Zwangerschapsafbreking 19 weken ervaring

Heel veel sterkte alvast lieve mama 🤍 30 januari is t een jaar geleden dat wij ons zoontje hebben moeten laten geboren worden op 18weken + 1 dag met chromsoomafwijking

Jeetje Nina wat verdrietig! Mijn partner en ik hebben in December 2022 voor dezelfde keuze gestaan. Ons meisje had trisomie 13 en ernstige hersen/hart afwijkingen wat haar lijfje niet levensvatbaar maakte. Ik ben in januari vorig jaar bevallen. Toen we de “knoop” hadden doorgehakt heb ik me gefocust op nog zoveel mogelijk verbinden met ons kindje, herinneringen maken en foto’s. Dit klinkt tegenstrijdig want je weet dat je afscheid moet nemen maar het heeft mij geholpen om nog zoveel mogelijk liefde te geven (en ontvangen!) ♥️ Ik deed dit o.a. door een brief schrijven aan ons kindje en de situatie uitleggen/vertellen wat ik haar wens, hoe ik de zwangerschap heb ervaren etc. Je kunt ook met je partner een bewust moment inplannen om deze brief met hem/haar en elkaar te delen. Misschien wil hij ook zoiets maken. Het is ontzettend verdrietig maar ook heel waardevol & verbindend een soortgelijk ritueeltje te doen, ook om met intentie de bevalling/afbreking en kraamweek in te gaan. Check even of je bij je kraamhulp alsnog wat uurtjes kunt krijgen. Ik was bijna 23 weken en kreeg 4 dagen 2 a 3 uurtjes p/d. Dit hielp enorm om de eerste dagen iemand in huis te hebben, je verhaal te doen, checks en verzorging. Neemt ook wat druk van de ketel voor je partner die wellicht niet weet wat hij voor he kan doen én je erkent dat je kraamvrouw bent (want dat ben je). Mijn verloskundige kwam ook langs. Wij kozen voor de watermethode om ons meisje thuis nog bij ons te hebben en daarna een crematie/afscheidsdienst. Hierbij kregen we hulp van Ima Afscheid. Heeft mij geholpen om in die dagen ook mensen thuis te ontvangen, haar te laten zien (het is minder eng/naar dan je denkt, het is je eigen kind!) en echt rust te pakken. Voel niet de druk om een boodschap te gaan doen, neem de tijd. Laat familie en vrienden voor je zorgen & verkijk je niet op hoeveel impact het kan hebben op je partner. Geef hem de ruimte. Schroom niet om komende dagen/ de periode na de geboorte & het afscheid om eens contact met mij op te nemen. Volgens mij is het je eerste kindje (net als bij mij/ons) en praten kan helpen. Ik had zelf 1000 vragen over wat me te wachten stond en op veel kan ik wellicht jou nu antwoorden. ♥️ Stuur je heel veel liefde.

Lieve Nina, wat verdrietig dat jullie je kindje moeten loslaten. Ik heb zelf geen ervaring met zwangerschapsafbreking, maar wilde graag de brochure van stilleven delen. Ik vind hun brochures erg fijn. https://www.stillelevens.nl/informatie/brochures/ Ook steunpunt Nova heeft handige tips ter voorbereiding. Heel veel moed en liefde gewenst de komende tijd ❤️

Ik was zwanger van een tweeling, eentje is overleden in de buik, de andere had hierdoor te veel schade opgelopen en hebben we haar uit liefde moeten laten gaan. Isabella was overleden rond 19 weken, samen met Rosalie zijn ze met 23+5 geboren. Wij hebben nog 2 zoontjes (5 en bijna 3, zij zijn bij alles betrokken) Een paar tips: - een laatste echo maken, voor het afbreken van de zwangerschap - dagboekje bijhouden - veel fotos en filmpjes maken nu, maar ook na de bevalling - medisch fotograaf in het ziekenhuis, of stichting still, make a memory - voor de bevalling had ik al veel voorbereidingen gedaan - zelf wikkeldoekjes gemaakt - zelf een knuffeltje gemaakt (2 zijn met de meisjes gecremeerd, 2 hebben wij nog) - zelf het kistje beschilderd met onze jongens - geboorte kaartje gemaakt (waarin mensen ook bedankt werden voor hun steun en medeleven) - aangegeven bij de gemeente - ze zijn genoemd in de kerk - ik had het wiegje opgemaakt, daarin zal een mooie bak met water met daarin onze meisjes. Het verversen van het water deden we zelf. - uitvaartverzekering nemen - de laatste nacht (ze waren 4 nachtjes bij ons) hebben ze in het wiegje gelegen in hun wikkeldoekje. - tijdens het verversen van het water kunnen knuffelen -geniet van de tijd die je samen hebt De bevalling zelf was emotioneel, maar voelde me heel trots. Wel laagdrempelig pijnstilling nemen.

