Kritische (vooral) moeder

Ik herken dit gelukkig niet en zou het verstikkend vinden zo op de vingers gekeken te worden. Ik zou toch wat duidelijker zijn en vragen jullie de ruimte te geven om jullie kind op te voeden op de manier die bij jullie past. Hulp is welkom, maar het blijft jullie kind en de manier waarop ze jullie acties in twijfel lijken te trekken is geen vorm van 'opbouwende kritiek' lijkt mij.

Ik herken het niet, maar zou hele duidelijke grenzen stellen. Hartstikke leuk dat ze opa en oma zijn geworden, maar ze hebben niets te zeggen over hetgeen je in je verhaal opsomt. Hoe zie je het voor je als ze straks gaat oppassen? Wat als jullie bepaalde zaken niet willen en zij ze alsnog uitvoert?

Zeker aangezien je moeder gaat oppassen zou ik toch nog een keer het gesprek aan gaan: “Mam, pap, we vinden het superfijn dat jullie betrokken willen zijn in het leven van xx en dat jullie willen oppassen. Dit waarderen we echt maar we willen wel benadrukken dat wij de ouders zijn en dat wij zelf onze keuzes maken. We zijn oud en wijs genoeg om verstandige keuzes te maken die in het belang zijn van ons kind. We vinden inderdaad dat jullie je niet teveel moeten bemoeien met ons kind aangezien wij de ouders zijn. Laat ons alles zelf uitzoeken en uitvinden.” Iets in deze richting ofzo?

Ik herken wel het bemoeizuchtige gedoe vanuit mijn schoonmoeder. Dat is nu wel minder gelukkig. Wat ik zou doen is goed begrenzen. Zij zijn opa en oma en JULLIE zijn de ouders. Jullie kind, jullie regels en jullie manier van opvoeden.

Het lijkt mij erg intens. Ik zou het toch nog een keer aangegeven. Dat jullie waarderen wat ze voor jullie doen en blij zijn dat ze betrokken opa en oma zijn. Maar dat jullie nu nieuwe ouders zijn en het ook zelf willen uitvinden allemaal. Misschien zijn zij deze 'bemoeienis' zelf zo gewend vanuit vroeger maar tijden veranderen. Denk dat jij daarin zelf ook nog wel wat steviger kunt worden. Het is wel best normaal dat iedereen zichzelf moet hervinden in z'n nieuwe rol, maar laat niet te lang over je grenzen gaan.

Ik herken dit (gelukkig) ook niet en ik zou hier ook echt spoedig korte metten mee maken. Je kan dat gewoon vriendelijk en lief doen, zoals iemand al voorstelde aangeven dat je het op prijs stelt dat ze zich betrokken en bezorgd voelt, maar dat ze die taak voornamelijk bij jullie als ouders mag laten.

Ik herken het niet en schrik er echt van. Wel een heel kritische moeder, maar niet over hoe ik om ga met mijn kind. Ik vind de voorbeelden die je geeft daarom echt ver over de grens van normaal gedrag. Weet je zeker dat je wil dat ze gaat oppassen?

Ik herken dit ook niet, zowel bij mij eigen moeder als schoonmoeder niet. Heb maar 1 tip en dat is een goed gesprek aangaan en heeeele duidelijke grenzen stellen.

Ik herken dit zeker. Bij mijn moeder kwam het voort uit soort onzekerheid en bescherming. Ik ging het ook vermijden maar merkte als ik er was dat ik continu geiriteerd en chagrijnig was. Dat helpt ook niet. Ik heb op gegeven moment moed verzamelend en aangegeven dat ik benauwd word van zulke opmerkingen en het graag op eigen manier doe en ik het fijn vind als ik dat vertrouwen krijg. Ik heb aangegeven dat ze Altij mogen meedenken maar niet opdringen. Je moet voor jezelf duidelijk aangeven waar jou grens hierin ligt. Sinds dien gaat het water beter ( nu 2,5 jaar later) en kan ik makkelijker het benoemen dat we het al eens besproken hebben.

