Bepalen dat je komt zonder kind

Je geeft aan dat je het lastig vindt dat je ergens verwacht wordt, klopt dat ? Maar vind je dat dan geen leuke dingen ? Ik heb zelf voordat ik een kindje had een burn-out gehad. Om daaruit te komen, ben ik gestopt met naar alle dingen toe te gaan, waar ik geen zin in had. Bijv. babyshowers en schoonfamilie-gelegenheden of alle feestjes van de vrienden/aanhang van mijn partner. Als ik het geen leuke dingen vind, zou ik niet eens de moeite nemen om te komen, laat staan om ook nog oppas te regelen. Tijd is schaars. Soms MOET het, zoals bijv een bruiloft. Maar ik vind dat ik niet perse naar alle verjaardagen waarvoor ik word uitgenodigd hoef te gaan. Dat red ik simpelweg niet. Andersom ben ik ook niet beledigd als iemand een verjaardag bij ons afzegt. Voor mij heeft het loslaten van deze verwachtingen wel echt voor rust gezorgd. En de echte vrienden die hiermee om weten te gaan, zijn echte vrienden en fijn om te hebben.

Ik vind het afhankelijk van setting. Een lunch met een vriendin kan soms met kind, soms beter zonder. Een etentje, zonder alsjeblieft. Een verjaardag afhankelijk van de tijd met of zonder. Ik ervaar niet dat er makkelijk over gedacht wordt. Juist veel meegedacht. Uurtje later omdat de kinderen dan in bed liggen, lunchdate wordt koffie date met speelhoek enz. Zo kan het de ene keer met en de andere keer zonder kinderen. Waarbij ik zonder echt heel vaak heel fijn vind. Ja ik wil graag zorgen voor m’n kind als ik er ben, maar ook af en toe even helemaal niet

Verschilt, ik vind een bruiloft, begrafenis of baby shower dat je je aan de wens van uitnodiging houdt. En als je dan zelf ook niet wil komen dan kom je niet. Maar voor uitje met familie, of afspraak met vrienden vind ik wel dat je kan aangeven dat je graag samen met kind komt en tijd/activiteit daarop aanpast.

Van de dingen die jij noemt vind ik het bij 3 vd 4 wel normaal om te kijken of het zonder kinderen kan. Zeker een huwelijk of een babyshower, maar uit eten met vriendinnen is ook rustiger. Familie uitjes doen we juist met kinderen. Maar bij de andere 3 vind ik het dus normaal en regel ik in principe oppas. Verder in zn algemeenheid is het wel zo: als je me uitnodigt zonder kind is dat je goed recht, maar het kan zijn dat ik geen oppas vindt en dan kom ik niet. En voor verjaardagen in de avond gaat altijd 1 van ons 2 (vind het echt duur om 50 euro oppasgeld te betalen om met de tante van een vriend te praten).

Ik snap het wel. De gene die iets organiseert wil dat zijn/haar uitje relaxed is, zonder kinderen. Het is zijn/haar feest, dus die bepaald. Als dat voor jou niet lukt/wil, dan is het aan jou de keuze om niet te komen.

Ik ga er juist vanuit dat ik zónder kind kom ipv met kind. Zeker bij de dingen die jij noemt. Heerlijk om eens met vriendinnen te gaan eten zonder kind erbij. En al helemaal een bruiloft ga ik niet mijn kind meenemen. Je bent toch ook nog gewoon een vriendin/ collega/ zus/ dochter etc ipv alleen moeder? Dat je niks zonder je kind wil doen moet je uiteraard helemaal zelf weten, maar je kan niet verwachten dat anderen daar altijd op zitten te wachten.

P.s. ik vind het zelf ook fijner om dat soort uitjes zonder kind te doen, maar dat is persoonlijk. Heb wel een klein netwerk en geen vaste oppas dus ik maak wel zorgvuldig mn afweging waar ik wel of niet naar toe ga en/of oppas ga regelen. Vaker wisselen mn man en ik elkaar af. Wel ongezellig vinden we, maar tis tijdelijk.

Wij nemen ons meisje gewoon mee meestal. Een trouwerij of een uitvaart vind ik eigenlijk de enige gelegenheden waarbij ik mijn dochter thuis laat en oppas vraag. Uiteraard ga ik wel eens alleen weg, maar dan is de kleine gewoon met papa thuis. Als je iemand uitnodigt dan hoort het kind er toch gewoon bij? Ik vind het ook best wel vanzelfsprekend dat onze vrienden hun kinderen meenemen als wij hen uitnodigen voor een etentje, feestje of wat dan ook. Ik verwacht overigens wel dat je als ouders ervoor zorgt dat je kinderen zich gedragen. Als ons kindje heel vervelend doet (doet ze eigenlijk zelden) dan gaan we gewoon naar huis.

