Depressief door gender disappointment

Precies naar dit gevoel wil ik ook heen. We gaan eraan werken

Ik ben heel eerlijk. Ik kan dit persoonlijk totaal niet begrijpen. Maar dat is verder niet relevant voor dit topic. Desalniettemin vind ik het goed van je dat je dit durft te uiten. Wat ik je wil meegeven en ik weet niet of het helpt, maar ook een jongen is echt leuk 😍😍 makkelijker, trekt extreem naar mama, lekker wild, vertelt veel, is zorgzaam, speelt zowel met auto's en treinen als met poppen en my little pony. Ook vind ik persoonlijk dat je het eerste jaar Niet echt het verschil merkt tussen jongen en meisje. Kwa kleding ja maar kwa ontwikkeling en gedrag totaal niet. Maar een vraagje aan jou, waarom zou jij dan liever een meisje willen?

Knap dat je dit durft te delen. Hier is jongen nr 2 onderweg en had bij de eerste voorkeur voor een jongen en sinds.hij er is het gevoel dat ik sowieso een mom of boys zou worden. Dat gevoel gaat echt nog wel veranderen als dat kleine mannetje op je borst ligt. Na 2 maanden als je elkaar een beetje beter kent en aanvoelt is het alsof hij er altijd al is geweest en zul je net zoveel liefde voelen als dat het een meisje was geweest. Het is denk ik vooral even omschakelen en nu lastig omdat je hem nog niet ontmoet hebt.

Klopt, in het eerste jaar merk je echt geen verschil. Heb mijn zoontje altijd makkelijke lieve leuke kleding aangetrokken. Zou eerlijk gezegd een meisje ook niet in ongemakkelijke kleding of grote strikken kleden. Dus jah. Lekker belangrijk hè?

Nee mijn dochter kruipt nu. Nou dan zijn jurkjes en rokjes echt geen succes want ze blijft om de haverklap hangen 🤷‍♀️

Depressie tijdens en na zwangerschap heeft veel invloed op het kind https://www.nu.nl/kind-gezin/6205725/depressie-tijdens-en-na-zwangerschap-heeft-veel-invloed-op-het-kind.html (via @NUnl) Misschien trekt dit je enigzins over de streep om blij te kunnen zijn.

En oh ja, ik heb 3 dochters en 1 zoontje, en ik kan uit ervaring zeggen dat hoe mijn zoontje naar mij kijkt en de liefde die ik voel vanuit hem, compleet anders is dan bij mijn dochters. Ik ben letterlijk zijn eerste grote liefde❤ terwijl bij mijn dochters dat hun vader is 🥰

Goed dat je hulp hebt gezocht! Ik denk dat als dit gevoel zo diep zit, er misschien onderliggend een en ander speelt. Reacties als dat jongetjes ook leuk zijn etc lijken me een beetje makkelijk daaraan voorbij gaan. Lijkt me heel fijn als je hier in therapie inzicht in en hulp bij kan krijgen, zodat je toch een zo goed mogelijke start met je zoontje kan krijgen. Sterkte 😘

Uhm nee ik geloof niet dat je ineens blij wordt tijdens een depressie als je leest dat van jouw depressiviteit je kind er ook nog wat aan over zou kunnen houden. Waarschijnlijk goed bedoeld maar in mijn ogen niet heel behulpzaam. Hier een depressieve man en dat is niet een kwestie van weer even blij worden.

Goed bedoeld natuurlijk, maar dit is niet hoe depressie werkt😬

Doen alsof jr blij bent, en het daadwerkelijk blij zijn zijn 2 verschillende dingen. Je kunt een lach op je gezicht hebben. Maar dat betekent niet dat je hersenen op dat moment endorfine aanmaken💁🏽‍♀️

Ik was ook 2 keer verdrietig dat ik een jongen kreeg ipv een meisje. Ik was wel niet depressief en ik was en ik ben nog steeds oprecht gelukkig met mijn jongens. Ik kan ze niet meer missen. Maar ik vind het wel jammer dat ik geen meisje heb. Goed dat je hulp gezocht hebt. Die gevoelens mogen er zijn, maar als je er depressief van wordt, dan moet je idd hulp zoeken. Veel beterschap en proficiat met je zwangerschap!

Ik herken het niet. Tuurlijk dromen veel vrouwen over een meisje en dat heb ik ook gedaan vroeger. Maar na een traject van 3,5 jaar is het voor mij alleen belangrijk dat mijn kind gezond is en dat ik geen miskraam krijg. Ik ben al zo dankbaar dat ik überhaupt zwanger ben en elke dag hoop ik dat ik dat blijf. Waar ik wel een beetje wat van weet ik depressie, omdat ik SPH heb gestudeerd. Het klinkt alsof je nog volop in de rouw zit. Je moet afscheid nemen van het idee dat je een meisje krijgt, het kind dat je in je hoofd hebt en al van bent gaan houden. Zolang je in de rouw periode zit zul je inderdaad niet heel blij kunnen zijn met een jongetje. Daarom is het goed dat je hulp hebt gezocht om erover te praten. Zodra je beetje bij beetje afscheid kunt nemen van het kind in je hoofd zul je zien dat je meer gaat houden van het kind in je buik. Ik weet zeker dat het goed komt, maar het zal wel even lastig worden!

Een depressie is niet iets wat je zomaar kan 'uit zetten'. Dat weet je toch hopelijk wel? Een depressie is een heel serieus iets. Het is niet dat je even niet blij bent omdat het geen lekker weer is en je even de knop om moet zetten.. En met dit artikel geef je TS alleen maar een slecht gevoel. Ik snap je bericht niet zo goed?

