Hoe gaat het echt met je? - deel 3

🧡

😘❤️

💚

💙

💛 vandaag eerste dag terug aan het werk na zwangerschapsverlof. En onmiddellijk weer gezaag en geklaag! Al mijn vakantie die ik aangevraagd heb voor 2024 is afgekeurd. Waarom werk ik daar toch nog? Maar zoontje heeft het zo goed gedaan bij mijn mama! En hem ‘s avonds terug in mijn armen kunnen sluiten maakt echt zoveel goed

💜💚

💛 Meh, zwangerschapsverlof bijna voorbij 😵‍💫. Ze is dan 12 weken… En ik zit ook een beetje te strugglen tussen “een keer iets voor mezelf willen doen” en “niet zonder baby willen zijn”.

Dat is inderdaad even slikken. Bij de 1e vond ik het ook erg lastig en heb ik nog 2 weken vakantie genomen. Zo kon ik ook wennen aan het idee dat hij naar het kdv ging. Bij nr 2 en 3 was ik blij dat ik weer aan het werk kon, en eigenlijk waren dat makkelijkere babies 😅. Iets voor mezelf doen, is voor mij lekker koffie met een taartje eten in het dorp. Ik kan erheen wandelen, en dan kan de baby best mee in de kjnderwagen (als ze tenminste niet te lastige baby is).

💚

💚 De jongste moet naar t ziekenhuis voor een krom vingertje, dat misschien voor haar eerste jaar geopereerd moet worden. De middelste kwakkelt een beetje en is snel driftig, wil getild worden en eet slecht momenteel. De oudste moet eigenlijk naar logopedie, maar ik ben er even te druk voor. Vooral met hem. 4.5 jaar, niet zindelijk en ljjkt door te hebben hoeveel macht hij heeft. Daagt de juf uit dat ze dan mama maar moet bellen als hij in zijn broek gepoept heeft, lacht ons uit. Dus druk met van alles. Om te ontspannen werk ik. Maar zelfs daar kan ik op elk moment op elke dag gebeld worden dat er weer een poepbroek is om te verschonen, dus ik kan nooit even "uit". Hierdoor ga ik al met stress naar mijn werk, en niet eens om het werk. Mijn werk is erg leuk, en collega's zijn heel begripvol als ik weg moet. Maar het voelt alsof mijn zoon me mijn me-time afneemt, me straft door in zijn broek te poepen. Maar waarvoor straft hij me? Het is niet duidelijk. .. Als ik een burnout krijg, is dat niet door mijn werk. Dan is dat omdat ik, door de onzindelijkheid van mn zoon, nooit er ècht even tussenuit kan zijn...

🖤 Zoon werd wakker vanacht. Man erheen en getroost. Maar als hij slaapt in je armen en je legt hem weg, is hij weer wakker en begint het riedeltje opnieuw. Naja man heeft besloten het er maar bij te laten. Ik heb oordoppen ingedaan om weer verder te kunnen slapen. Denk maar niet dat ik dit kan hé met een huilend kind op de achtergrond. Ook al duurt het maar 5 a 10 minuten. Ik zit meteen weer in die eerste 3 maanden en krijg dan erge gedachtes als ik te weinig slaap heb gehad en niet lekker in mijn vel zit. Zat vanochtend ook nog dochter dwars te doen en zoon continue te bleren. Waardoor ik helemaal uit mijn slof ben geschoten. Buurvrouw bijna aangereden. Ik wilde zo snel mogelijk weg van huis en die kwam tussen de containers weg zonder uit te kijken zo de weg op met hond. Morgen heb ik mamadag maar dat wordt met de kinderen voor de tv en we zien wel hoe het gaat. Energieniveau van 0, humeur van -100 en totaal geen zin om tijd met ze door te brengen. Soms vraag ik me echt af waarom wij aan kinderen begonnen zijn. Waarom ik mij uiteindelijk heb laten overhalen om te proberen kinderen te krijgen. Hij wilde ze zoveel meer dan mij en ik wilde hem niet kwijt. Het is niet dat ik niet van ze houd, ik houd zielsveel van ze. Maar als ik het opnieuw kon doen..... En inmiddels voel ik mij daardoor in en in slecht

