Werken na verlies kind

Ik heb misschien niet een heel gepast antwoord op je vraag, als in dat ik precies dát herken. Maar het feit dat ik 4.5 jaar geleden moeder ben geworden maar ook mn kindje ben verloren.. èn nu nog steeds niet werk, geeft denk ik wel een beetje een beeld. Ik kan goed begrijpen dat het moeilijk voor je moet zijn 😔 ik kan alleen maar zeggen luister naar je gevoel en communiceer dit evt met je werk en/of eventuele partner. Knap dat je het probeert wel en misschien wordt het ook wel weer beter! En als dit niet het geval is hoop ik dat je naar je gevoel kan luisteren en het kan veroorloven om een stapje terug te doen. Sterkte! 🫂🏵️

Dank je wel ❤ Ik heb vandaag ook besproken met mijn teamcoach dat ik het werk niet aankan en ga stoppen. Wat ook niet helpt is dat ik een vrij complexe job heb. Maar ik voel dat ik nu andere prioriteiten heb en werken aan mijn herstel.

Ik ben na twee maanden weer langzaam gaan reïntegreren. Ben sinds deze week weer fulltime beschikbaar. Re-integratie heeft in totaal ongeveer een half jaar geduurd. Merk wel dat ik nog erg vergeetachtig ben en met name na het weekend echt weer in moet komen en dingen moet terug lezen. Ik vind de afleiding en het sociale contact met collega’s erg fijn. Voel me thuis vaak eenzaam en geïsoleerd. Soms is het ook confronterend en pijnlijk, maar ben erg blij dat ik weer kan werken. Heb je begeleiding van een bedrijfsarts? Die kunnen vaak mee denken met vervangende werkzaamheden. En het was voor mij heel erg helpend dat m’n manager erg steunend was.

Goed dat je luistert naar je gevoel. Je had dit misschien liever niet zo gezien maar het verlies van een kind natuurlijk al helemaal niet. Soms hebben wij plannen met het leven, en soms heeft het leven plannen met ons 😕 ik zelf geloof dat ondanks verlies verdriet en leed.. het leven je brengt waar je hoort te komen. Waar deze deur sluit, opent ergens weer een nieuwe deur. Maar eerst de tijd nemen die je nodig hebt 🌤️😘

Herkenbaar. Ik vond het heel ingewikkeld om weer te gaan werken na het verlies van ons eerste kindje in de zwangerschap. Ik had ook nergens recht op omdat ik voor de 24 weken bevallen was dus moest me 'ziek' melden. Ik vond het moeilijk om als ziek bestempeld te worden, maar ook om weer over collega's te komen en ook om weer ruimte te hebben om aandacht te hebben voor mijn patiënten. Ik ben na 3 maanden gaan opbouwen en heb daar ongeveer 3 maanden over gedaan. Toen ben ik ook nog 1 van mijn twee banen gewisseld. Dat was wel fijn, want op de nieuwe plek wisten ze niet wat er allemaal precies gebeurt was en voelde ik me weer meet normaal. Toen ik weer zwanger was heb ook de eerste 2 maanden iets minder uren gewerkt. Niet alleen was ik weer erg moe en misselijk, maar vond ik het ook mentaal erg zwaar. Helaas had mijn eerste werkgever daar weinig begrip voor en ben ik voor dat werk nu weer opzoek naar vervanging. Ik probeer dicht bij mijzelf te blijven wat ik nodig heb, ongeacht hoe werk daar op reageert. Tuurlijk in overleg etc, maar uiteindelijk ben je zelf het belangrijkste en heb je er niets aan als je over je grenzen gaat. Ik wens je veel succes in voor jou het juiste vinden 🧡

Ik ben na mijn verlof weer gaan werken. 2 dagen 3 uurtjes en zo heel langzaam opgebouwd. Wel met aangepaste werkzaamheden en minder verantwoordelijkheid. Voorheen trainde ik mensen. Nu kon ik hun dommigheid/irritante vragen gewoon niet aan. Heel kort lontje. Uiteindelijk opgebouwd naar bijna volledige uren en normale werkzaamheden. Uren bleven minder ivm bekkenklachten nieuwe zwangerschap. Uiteindelijk ook eerder gestopt en de ziektewet in gegaan

Wat goed dat dit je gelukt is! We hebben geen bedrijfsarts en ik werk in Belgie waarschijnlijk is dit anders. Ik kom uit Nederland en heb dit ook besproken met familie en vrienden en die stonden er ook van versteld dat ik niet minder kom werken. Voorlopig ga ik op ziekte en focus op mijn herstel. Later kan ik nog een re-integratietraject doen.

Wat vervelend dat je bekkenklachten hebt, gelukkig kon je de ziektewet in. Helaas kon ik niet minder werken dan 19u bij mijn huidige functie. Ik ben zelf psycholoog en merk dat ik gewoon de draagkracht er niet voor heb. Ik ga ook terug op ziekte.

Verstandige keuze, dan kun je nu rustig de tijd nemen om te kijken of/wat je anders wil gaan doen. Volgens mij heb je 2 jaar de tijd met de wet poortwachter

Wat lastig dat het in België anders is geregeld, dat wist ik niet! Ik wens je veel liefde & kracht!!

Ik had eerst 4 maanden verlof, 1 dag voor mijn verlof kreeg ik corona, en bleef ik 2 weken thuis, hierna bleef ik paar uurtjes werken . Na 2 maanden bleek ik weer zwanger te zijn, en Al die stress of het wek goed gaat besloot ik te houden op een paar uurtjes. Ik begon het minder leuk te vinden, omdat er elke keer gezeik kwam van o je blijft niet langer o je gaat al etc etc. Ik heb gesolliciteerd toen voor andere baan en aangenomen. Had er zi weinig zin in naa alles wat er was gebeurd etc

Veel succes met je nieuwe baan 🍀Ik snap je. Ik ga ook niet meer terug naar mijn huidige baan. Nadat ik mijn rouw en therapie wat verder heb gezet ga ik ook voor een andere baan.

Ik zit ook erg in dubio.. had het niet meer naar mn zin bij mn huidige baan nadat ik verteld had dat ik zwanger was. Collega's namen mij dit niet in dank af, een paar collega's hebben mij zelfs niet eens gefeliciteerd met de zwangerschap 🥺. Begin vd zwangerschap al een keer een weekje ziekgemeld ivm heftige bloedingen waarbij 50% kans op miskraam (dit is toen niet gebeurd)... toen ik weer terug kwam een week later gingen er allemaal roddels over mij rond en niemand nam mij serieus (manager wel gelukkig, maar die zei ' sta sterk en laat je niet op de kop zitten). Nu met 18 weken plots vliezen gebroken en onze zoontje Lenn stilgeboren ( in januari). Heb een kaartje van het werk gekregen met alle namen van collega's erop, nou eerlijk, ik heb hem gelijk weggegooid! Mijn contract loopt t/m augustus.. en ik zou daar zometeen ook weer moeten reïntegreren.. maar pff help. Ik wil die collega's niet meer onder ogen komen. Heb er al slapeloze nachten van. Al wel 2 gesprekken met bedrijfsarts gehad... heb nog niet verteld over ee collega's enz. Ik merk aan mijzelf dat het sowieso nu nog niet zou lukken om te werken ( na boodschappen doen ben ik al.moe van alle prikkels....) Geen idee hoe verder. Eerst beseffen wat er allemaal gebeurd is.. vorige week zijn as opgehaald en vandaag zijn mooie urntje binnen gekomen💙💙 Veel succes en sterkte allemaal!💫🙏🍀❤️

Ik ben op 1 februari opnieuw meteen voltijds opgestart na de stilgeboorte van mijn dochter midden december. Ik dacht dat ik er mentaal klaar voor was, maar dat was/ben ik niet. Inmiddels doe ik ook alweer de helft van de job van een ander die uitgevallen is. Er is niemand die nog vraagt hoe het met me gaat (en OF het wel met me gaat). Van zodra je terug aan het werk bent verwachten ze dat je er weer 100% staat (al hoop ik nog altijd wel een beetje dat er wel betere werkgevers zijn, die beseffen dat het zo niet werkt). Ik heb spijt van mijn heropstart, want ik krijg nul appreciatie voor het feit dat ik zo snel alweer 'het leven heropgepakt heb' en ik mijn uiterste best doe. Mijn bazin doet er bovendien nog een schepje bovenop, en ik verdenk haar ervan me bewust zeer te doen. Ze maakt supergemene opmerkingen, over mijn gewicht, over baby's in het algemeen en over zwangerschappen. Als ik niet van plan was om binnenkort te verhuizen naar mijn thuisdorp, dat stukken verder van hier is, zou ik meteen solliciteren. Maar ik zie het niet zitten om te veranderen, om dan over een paar maanden weer te moeten veranderen van werk. Mijn hoofd zegt dat ik me thuis moet zetten, maar daar breng ik de collega's mee in de problemen die ik wel graag heb. Daar ga ik me schuldig over voelen... We zijn al zo hard onderbemand, mijn afwezigheid nu zou een ramp zijn. Als je er niet klaar voor bent, dan is dat maar zo en dan blijf je verder thuis. Maar eens je heropgestart bent, denk ik dat het moeilijker is om je opnieuw thuis te laten schrijven. Mentaal toch, de dokter zou er vast niet moeilijk over doen als ik haar zou vertellen wat er allemaal speelt op mijn toxisch bedrijf.

Wat knap dat je weer zo vroeg aan het werk wilde. Ik ken dat ik ben ook te vroeg gaan werken waardoor ik nu na 4 maanden weer terug thuis zit. Ik zou goed naar je lichaam luisteren. Als het niet gaat dan gaat het niet hoe moeilijk ook. Je moet jezelf op de eerste plaats zetten 🍀🙏🏼❤

Wij zijn onze dochter na een zwangerschap van bijna 22 weken verloren. Ik heb afgesproken op werk dat ik in ieder geval 6 weken niet aanwezig ben. Nu nog 4 weken te gaan. Ik moet er momenteel nog niet aan denken om weer een stap op de werkvloer te zetten. Zo lastig dat er niet echt een regeling voor is bij deze termijn.

Ik ben 8-2 bevallen van onze tweeling na 21 weken zwangerschap. Momenteel weer aan het opbouwen op werk. Werkt voor iedereen verschillend, voor mij geeft het ook weer “nuttige” invulling. Maar waken voor balans blijft belangrijk