Ja en ik begrijp niet hoe je een depressie kan ontwikkelen terwijl je zwanger bent van een hopelijk helemaal gezond kind en alles je voor de wind gaat, maar enkel omdat je een jongen verwacht.. Politiek correcte gelul altijd, word er echt niet goed van. Nee een depressie gaan zitten voeden, daar word iemand blij van. Ik probeerde alleen te laten blijken wat het met je kind kan doen op latere leeftijd. Ik val niet iemand aan oid, ik begrijp dit soort issues gewoon niet. Hoe kan je hierdoor depressief raken? Als je nou je huis kwijtraakt, je baan kwijtraakt, zware financiële struggles hebt, je ernstig ziek raakt etc etc dat vind ik meer redenen om echt depressief te raken. Maar goed dit bericht zal me ook wel niet in dank worden afgenomen. Ik geef mijn mening zoals de rest dat ook doet, en heel veel mensen die net zo denken als ik maar die mening niet durven te geven vanwege het feit bang te zijn om door de moraalmaffia aangevallen te worden!

Wees blij dat je het niet snapt. En dus niet meemaakt. Jouw gebrek aan begrip betekent overigens niet dat het er voor anderen niet is. En niemand is hier een depressie aan t voeden hoor🥲 moraalmaffia.. please🤣

Veel mensen in dit topic geven aan de depressieve gevoelens niet te erkennen en ook niet te begrijpen in relatie tot het onderwerp 'geslacht'. Maar het zit bij TS erg diep blijkbaar, soms kan iets getriggerd worden vanwege hele diepgewortelde overtuigingen of trauma's uit het verleden. Daar kan je niet over oordelen. Daarom is het heel goed dat ze hulp zoekt.

Wat een ontzettend liefdevolle reactie🥰

Dat is ook zeker goed, en het is echt niet zo dat ik geen empathie kan opbrengen voor iemand in deze situatie. Ik probeerde middels mijn gedeelde artikel alleen een signaal te geven dat dit soort gevoelens tijdens de zwangerschap verregaande gevolgen kunnen hebben voor het kind op latere leeftijd, daar bedoelde ik niet mee om ts een nog rotter gevoel te geven, ik hoop dat het van enig stimulans is om haar gedachten op een andere manier te brengen. Ik begrijp echt wel dat een depressie niet makkelijk is en het geen kwestie van aan en uitzetten is, en indd ik mag me gelukkig prijzen dat ik dit soort gevoelens niet ken, maar dat betekent niet dat wanneer ik mijn mening geef er zo aanvallend gereageerd dient te worden. Alsof ik haar iets naars toewens. Anyway ik las net je eerdere bericht die je naar ts stuurde en ik sta daar ook volledig achter. Het komt er bij mij af en toe alleen wat ongenuanceerder uit. Was overigens mooi geschreven ❤

Wat dapper dat je het durft te vertellen en wat goed dat je hulp zoekt voor je depressieve gevoelens. Ik herken het gedeeltelijk. Bij mijn eerste zwangerschap had ik het zeer sterke gevoel dat het een meisje zou worden. Zo sterk dat ik iedere echo opnieuw vroeg of het echt wel klopte wat ze zeiden. En als ze dan bevestigden jongen dacht ik, wacht maar tot het er uit komt, het kan gewoon toch een meisje zijn. Met verstand kamertje en kleding voor een jongetje voorbereid, maar had echt steeds dat stomme stemmetje wat zei, maar het is geen jongetje... Natuurlijk was het dat wel. Ik had totaal geen beeld bij een jongen maar daar groeide ik toch vrij makkelijk in. Een baby jongen en baby meisje hebben nog heel erg de zelfde basis behoefte van knuffelen, slapen, schone luier en drinken. Dus de eerste weken doe je echt niets anders en dag voor dag groeide ik mee met mijn kindje. En rond de 8 of 10 maanden had ik een schaterend kindje wanneer we met autotjes speelden. Nou dan spelen we met auto's... Die schaterlach is zoveel waard! Bij mijn tweede zwangerschap had ik oprecht geen voorkeur meer. Een jongetje leek mij geweldig omdat ik mijn oudste zo leuk vond en denk dat 2 broertjes geweldig samen kunnen spelen later. Een meisje leek mij geweldig omdat ik vroeger altijd droomde van een meisje. Het is een jongen geworden. Vanaf het begin super blij mee. Maar ook verdrietig voor het meisje wat ik nu nooit meer zal krijgen. Wij houden het bij 2 kindjes. Dus naast de blijdschap tijdens mijn zwangerschap en het intense genieten van mijn tweede kleine jongetjes baby ben ik af en toe echt verdrietig voor mijn droom kindje wat er nooit zal komen. Het meisje in mijn dromen wat ik niet zal zien opgroeien, wat ik niet ga coachen door haar eerste liefdes en waarmee ik nooit haar zwangerschap zal mogen meemaken. Voor jou klinkt het veel heftiger, maar weet dat de gevoelens niet vreemd zijn! Je kunt blij zijn met je zwangerschap en tegelijk rouwen om het kindje wat je NIET krijgt. Je kunt houden van je kinderen,intens blij zijn met de uitgekomen droom van een gezond kindje en tegelijk ook verdriet hebben om de dromen die niet uitkomen. Voor mij staat dat echt los van elkaar. Als ik nu bij de tweede zwangerschap een meisje had gekregen had ik waarschijnlijk verdriet ervaren om het jongetje wat er dan niet zou komen. Om het beeld van 2 stoeiende broertjes wat niet door was gegaan...