Ik zou er volledig respect en begrip voor hebben als ik een uitnodiging krijg 'zonder kind'. Ik denk dat dat iedereens goed recht is. Ze moeten het dan alleen wel wederzijds respecteren dat je dan misschien niet komt omdat je je kind niet wilt/kunt achterlaten. Overigens vind ik inderdaad dat een bruiloft of een babyshower o.i.d. inderdaad niet echt de plek voor (jonge) kinderen is, dus dat snap ik volledig. Zelf regel ik ook liever geen oppas en neem ik mn kind het liefst overal mee naar toe. Hij is ook makkelijk en het enige kind in onze vriendengroep en mijn familie, dus echt in de weg zit hij meestal niet. Bij een lunch of een familie uitje zonder kind zou ik dan ook denk ik bedanken. Ik zou zeker wel uitzonderingen maken voor dingen die gewoon (bij ons) niet zo vaak voorkomen. Ik ben in mn leven geloof ik naar 3 of 4 bruiloften geweest, dus als ik daar een uitnodiging voor krijg zou ik zeker wel een oppas regelen.

Leuk al die verschillende reacties en meningen! Overigens bedoelde ik niet dat ik nooit ergens heen wil zonder mijn kind, maar gaat het mij vooral om dat het een soort van verplichting is om ergens te zijn, maar dan wel zonder je kind. Ik heb een 4 maanden ouden baby en ben sinds kort weer aan het werk. De enige in mijn omgeving met een baby en sinds ik weer aan het werk ben lijkt het de normaalste zaak van de wereld dat ik ergens bij ben, zónder m’n baby. Zoals eerder benoemd kan ik haar in de avonden of weekenden ook niet bij m’n man achterlaten en zelf even gaan (hij werkt avonden en weekenden) en we kunnen er dus ook niet voor kiezen dat 1 van ons gaat en de ander bij de baby blijft. Maargoed, tuurlijk is het belangrijk om ook ‘mij’ te zijn zonder mijn baby. Echter is dat denk ik meer de behoefte van anderen dan mijzelf.

4 maanden is ook nog best jong hé. Word je echt al zo vaak gevraagd om je kindje thuis te laten?

Met 4 maanden vind ik dat ook echt nog heel normaal hoor. Mijn oudste bleef op die leeftijd ook echt nog niet bij een oppas. Dat wilde ik niet voor hem en dat wilde ik niet voor mezelf. Dat verandert vanzelf als je meer behoefte krijgt om ook af en toe even niet alleen maar bezig te zijn met moederen ☺️

Ik vind 4 maanden ook wel even wat anders dan bijvoorbeeld 3,5 of ruim 10 maanden zoals mijn kinderen.

Met 4 maanden ging ik helemaal nergens heen. Ik heb echt de eerste 7 maanden als een kluizenaar geleefd ☺️

Oh ja snap ik helemaal! Ik kon het eerste jaar bijna niet gescheiden zijn van mijn baby omdat ze flesweigeraar was! Dus ik heb toen veeeel binnen geleefd met de kids. Maar nu is mijn dochter 2 en heb ik echt weer een rijk sociaal leven ook zonder kinderen. Heerlijk!

Als ik word uitgenodigd door een vriendin bijvoorbeeld word ik uitgenodigd als haar vriendin, niet als de moeder van mijn kinderen. Je hebt gewoon echt andere gesprekken met kinderen erbij dan zonder. En zeker bij een gelegenheid als een bruiloft wil ik gewoon aandacht hebben voor degene om wie de dag draait en dat is het bruidspaar, niet om een peuter die er vandoor gaat of om een baby die zich verveelt. 😅 met vriendinnen spreken we aparte momenten mèt en aparte momenten zonder ze kinderen af, geldt overigens ook voor momenten met en zonder de mannen haha. Vind het zelf overigens heerlijk om soms even alleen ‘mezelf’ te zijn los van mama/vrouw van.

Met 4 maanden deed ik inderdaad alles weer zonder baby en lijkt het mij de normaalste zaak van de wereld dat je wel weer eens naar een feestje gaat. Maar als je partner dan nooit thuis is zeker lastiger! Kunnen de opa’s en oma’s niks betekenend? Ik ben het ene uiterste hoor: na 4 weken ging ik al weer naar opleidingsdagen/etentjes van tennisclub etc en lunchen met vriendinnen (zeker ook zonder baby). Toen ze 4 maanden waren ging ik al weer 3 a 4 dagen op pad met een vriendin.

Maar waarom is dat vanzelfsprekend? Als jij ervoor kiest een hond te nemen dan zitten vrienden daar toch ook niet altijd op te wachten?

Een hond, kan je nu toch wel echt niet met een kind vergelijken... een hond kan ook perfect alleen thuis blijven, bij een klein kind ligt dat toch anders denk ik dan😅

Met 4 maanden is het wel anders. Huwelijken en babyshowers zou ik mn (schoon)ouders vragen. Dat zijn dingen die ik niet wil missen. Maar etentjes met vriendinnen had ik ook nog echt niet genoeg energie voor. Deed meer lunchen, met baby inderdaad. Een baby leidt ook minder af dan mn rondrennende kinderen van 2 en 4☺️