Depressief door gender disappointment

Ik heb nooit gezegd dat ze al haar zegeningen moet tellen, en dat dat een depressie verhelpt. Ik heb alleen gezegd dat ze blij zou moeten zijn met het geschenk dat ze krijgt, aangezien dit toch iets unieks is, en niet voor iedereen is weggelegd. Ik vind dat ze dat echt wel mag horen. Bedankt voor je opmerking trouwens, erg volwassen ;)

Maar wat heeft ze hier aan? Ze voelt zich al ellendig en gaat zich nog slechter voelen omdat anderen geen kinderen kunnen krijgen, zij wel en ze niet blij is. Denk je wel eens na wat de effecten zijn van je reacties? Ze is er niet blij mee, dat kan. Ze heeft hulp nodig en die krijgt ze.

Psychologen gaan massaal hun baan verliezen 💣

In plaats van "Oh, wat erg." Is het iets waar ze zich op kan focussen, waar ze misschien wat dieper over na kan denken, waardoor ze dit kindje misschien toch kan accepteren. Ze krijg nu een (ik neem aan een gezonde) jongen, dat is een geschenk. Niets is zo mooi als een gezond kind op de wereld zetten.

Ik vind je opmerking erg ongepast.

Denk je dat ze dit allemaal niet Weet? Denk je dat ze er voor kiest om dit gevoel te hebben? Ik word er een beetje gek van dat elke x als er iemand zijn gevoel uitspreekt er wel weer mensen zijn die met de argumenten komen ‘ zij kan tenminste kinderen krijgen en ik niet ‘ . Ja heel erg is dat allemaal dat snapt iedereen maar dat neemt haar gevoel niet weg ofzo hoor. Deze dame moet gewoon hulp krijgen om dit te verwerken dan komt het echt wel goed met haar en dan zal ze echt wel heel erg blij zijn met haar gezonde jongetje

Een kind voor de een betekent niet dat er geen kind bij de ander komt. Laten we alsjeblieft kappen met maar roepen dat vrouwen dankbaar moeten zijn omdat het voor anderen lastiger is om zwanger te raken/blijven. Ik geloof 1000% zeker dat de topicstarter absoluut blij is met haar zwangerschap maar dat dit overspoeld wordt door de ellendigheid van een depressie. Het is intens verdrietig dat zei zich zo moet voelen en ze je brengt haar helemaal niets door dit haar nog eens na te trappen. En ik kan het weten: 2 Icsi behandelingen en meerdere terugplaatsingen om zwanger te raken. En ondanks de wens en dankbaarheid vond ik zwanger zijn vond ik verschrikkelijk kut. Met als kers op de taart en postnatale depressie. Alles wat topic starter voelt of ervaary mag ze uitspreken en mag er zijn!

Thnx! ❤️

Zoals aangegeven in mijn verhaal; Ik weet dat er genoeg vrouwen zijn die moeilijk/niet zwanger kunnen raken. Miskramen krijgen ect. Zij hebben hier ook niet voor gekozen. Ik ook niet voor deze gevoelens. Ik vind jouw reacties erg ongepast, en vervelend worden. Ik vroeg om ervaringen. Niet om dit soort reacties. Het is niet mijn bedoeling iemand te kwetsen met mijn topic, maar ik wens ook niet aangevallen te worden.

Dat kan, vervelend voor je. Ik vind jouw opmerkingen ook erg ongepast en onempatisch.

Wat je ook zegt het komt nu toch niet binnen. Het enige wat je in een situatie met depressie voor iemand kan betekenen is een luistert oor bieden en aangeven dat het erg vervelend is. Al het andere komt niet binnen en is irritant. Er zijn mensen met ervaring en kennis die verder het gesprek aan kunnen gaan.

Ja je hebt het duidelijk aangegeven in je verhaal. Natuurlijk hebben andere mensen hun eigen proces, maar onbegrip gaat je niet helpen. Depressie is al moeilijk genoeg en veroordeling helpt niet. Je bent je er wel bewust van, maar dat neemt je gevoelens niet weg als ik het goed begrijp? Hoe gaat het nu met je? Heb je iets gehad aan de wel goedbedoelde reacties? Misschien handvaten om te wennen aan het idee?

Heb er erg veel aan gehad, vooral de eerste dag dat ik dit plaatste. De liefdevolle reacties deden me oprecht veel. Zo fijn om toch even de warmte van andere te voelen, vooral omdat ik me al een aantal weken zo alleen voel.

