Ben ik onredelijk/moeilijk?

Hier is niet zomaar antwoord op te geven, zonder een compleet verhaal. En dat bestaat uit heel veel dingen. Als jij vindt dat hij onredelijk is, dan moet je daarover in gesprek. Met hem. Hij denkt misschien, ik heb het aangegeven dat ik met dit bezig ga, of wellicht werkt hij 40 uur en was hij een dagje vrij, weten wij veel. Vind jij dat hij onredelijk is en te weinig helpt, ga erover in gesprek

Elk verhaal heeft 2 kanten. Maar kinderen stellen de relatie wel op de proef 😅 Je zult echt een team moeten vormen. Dat doe je door communicatie. Toen wij onze tweeling kregen was mijn man ook soms wat laconiek. Maar na loop van tijd door veel met elkaar te praten en afspraken te maken loopt het wat soepeler. Nu is No 4 opkomst. En ik moet zeggen dat ik met schuldgevoelens loop. Hij doet echt zijn best alles te organiseren en werkt zich ook nog te pleuris. Belangrijk is voor jullie om te blijven praten, praten en praten.

Ik denk dat irritaties met kinderen sowieso wat heviger zijn, omdat je beide moe bent, weinig aan selfcare doet en je constant bezig wordt gehouden. Mogelijk blazen jullie het beide wat op…? Probeer te omarmen wat de ander voor je gezinnetje doet en te accepteren wat er soms niet volgens je planning loopt. Praat over je gevoel met hem zonder verwijten. Het is gewoon een drukke tijd. 😘

Als duivel in het verhaal.. vanuit papa gezien.. als je het had gevraagd vóór hij met cement was gestart, had hij er rekening mee kunnen houden.. Aangemaakt cement kun je waarschijnlijk niet zo maar even laten staan, naast alle viezigheid op handen etc. Communicatie echt key! En sommige partners hebben het nodig dat dingen steeds gevraagd worden! Ergens was de ouderwetse rolverdeling zo gek nog niet, lekker duidelijk 🤭

Lijkt mij een gevalletje miscommunicatie. Hij dacht dat het duidelijk was dat hij met cement bezig was en met cement moet je snel werken en dit kun je niet laten staan. Jij dacht dat hij gelijk bij zou komen springen want hij is ten slotte vader, dus dat is net zo goed aan hem. Het is nu al gebeurd, het ging even mis, daar leren jullie allebei van. Hij geeft aan dat als hij had geweten dat ze eventueel wakker kon worden dat hij haar dan verschoond zou hebben en de fles zou geven gegeven, je had het aaien even moeten zeggen. Terwijl jij denkt: logisch toch, dat ze wakker kan worden? Maar hij dacht waarschijnlijk dat je het allemaal zelf voor elkaar had gekregen omdat je het waarschijnlijk vaker in je eentje doet en dat gaat je goed af, dus hij dacht dat je hem even niet nodig had, ergens toch ook een mooi compliment. Maar je had hem wel nodig, of je dochter had hem in dit geval even nodig. En hij vind dat hij dit op voorhand had moeten weten. Lang verhaal kort: gewoon over alles praten. Hier zeggen we echt alles tegen elkaar, bijvoorbeeld: - ik ga naar de wc - ik ben even wat pakken uit de auto - ik ga even buiten de plantjes water geven - ik ben even boven de was halen - ik heb een pan op het vuur staan - ik ga insuline spuiten bij de kat - ik wil vanmiddag een paar uur dit doen, dan heb ik geen tijd voor iets anders, kan dat De hele dag door weten we precies wie waar is. Zodat we altijd weten: wie heeft "supervisie" over ons kindje. Wie zorgt ervoor dat ze nergens vanaf valt, haar handen niet brandt, niet zelf de trap op gaat, niet in een insulinenaald grijpt etc. Wie gaat naar haar toe als ze valt of huilt of hulp nodig heeft? Het is constant een pingpongspel van de verantwoordelijkheid over onze dochter, steeds heen en weer. Gewoon even met je partner zitten en bespreken of jullie zoiets willen proberen of jullie spreken af: we zijn er allebei voor onze kinderen, als iemand iets anders wil doen en geen tijd heeft (cement), dan moet dit op voorhand gezegd worden. Je zit niet goed of fout, hij ook niet. Het ging gewoon even per ongeluk fout. En daarbij komt waarschijnlijk dat je moe bent, dat is ook gewoon lastig. Misschien goed dat dit gebeurd is, het kan misschien alleen maar beter worden!

