Bezoek schoonouders

Jouw laatste alinea vind ik een heel sterk punt. TS kan niet bieden waar haar man om vraagt, geforceerd iedere week afspreken met haar schoonouders op haar vrije dag gaat de situatie voor niemand beter/gezelliger maken. Ik denk eerlijk gezegd dat de irritaties dan hoger oplopen en de band alleen maar verslechterd. Ik vind het ook nogal wat om dit van je partner te verwachten, vind dat inderdaad iets wat je dan zelf als kind van jouw ouders moet oppakken. Één keer in de week naar opa en oma toe is zeker niet weinig, dat is al regelmatig contact onderhouden. Ik zou TS aanraden met haar man te bespreken dat zij haar dag thuis wil besteden zoals zij dat prettig vindt (of dat nu thuisblijven of naar haar eigen ouders gaan is) en dat extra contact met zijn ouders door hem geregeld kan worden. Als hij graag zijn ouders vaker ziet is dat prima, maar ik vind het niet redelijk te verwachten dat TS dit op zich neemt. Verder weet ik natuurlijk niet waar de afkeer van TS richting schoonouders vandaan komt, maar als het nog mogelijk is zou ik proberen hierover ook in gesprek te gaan om te kijken of die band nog hersteld kan worden. Dat lijkt me voor iedereen prettiger.

Oh wauw! Echt het zoveelste schoonouders topic waarin een afkeer wordt uitgesproken zonder echt gegronde reden te geven. En waarin de “eigen” ouders de voorkeurspositie hebben. Ik vind het vreemd om te lezen hoeveel mensen je gelijk geven zonder te weten waarom jij je schoonouders niet mag. Ligt dit bij jezelf of hebben ze je werkelijk wat aangedaan?! Ik denk dat je vooral goed moet/mag beseffen dat je in de luxe positie bent dat je kind 4 grootouders heeft die allemaal liefde willen geven. Dat is namelijk niet vanzelfsprekend. Je schoonouders zijn de moeder en vader van je man hé? Die hebben ook een kind, en dus liefde gegeven. Ze zijn net zo goed opa en oma als dat jouw eigen ouders dat zijn. Moet jij je vrije dag elke week aan je schoonouders besteden? Nee, dat vind ik niet. Maar er zijn vast meer opties om beide kanten te betrekken en minder voorkeur te hanteren. Want de titel opa en oma is voor allemaal gelijk. En misschien reageer ik wel wat “heftig”. Maar jij geeft geen goede reden waarom je schoonouders zo afschuwelijk zijn, wat maakt dat ik denk dat je zelf niet klikt en het dus bij jezelf te zoeken is. Ik ben een mama van twee zoons en word er serieus verdrietig van als ik erover nadenk dat een toekomstige schoondochter zo over mij zou gaan denken. Als afschuwelijk mens dat “maar” de moeder van haar man is en dus ondergeschikt als oma omdat ze niet “eigen” is. Wat betreft de afspraken met je man: dit moeten jullie samen uitzoeken. Misschien zit de oplossing in je man die in het weekend naar hun toe gaat ipv dat jij er dan telkens bij bent. Je kind verdient met beide ouderparen een goede band vind ik.

Ik vind 1 vast moment in de week eigenlijk al best veel, maar ik hecht dan ook wel erg aan mijn eigen vrijheid en het kunnen indelen van mijn tijd. Ons zoontje (nu 4) ziet mijn ouders ook vaker dan mijn schoonouders, mijn ouders wonen een stuk dichterbij en zijn daarom ook het go-to logeeradres bijv. Ons zoontje vind al zijn opa's en oma's even leuk en heeft echt niet perse een betere band met het ene of het andere stel grootouders. Het ligt in jouw geval dus meer aan de behoefte van je schoonouders dan aan die van jullie of jullie kind, ik zou hierdoor kiezen voor het belang van je eigen gezin boven die van de grootouders. Het is wmb niet zo dat zodra er een kind wordt geboren iedereen ineens recht heeft op een bepaald deel van zijn/haar tijd.

