Moederschap is zwaar

Ik heb nog geen tweede, maar kan je helemaal begrijpen. Ik zou prioriteiten stellen voor jezelf, je relatie en kindjes zijn belangrijkste en de rest komt daarna. Het is tijdelijk, je kunt je taken bij de kerk even op een laag vuurtje zetten tot je kleinste iets zelfstandiger is, of misschien een andere taak kiezen die minder energie van je vraagt. En werk ja daar loop ik ook soms tegenaan dat iedereen gewoon doet dat het normaal is om te functioneren op werk terwijl je er x aantal slapeloze nachten op hebt zitten.

Leuk je die emancipatie. Vroeger was de vrouw thuis en de man werken. Niet dat alles toen ideaal was, maar het eerste jaar van een baby zou je als moeder gewoon thuis moeten kunnen zijn voor je baby en jezelf niet voorbij moeten lopen. Maar financieel gaat het niet altijd in deze maatschappij wordt het min of meer opgelegd

Wauw alsof ik deze tekst zelf geschreven heb!! Hier een peuter van 2,5 jaar en een baby van 9 weken ik denk soms echt dat ik dood ga zo zwaar vind ik t. Ik kan niet wachten tot de jongste 1 is!!

Kwa hulp van m’n partner mag ik opzich niet klagen.. hij kookt veel en doet kleine kusjes in t huis zonder mokken.. maar t zijn die slapeloze nachten die mij opbreken. We hebben 2 kleintjes snel achter elkaar (1e gepland maar 3 jaar over gedaan, 2e een cadeautje 3 maanden na m’n zwangerschap) mijn lijf is een beetje op.. daarnaast ben ik gek op t moederschap maar ook op m’n werk.. ik kijk er dan ook echt naar uit om weer aan t werk te gaan.. maar de afgelopen weken vallen me echt heel erg zwaar.. tja gewoon doorzetten vrees ik! En hopen dat alles incl de krampjes zo snel mogelijk over is..

De onverdeelde hoeveelheid slaap herken ik! Als de baby wakker wordt en gevoed moet worden draait mijn man zich lekker om en slaapt verder, soms word ik daar echt woest om. Maar ik heb nu wel tegen hem gezegd dat hij meer moet helpen ‘s nachts. Slaap is geen luxeproduct en ook niet iets wat je alleen nodig hebt als je daarna moet werken. Ik verdien ook slaap, ook al heb ik nog verlof. Dus nu doet mijn man het hupsen als de baby na het drinken niet in slaap is gevallen of neemt haar mee naar beneden als ze erg vroeg wakker is in het weekend. Dat is voor ons beide te doen. Misschien kun je zoiets ook bespreken met je man? Lijkt me dat als jij meer slaapt je ook vaker zin zult hebben in leuke uitjes

Hier een peuter van 2,5..en moet echt niet aan een tweede denken. Pas sinds ze 2 jaar is vind ik het echt heel zwaar..pff wat en karaktertje komt daar uit zeg.. we hebben geen hulp.. echt niemand en oppas is helaas niet te betalen. We werken beide fulltime voor de rekeningen en zijn beide echt kapot.. onze relatie? Wat is dat ook alweer?... pfff ik.mag hopen dat dit beter gaat worden met de jaren..

Precies dit wat jij omschrijft. Heel erg pittig, zeker als de 2e vrij snel op de 1e is gekomen. En dan weer aan het werk moeten. Gewoon niet te doen! En dan wordt er in dit land door met name mannen geroepen dat vrouwen meer moeten gaan werken... HOE DAN?!?

Ik vind het goed dat je dit topic gestart bent. Niet alles aan het moederschap is leuk en het is, denk ik, bij iedereen wel eens zwaar. Wij hebben één kindje en houden het daar waarschijnlijk bij. We houden zielsveel van hem, maar willen niet nog een keer een periode van gebroken nachten meemaken. Dat slaapgebrek is echt het zwaarst, vinden wij. Je wordt daardoor bijna een ander mens. Daarnaast zijn wij waarschijnlijk gewoon leukere mensen/ouders met één kind. We zijn allebei enig kind, weten niet beter, en kunnen twee kinderen misschien niet aan qua prikkels, haha. We vinden het goed zo. :)

Voor ons echt precies hetzelfde. Al twijfelen we nog vaak. 2 lijkt ons zo gezellig voor ons meisje maar ook zo pittig voor ons.