Nou ik maak uit het verhaal op dat jij toch wel degene bent die het meeste van de kinder'workload' op zich neemt. Dat is zeker niet eerlijk en daar moet je met hem een gesprek over voeren dat je dat anders wil. Wat hem betreft; hij ziet deze situatie vandaag(volgens mij) kellx is bezig met de kids, chil ga ik nu het cement doen dat jij in the mean time gebaat bent met hulp snapt hij niet Misschien ziet hij met cement bezig zijn ook als 'ik draag bij aan het huishouden'.. kortom stel vragen, doe geen aannames en maak goede afspraken!

Hadden jullie afgesproken wie er voor de kinderen zou zorgen? Als mijn man onze dochter op bed legt reageer ik ook niet op haar gehuil, dat is dan zijn taak. Het geeft ons ook beiden meer tijd voor onszelf als we duidelijk afspreken wie wanneer voor baby zorgt. Dan hoef je niet allebei op te letten, dat lijkt me onnodig.

Elk verhaal heeft twee kanten maar als ik dit lees ben jij niet onredelijk bezig, en kan hij jouw kant van het verhaal niet inleven. Erg zwaar twee kleintjes, ik heb er eentje en ben al regelmatig doodop. Succes sterke mama

Weten jullie elkaars verwachtingen naar elkaar toe? Hoe communiceren jullie? Dit is een situatie vanuit jouw ogen gezien. Deze situatie kan in zijn ogen heel anders gegaan zijn. Als wij een dag samen thuis zijn, bespreken we in de ochtend altijd wat de plannen zijn van elkaar. Dan weet je hoe die dag de aandacht naar kinderen verdeeld kan zijn. Als mijn man met een klus is huis bezig is, kan ik niet van hem verwachten dat hij op gehuil reageert. Wel kan ik hem het in ieder geval vragen of het op dat moment mogelijk is. En dit soort situaties is super normaal. Even een klein ruzietje is ook goed voor de relatie, want daarna praat je het uit en kan je elkaar verwachtingen en irritatiepunten bespreken.

Wij bespreken altijd hier wie wat gaan doen zoals nu is hij de keuken in elkaar aan het zetten dan kan ik niet verwachten dat hij ook nog meehelpt om onze dochter te verzorgen. En als ik weet dat ze weer wakker kan worden dan geef ik de babyfoon mee en zeg altijd van joh als ze huilt kijk dan even wat er aan de hand is als ik bv verhinderd ben. Mijn man kijkt eigenlijk nooit op xe telefoon en er naartoe lopen kost tijd en uit het raam schreeuwen is asociaal

Ik zou inderdaad proberen zo helder mogelijke afspraken te maken, ale verwachtingen uitspreken. En echt taakverdelen en onderhandelen. Vandaag leg ik ze op bed en jij morgen. Vandaag mag jij racefietsen, morgen wil ik dan koffie drinken met een vriendin. Het boek 'Liefde in tijden van luiers' is ook een aanrader!

Bedankt voor jullie reacties! Het is idd dat ik wel eens tekort schiet in mijn communicatie naar hem toe wat mijn verwachtingen zijn. Hij vraagt me altijd wel wat de planning is. Dus wat ik ga doen met de kids. Die vraag zorgt soms wel eens voor irritatie omdat ik dan denk hoezo moet ik alweer alleen iets gaan doen met hun, en mag jij weer tijd voor jezelf😅 (hij werkt 3 dagen in de week, z’n 32 uur p.w). Nu had ik duidelijker moeten zijn met betrekking tot wat ik van hem verwachte als ik terug kwam, maar ook hij had moeten aangeven met cement bezig te willen gaan. Dus in die zin miscommunicatie van beide kanten. Ik ga in ieder geval aan de slag met wat mijn verwachtingen zijn en deze ook duidelijk uitspreken. En wat iemand hier boven ook schreef in de ochtend de dag door nemen wat er op de planning staat voor ons als individu maar ook met de kinderen. Dat gebeurd nu maar half omdat ik ook wel weer ben ik zie wel wat de dag brengt en voor hem is dat iets minder, hij zou het liefst alles op voorhand willen weten zodat niets aan het toeval over wordt gelaten. Al bij al, leer punt voor mij; duidelijk communiceren in wat ik wil, en hopelijk takelen we deze problemen voortaan. Want ruzies hierom gaan soms van kwaad tot erger😅.

wat ook belang is is dat jij jou 'me-time' duidelijk aangeeft en claimt he! "ik ga vanmiddag met vriendinnen lunchen, hardlopen, yogales, kapper, keramiekcursus" whatever

Ja heel goed. En gezinstijd is ook belangrijk hè? Wij doen bijvoorbeeld op vrije dagen s ochtends altijd wat samen. Tm de lunch. Dan bespreken we s ochtends: heb je nog plannen voor in z’n slaapje. Dan doen we wat voor onszelf en kan er 1 ook nog de deur uit. Of doen wat leuks samen (spelletje ofzo). En s middags gaat altijd meer van: we zien wel. Dat bespreken we dan s ochtends ook wel even…