Soms krijg ik nog wel eens van die opmerkingen laatst bijv toen ik zei dat ik in supermarkt was , of ik mijn zoon wel had meegenomen want dat kon anders echt niet. Of course was die mee hij is 2,5??? Ik antwoord dan juist heel sarcastisch en zeg nee die is thuis aan netflixxen kan toch prima

Ik krijg het al benauwd als ik je topic lees🙈😅. Hier totaal niet herkenbaar. Tuurlijk geeft mijn moeder of schoonmoeder wel eens een advies of een tip maar niet opgedrongen ofzo. En wat jullie met jullie baby doen is totaal aan jullie! Sorry maar papa mag niet met z'n zoon op pad? Wie zijn ze wel niet om dat te bepalen? En zeker niet tegen je wens in dopen...zeer verstikkend gedrag. Hij is jullie kindje. Ik zou nog maar is goed overwegen of dat oppassen wel de beste optie is? Als je dit doet heb je niet veel controle op de oppasdag omdat hij dat bij opa en oma is, je kan het vragen en bespreken maar of ze het uitvoeren is een tweede.. Ik heb hier bewust niet voor gekozen omdat ik ze niet wil betrekken bij de opvoeding 😅. Ze zijn opa en oma maar voor de rest is het aan ons. Ik krijg niet het gevoel uit je verhaal dat ze straks als je kindje groter is aan jullie bijv eetwensen of misschien wel slaapjes schema gaat houden. Een gok uiteraard.

Pff heftig hoor. Het klinkt alsof het voor je moeder erg lastig is om vertrouwen te hebben dat jullie het goed zullen doen. Dat is toch iets wat ze zal moeten leren loslaten. Jouw moeder heeft bijvoorbeeld weinig te willen over of jouw vriend met zijn kind met het openbaar vervoer gaat. Als jullie er allebei op vertrouwen dat hij het redt, dan is dat het enige wat belangrijk is. Wat betreft het dopen: hoezo heeft ze al peetouders uitgezocht? 😳 Ik heb in mijn omgeving verhalen gehoord van grootouders die hun kleinkind lieten dopen zonder dat de ouders dat wisten... Ik zou er in jullie geval niet op durven vertrouwen dat ze dat niet doen.

Helaas herken ik dit heel goed. Ik zie mijn moeder niet vaak 1 tot 2 x per maand nu de kleine er is daarvoor 1x in de paar maanden. Onze zoon is ruim 2 maanden. Als wij met haar zijn gaat ze maar door. Nee hij moet beter vastgehouden worden en hij heeft last van krampjes of hij is benauwd en dan gaat ze zelf veel te onrustig 10 dingen proberen wat al zeker niet gaat werken. Mijn moeder is helaas momenteel psychotisch waarvan ze zelf overtuigd is dat ze allemaal ziektes heeft en ziet dan ook allemaal ziektes bij mijn zoontje *die hij niet heeft. Ik en mijn vriend zijn er altijd bij en gaan er zeker wel tegen ij maar helaas is zij niet instaat zelf dingen in te zien of begrip te hebben voor ons. Hopelijk wordt de situatie gauw beter. Met mijn schoonouders heb ij 1x een duidelijke grens gesteld toen ze vonden dat hij nog wel even huilend bij hun mocht zitten en dit niet erg was. Sindsdien respecteren zij ons als ouders heel goed en doen zij ook wat wij van ze vragen. Zij zijn nu dan ook de eerste die af en toe paar uurtjes mogen oppassen.

Ik herken het. Mijn moeder doet dit ook ( maar zij heeft psychische problemen). Ik wil ook zo min mogelijk bij haar langsgaan want ik kan niet eens naar de wc gaan of me handen wassen, want dan verwaarloos ik me kind ( ze is nu 17 maanden en volop aan het lopen en ontdekken). Bij elk stapje die ze zet is het tegen mij; oeh pas op dalijk valt ze etc etc. Als ze dan een keertje valt ( niet hard) dan wordt mij dit kwalijk genomen. Ik had beter op moeten letten. Me kindje wordt er ook heel onrustig van. Dus ja, ik vermijd het contact wel meer en ik vertel ook minder. Als ik bv boodschappen heb gedaan dan vraagt ze ook of ik de kleine mee had genomen? ( ik ben alleenstaand). Ja DUH! Toen me dochtertje heel klein was deed ik haar niet elke dag in bad ( ze spuugde niet en had nooit spuitluiers). Dat heb ik ook maanden moeten horen. Hoe vies dat wel niet was. Jammer voor je😅 Als je moeder gaat oppassen als jij gaat werken dan zou ik toch nu al proberen hierover in gesprek te gaan. Waardering laten blijken maar ook duidelijk aangeven dat jullie ouders zijn en hun opa en oma.

Gelukkig herken ik het niet, maar pfff wat lastig!! Dit gaat best wel ver moet ik zeggen! Ik zou een heel goed gesprek met ze aangaan. Dat je hun hulp wel waardeerd, maar meer ruimte nodig hebben om je eigen kind op te voeden. Het zal op het moment wel erg vervelend zijn, altijd lastig zo een gesprek, maar voor veel rust zorgen op de lange termijn. Om nou direkt te zeggen niet meer oppassen, ben ik niet mee eens. Ze kunnen toch best oppassen, zolang ze zich maar wat minder bemoeien met hoe jullie het kindje willen opvoeden. En leuk toch als het zijn grootouders leert kennen, vind ik persoonlijk wel een verrijking in het leven van zo een jong kindje. Maar echt dwingen te dopen en niet willen dat de papa met zijn eigen kind de deur uit gaat is echt belachelijk, dit gaat zo ver over de grens. Hopelijk gaat hij wel lekker de deur uit met jullie kindje en trekt hij zich er niets van aan.

Ik herken dit ook en vind het erg vervelend. Uiteindelijk zijn jullie de ouders en weten jullie het best hoe je voor jullie baby zorgt. Opa en oma zijn er een paar uurtjes, jullie zijn er vooral op het begin 24/7. Je weet dus als geen ander hoe je jouw eigen kindje optilt en je kent jouw kleine door en door. Ik zou dit duidelijk aangeven, maar vooral ook wat het met jou dit. Ik zou persoonlijk kijken of het mogelijk is om de oppasdag te wisselen met opvang bij de kdv, omdat het erger kan worden.

Ik herken het deels. Ik kreeg ook best veel goedbedoelde tips (wel wat minder dan jij denk ik, of misschien betere tips) in het begin van mn ouders en schoonouders. Mijn ervaring is dat het sowieso minder is geworden naar mate de jaren vorderde. Misschien omdat ze zagen dat ik er toch niet echt iets mee deed, of juist dat het heel goed ging? Ik heb er dus nooit een punt van gemaakt. Daarnaast moet ik bekennen dat ik zelf ook wel wat onzeker was, en ik de opmerkingen nu dus ook minder zie als commentaar (ik hoop dat je dit niet een lullige opmerking vind, maar het probleem kwam bij mij deels omdat ik zelf zo onzeker was dat ik me deze opmerkingen heel erg aantrok). Bovendien kwam ik er op een gegeven moment achter dat sommige tips wél goed waren. Als mijn christelijke schoonmoeder (lieve vrouw!) echter meermaals opmerkingen zou hebben gemaakt over dat onze kinderen niet gedoopt zijn, zou ik dat wel respectloos vinden. Dat is niet een kwestie van opvoeding (waar tips nog best bruikbaar kunnen zijn), maar een levensovertuiging.

O en zowel ouders als schoonouders hebben een oppasdag! Dat was in het begin wel slikken met alle uitdagingen om op 1 lijn te komen. Maar dat is nu allang gelukt. Denk dat het 1 jaar lastig was. En nu is de interactie die ze hebben zo waardevol! En binnen ieders grenzen! Zo krijgen ze bijvoorbeeld grotendeels vers fruit en groente, maar geven ze ook wel eens een ijsje. En qua slapen houden ze onze tijden ongeveer aan, zodat we in de avond geen onhandelbaar kind hebben, maar is een uur eerder/later op bed gewoon binnen de marges die haalbaar zijn als je als grootouder 190363 activiteiten in 1 dag wil proppen ;)

Ik denk dat je als dochter hier zelf nog een lijntje door te snijden hebt. Kijk eens van een afstandje naar je eigen relatie met je ouders. Sta je helemaal op eigen benen? Niet alleen in het zichtbare stuk, maar juist ook emotioneel? Durf je deloyaal te zijn aan je ouders? Zodra dat het geval is kun je dit soort dingen ook beter begrenzen door aan te geven: dit zijn wij en wij doen het zo. In de onderlaag zul je dus ook bereid moeten zijn om de consequenties van het begrenzen te accepteren.

Als ze zeggen “eigenlijk zeg je gewoon dat we ons niet met jou kind moeten bemoeien” zou ik in die situatie zo de neiging hebben om te antwoorden met “dat klopt”. 😬 jullie zijn de ouders en opvoeders, opa en oma hebben de kans al eens gehad en moeten nu een stapje terug doen. Inderdaad aan jullie om heel duidelijk grenzen hierin aan te geven, ook al leidt dat tot irritatie. Je moet even een nieuwe plek vinden en je ouders ook.