💛 Zo’n dag dat alles tegen zit. Dochter en ik zijn voor de 2e keer in korte tijd ziek en slapen al een week slecht van het gehoest. Ook een beetje neergeslagen van de negatieve zwangerschapstesten en mega hormonaal/chago omdat ik elk moment ongesteld moet worden maar ik toch ergens nog hoop heb dat ik zwanger ben. Buikpijn, rugpijn, hoofdpijn, gewoon blegh. Oma kwam op bezoek vandaag en bleef ook eten, maar dochter was heel hangerig en huilerig na haar middagslaapje. Wilde alleen maar getild worden door mij en niks was goed. Ik was er heel snel van overprikkeld en ik maakte het alleen maar erger voor mijn gevoel waardoor ik mij enorm voor paal voelde staan als moeder omdat ik het niet onder controle had. Tegelijkertijd ook bonusdochter die honger had, picnic boodschappen die binnen kwamen en opgeruimd moesten worden, hond die vervelend aan het doen was bij oma. Uiteindelijk dochter toch weer blij en zat even met oma te kleien zodat ik kon koken. Vervolgens gingen de meiden achter elkaar aanrennen en druk doen terwijl ik zei dat ze rustig moesten spelen omdat peuter niet lekker is. En ja hoor, niet veel later kotst ze haar hele maaginhoud eruit vanwege het hoesten. Ik proberen de kots op te ruimen terwijl de vissticks stonden aan te branden. Man kwam toen eindelijk helpen (was boven even werken). Dochter ligt nu net eindelijk te slapen, stiefdochter is weer terug gebracht naar haar moeder, oma is naar huis en ik heb nu voor het eerst vandaag even het gevoel dat ik kan instorten zonder gevolgen.

Het hele spectrum komt hier wel langs, laatste tijd niet echt stabiel. Maar op dit moment 💜💙 best ok.

💚 Mijn zoon van 4.5 jaar is sinds hij naar school gaat niet meer poepzindelijk. In het begin was dit een kwestie van niet durven, of er niet aan denken als hij lekker aan het spelen was. Na geboorte baby is hij thuis ook niet meer poepzindelijk. In oktober gaat het een poosje wat beter, maar de laatste 2 a 3 weken is het ge-escaleerd. Hij heeft door dat hij macht heeft (school belt mij inmiddels op om hem te verschonen) en hij denkt te kunnen regelen dat hij eerder naar huis mag als hij in zijn broek poept. Intern begeleider ziet meer probleempjes bij hem, dus wil nu met cjg om de tafel. Ik dacht dat ik cjg al had ingeschakeld, maar dat blijkt tot nu toe alleen de ggd te zijn. Gelukkig reageerde het cjg vandaag al op mijn email van gisteravond, maar ver moet ik nu tot minimaal 5 jan wachten op een reactie. Zoon is wel aangemeld voor plas/poep poli. Ik ben blij dat ik vandaag rustig bleef en zoon ook onder de douche kon doen toen hij thuiskwam met een vieze broek. Aan de reactie van papa te zien, had die het even niet verwacht... Maar vaak heb ik moeite om rustig te blijven, bij zijn (uit)lachende en brutale hoofd. Ik zie dus ook wel op tegen de vakantie. De laatste week heb ik bijna elke dag wel een huilbui om de hele situatie... Het gaat gelukkig een stuk beter met de driftbuien en dwarsheid van dochter (bijna3). Ik denk dat ze door de 3 weken durende verkoudheid gewoon echt niet lekker in haar vel zat. We willen komende week proberen ook haar zindelijk te krijgen. En dan de jongste (5 maanden), die is momenteel ook weer erg verkouden. Eind januari mag zij naar het ziekenhuis voor een consult. Naast de zorgen om de kinderen stroomt mijn hoofd over... moet nog logopedie regelen voor de oudste, zoek een alternatief voor peutergym waar ik met 2 kids naartoe kan als uitlaatklep, plus alle fysieke pijntjes (carpaaltunnel is de laatste week weer erger, hydradensitas).

🧡 m'n zoontje kreeg blauwe lippen aan t einde van z'n flesje en werd grauw.ik wist niet wat ik moest.heb de alarm knop ingedrukt.toen ze hier waren was het alweer weg en had ie een mooie kleur.hij mag evt naar huis morgen.ik weet niet wat ik doe als dit thuis gebeurd

💜 gekke gewaarwording dat ons mannetje mee naar huis gaat.ook wel eng want wij hebben geen recht meer op hulp.maar ook fijn met kerst samen

🖤 voel me echt doodongelukkig.

🫂 Wil je er iets over kwijt? 😘

Bericht die ik eerder heb gepost hier, is gaande. Ik heb nu eigenlijk pas "de rust" na 1 jaar om alles een plekje te geven. Postnatale depressie is het niet helemaal meer, maar ervaar momenteel weer terugvallen. Daarnaast extreme slaap te kort, doordat continu de kinderen of ik verkouden/ziek zijn en het breekt me op. Man helpt wanneer ik vraag en doet wel veel uitzichzelf, maar 's nachts is hij bijvoorbeeld niet wakker te krijgen. Ik ben echt een einzelganger en mis het alleen zijn heel erg.

Ik vind het wel heel knap dat je dan toch ook bij de "gelukkige momenten van de dag" post. Mischien werkt dat therapeutisch?