Ik vind het echt belachelijk dat er mensen zijn die denken te kunnen bepalen waar iemand wel of niet depressief van mag raken. Er worden zelfs voorbeelden genoemd in welke situaties het wel begrepen zou worden😲 Daarnaast is het ook heel vreemd, dat mensen nog steeds denken dat zolang er mensen zijn met andere problemen zoals miskramen en problemen met zwanger raken, dat deze gevoelens er niet mogen zijn. Ik hoop echt dat als deze mensen zelf ooit in deze situatie terecht komen, niet zulke onnozele reacties zullen krijgen. Degene die denken dat je met een depressie gewoon een schop onder je kont nodig hebt, even opgevrolijkt moet worden of eens goed na moet denken dat je eigenlijk onterecht depressief bent want je hebt toch alles??...Echt je weet niet waar je het over hebt. @TS ik herken jouw situatie niet hoor maar ik ken weldegelijk depressieve gevoelens. Ook heb ik het mezelf kwalijk genomen, want ik heb toch alles? Ook al hebben we veel meegemaakt, op het moment dat ik depressief raakte was er zogenaamd niks om depressief over te zijn volgens mezelf. Het komt echt goed ook al voelt dat nu niet zo. Als je goede hulp krijgt en ook jouw eigen gevoelens erkent, niet wegstopt en er mee aan de slag gaat met de juiste hulp....dan komt het echt een keer goed. Succes!

Ik heb ook een enorme gender disappointment gehad, ook de hoop op een meisje maar voelde het al aan, het zou een jongen worden. Wel een tijd moeite mee gehad maar nu hij geboren is en inmiddels 1 jaar is, we hebben een enorm sterke band. Hij is super gehecht aan mij, het komt echt vanzelf..

Bedankt voor je antwoord! Zou willen dat het indd opgelost was met een schop onder mn kont. Dan was ik er makkelijker vanaf gekomen 🙄

Jammer dat je totaal geen rekening houd met de gevoelens van een vrouw die hier een kwetsbaar deel van haar zwangerschap deelt, ondanks het taboe dat erop ligt. Je hebt duidelijk geen idee wat je zegt en hoe dit over komt op een ander. Natuurlijk is een kind krijgen een geschenk, topic starter is ook niet helemaal achterlijk. Het staat notabele in haar begin post. Het 1 sluit echter het ander niet uit. Dus reageer niet of reageer gepast. Hier heeft TS helemaal niks aan.

Heftig zeg! Hopelijk helpt het praten met een professional je snel zodat je ook van de zwangerschap kan genieten en je jongetje straks ook kan voorstellen en met hem kan praten in de buik 💙 Je gevoelens kan je sturen, maar zijn er op dit moment en mogen er ook zijn. Zoals hierboven al eens is gezegd, het is misschien net zoals rouwen. Dat gaat ook in fases. Tijdens mijn eerste zwangerschap had ik geen voorkeur voor het geslacht maar wel het gevoel dat ik een jongen zou krijgen en toen dat zo bleek te zijn waren we beide blij. Het is ook echt een heerlijk ventje! Op slag verliefd zoals het cliché gaat. Bij de tweede hoopte ik op een meisje omdat ik graag beide wilde. Toen bij de 20-weken echo werd gezegd dat het een jongen was kon/wilde ik het niet geloven. Het leek me zo leuk om samen te tutten en shoppen, om haar haren te doen etc. Ik heb ook echt even moeten schakelen en heb zelfs nog weken stiekem gehoopt dat de echoscopiste het fout had. Bij de echo met 30 weken zag ik heel duidelijk een piemeltje en hoewel ik al zaan het idee gewend was voelde ik opnieuw een lichte teleurstelling. Mijn zoontje is nu 8 weken oud en het is zo’n heerlijk mannetje 🥰 ik smelt als hij naar me lacht of z’n stem aan het uittesten is. We knuffelen veel en ik zou hem absoluut niet kwijt willen of willen ruilen voor een meisje. Dat neemt echter niet weg dat ik verdrietig was omdat mijn wens voor een meisje niet in vervulling zal gaan. Van de week zag ik allemaal moeders met hun dochters shoppen en toen kwam dat besef weer even binnen en opnieuw dacht ik, dit zal ik niet hebben later. Ik weet dat ik gezegend ben met onze twee jongens en geniet er ook echt van. Al houd ik de achterdeur open voor een derde kindje (meisje?) Mocht mijn man zich nog bedenken 🙃 Hij ligt nu te slapen op mijn arm en nu ik naar hem kijk denk ik, hoe kon ik nou hopen op een meisje? Dan had ik jou nooit ontmoet. Daar zou ik niet aan moeten denken.

Hoi, hoe is de intake bij de poli geweest. Hopelijk ben je daar op het goede adres en kunnen ze je verder helpen!

Lieve vrouw! Je hoeft je niet te verantwoorden ❤️