Ik heb eens een vraagje. Ik heb enkele maanden geleden gehoord dat ik niet natuurlijk zwanger zou kunnen worden, en dus via ivf. Onmiddellijk gestopt met de pil, en een godsgeschenk heeft er toch voor gezorgd dat ik zwanger was. Gisteren juist op 9 weken, was er geen kloppend hartje niet meer te zien. Ik ben ingestort en weet geen raad met mezelf, gisteren dan ook gelijk de pilletjes genomen om een miskraam op te wekken. Fysiek en mentaal uitgeput, heel oneerlijk, ik heb zoveel verschillende emotie’s en vraag mezelf af hoe ik dit ooit te boven ga komen, hoe is het bij jullie verlopen? Slijt het na een tijdje, of blijf je er altijd mee zitten?
Ik heb er meerdere gehad tot ons grote verdriet. En het is gewoon echt enorm heftig en zwaar en k*t. Maar weet je? Tijd heelt echt... Ik dacht dat ik het nooit te boven zou komen, maar inmiddels gaat het hartstikke goed. Ik denk nog wel met pijn in mijn hart terug aan de periode met de miskramen omdat ik het zo zwaar en heftig vond, maar toch verdwijnt het grote verdriet en gemis wat naar de achtergrond. De wat-als-gedachten ook. Heb overigens wel regelmatig met een psycholoog gesproken en voor 1 miskraam EMDR therapie gehad omdat die zo heftig was. Dit hielp me wel met verwerken. Net als accepteren dat het gewoon vet k*t is, en niet tegen het verdriet en de boosheid willen vechten. Uiteindelijk slijt het, langzaam. Sterkte <3
Even een vraagje, kan het als je 9 weken zwanger bent dat er al een kleine ...
Bij mij zeiden ze ook dat ik 'leeg' was en de miskraam klaar was en hetgeen wat ik een week eerder was verloren de miskraam was. Die dag erna kwam alsnog een stuk 'weefsel' eruit die ik in een potje water had gedaan en meegenomen naar de verloskundige. Waarschijnlijk was het al ingedaald en daarom niet gezien op de echo. Ik dacht ook dat het de moederkoek was, maar het vruchtje was gewoon ingekapseld.
