Ervaringen D-TSR 2e kind

Hoi, ik heb dit bij mijn eerste gehad. Tijdens zwangerschap ook veel angsten, veel stress. Na bevalling corona lockdown (maart 2020), na 10 dagen gestopt met borstvoeding. Daarna aan mezelf gewerkt middels therapie, gestopt met antidepressiva en ben een gelukkig mens geworden en in balans. Bij mijn tweede zwangerschap etc allemaal ontspannen doorlopen, heel dankbaar voor. Weer gestart met borstvoeding, verliep zonder problemen en ik genoot er ook echt van echter na twee weken toch weer hetzelfde gevoel. Zo’n dikke sombere deken die over me heen zakte elke keer bij het aanleggen. Daarom toch weer gestopt tot mijn spijt maar sta er wel volledig achter. Wel blij dat ik het heb geprobeerd en dat ik mijn tweede kind deze twee weken heb kunnen geven. Na het stoppen voelde ik me gelijk beter en weer in balans. Het hoort blijkbaar bij me en wilde me bij een evt volgende zwangerschap er meer in verdiepen. Mijn punt is, twee verschillende zwangerschappen mentaal gezien, en toch op dit vlak hetzelfde. Ben blijkbaar erg gevoelig voor hormonen.

Het is net of ik mijn eigen verhaal lees! Ik ben nu zwanger van mijn tweede, dus nog geen ervaring met een 2e keer, maar heb inmiddels wel besloten dat ik geen borstvoeding meer wil geven. De ervaring was simpelweg te traumatisch en dat gevoel komt nu steeds terug als ik er alleen al aan denk borstvoeding te gaan geven. Deze keuze geeft mij persoonlijk veel meer rust en ruimte om me voor te bereiden op kunstvoeding vanaf het begin. Zo kan ik me vast goed laten informeren over het afbouwen in de kraanwerk, therapeutisch voeden, etc.

Ik heb dit beide keren gehad. Pas sinds kort ken ik deze term en weet ik dat ik niet gek ben😬 Ik dacht dat ik mij aanstelde. Na een aantal maanden was het wel weg en kon ik blij verder gaan met borstvoeding zeg maar. Ik ga ervanuit dat het de volgende keer weer zo is, kreeg wel van de lactatiekundige als tip dat je met bepaalde voeding dit kan verhelpen. Ga ik tegen die tijd nog maar eens vragen hoe of wat precies.

Knap dat je het dan zo lang hebt volgehouden! Ik vond het echt verschrikkelijk... Hoorde inderdaad zelf ook van die voeding, maar dat zou gaan om dopamine verhogende voeding. Ik geloof er zelf niet zo in dat dat zo snel effect heeft als je het eet (en zeker niet zoveel effect dat je zulke negatieve gevoelens kan voorkomen), maar misschien ben ik dan een veel te sceptische dokter 😉 Zal daar ook eens naar zoeken. Bedankt!

Bedankt voor je verhaal. Snap het echt volkomen. Een gelukkige moeder is een fijne/goede moeder. Heb zelf (voor nu, ben nu niet zwanger) bedacht dat ik stop met bv als de baby niet zelf wil drinken (beetje hulp is natuurlijk oke). Wellicht is dat ook nog een verschil...

Wat fijn dat je je verhaal zo uitgebreid deelt met me. Snap helemaal dat je gestopt bent! Het is, naar mijn idee, echt belangrijk dat de ouders/moeder zich goed voelen en als dit zo'n invloed heeft... Ik heb ook het vermoeden dat ik heel sterk reageert op hormonen (zelfde verhaal bij oxytocine bij inleiding). Ik was overigens mega relaxed tijdens de zwangerschap, alleen laatste week spanning vanwege plotseling afbuigende groei, minder leven en inleiding

Je kan daar L-tyrosine evt icm L-tryptofaan voor slikken, dat verhoogd het dopamine en serotonine gehalte.

Wow ik lees dit en denk, dit ben ik. Ik realiseerde het mij niet zo dat het een ding was. Ik heb borstvoeding tot m’n zoontje 10 maanden was en daarna zwanger van de tweede en dat was en is mentaal echt een enorme klap geweest die ik niet zag aankomen. Mentaal is deze zwangerschap ook echt zwaar, bovenop de tekorten die ik dus al had door het borstvoeden. Ik hoop dat het bij de volgende wat beter verloopt, maar hou m’n hart vast. Mijn wens is wel echt borstvoeding te geven namelijk.. Ik ben nu 30 weken zwanger en voel mij niet in balans nog, vooral heel hormonaal, het gaat alle kanten op en hopelijk kan ik snel weer mijzelf zijn. Al voelt dat nog jaaaren te gaan duren. Ik ga naar de pop poli. Het helpt, maar ik weet ook dat ik er gewoon doorheen moet met die hormonen.

