Kinderrechten boven alles

Het is tijd dat mensen zich gaan uitspreken tegen zulke gruwelijke dingen. Niet zoals nu het zien op het journaal, denken ''oh wat erg'' en verder zappen. Mensen moeten 1 front gaan vormen tegen de gekke politieke beslissingen en spelletjes die gespeeld worden ten kosten van mensen. Als de mensen opstaan tegen onrecht ipv toekijken... dat zou al helpen.

Wat is er op 7 oktober met onschuldige kinderen gebeurt?

Ik ben het met je eens dat we zo'n front zouden moeten vormen, ik ben alleen bang dat het niet haalbaar is. Er zal namelijk altijd een verdeling zijn tussen standpunten, tussen 'kampen'. Als er 1 front gevormd zou worden, zouden er überhaupt geen oorlogen zijn. Ik ben het uiteraard uit het diepst van mijn hart eens dat kinderen beschermd zouden moeten worden.

Zonder ondertoon; is dit een serieuze vraag?

Inderdaad! Ik kan me soms zo opwinden over al het politieke geblaat 'kinderrechten' blabla maar ondertussen worden er kinderen gemarteld, vermoord, uitgehongerd en wat nog meer 😥. Weet je, ik vind dat de klassieke media echt faalt om deze thema's in beeld te brengen. Heb maar telegram geïnstalleerd...

Voordat mensen zich geroepen voelen hier (fel) op te reageren, onthoud dat dit vaak precies het startpunt is waar deze discussie ontspoort. Laat je niet verleiden tot een wel/niet discussie, want dan is dit topic zo weer gesloten.

Je weet dat er bij die gegijzelden ook de nodige kinderen zaten?

Wat fijn dat je dit topic opent. Ik ben op mijn vingers getikt door mods, dat ik dit op Eurovision aankaarte. Ik heb gemaild of precies zo’n topic als deze wel oke is. Ik ben benieuwd. Misschien kunnen zionisten hun eigen topic openen? Dat is een serieuze vraag. Ik denk namelijk dat de meeste mensen die behoefte hebben om hier over te praten, zich juist willen uitspreken over de kinderen in Palestina en Gaza. Als dat triggerend is, is het misschien beter dit topic te mijden. Want ja, ik denk dat het een super relevant thema is als ouder van een kind in het veilige westen. Hoe naar voel ik me soms dat deze veiligheid zo’n luxe is. Ik vind het soms onmogelijk te rijmen met elkaar. Nog meer die morgen naar de demo op de Dam gaan?

Het sneue vind ik toch altijd dat er discussies gevoerd worden over het ene volk tegen het andere, terwijl het al vaak is aangetoond dat het overgrote deel van de bevolking aan beide kanten gewoon vóór een vreedzame oplossing is. Ondanks alle pijn en geschiedenis. Wat het conflict blijft drijven, zoals zo vaak, is een kleine groep die aan het roer staat en er zelf van profiteert, ofwel met macht en aanzien, ofwel met geld, vaak beide. En die er alleen maar van winnen om de boel expres zoveel mogelijk te laten ontsporen. Dan heb ik het niet over gekke schaduwfiguren of samenzweringstheoriën maar gewoon over de regeringen, de wapenfabrikanten, de hoofden van religieuze sektes, etc. De mensen die zeggen het te doen uit naam van het volk, maar in werkelijkheid kan het ze (aan beide kanten) geen moer schelen wat er met hun volk gebeurt, zolang zij maar op hun voetstuk kunnen blijven staan. Hoeveel mensen daar dan ook voor vermorzeld moeten worden. En kinderen zijn daar inderdaad vaak het slachtoffer van, want die kunnen zich niet verweren, niet (politiek) uitspreken, en die werken natuurlijk goed als propagandavoer voor "wat ze ons volk aandoen" zodat je zelf weer extra hard naar de ander kan uithalen.

