Ferber methode

Mag ik vragen waarom je juist deze methode wilt gaan gebruiken?

Ik heb er ervaring mee (of nou ja: een mildere zelf bedachte variant). Maar mijn kindjes konden al wel zelf in slaap vallen en sliepen ook in de eigen Ledikant al. Toen was het een uur (met meerderheid hiervan troosten) en klaar. Vrees dat het bij jou langer zou duren

Hier was dat drama, tot hysterisch aan toe. Kindjes hebben gewoon nog onze nabijheid nodig. En ja, dat is heel zwaar... maar voor ons werkt het het beste om aan haar behoefte te voldoen, zodat ze weet dat we er zijn. Hier hielp het om erbij te blijven zitten tot ze in slaap viel en dan pas weg te gaan. Na een paar avonden ging het beter. Het leek wel even een soort verlatingsangst (rond 15 mnd). Rond 9 mnd vonden wij qua slapen en ontwikkeling het pittigst: dit is ook weer zo'n sprongperiode.

Ik heb het kort geprobeerd maar mijn hart brak toen hij al compleet hysterisch werd toen ik net de deur achter me dicht trok. We blijven nu naast zijn ledikant zitten tot hij slaapt. En zo verplaatsen we ons steeds verder richting de deur.

Door deze methode kan je kindje juist nog meer weerstand van krijgen tegen haar bedje en slapen. Daarnaast is het ook een emotioneel onveilige methode voor je kindje. Er zijn zachtere manieren, als je de huidige situatie wil veranderen . Kijk eens bij @thegentlekidd, @liefdevaneenmoeder, @oogjesdicht en @the_nurturingkind

Wij hebben wel gecontroleerd laten huilen maar niet met 3 maanden. Alle andere manieren van samen slapen tot in mijn armen laten slapen of erbij zitten werkte niet. Met 6 maanden max 6 min gehuild. Met 3 maanden had ik dit nog niet gedaan. Zelfstandig in slaap vallen lukt heel veel kindjes nog niet op 3 maanden leeftijd (wist ik zelf niet overigens, kwam ik achter toen ons kind een extreem slechte slaper was). Mijn tip is wachten totdat ze er aan toe is. En als er iets is wat werkt, zoals tussen jullie in slapen dan is dat al heel mooi. Uiteraard wel zwaar voor jullie dat zullen de meeste ouders wel beamen! Aan sites zoals liefde van een moeder had ik overigens helemaal niks. Ons kindje deed het gewoon niet goed met onze aanwezigheid omdat hij dan juist huilend wakker bleef. Dus het is echt voor iedereen anders.

Hoe oud is jullie kindje? Als jullie kindje ouder is dan 6 maanden dan zou je inderdaad een methode, zoals Ferber, kunnen doen. Maar tot die tijd is veiligheid en geborgenheid echt belangrijker. Ik vond het boek Slaap! van Susanne Willekes heel informatief over wat je wanneer mag verwachten, hoe kindjes leren slapen en hoe je al kan oefenen met zelf in slaap vallen voordat je echt slaaptraining kan gaan doen. In het boek staat ook een methode, maar welke je kiest is ook iets persoonlijks denk ik. Maar jonger dan 6 maanden zou ik dus zeker niet doen.

Ons kindje is bijna 10 maanden, vandaar dat wij dit nu willen proberen. Hebben al van allerlei andere dingen geprobeerd. Ik ga het proberen en kijken wat goed voelt!

Radeloosheid

Deze methode is eigenlijk uitdoving.. kortom je kind in een zo snel mogelijke tijd leren dat er niemand zal komen (of na steeds langere tijd) zodat ze opgeeft om te huilen. Mijns inziens niet wat je je kindje wilt leren.. ik snap ook dat je radeloos van zijn van het slaaptekort, ik weet wat het is! Je zou ook je kindje in eigen bedje kunnen leggen en er zelf op een matrasje naast kunnen gaan liggen of naast kunnen blijven zitten en dit steeds wat kunnen afbouwen. Of een ledikant op jullie kamer naast jullie bed en haar daar dan echt in laten.

Niet doen AUB je kindje gaat zo veel cortisol aan maken dat het brein letterlijk uit gaat door de stress. Huilen doen ze omdat ze geen andere manier van communicatie hebben en je leert het dus dat niemand zal komen als hij of zij zijn primitieve instincten gebruikt om duidelijk te maken dat er wat is. 3 maanden is heel erg vroeg om alleen te slapen of te laten huilen. Zelfs na 1 jaar doe ik dit niet omdat ze niet kunnen praten ze huilen niet om jou het leven zuur te maken. Ik zou contact opnemen met een slaapcoach,, slaapmoon is een fijne zij gebruikt ook methodes waarbij laten huilen een absolute no go is. Maar alsjeblieft doe dit niet. Ik heb tot 5 maanden ingebakken, gewiegd, whitenoise, goed opletten op dr wakkertijden etcetera. Daarna het wiegen en inbakeren afgebouwd. Het vraagt geduld je kindje heeft je nodig en het ene kind meer als de ander.

Ik heb ook een maand in z’n kamer geslapen, erna een soort van chair methode gebruikt en nu slaapt die van 19-7 (vandaag zelfs nu nog, 07:36).

Het kind is niet 3 maanden maar 10 maanden!

Succes! Ik heb zelf geen kinderen maar snap heel goed dat je na maanden slecht slapen voor slaaptraining kiest. Slapen is zo belangrijk ! Voor het kind én voor de ouders. Zonder goede slaap functioneer je echt minder goed en dat heeft invloed op alles. Ik vind het heftig dat mensen reageren met ‘een kind doet het niet expres, dat huilen, hij wil nabijheid, je laat hem toch niet huilen?’ Alsof je een slechte ouder bent wanneer je een goede nachtrust voor iedereen nastreeft 🙈 Je kunt je kindje overdag heel goed overstelpen met liefde. En zo’n slaaptraining is vaak maar heel kort nodig ook🙏🏼 De tijdafstand klinkt alleen wel groot/lang, vind ik.