Ik denk dat wij geen goede mening kunnen vormen over je verhaal want er mist een essentieel deel: waarom mag je ze niet?

Ik vind dit een heftige reactie. Beetje off topic misschien maar misschien dat TS er toch iets mee kan: Zou er misschien een reden zijn dat er zoveel jonge moeders zijn met nare gevoelens tov schoonouders die niet direct te verklaren zijn??! Ik denk dat je als jonge moeder heel sensitief bent voor onuitgesproken emoties en spanningen. Schoonouders zijn niet ‘eigen’ idd en dat kan als bedreigend voelen in een babybubbel. Of dat terecht of onterecht is is iets om te onderzoeken en samen te kijken hoe hier vorm aan te geven. Maar je gevoelens ontkennen en je er ‘maar overheen zetten’ lijkt me niet de oplossing. Wat denk ik een belangrijke rol speelt is dat zoveel neerkomt op de MOEDER! Die wordt voor mijn gevoel zo vaak verantwoordelijk gemaakt voor alle familierelaties of ze nu wil of niet, en daarnaast ook nog vaak veel zorg voor de baby en huishouden naast werk. Waar is de man in dit verhaal? Waarom reageren de ouders zo sterk? (ze zien elkaar al 1x per week hè!!) Mannen trekken zich ook vaak terug van hun schoonouders dat wordt als prima gezien, maar als de vrouw dat doet o wee wat lelijk en oneerlijk van ze 🤨 Ik vind het mooi dat TS het in elk geval bij zichzelf onderzoekt en deelt en probeert een goede oplossing te vinden. Ik vind het bovendien gevaarlijk grootouders te bevestigen in hun ‘uit het oog uit het hart-angst’,terwijl we juist onze kinderen proberen te leren dat we er altijd voor ze zijn ook als ze ons niet kunnen zien. Als grootouders ondanks voldoende contact zo overtrokken reageren met angst om buitengesloten te worden is er mogelijk sprake van een eigen ontwikkelingstekort. Het is niet onze taak onze ouders op te voeden, maar mogelijk zijn ze soms gebaat bij wat liefdevolle bijsturing dat ook als ze niet meerdere keren per week op de stoep staan, ze echt niet vergeten worden We zien bv mijn schoonvader het minst, maar toch houdt mijn zoontje regelmatig een blokje aan zijn oor om te bellen met ‘opa …’. Angst is echt vaak ongegrond en het is geen wedstrijd…

Ik vind je reactie an sich een heel goede, het enige puntje: jij hebt het over jonge moeders. TS geeft aan dat dit al langer speelt, voor zwangerschap, dus in de basis heeft het niet met de baby te maken. Het versterkt het wel, maar de basis van het probleem ligt ergens anders.

Mee eens. Erg lastig om een oordeel te vellen als er halve informatie wordt gegeven.

Vind je dat dat er toe doet voor het antwoord op de vraag of je je vrije dag met je schoonouders zou moeten doorbrengen? Al zijn het de liefste mensen op aarde, je kan toch niet gedwongen worden tot sociaal contact in je eigen tijd? Als ze daarnaast al 1 X per week afspreken?

Nee, voor die specifieke vraag niet. Voor een oplossing voor haar probleem mogelijk wel. Natuurlijk MOET ze niet nog een dag met ze doorbrengen. Dat vinden we allemaal denk ik. Maar daar is TS weinig mee geholpen, want daarmee los je de onderliggende issue niet op.

Hi all, dank voor jullie eerlijk reacties allemaal. Allereerst ben ik blij dat ik niet alleen sta, maar ik wil toch ook ingaan op de reacties van de mensen die minder begrip tonen. Ik heb bewust de reden van het niet hebben ban de klik weggelaten. Allereerst is dat dan mijn eenzijdige blik en ik denk ook niet dat ze slecht naar mijn dochter zijn. In het kort komt het erop neer dat we nogal verschillende waarden delen, en dat dit vaak botst. Denk om tolerantie naar minderheden, of conflicten uitpraten in plaats van krachttermen te gebruiken en te vechten. Dit is wel 1 van de redenen dat ik merk dat ik haar op afstand wil houden. Ik wil niet mijn dochter leren dat racisme en geweld okay is. Maar goed, daar heb ik het al met mijn eigen netwerk over gehad en men heeft me op het hart gedrukt dat kinderen goed in staat zijn om dat verschil te zien en niet perse het gedrag van hun opa’s en oma’s overnemen. Ik wil dus haar ook echt niet weg houden, maar ik ben dus inderdaad bang voor de verplichting, dat het een twee, driewekelijkse verplichting wordt, ipv even aanwaaien als ze zich vervelen. Dit is dus ook een groot verschil met mijn ouders, als ik die drie weken niet zie is het ook okay. Bij mijn schoonouders is iets na 2 keer een patroon en kan het niet anders meer. Het gesprek ben ik al aangegaan met mijn man, maar hij heeft weinig begrip voor mijn standpunt. Door de reacties hier kan ik me wel wat beter in hem verplaatsen, dus dat helpt. Dank! Verder ga ik proberen hem duidelijk te maken dat ik absoluut ervoor ben dat onze dochter een band met zijn ouders opbouwt, maar dat ik hem daarvoor verantwoordelijk wil maken. Dit is namelijk ook wat mij stoort, ik krijg op mijn kop dat ik zijn ouders onvoldoende betrek (al stuur ik altijd een berichtje als er iets bijzonders te melden is), maar het is niet dat mijn man zelf contact met mijn ouders opneemt als er wat bijzonders te melden is. In die zin zijn wij vrij traditioneel dat er een hoop van de “organisatie” in het gezin bij mij ligt. Nu zei ook iemand nog wat over quality time met het eigen gezin, goed punt, maar denk dat we die wel hebben. Juist dat is de reden dat ik minder ben gaan werken, zodat ik veel dingen gewoon al kan doen en we in het weekend tijd voor elkaar hebben. Misschien maakt dit het allemaal nog duidelijker

Bedankt voor de uitgebreide uitleg van je verhaal, dit maakt het in ieder geval duidelijker! Ik snap dat je daarom de band lastig vindt, dat zou ik ook hebben. Gelukkig heb je door dat het gedrag van opa en oma, die jouw kind minder vaak zien dan dat jij je kind ziet, niet per se overslaat op je kind. Ik denk inderdaad dat het goed is die verantwoordelijkheid bij je man te leggen. Vaak kunnen ouders van hun eigen kinderen dingen beter aannemen. Als mij iets dwars zit bij mijn schoonouders en ze pikken het niet op nadat ik dingen heb gecommuniceerd, pikken ze het wel op als mijn man het aangeeft. Wellicht werkt die manier voor jullie ook. Lastig dat ze het meteen als patroon zien, maar dat is natuurlijk an sich niet jouw verantwoordelijkheid. Daar mag je best zeggen; dat het vorige week zo was, betekent niet dat dit nu iedere week zo is. Dan is het aan hen om dat issue voor zichzelf op te lossen.

Ik zie m’n eigen ouders nog geeneens 1 keer in de week. Moet er niet aan denken elk weekend. Tijd samen met je gezin is ook belangrijk. Maar dat terzijde. Ik denk altijd; mijn ouders komen hier ook niet als ik er niet ben. Waarom zouden m’n schoonouders wel moeten komen als m’n vriend er niet is? 🤷🏼‍♀️ Mijn vriend gaat ook niet naar mijn ouders zonder mij dus hoeft ook dat andersom niet. Zal vast enkele mensen tegen de schenen trappen maar zo denk ik er over.

