Cadeaus krijgen - Maar niet blij mee

Ik denk dat de enige oplossing is, om toch echt duidelijker nee te zeggen. En dan maar zelfs een cadeau te weigeren als ze het echt niet snapt. Dat is even pijnlijk voor alle partijen, maar dit is een sluimerende irritatie wat jullie band alleen maar zal beïnvloeden. Een gegeven paard niet in de bek kijken vind ik bij zo een situatie niet opgaan. Als ik drie keer zeg dat ik geen thee wil, maar iemand het toch forceert the drinken, word ik ook woest en ben ik niet toch dankbaar 😉

Dankjewel voor je reactie! Hoe moeilijk ik het ook vind, je hebt wel gelijk

Tja sommige mensen leren het op de harde manier alleen, geef het terug naar huis met het verzoek om het terug te brengen naar de winkel. Ik snap dat het irritatie opwekt. Mijn moeder heeft er ook een handje van om ‘action rommel’ aan mijn kinderen te geven -want het is zo lekker goedkoop- liever heb ik minder cadeaus en wat duurzamer. Daarom werk ik dan nu maar via lijstje.nl, waar ze op kan zien wat wij nodig hebben of leuk vinden. Tussendoor weet ze dat ze altijd haaraccessoires mag geven of sokken/pyjama’s en de rest vraagt ze nu😉 kost voor alle partijen wat oefening!

Ik zou haar eerst uitleg geven over je minimalistische levensstijl voordat je haar acties erbij betrekt. Leg uit waarom je zo leeft. Wellicht krijgt ze er meer begrip voor. En daarna zou ik dus toch nogmaals aankaarten dat je de spullen niet nodig hebt of wellicht een idee om samen spullen te halen. Zo kan je je eigen dingen halen en is zij alsnog betrokken. Wat ik wel kan zeggen is dat het echt een gunst is om zo een lieve moeder te hebben hoor. En ik denk als je straks moeder bent dat je wel begrijpt waarom ze dit doet, volgensmij doen oma’s niets liever dan verwennen haha. Maar dit betekend niet dat je geen grens mag aangeven. Dus wellicht is het samen spullen kopen een idee.

En de spullen die je zelf niet wil die je al hebt gekregen kun je wellicht bij haar neer zetten? Dat als je daar bent dat t daar gebruikt kan worden haha

Goede suggestie dat lijstje.nl!

Daarom voel ik me hier ook wel rot over. Het komt echt uit een goed hart, maar op dit moment wekt het zoveel ergernis bij me op. Het is ook wel onderdeel van een patroon dat al langer aanwezig is, waarbij ze een grotere rol wil spelen in mijn leven dan ik zelf behoefte aan heb. Je geeft goede suggesties, zoals een deel van de spullen bij haar thuis neerzetten. dankjewel voor het meedenken!

Het is ook onwijs moeilijk. Het laatste wat je wilt is frictie om een lief gebaar. Maar ze moet echt jouw grenzen respecteren, dat verdien je.

Dankjewel voor de begripvolle reactie!

Misschien een idee om over de dingen te beginnen die je zelf had willen kopen? Dus ik vind het onwijs lief maar vind het zelf ook leuk om dingen voor de baby te kopen? Of wellicht anders eens samen gaan?

Oeh ik herken dit, maar dan met mijn schoonmoeder. Onze eerste was ook haar eerste kleinkind en vanuit enthousiasme had ze ook al eerder dingen gekocht dan dat ik zelf de kans kreeg. Lief en betrokken, maar aan de andere kant niet op ons afgestemd. Wij willen ook zo min mogelijk spullen en al helemaal geen troepjes en denken juist heel erg over onze keuzes en aankopen na, maar ze was ons steeds voor. Los van de spullen vond ik het ook intens dat ik nog niet zo ver was in het proces van zwanger zijn (eerst had ik het vertrouwen nodig dat alles goed was, dat duurde even). We hebben het opgelost door de spullen met name daar te laten, mede omdat ze ook een oppasdag zou krijgen. Ik snap je dus helemaal, maar blijf bij jezelf en als je vanuit jezelf kan spreken/toelichten wat jou behoefte is en het echt bij jezelf te houden, komt het vast goed 🧡

Misschien samen spullen uitzoeken en kopen? Ik zou er ook niet blij van worden, zou het wel gelijk aangeven..

Fijn dat iemand zich herkent in mijn verhaal. En ik herken ook heel erg wat je zegt over het tempo. De afgelopen weken was ik vooral bezig met de ‘spannende’ fase met medische echo’s enz. dus had ik totaal geen ruimte in mijn hoofd om bezig te zijn met babyspullen. Ik moet gewoon nogmaals een gesprek voeren en goed toelichten wat dit met mij doet. Dankjewel! 🩷

Ohh mijn tip: het enthousiasme van je moeder sturen. Bijvoorbeeld (als ze ervan is) laat haar zelfgemaakte mutsjes en truitjes breien, of iets opknappen voor de kinderkamer. Of ergens naar op zoek gaan wat je nodig hebt maar je niet per se zelf hoeft te kopen (leesboekjes bijvoorbeeld) of wat moeilijker te vinden is. En het kan ook helpen om met een thema te werken. Onze zoon willen we met sinterklaas bijvoorbeeld een keukentje geven met 'vulling' dus dan gaat de hele familie op zoek naar speelgoed pannetjes en groente en fruit. En tja verder ook lekker cadeautjes wegleggen voor later of doorgeefs.