Hallo Nina, afgelopen 9 januari bevallen van ons eerste zoontje met 23.3 ook besloten het af te breken in verband met een hartafwijking, missende thymus en nier en te weinig kwaliteit van leven als hij al levend geboren zou worden. Vooral veel herinneringen maken die nu nog kunnen, je hoeft er uiteindelijk niets mee te doen maar terug draaien kan niet. Ook vooral doen wat voor jullie goed voelt, wil je mensen je kindje laten ontmoeten of juist niet alles is goed zo lang het voor jullie goed voelt. Praat veel en zorg dat je alle vragen hebt gesteld vooraf zodat je niet achteraf het gevoel hebt dat het te gehaast is. Wij hebben veel gehad aan de uitvaart onderneemster en dat al geregeld hebben, hadden een 24 uurs kamer wat heel fijn was en zo konden we mensen ons kindje laten ontmoeten zonder er zelf bij te zijn. Als je wil praten kan je altijd een bericht sturen!

Hoi Nina, wat verschrikkelijk. Allereerst heel veel sterkte gewenst. Ik ben heel recent door hetzelfde proces gegaan. Ik heb zelf een erfelijke aandoening doorgegeven die heel ernstig kan uitpakken en hebben daarom ook besloten de zwangerschap te beëindigen. Onze dochter is vorige week vrijdag geboren met 19w3d 💫. Ik zit natuurlijk nog middenin het rouwproces, dus daar kan ik nog niet zo veel over vertellen. Ik vond het voorafgaand aan de bevalling vooral lastig dat je allerlei keuzes moet maken over wat je met je kindje wil doen. Doe vooral wat voor jullie goed voelt. Ik kan geen advies geven maar zal wel even beschrijven hoe dit voor mij/ons is geweest. Voor de bevalling twijfelde ik in het begin of ik ons kindje wel wilde zien. Daar kwam ik al snel op terug: ik dacht dat ik heel veel spijt zou krijgen als ik nooit zou weten hoe zij eruit zag. Van tevoren dacht ik ook dat ik het in het ziekenhuis achter wilde laten voor een collectieve crematie. Tegen ons was gezegd dat je het dan in de tussentijd wel mee naar huis zou kunnen nemen, dat wilde ik absoluut niet. Want het voelde voor mij heel raar om haar bijvoorbeeld in de woonkamer neer te zetten. Aangezien wij nog helemaal geen naam hadden wist ik ook niet of ik het een naam wilde geven of bij Frummel wilde houden. Ik nam mezelf voor: ik wacht alles af tot ik bevallen ben, want ik kan me voorstellen dat mijn mening dan wel verandert. Uiteindelijk ben ik op alles ongeveer teruggekomen. Na de bevalling werd onze dochter bij mij gelegd. De eerste avond ging allemaal een beetje langs mij heen en voelde ik geen verdriet maar vooral trots en liefde. We hebben haar een naam gegeven en stichting Still laten komen om foto's te maken. Eerst wilden we alleen zelf foto's maken, maar ben blij dat de stichting ook is geweest. Je hebt dan ook foto's als gezinnetje, wat heel fijn is. Je hoeft nu niets te doen met de foto's, maar het is wel je enige kans om ze te maken nu. Mocht je er dan over 5 jaar ineens wel behoefte aan hebben, dan is het fijn dat je ze hebt. Omdat mijn verdriet er allemaal nog niet zo was voordat we naar huis gingen, hebben we besloten om haar toch mee naar huis te nemen. Dat voelde op dat moment het beste en daar ben ik enorm blij mee. Nu konden we nog een paar dagen tegen haar praten en haar vasthouden. Dit gaf mij veel troost. Op momenten dat ik het moeilijk had pakte ik haar even vast en daar werd ik rustig van. Ze lag in het water waardoor ze ook heel mooi was en bleef. We hadden boven een apart plekje voor haar ingericht (op mijn werkkamer want we hadden nog geen kinderkamer). De crematie hebben we uiteindelijk zelf geregeld in de buurt (Roosendaal). Je zou even kunnen uitzoeken/navragen of er uitvaartcentra zijn in de buurt die dit voor een mooie prijs doen. Hoewel kosten ik deze situatie eigenlijk niet relevant zijn was ik blij dat ze daar voor 60 euro de crematie konden regelen. We hebben de urn dezelfde dag mee naar huis kunnen nemen. Ook hierbij dacht ik dat niet te willen en het daar uit te willen strooien. Nu vind ik het mooi dat ze hier een plekje heeft, uitstrooien kan altijd nog. En nu hebben we de kans om nog iets met het as te doen, bijvoorbeeld verwerken in een sieraad. Moraal van het verhaal is in mijn geval dus dat je mening sterk kan veranderen als je kindje er eenmaal is. De bevalling zelf was pittig. Ik kreeg een halfuur na de eerste tabletten al kramp. Een beetje alsof je iets verkeerd gegeten hebt en constant het gevoel dat er iets dwars zit in de darmen en daardoor redelijk zwak/futloos. Paracetamol e.d. leken weinig verschil te maken dus ik kreeg rond half 3 een ruggenprik (ik was toen 4 uur bezig ongeveer). Heel blij mee geweest, want daarna kon ik weer normaal zitten, een gesprek voeren e.d. Je mag dan alleen niet meer uit bed en ik kreeg er koorts van. Verder moet ik zeggen dat ik ook veel momenten spijt voel. Ik verwacht dat het verstand het stap voor stap weer overneemt van het gevoel waardoor de spijt ook zal zakken. Maar je ziet na de geboorte niet dat er een afwijking is dus dat is heel moeilijk te verwerken (schijnt ook normaal te zijn dat je daar niet goed bij kan met je hofd). Van tevoren had ik wel verwacht op een zeker moment spijt te gaan voelen en ik ben er ook van overtuigd dat dit heel normaal is. Hopelijk wordt dit snel minder. Mocht je nog vragen hebben mag je ze altijd aan me stellen, of als je het er gewoon even over wil hebben met iemand. Mag ook privé als dat kan hier. Nogmaals veel sterkte 🫶🏼

