Depressief door gender disappointment

Het is niet dat ze dit expres doet he. Dat ze er bewust voor kiest Dit overkomt haar, ze wil niet eens dat t haar overkomt.

Ts heeft dit toch juist geplaatst omdat ze zich schuldig voelt naar het toekomstige kindje. Dan zegt Mommysss toch niks verkeerd of gemeen bedoeld? Kijk hoe lief haar berichtje is. Soms is het hier echt zoeken naar iets negatiefs en invullen voor de ander hoe hij/zij dat dan wel niet zal bedoelen.

Ik snap je gevoel. Ik was zwanger van een meisje. Ik zag het helemaal voor me. Papa's prinsesje. Maar helaas is onze dochter stil geboren. 9 weken later raakte ik weer zwanger. Dit keer van een jongen. Ik moest echt enorm schakelen en was best teleurgesteld. Alle meisjes spullen moesten plaats maken voor jongens spullen. Maar ochhhh, ik ben me toch een partij verliefd op mn zoon! En hij op mij haha. Nu ben ik opnieuw zwanger en hoop toch stiekem dat dit kindje een meisje is.

Hee❤️ Enorm dapper van je om hier een topic over te openen. Ik had een voorkeur voor een meisje, puur door de kleertjes en strikjes. Toen het een jongetje bleek te zijn, moest ik even schakelen. Moet wel zeggen dat mijn wens voor een meisje niet zó groot was als hoe jij het beschrijft. Ik was bang dat ik toch steeds naar de meisjesafdeling zou gaan, maar gelukkig deed ik dat niet. Ik vond mijn zoontje geweldig toen hij was geboren, maar de liefde moest wel echt groeien (denk niet dat dit te maken had met het geslacht hoor! Meer met de hormonen en medicatie) Hij is nu een dreumes en helemaal gek op mij. Zegt “mammaaaa…” en geeft mij kopjes als een kat. Rent soms op me af en geeft me een knuffel. Aait m’n wangen en slaat soms uit enthousiasme. Het is echt een heel lief kind en ik zeg keer op keer dat ik dolblij ben met een jongetje. Zo blij dat ik het ook super leuk zou vinden om nog een jongetje te krijgen! Ik hoop heel erg dat je goede hulp zal krijgen en dolgelukkig met je zoontje zal zijn. Je hebt de eerste en belangrijkste stappen al gezet! Inzien dat je hulp nodig hebt én hulp ingeschakeld. Hoop nog een update van je te kunnen lezen om te weten hoe het met je gaat! Succes met alles 💛💛

Mij heb je nergens zien of horen zeggen dat ze het express doet

Fijn dat er iets meer rust is. Enerzijds 'snap' de teleurstelling niet. zelf wisten we tot geboorte het geslacht niet en alles was best. Anderzijds begrijp ik het helemaal. Het is namelijk niet zo simpel even teleurgesteld zijn (was ook gewoon kan en mag als je totaal een ander beeld in je hoofd had) is anders dan een depressie. Ik heb zelf postnatale depressie gehad. Ook een mooi moment, hoera een baby! Maar ik werd ziek, depressief. Een ziekte als depressie overkomt je, er zijn wel risicofactoren met verhoogde kans erop maar op veel daarvan heb je ook geen invloed. Ik wil je veel sterkte wensen en hopelijk gaat het steeds een stukje beter. Dat gaat hopelijk met stapjes naar voren en soms een stap achteruit maar stap voor stap kom je er! ❤

Hoe gaat het nu een jaar later met je? En is het gevoel verandert? Ik herken je gevoelens en ben benieuwd hoe je er een weg in hebt gevonden.

hoe gaat het nu? ik heb dit gevoel op dit moment heel erg en weet niet goed wat ik ermee moet. ik hou van het wezentje wat in mij groeit maar ik moet tegelijkertijd afscheid nemen van mijn droom want er gaat geen vierde meer komen. zo dubbel dit en zo'n taboe maar de gevoelens zijn er wel. zou zo graag praten met iemand die dit ook voelt.

Ik voel hetzelfde! Afscheid nemen van iets dat nooit gaat komen. Een raar gevoel maar zo verdrietig. Hoe gaat het nu met jou?