Leugentjes om bestwil

Lastige situatie. Eigenlijk belast je moeder je met de vraag om niets tegen stiefvader te zeggen. Ik zou alleen aannemen wat je zelf redelijk vindt. In andere situaties, waarin je zelf wil betalen, dit ook gewoon zelf doen. En misschien aangeven bij je moeder dat het je een onprettig gevoel geeft dat je iets geheim moet houden voor stiefvader? En misschien boeit het je stiefvader niet eens, maar zijn dit soort uitspraken een gewoonte van je moeder?

Als mensen dit aan mij vragen (mijn vader heeft hier ook een handje van, maar dan niet stiekem) dan geef ik geen antwoord op de vraag en benoem ik dat ik het super lief vind maar niet nodig heb. Ik sla het af. Ook met de woorden; jullie hebben me zo opgevoed dat ik dit nu zelf kan en wil 😊.

Dat, en in de winkel doet ze het vaak ook op zo'n manier dat ze weet dat ik er niks van wil of kan zeggen, wat mij best wel voor het blok zet. Nouja, ik weet dat het hem wel zou boeien, dat is het hele punt, zeker omdat ze het wel bij ons doet, maar niet bij mijn stiefbroer -en zus. Ik heb het wel eens eerder aangekaart, maar wat ik dan krijg is "ach, mannen hoeven niet alles te weten" en meer van dat soort best wel kleinerende uitspraken. Ook naar mij toe. "Houd jij je centjes nu maar bij je, je kan ze hard zat gebruiken", dat soort dingen. Ik heb eerder al eens aangeven dat ik het niet meer wilde, waarna ik wekenlang ben neergezet als ondankbaar en een zeur... Sindsdien heb ik het maar gewoon weer laten gebeuren, maar nu die kleine op komst is benauwt het me gewoon een stuk meer.

En als degene die het vraagt dat accepteert is dat echt heel fijn! Alleen accepteert mijn moeder dus ook niet gauw een "nee" en kan ze er best een drama van maken als ik zoiets weiger. 🥲

Omdat je zelf nare ervaringen hebt met leugens en daardoor wat problemen met achterdochtigheid hebt, denk ik persoonlijk dat je hier te zwaar aan tilt. Dat je wilt dat jouw moeder transparant naar jou toe is en dat dat heel belangrijk is voor jou dat is je goed recht natuurlijk en dat kan je uitspreken naar haar toe. Voer hier eventueel eens een goed gesprek met haar over. Dat je merkt dat je een beetje beschadigd bent op dit gebied en dat je hoopt dat ze altijd eerlijk is naar jou toe. Echter kan jij niet voor haar bepalen hoe zij haar geld uitgeeft of wat ze wel of niet met jouw stiefvader deelt. Ik vind het niet aan jou om haar daarop te gaan aanspreken eerlijk gezegd. Mijn moeder doet precies hetzelfde. Zij helpt mij financieel regelmatig en mijn stiefvader weet daar ook niks van. Hij is wat harder, als in ‘laat ze maar eens op de blaren zitten, daar leert ze van’ maar mijn moeder kan dat niet over haar hart verkrijgen. Daarom kiest ze ervoor mij toch te helpen en dat niet aan mijn stiefvader te vertellen, om discussies te voorkomen. Dat is haar goed recht en daar heb ik mij niet mee te bemoeien. Dat is hoe ik erin sta dus dat zou mijn advies voor jou ook zijn. Je schrijft gelukkig dat je haar wel dankbaar bent, ik zou als ik jou was haar hulp gewoon koesteren en het niet verpesten door je te mengen in haar huwelijk op dat gebied. Als ze liegt tegen jou dan zou het een ander verhaal zijn 🌸

Sluit me hier volledig bij aan En als er zulke bedragen verdwijnen zal hij het vast wel zelf in de gaten hebben. Misschien vindt hij het helemaal niet erg of kunnen ze er samen om lachen. Zou geen problemen maken waar die er niet zijn hoor. Ik koop ook regelmatig iets “stiekem” zonder m’n man te vertellen en dan kunnen we er samen om lachen als hij weer eens een nieuw paar schoenen aan mijn voeten ziet en ik zeg dat ik ze al tig jaar heb 🫢

Hier ben ik het dan weer juist niet mee eens. Als je weet dat je moeder handelt op een manier die je stiefvader echt niet zou willen en daarom erover liegt,, en jij zou het zelf heel naar vinden als mensen dit bij jou doen zoals ts volgens mij aangeeft, dan vind ik het niet passend om zo'n cadeau te accepteren. Ik vind dan toch dat je op een bepaalde manier iemand anders de ruimte geeft om zich zo te gedragen, terwijl je dat zelf niet zou willen... (Als je dus niet van deze leugentjes op de hoogte zou zijn, is het anders.) Natuurlijk is het uiteindelijk vooral de verantwoordelijkheid van je moeder en haar huwelijk, maar ik zou mij er ook niet goed bij voelen om in dit soort gedrag mee te gaan. Ts, is het een optie om op een moment dat je niet voor het blok gezet wordt hier het gesprek over aan te gaan en je grenzen aan te geven? Dan kan je ook rustig uitleggen waarom. Je kan het dan vooral bij jezelf houden, dat het voor jou niet oke voelt en dat je het daarom niet wilt, zonder expliciet haar gedrag te veroordelen. En misschien zo nodig maar accepteren dat er ruzie van komt, hoe moeilijk ook...

Ze hoeft het cadeau inderdaad niet per se te accepteren als ze zich daar echt niet prettig bij voelt! Maar zelf zou ik er dan inderdaad wel voor kiezen om een reden op te geven zoals bijvoorbeeld dat je graag zelfstandiger wil worden of iets dergelijks. Ik zou echt niet aangeven dat je het niet wilt accepteren omdat je vind dat ze tegen je stiefvader ‘liegt’. Ik vind dat heel betweterig ofzo om als kind zoiets tegen je moeder te zeggen 🙈 Een kwestie van respect is dat in mijn ogen… Maar daar zullen de meningen over verschillen! En @TS pick your battles wisely… Is dit echt iets om een probleem van te maken? Ik bedoel je krijgt steun en cadeaus van je moeder, die volgens mij alleen maar goede intenties heeft. Nuanceer het een beetje, wees er dankbaar voor en denk er niet te veel over na. Ik neem aan dat je moeder ook werkt en het is dus net zo goed haar geld als dat van haar stiefvader. Je hoeft niet altijd al je uitgaven met je partner te bespreken toch? Ik vind dat je moeder niks verkeerds doet 🥰