Bedankt voor het delen van je verhaal Daphne. Ik herken heel veel in jouw woorden. Dat steunt me enorm, en het geeft ook troost dat jij (en veel andere vrouwen hier) hetzelfde hebben doorstaan dus dat ik het waarschijnlijk ook kan ❤️ ik wens je veel sterkte voor de komende tijd en ik ben onder de indruk van hoe je ermee omgaat ❤️

Dank voor het delen Jitte❤️ de 24 uur kamer vind ik een heel goed idee. Ik wens je veel sterkte met je verlies van je zoontje ❤️❤️❤️

Dank voor het delen Sannie, en wat een fijne tips en adviezen geef je ❤️ ik neig er inderdaad ook naar om snel voor een ruggeprik te kiezen zodat ik mentaal zoveel mogelijk met ons dochtertje bezig kan zijn en zo min mogelijk met pijn. Ik wens je heel veel sterkte met het verlies van je dochters ❤️

Bedankt voor het delen Emin ❤️ wat mooi dat je in de nazorg ook zoveel oog hebt voor je partner. En ik herken ook heel erg wat je zegt over angst om haar aan te raken en te zien. Dank voor je woorden, die steunen me enorm ❤️ ik wens jou ook heel veel sterkte met het verlies van jullie dochter

Dankjewel Claudia ❤️ ik wil jou ook enorm steunen met het verlies van je zoon ❤️

Wat een verdrietige keuze hebben jullie moeten maken Nina 😔 Heel veel sterkte deze verschrikkelijke weken! Wij hebben afgelopen donderdag met 19 weken ons zoontje laten gaan. Wij hadden wel een goede uitslag na een vruchtwaterpunctie, maar helaas is het gaatje dat was geprikt niet dicht gegaan en ben ik daardoor mijn vruchtwater verloren zonder dat ik het door had. Bij 17 weken goede uitslag, bij 18 weken met de geslachtsecho kwamen we erachter dat er geen vruchtwater meer was. Hij lag ook al helemaal ingedoken en had al geen ruimte meer, z'n longen hadden nooit kunnen groeien en ontwikkelen. Ik vond het 'fijn' van tevoren al zaken geregeld te hebben. Ik heb bij KleinAfscheid een set besteld met een schaal om hem thuis op te baren en een mandje om te begraven. De geboorte/rouw-kaartjes heb ik van tevoren laten ontwerpen. En ik heb fotograaf van Stichting Still gecontacteerd. Wij zijn verzekerd bij Dela, wel gesproken met een uitvaartverzorger, maar zij kon weinig praktisch voor ons betekenen omdat we ons zoontje in onze tuin willen begraven en er al veel geregeld was. De bevalling zelf vond ik fysiek meevallen, maar ik heb al 2 bevallingen met voldragen kinderen mogen meemaken, dus mijn lichaam was in dat opzicht wat meer voorbereid. Bij ons gaven ze ons na de bevalling heel veel tijd met ons kindje, die tijd hebben we ook echt genomen en wat een wonder om te zien dat ons zoontje zó enórm op zijn grote broers lijkt! 