Ah ja ik snap dat het dan nog frustrerender is. Ook lastig om aan te pakken. Maar ik denk toch dat je voor jezelf dan een duidelijke grens tegenover haar moet stellen. Want als zij nu al zo ‘overheersend’ is, laat staan hoe het dan is als je baby geboren word.. de enige tip die ik verder kan geven is leer voor jezelf op te komen. Jou normen en waarden zijn belangrijk. Zeker als je straks ook zelf moeder bent is het belangrijk om voor jezelf te staan en je niet laat omzeilen door een ander waarvan je de standpunten zelf niet wil hebben. Dit is geloof mij bij vele een dingetje, ook bij mijzelf. Maar wellicht als je nu hier alvast in oefent hoef je er straks minder energie in te steken als je kleine er is. Stay strong

Ik zou vragen om de bon😁 Het is allemaal zo lief en enthousiast bedoeld. Als je aangeeft wat je nodig hebt en wat je mooi vind kan ze ook die dingen kopen als ze wilt. Dan is iedereen blij!

Ik ben altijd heel duidelijk en geweest. Dat komt misschien hard over , maar dat liever dan 500 knuffels . Wat misschien helpt is een lijstje maken met items die je graag wilt . Dat lijstje deel je dan met je moeder en kan ze lekker daarop losgaan ;)

Herkenbaar maar dan van de schoonfamilie! We krijgen hier altijd dingen die mijn smaak niet zijn en vaak nog eens de verkeerde maat zodat ons zoontje bvb een skipak had dat in de zomer paste of die echt gewoon niet nodig zijn zoals een dekentje voor de wieg voor ons 2de kindje (terwijl we nog alles van het eerste hebben en altijd slaapzakjes gebruiken dus veel dekentjes nog helemaal nieuw zijn). Ik vind het zo ontzettende verspilling van hun geld en van een leuk kado dat de kinderen wel hadden kunnen gebruiken. En dan moet je dankbaar en blij zijn. Zo vermoeiend allemaal. Dus voel me er helemaal rot bij want ik voel me ondankbaar en weet niet wat ik met die spullen moet. Herken ook je gevoel dat je op den duur zelf niks meer kan kopen wat echt je smaak is. Dat terwijl ik merk dat ik het gewoon echt leuk vind als de kinderen kleren aan hebben die ik leuk vind. Stom. Ben er nog niet helemaal uit, maar had het voornemen om het me minder aan te trekken en gewoon kopen wat ik zelf wil en de dubbele dingen dan maar schenken aan iemand die er wel blij van wordt ofzo.. als jij de oplossing gevonden hebt, laat maar weten!

Oh, en duidelijk aangeven is hier een no-go.. sf luistert niet en weigeren zou mijn vriend niet mee akkoord gaan.

Gek idee misschien, maar is het een idee om haar te vragen spullen te kopen voor de baby, die voor bij haar thuis zijn? Ik weet niet of het de bedoeling is dat ze af en toe, al dan niet wekelijks, gaat oppassen op je kindje, maar als dit wel zo is kan je dit best vragen denk ik? Mijn moeder koopt ook erg veel voor mn dochter, wat ook met enige regelmaat niet mijn smaak is, of af en toe heb ik het ding al (bijv een voorleesboek). Wij hebben af gesproken dat de spullen die ze koopt voor bij mn moeder thuis zijn. Laatst had ze een jurkje gekocht die ik echt verschrikkelijk vond, ik heb dat ook eerlijk tegen haar gezegd (iets aardigere bewoording) en we hebben afgesproken dat ze het gewoon af en toe op maandag draagt, de oppasdag van mijn moeder. Nou helemaal prima, wat mij betreft. Dit geld ook voor speelgoed. Ze heeft echt een hele berg aan speelgoed bij mn moeder, meerdere dingen ook die ze bij mij thuis ook al heeft. Maar goed, maakt mij het uit, als mn moeder daar blij van wordt en die zooi niet bij mij ligt, vind ik het best! 😂 Nou moet ik wel zeggen dat mijn moeder wel heel bedachtzaam is naar mij toe. Ze vraagt vrijwel altijd eerst of het goed is als ze iets koopt voor mn dochter, en kan me zelfs appen met de vraag of ze een keer hagelslag op haar broodje mag. Dus ik denk dat dit al wel veel verschil maakt, ik merk dat mijn moeder zich wel aan mijn grenzen wil houden. Soms gaat ze er dus ‘overheen’ of in elk geval gaat ze er met enige regelmaat anders mee om, maar wel heel respectvol naar mij toe. Dan ben ik ook een stuk makkelijker in het zeggen, ja joh, als het bij jou blijft, vind ik het best! En het is natuurlijk ook zo dat mn moeder wat speelgoed en boekjes bij haar moet hebben liggen, als ze één keer in de week oppast (: