Jong met een kinderwens!

DOE HET NIET! Het is een valstrik!! 😜 Grapje hoor. Voordat ik je berichtje opende dacht ik dat je 18 zou zijn. Ik vind 23 een mooie leeftijd om zwanger te worden. Waarschijnlijk dans je de zwangerschap door juist omdat je nog jong en fit bent. Ik heb ook een iets oudere partner en die was er ook rond die leeftijd aantoe. Ik was toen 27. Dus ook helemaal prima. Ik zou er lekker voor gaan. Jullie hebben het zo te horen goed voor elkaar.

Ik was 20 en had een huis getrouwd ect toen kwam mijn 1ste. Daarna heel snel de 2 en 3de Als je er klaar voor bent ben je er klaar voor. Nu 30 en is de 5de al onderweg..

Ik was ook 23 toen mijn eerste geboren werd. Was er zelf (al jaren) helemaal klaar voor, maar kreeg wel veel reacties "oh was zeker niet gepland". Gewoon naast je neer zetten, het is jouw leven en jouw keuze.

Ik ben blijkbaar in de minderheid, want ik vind 23 zeker jong! Absoluut niet te jong, en het klinkt alsof je stabiel genoeg bent om te weten wat je wilt en een mooi leven met een gezin in te richten. Toen ik 23 was, was ik nog bezig met studeren, en de rest van m’n 20’s was volle bak carrière maken, reizen, leuke dingen doen. Die tijd ‘voor mezelf’ had ik niet willen missen. Ik denk dat mensen die er wat van vinden (en om je geven), jou ook zo’n periode gunnen. Het is maar de vraag of je daar zelf gelukkig van wordt. Daarnaast heb je mensen die er wat van vinden alleen maar omdat ze het leuk vinden om over anderen te oordelen, of vinden dat je het niet kan omdat zij het zelf niet zouden hebben gekund. Daar moet je je echt niets van aantrekken. Jouw levenskeuzes!

In mijn omgeving zie ik het veel. Ook al mensen van rond die leeftijd die de 3e al verwachten...

Ik was 23 toen ik hoorde dat ik zwanger was en 24 toen ik moeder werd. Het is een jonge leeftijd maar heb er geen spijt van gehad!

Ik ben op mijn 24e mama geworden van ons zoontje. Op 23 jarige leeftijd helaas eerst een miskraam gehad. Mijn vriend is ook wat ouder, 36. Ik heb altijd gezegd jong moeder te willen worden.

Hoezo ben je daar bang voor? Ik ben in januari 24 geworden en ik heb een zoontje van 1.5 en een dochter van 6 weken. Het is toch jou leven? 😁

Prachtig 🥰

Als je er klaar voor bent, ben je er klaar voor. Ik denk dat we jong snel als hetzelfde zien als onvoorbereid of onstabiel. Maar dat is natuurlijk niet altijd het geval. Als ik kijk naar mijn eigen situatie was ik een jaar of 24 toen het bij mij echt begon te kriebelen. Mijn lijf en hoofd was er volledig klaar voor. Echter mijn situatie niet. Ik had wel een vaste relatie, maar studeerde nog en we woonde op een soort zolderkamer, waar ook nog eens in het contract stond dat we er maar met 2 mochten wonen. In de situatie waarin ik zat zou ik het niet verstandig vinden om aan kinderen te beginnen, maar ik hoor veel meer stabiliteit in jou leven.

Ik was 22, bijna 23, toen we besloten voor een kindje te gaan, mijn man toen 26. Wij zijn getrouwd toen ik 21 was. Het duurde een jaar voordat het raak was, en uiteindelijk dus bevallen toen ik 24 was. Ik heb al sinds mijn 22e ook een stabiele baan met vast contract en een fijn huurhuis, dus we hadden alles op een rijtje. Vanuit onze omgeving hebben we nergens vervelende reacties gehad ☺️

Als ik naar mijn 23-jarige ik terugkijk, vind ik mezelf toen erg jong. Net een jaar afgestudeerd en aan het werk, een master ernaast en 2 jaar later uit elkaar met m'n toenmalige vriend. Toen ben ik heerlijk veel gaan reizen en van de vrijheid genieten. Geestelijk stond ik, begin 20, heel anders in het leven dan nu. Ik vond mezelf toen heel volwassen, maar terugkijkend echt totaal niet haha. Ik had er niet aan moeten denken om een kind te hebben. In mijn opinie is richting de 30 nog steeds meer dan jong zat. (Ik kreeg een relatie met 29, trouwde met 32, kinderen met 34, 36 en 39. En mijn man is 7 jaar ouder.) Waarom haast maken, er kan op zo'n jonge leeftijd nog zoveel veranderen en met kinderen wordt alles gewoon heel anders. Terug kun je niet ;) Maar dat ik hoe ik er tegenaan kijk, en dat is voor iedereen heel verschillend. Met 23 ben je niet extreeeem jong.