😍 Ik had van tevoren niet durven dromen dat ik hem zo mooi zou vinden, had verwacht het toch ergens wat eng te vinden, maar hij hoorde gelijk bij ons en het klopte helemaal.. Ze hebben hem gewogen, gemeten en we hebben afdrukjes met inkt gemaakt van zijn handen en voeten. Van tevoren nagedacht over een plek, maar wist het niet zo goed. Uiteindelijk staat hij nu op de grote eettafel waar zijn broers regelmatig even gaan kijken bij hun broertje en goed voor hem 'zorgen'. Ik vind het heel fijn dat hij toch bij ons is en ben vooral nu ook trotse moeder en wil hem graag aan iedereen laten zien. We laten eigenlijk ons gevoel deze dagen vertellen wat voor ons nu goed voelt. Bijvoorbeeld de plek waar hij staat, toch het regelmatig even uit het water halen om vast te houden (vaak ook op verzoek van grote broer) en zelfs visite (directe naasten) hebben hem al vastgehouden ❤️ We krijgen al echt een ritueel in de ochtend met water verversen, in de avond een kaarsje aansteken met de oudste etc. In eerste instantie dacht ik dat alleen directe naasten hem zouden zien, uiteindelijk voelde het ook goed om vrienden gelegenheid te geven afscheid te nemen en komen degenen die dat willen morgen ook even langs. Alle keuzes die we nu maken voelen goed en we worden ook zo vrij gelaten door iedereen om het ook écht op onze eigen manier te doen. Gevoelsmatig denk ik dat we maandag of dinsdag definitief afscheid nemen, maar ergens wil ik dat ook zo lang mogelijk uitstellen omdat betekent dat hij écht niet meer in leven onderdeel uitmaakt van ons gezin.. Uiteindelijk vragen toch veel mensen wat ze ons kunnen geven, ik heb hier ook een topic over geopend, daar staan echt veel mooie ideeën in! Ik besef me dat eigenlijk alles met zijn naam mooi is, omdat we dan weten dat hij echt onderdeel is (geweest) van ons gezin en we tastbare herinneringen hebben. 💫 Heel lang verhaal; maar in de basis denk ik dat voor jezelf van tevoren veel regelen (of in ieder geval de mogelijkheden uitzoeken) je rust kan geven op het moment dat je kindje er is en je ten volle stil kan staan bij het afscheid en de rouw. Heel veel sterkte en wijsheid voor de komende tijd en ik hoop dat jullie elkaar vooral ook kunnen steunen waar nodig en van buitenaf veel medeleven ontvangen. 🙏❤️

Dank je wel Nina. Ik wens jou en je partner ook heel veel sterkte toe ❤️

Heel veel sterkte en 🫂🫂 Er is erg veel moed nodig om vanuit zoveel liefde te beslissen dat jullie de pijn zullen dragen en jullie kindje nooit pijn hoeft te voelen 😘 Wij hadden helaas ook een slechte nipt en hebben de zwangerschap met 20wk moeten afbreken Ik ben (naast alle tips hieronder) erg blij met voetafdrukjes, die heb ik op een kettinkje laten graveren en zo heb ik ons zoontje toch een beetje bij me elke dag