Toch deze even weer omhoog praten, aangezien ik zo blij was dat ik deze term tegen kwam op het forum bij ons eerste kindje. Ik heb bijna een jaar gevoed (hoe, geen idee 🤷🏻‍♀️), omdat de voeding goed liep en eerst ook niet wist wat eraan de hand was. Altijd apart gevoed op een rustige plek en me erdoor geademd, al voelde dit blije ei zich elke keer op slag depressief. Nu ben ik net iets meer dan een week van baby twee bevallen en ging het echt even helemaal mis. Na de stuwing voelde ik ‘s nachts het depressieve gevoel opkomen en door de enorme overproductie bleef ik toeschieten en kon ik niet meer stoppen met huilen. Mijn man schrok zich naar, want deze reactie had nog nooit zo lang aangehouden. Direct de keuze gemaakt om te stoppen met borstvoeding, want dit vind ik het echt niet waard. We hebben alle kraamvisite afgebeld en nu is het na 4 dagen huilen een beetje gestabiliseerd. Vooraf hadden we het aangegeven bij de verloskundige, maar toch werd ik gebeld met de vraag om nog even door te zetten voor de baby, maar hier stak mijn man direct een stokje voor. Het is jammer, maar er is goede flesvoeding en een blije moeder is veel belangrijker dan al het goeds wat je in je voeding door kan geven. Ik denk (en hoop) dat dit nog maar een paar dagen aanhoudt en dat ik dan weer een beetje mijzelf word. Ik had al onderzoek gedaan en gezien dat het ‘erger’ kon worden bij een tweede, dus stiekem in mijn hoofd ook al de keuze gemaakt om niet meer huilend de dagen door te gaan, maar dan te stoppen. Ik zit er dus nog even in, maar nu al erg opgelucht en blij om te kiezen voor de fles.

Hi ladies! Ook ik heb onlangs pas dit fenomeen ontdekt! En wat zou het fijn zijn geweest die eerder te kennen. Mijn eerste kindje is prematuur geboren, waardoor live aan de borst haar helaas niet lukte. Ik had vanaf het begin een mega productie en heb op pure wilskracht voor haar groei een jaar lang fulltime gekolfd. Maar bij elke voeding stortte ik qua gevoel en energie in. Gekukkg niet tot huilens toe, maar elke keer het gevoel van acute griep zeg maar. Elke keer was ik er weer door verrast en klaagde ik tegen mn vriend dat ik echt niet lekker werd. Gelukkig merkte hij het patroon op en kon hij me telkens geruststellen met "schat, je zit weer te kolven". Ook zo bizar dat ik het elke keer vergat voor en na het kolven... maar wel de manier waarop ik het vol heb kunnen houden! Nu bij mijn tweede (8weken) lukt gelukkig live voeden heel goed, maar ook nu moet ik mn best doen mijn productie te dempen en heb ik een megaaa tsr. Zelfs zo heftig dat t enorm pijn deed de eerste 6weken. Dat neemt nu gelukkig af, en ik heb het idee dat het nare gevoel ook iiiiets minder is. Zoals hier ook al eerder werd omschreven, hoe voller de borsten (hoe meer tijd tussen een voeding) hoe heftiger het nare gevoel. Ik overweeg binnenkort een professional in te schakelen om dit gevoel te kunnen verhelpen. Gek genoeg vergeet ik het ook nu elke keer totdat het me weer overvalt tijdens de voeding.. maar ik zou er toch heel graag vanaf willen om zo ook zo lang mogelijk te blijven voeden. Stoppen overweeg ik nu nog niet, maar op sommige momenten komt het wel wel in me op.. Zullen we elkaar op de hoogte houden van (mogelijke) oplossingen? Xx

Zou er zeker een lactatiekundige bij zoeken die hier verstand van heeft (specifiek met dtsr bedoel ik dan), want als het iets helpt, is dat al een gigantische winst voor de dag. Let goed op jezelf! Gek hè? Dat je het gevoel zo snel vergeet. Wij hebben nu een huil baby en ik voel zo vaak spijt dat ik de borstvoeding niet ‘even’ heb doorgezet, al weet ik dat het op dat moment echt geen optie was…

Hoi allemaal, wat naar allemaal om te lezen. Ik herken het van onze zoon, live borstvoeding lukte toen niet, toen fulltime kolven en hier ontdekte mijn man dat dat enorm nare gevoel elke keer tijdens het kolven was. Na 4 weken het besluit genomen om te stoppen. Daar voelde ik me ook schuldig over, want de productie was echt heel goed. Nu zwanger van de 2e en zou heel graag opnieuw een poging tot borstvoeding willen doen, maar ik ben zo bang dat het dan weer gebeurt en dan beïnvloedt het de kraamtijd zo negatief... Hieronder las ik de tip om op zoek te gaan naar een lactatiekundige met ervaring, dat ga ik doen. Hopelijk heeft zij meer kennis en tips en kan ik dan een goed besluit nemen.

Wat heftig zeg. En dan ook nog dat de verloskundige je probeer om te praten om door te zetten. Goede keuze gemaakt!

Zeker proberen met iemand die ervoor geleerd heeft. Mochten wij nog een baby krijgen (al voelt dit al aardig compleet), zou ik het alleen op die manier nog eens aandurven. Een verloskundige of kraamhulp heeft hier gewoonweg helaas te weinig verstand van. Enkele uitzonderingen die hebben doorgeleerd daargelaten natuurlijk.