Ik spreek hier over alle kinderen dus ook de Israëlische. Geen één kind 'verdient' de dood. Spijtig dat het telkens over Israëlische doden gaat en niet over alle andere vermoorde kinderen in de wereld. Dit toont opnieuw de hypocrisie, 7 oktober was niet het beginpunt. Kijk eens naar 70 jaar geleden of zelfs daarvoor, het gevaarlijke idee dat een staat voor jou zou zijn omdat God het alleen aan jouw volk heeft toegewezen... Of dat 'jouw kinderen' boven een ander verheven zijn ,=racisme, kolonialisme, apartheid, WO II, en dus de staat Israël dat andere wetten heeft voor Palestijnen en dus kinderen opsluit, mishandeld enzovoort

Je schrijft precies hoe ik me vaak voel. We leven hier in een bubbel, en waarom? Omdat we het geluk hebben om hier geboren te zijn. Ik vind het zo gek dat sommige mensen dit niet snappen. Je zal maar eens geboren worden in Congo, Noord-Korea, in de favela's in Brazilië, in de hongersnood in Soedan, nu als baby in Palestina ( of politiek correct de bezette Palestijnse gebieden), in Oekraïne of Rusland (stel je voor, geen vrije pers of meningsuiting) en ga zo maar door... Het is echt de hunger games

Ik word intens verdrietig van alles wat ik op instagram voorbij zie komen en snap oprecht niet hoe harteloos erop gereageerd wordt. En boos ben ik op onze regering, maar op zo'n beetje alle laffe regeringen die het nog altijd niet veroordelen wat daar gebeurt. Staakt het vuren 🍉

Ja echt! En nu ik een kindje heb, en zwanger ben van de tweede, denk ik zo vaak ‘het had niks gescheeld of je zat in Xyz-ellende.’ En dat maakt tegelijkertijd ook dat ik me besef dat het kindje dat ik zie sterven op een filmpje net zo goed mijn kind had kunnen zijn. Ik vind het stom om toe te geven, maar ja, het moederschap heeft me meer empathisch gemaakt (terwijl ik hoopte dat ik dat altijd wel was). Het raakt me echt enorm nu voor het eerst zulke ellende echt binnen te laten komen. Soms denk ik, ik moet die filmpjes niet meer kijken, want ik moet aan mezelf denken. Maar daar voel ik me ook niet goed bij. Het gebeurt en als wij wegkijken, dan staan de mensen in Gaza er alleen voor. We moeten de filmpjes zien om boosheid te voelen, en alleen met die boosheid kunnen we zorgen dat er iets verandert. Dat denk ik wel althans. Maar soms neem ik even een stap terug hoor, want het is denk ik een marathon, geen sprint.

Mij hoop ligt momenteel bij de wereldwijde betogingen, de studentenprotesten, de economische blokkade die de houti's opwerpen, het protest over de gijzelaars in Israël zelf... Als ik kijk naar de betogingen in Jemen kan ik huilen, zoveel deelnemers 🥰En nu de stemming in de VN, overgrote meerderheid stemt in met een zitje voor Palestina. Ik hoop dat ik mijn kinderen later kan vertellen dat er ooit wrede oorlogen waren in de wereld, maar dat de mensheid beseft heeft dat het enkel werkt als we leren samenleven op deze aardkloot. Dat elke mens uiteindelijk dezelfde behoeftes heeft als in vrede, gezinsgeluk, voldoende voeding, goede huisvesting, zelfontplooiing enzovoort...

Heb nog niet alles gelezen, maar vraag me wel af hoe lang dit topic mag blijven bestaan 🥹

Jouw laatste zin klopt volledig! Ik moet het ook in stukjes bekijken en laat mijn tranen vaak lopen... Is overigens over alle kindgerelateerde/ mensen in nood-zaken zo... Soms voel ik me zo nietig en wou dat ik iemand kon redden, al was het maar één kind...

Wat is er met de 14.000 vermoorden onschuldige Palestijnse kinderen gebeurd?

Ik hoop nog lang. Kunnen praten wat er gebeurt in de wereld is ook een groot deel van de opvoeding, zeker naarmate ze ouder worden en dingen meekrijgen uit het nieuws. En als moeder je hart kunnen luchten tegen andere ouders is ook een meerwaarde om de zwaarte er soms af te halen

En wat is er de afgelopen maanden met ontelbaar veel meer kinderen gebeurd? Het gaat toch niet om welk ‘kamp’ ? Het gaat erom dat onschuldige kinderen slachtoffer zijn van een conflict.

100% mee eens! Het moederschap gaat om zoveel meer dan voedingen, slaapjes etc. Zag alleen dat discussies zoals deze in andere topics veel afgekapt werden, dus hoop dat dit topic nog lang door kan gaan op een respectvolle manier