die tijd moet krijgen om weer sterk te worden zodat bij een volgende zwangerschap je niet met een verzwakte gaat starten Maar ik als al veel op internet dat die na 6 weken al weer helemaal dicht is en ja sterkte heb ik geen verstand van maar als je ze aged wordt heeft die wand ook niet direct een druk er op het kindje en baarmoeder is op het begin nog heel klein dus voordat die wat gewicht er op gaat zetten zal die al wel weer op kracht zijn geloof ik

Heey, dankjewel! Ik heb je verzoek geaccepteerd :)