Ik heb echt goede schoonouders. Zien mij ook echt als dochter ect. Maar toch merk ik iets van terughoudendheid als het om het contact met mijn dochtertje gaat. Ze zijn namelijk best aanwezig en mijn dochtertje vindt dit niet altijd even leuk. Gelukkig wordt ze groter en kan ze dit steeds beter zelf aangeven. Mijn moeder past 1 dag in de week op, mijn schoonmoeder een halve dag in de week en meestal zien we onze ouders 1 keer per 2 weken. Dus elk weekend of mijn ouders of mijn schoonouders. Met mijn moeder ga ik ook wel eens winkelen, dat doe ik met mijn schoonmoeder minder snel. Ook ben ik bang dat ze normen en waarden gaat overnemen van mijn schoonfamilie. Ik probeer elke keer te bedenken dat ze daar nu nog weinig van mee krijgt en onthoud.

De vele reacties lukt het niet om overal persoonlijk op te reageren, maar hier herken ik wel veel in. Ondanks dat inderdaad de band al lange tijd wat minder was, is het nu in de hele baby bubbel zoveel anders en ook inderdaad dat wij moeders toch vaak verantwoordelijk zijn voor alle familieverbanden. Je begrip doet me echt goed, maar je bericht geeft ook veel aanknopingspunten om het gesprek met mijn man aan te gaan, zonder in de discussie te belanden of zijn ouders nou wel of niet wat hebben fout gedaan.

Standaard 1 keer in het weekend vind ik al veel 🤣denk dat ze daar blij al me emkgen zijn. Wij hebben al gezegt dat we niet standaard elke week willen afspreken want we hebben nog veel meer familie, vrienden die we willen zien. Daarnaast willen we al we vrij hebben in het weekend van alles om en rond het huis doen en een boodschapje en natuurlijk ook gewoon even genieten van het vrij zijn

Dan moet je man zelf maar een middag vrij nemen en thuis zijn als je schoonouders komen. Ik zou er ook niet op zitten te wachten.

Laat je leven niet leiden door schoonouders. Doe wat goed voor jullie gezin aanvoelt.

Hé hallo!! Dit klinkt wel wat logischer, en wat begrijpelijker qua klik. Het maakt mij wel duidelijk waarom je minder met ze klikt. Ik bedoel ook echt niet dat je ouders en je schoonouders in jouw ogen gelijk zijn hé? Maar voor je dochter zou er geen verschil moeten zijn. Dat jij geen vast patroon van visite wil, en zeker geen verplichtingen op vrije dagen snap ik geheel. Op het moment dat je zelf minder band hebt met iemand, zit je niet wekelijks op aanwezigheid te wachten. Wel begrijp ik, en vind ik dat je dochter evenveel recht heeft op opa en oma van de ene kant als op opa en oma van de andere kant en dat zij in elk geval jouw voorkeur niet zou moeten mogen voelen. Dingen die je wel of niet wil voor je dochter: ik zou zoeken naar de openheid om dit te bespreken ipv enkel “niet oké” te vinden. Totaal ander verhaal, maar mijn oudste is tot na zijn eerste verjaardag niet naar een oma gaan slapen, terwijl hij wel al bij de ander sliep. Reden: een oma rookt, binnen. Niet mijn voorkeur. Heb oma daar verder niet op afgerekend als persoon, mijn zoontje had gewoon contact met haar, en ipv het enkel maar af te keuren heb ik het ter sprake gebracht, heel droog: “joh, je rookt binnen. Ik vind dit heel vies. Dit is de reden dat zoon hier niet slaapt. Als je stopt met roken binnenshuis, mag hij komen slapen”. Keuze bij haar. Inmiddels rookt ze niet meer binnen en mag mijn zoontje er logeren. Wat betreft je man: het zijn zijn papa en mama. Heel veel waard en voor hem eigen. Dus ik snap best dat hij het moeilijk vindt als je daar (veel) kritiek op levert en sancties in de vorm van je kind er weghouden zou op zetten. Bedankt iig voor je uitleg. Duidelijker zo!

Nee hoor, ik denk juist een realistische reactie. Maar vaak zijn die moeilijker te slikken en worden ze als heftig opgevat. Ik kan gewoon niks met een half verhaal. En gezien het feit dat TS nu wat nader toegelicht heeft maakt het voor mij ook wat makkelijker te reageren op de dingen die er toe doen.