Ja, hier 2x gedaan bij vreselijke slapers en het werkte direct. Laat je niet bang maken door alle momshamers die zeggen dat je je kind hiermee mishandelt en je hiermee volledig je kind verpest. Bij ons was het hele gezin meer uitgerust en veel blijer. Soms heb je gewoon geen andere keuze.

Belangrijk is wel dat je her consequent toepast en elke keer hetzelfde. Niet na een half uur toegeven want dat is verwarrend en zielig. Maar het is zeker heel effectief.

Wij zijn dit rond 10 maanden ook gaan doen, en het heeft ons allemaal veel meer rust gegeven, ook onze dochter. Daarvoor bleven we bij haar tot ze sliep en reageerden we meteen als ze huilde, maar dat werd een drama. Hierdoor bleef ze juist heel alert en gespannen luisteren of we er nog waren of niet, ze kon zich niet aan de slaap overgeven. Ook voor ons was het zwaar om uren op dat kamertje te blijven en steeds als een dief in de nacht weg te sluipen -natuurlijk heb je dat voor je kind over, maar eerlijk is eerlijk: het was ook echt zwaar. Als ze dan later alsnog wakker werd, was ze helemaal over haar toeren omdat wij weg waren, en begon het weer van voor af aan. We zijn toen een wat mildere variant van deze methode gaan toepassen, in combinatie met veel uitleg: het is nu tijd om te gaan slapen, papa en mama gaan naar beneden, maar we zijn in de buurt, als er iets is dan komen we, etc. Met 10 maanden snappen ze echt al veel. Ik vond dat we alsnog een liefdevolle manier hadden gevonden op deze manier. En na een week zag je gewoon op de babyfoon dat ze even 5 minuutjes huilde, daarna haar knuffel pakte, lekker op haar buikje rolde en ging slapen. Wij zagen in elk geval veel meer rust en ontspanning rond het naar bed gaan. Dus ja, ik snap wat mensen zeggen, en nabijheid is zeker de eerste maanden onmisbaar. Maar we merkten dat onze dochter duidelijkheid en voorspelbaarheid nodig had om zich over te geven aan de slaap. En als je dat kan bieden als ouder vind ik dat eigenlijk ook heel liefdevol. Mijn tip zou dus zijn: probeer het een week, en kijk zelf welk tijdsinterval voor jullie werkt om mee te beginnen. Leg je kindje steeds opnieuw uit wat er gaat gebeuren, en wees lief en troostend op de momenten dat je er bent. Het was voor ons een hele zoektocht en ik vond het ook moeilijk, maar het feit dat we dit een week lang gingen proberen gaf wel rust. Succes!

Zeer slechte timing om dat nu toe te passen. Met 9 maanden kom je in een slaapregressie waarin verlatingsangst een rol speelt. Deze duurde bij ons 2 maand waarin ons zoontje wakker werd en enkel verder ging slapen bij ons in bed. Dit had je dus of eerder moeten doen of ermee wachten (overigens geen fan van deze methode. Nu je eigenlijk je kind leert dat ze er alleen voor staat. Wij hebben zelf al in een vroeg stadium geleerd om zijn huiltjes te herkennen en op basis daarvan passend te reageren. Huilen is communiceren en niet elke huil betekent pak mij op, maar als je het niet weet dan “praat” je kindje tegen een muur). Een optie voor nu: Leg in het eigen bedje en blijf ernaast zitten op een stoel met je hand op de buik en shhhhh. Zodra dit goed gaat kan je steeds meer afstand creëren. Reken er maar op dat je de avonden de komende dagen geheel kwijt bent. Zo kan je in ieder geval zelfstandig in slaap leren vallen. Of ga wiegen en leg steeds iets wakkerder weg. En als jullie (onbewust) te gestrest zijn laat dan een ander haar naar bed brengen. Houdt er gezien de slaapregressie wel rekening mee dat als ze wakker wordt jullie allemaal waarschijnlijk het meeste slaap pakken met haar in jullie bed.

Als ik lees dat iemand zijn baby een half uur laat huilen dan noem mij maar een momshamer maar das echt niet oké. TS ik snap dat dit je opbreekt maar ik zou eerder kijken of je eventueel een vicieuze cirkel kan doorbreken door je kleintje eens een nachtje te laten logeren bij opa en oma, of begin met de chair methode, of begin bij de middagslaapjes in eigen bed, verschuif de slaaptijden eens, koop een eenpersoonsbed voor je kleintje en ga er eerst bij liggen tot ze slaapt… laat je kindje een half uur huilen besef dan dat ze letterlijk opgeeft dat er iemand voor haar komt, that’s sad. Maarrr.. Wat je ook kiest het is jouw kind en jij moet erachter staan, heel veel succes!

Tbh ben ik van mening dat het je taak is als ouder om je kind de liefde en nabijheid te geven die het nodig heeft. Dit compleet gaan negeren gaat regelrecht tegen je oudergevoelens in, met een reden. Ik denk dat er liefdevollere methodes zijn die jullie ook kunnen gaan helpen. Zoek eens op de chair methode bijvoorbeeld. Wat je ook zou kunnen proberen is het ledikant op jullie kamer zetten, naast jullie bed. Als dat goed gaat, kun je na een paar dagen het bedje terug op de kamer zetten met een knuffeltje dat naar jou ruikt. Zoiets al geprobeerd?