Heb je nog een wens voor iets wat je wil doen wat met kinderen (voorlopig) niet meer kan? Doe dat dan eerst en ga er daarna lekker voor als je situatie goed genoeg is om een kind stabiel op te laten groeien. De een vind 23 jong, de ander niet. Het ligt denk ik ook wel aan de omgeving: gelovige mensen krijgen over het algemeen wat eerder kinderen dan atheïsten en mensen met een mbo-diploma over het algemeen ook eerder dan mensen die eerst 6 jaar vwo, dan wo èn een master hebben gedaan. Is het ene dan de goede weg en het andere niet? Zeker niet. Doe wat goed voelt.

Ik ben 25, ben HBO verpleegkundige en heb op mijn 20ste mijn eerste en op mijn 24ste mijn tweede kindje gekregen. Ik vind het heerlijk, het voelt als zo’n verrijking van mijn leven. Samen ook al verre reizen gemaakt. Ik vind 23 niet jong, luister vooral naar jezelf, het is jouw leven.

Ik was ook zwanger toen ik 23 was (bevallen met 24 jaar). Wel veel reacties gekregen met ‘was het gepland’ en ‘wat ben je jong’ Maar ik ben achteraf heel blij dat we die keus hebben gemaakt, zoontje is bijna 3 en in december uitgerekend van nummer 2, had niet willen wachten!

En ohja, als jullie er klaar voor zijn en je heb je leven op orde, waarom niet? Jullie keuze en wat een ander daarvan vind heeft daar geen invloed op toch 😊

Young moms in de meerderheid hier!!!!! Superleuk!!! Ik was ook 23! In mijn ervaring ben ik als moeder mentaal even oud als mijn moedervriendinnen van 30+jaar. Merk echt geen verschil tussen hen en mij!

Er zijn altijd mensen die ergens wat van vinden. Ik was op 23 jarige leeftijd nog niet toe aan kinderen, vriend en ik beiden begonnen aan een HBO studie en wij hebben eerst een paar jaar gewerkt om lekker te sparen. Ik ben nu 30 en voor de 1e keer zwanger. Daarin tegen heb ik al wel eens de vraag gehad of ik niet vruchtbaar ben gezien mijn vriend en ik 30 zijn en al 13 jaar samen zijn, ondanks dat ik bij de 1e poging zwanger ben geraakt is dat geen leuke opmerking en dat heb ik diegene toen ook wel even duidelijk gemaakt 😉 Vooral doen waar jullie je goed bij voelen!

Ik vind 23 jaar ook jong. Maar dat is als ik naar mezelf kijk > ik had op dat moment nog een leven waar een kind niet goed in paste. Was een echt feestbeest en niet samen met mijn levenspartner. Ik wilde op dat moment nog genieten van een leven zonder het hebben van de verantwoordelijkheid voor mijn kleine mini mensje 🤎 Als jij voelt dat je er klaar voor bent, en je partner is dat ook, dan zeker ervoor gaan! Je bent volwassen en als jij een stabiel leven hebt en je kan een kindje geven wat je wil en wat hij nodig heeft is dat toch het belangrijkst. Ik denk dat de belangrijke mensen om je heen alleen maar heel blij voor je zullen zijn ☺️

Ik was 23 (en mijn partner 24) toen onze zoon werd geboren. Wij hadden op dat moment ook beiden een vaste baan, een koophuis en alles goed op orde. Ook geen behoefte meer aan feesten, verre vakanties, etc. We hebben bewust gekozen om jong ouders te worden. Wij hebben daar ook nooit negatieve reacties op gehad. De meesten in onze omgeving hadden het nog niet verwacht, maar waren zeker niet negatief. Als jullie er klaar voor zijn, dan moeten jullie er zeker voor gaan en niet laten tegenhouden door een leeftijd