Depressief door gender disappointment

Wat goed dat je dit topic hebt aangemaakt! En wat een ontzettend fijne en liefdevolle reacties heb je inmiddels al gekregen. Zelf kan ik me de teleurstelling goed voorstellen, maar wat verdrietig dat je dit zo heftig ervaart. Zelf had ik in het begin ook een mini gender disappointment. Al van kleins af aan zag ik het idealistische plaatje voor me dat ik eerst een jongentje zou krijgen en daarna een meisje. Ik heb twee oudere broers dus ik weet hoe fijn het kan zijn om 'beschermd' te worden als kleine zus. Dus toen ik de woorden hoorde "het is een meisje" voelde ik niet de blijdschap die ik had gehoopt. Daar ging het perfecte plaatje in mijn hoofd... Nu ik eenmaal aan het idee gewend ben dat wij een meisje krijgen zou ik niet meer terug willen. Ik hoop dat jij dit ook gaat ervaren vroeg of laat! Heel veel sterkte! ❤️

Lieve mama, Wat naar dat je je zo voelt. Voor mij veel herkenning. Ik wilde ook graag een meisje maar heb een jongetje gekregen. Bij de echo op wk 18 was het ook eerst een meisje. Ik dol gelukkig en lekker aan het babbelen tegen haar. Allemaal plannen en ideeën over de toekomst. Toen bij week 20 het een jongetje bleek te zijn een ontzettende teleurstelling. Ik had niet verwacht dat ik het zo sterk zou voelen. Inmiddels is hij geboren.. Een ontzettend lief, makkelijk en zoet ventje. En toch hoop ik heel sterk dat nr2 een meisje is. Niet voor de babyfase maar juist voor daarna. Ik hoop al die leuke meiden dingen te kunnen doen vol glitter roze en glamour. Of in elk geval later de meidenpraat tijdens het winkelen ofzo. Bovenal ben ik gewoon bang dat ik mij later niet goed kan invoelen naar de beleefwereld van een jongetje van 8+ dat lijkt me zoooo moeilijk! Denk dat dat mijn grootste angst is. En daarmee bang geen binding te hebben op latere leeftijd. Hoe dat is later.. geen idee. Ik hoop dat het meevalt. Ik hoop dat je er een weg in vindt! Van je zoontje houden ga je echt wel doen. Maar het gemis van een meisje kan blijven.

Totaal niet herkenbaar 😅 Je krijgt een kindje, een nieuw wezentje van jou en jouw man. Het is iets heel bijzonders wat jullie gaan meemaken. Wat doet gender er toe? Ons kindje is vrolijk, lief, behulpzaam, zorgzaam, grappig, avontuurlijk en nog veel meer. Ons kindje speelt met auto’s, met poppen en is graag buiten. Ik ben vooral benieuwd naar wie ons kindje is/ gaat worden. Wat zullen zijn/ haar passies worden? En welke zijn echt van hem/ haar en welke delen wij? Voor mijn gevoel doet gender er niet/ nauwelijks toe. Waarom zou je het niet meer op deze manier benaderen?

Ik las ooit een mooie quote over binding na de geboorte. En dat dit echt niet "op slag verliefd" hoeft te zijn. Namelijk: "Je zorgt niet voor ze, omdat je van ze houdt. Je houdt van ze, omdat je voor ze zorgt." Dat gevoel moet soms even de kans krijgen om te groeien. 🤗 Wees inderdaad lief voor jezelf! ❤️

Ik ben het in principe met je eens hoor. Mijn onbegrip naar dit probleem komt voornamelijk voort uit dat ik niet zo goed in zie wat het grote verschil tussen meisjes en jongetjes is. Dit grote verschil zit in mijn ogen voornamelijk in de hoofden van de ouders. Enorm grote verwachtingen die geschept worden voor het leven van hun toekomstige zonen of dochters. Ik denk dat daar wel eens wat aan gedaan mag worden. Echt niet alle meisjes houden van roze en glitter en paardenstaartjes en weet ik wat. En andersom ook niet alle jongens van voetbal en in de modder baggeren en autootjes. Het lijkt me juist voor onze kinderen, de volgende generatie, zo fijn als je kan zijn wie je wil zijn, zonder die verwachtingen in de hoofden van de ouders. Aan de andere kant lijkt me het wel heel belangrijk dat moeders of vaders met deze gevoelens hulp krijgen. Blijkbaar zijn deze gevoelens aanwezig, ondanks dat ik ze niet begrijp, en moet er een weg gevonden worden met deze gevoelens om te gaan. Daarvoor lijkt me professionele hulp het enige juiste.

Waarschijnlijk gaat het TS ook helemaal niet om het geslacht. Het gaat er denk ik om dat haar 'droom/fantasie' kapot is gegaan door het geslacht. Depressie kies je niet voor en ik denk dat er al een hoop speelde bij TS. Maar goed, dat zijn aannames. Belangrijkste is dat ze hulp zoekt. Wat onzettend kinderachtig dat mensen die reageren op je de "moraalmaffia" is. Als je je mening deelt is het toch logisch dat er op word gereageerd?

Laten we vooral voorop stellen dat TS hier waarschijnlijk ook helemaal niet zulke depressieve gevoelens bij wil hebben, net zo min als iemand met een burn-out in een burn-out wil zitten. Was het maar zo makkelijk als een knop omzetten. Mentale toestand van iemand is moeilijk tastbaar/meetbaar te maken, alsmede het herstel. Dat neemt niet weg dat die gevoelens er wel zijn, ondanks dat andere mensen zich het niet voor kunnen stellen (good for you!). Een gebroken arm is voor iedereen zichtbaar op een röntgenfoto, je kan ook discussiëren hoeveel pijn het voor de een doet en de ander heeft er mogelijk niet veel last van, maar wat win je daarmee? Belangrijkste is dat TS haar eigen gevoelens erkent en hulp vraagt, uiteindelijk heeft zij ook het beste met haar kindje voor ❤️

Daarom is het belangrijk om nergens vanuit te gaan of dingen te plannen voor de toekomst. Simpelweg, je weet niet hoe het loopt. Ik zou heel veel willen typen maar ik kan niet jou gevoel voelen dus dat ga ik niet doen. Enige wat ik wil zeggen, wees blij en dankbaar en wacht af tot de geboorte. Je kan nu denken wat als ik dit niet voel of niet kan binden, maar dat kan je helemaal nog niet weten. Misschien ontmoet je jouw zoontje bij de geboorte en ben je op slag verliefd. Sowieso goed om met iemand te praten, dus dat is een goede stap!

Vergeten te zeggen! Heel veel sterkte en uiteindelijk hoop ik ook geluk 😘

Moraalmaffia was wat aan de overdreven kant, laten we het daarop houden.

Wat vervelend deze gevoelens. Misschien moet je eens voor je zelf vragen. Stel ik heb mijn dochter al, zou ik dan blij zijn met mijn zoontje ? Zou ik het tof vinden om ook een klein ventje te hebben en van hem houden. Ik denk dat die antwoorden ja zijn. Dus maak je geen zorgen. Dat je verdrietig/teleurgesteld bent om het feit dat er geen meisje komt, zal los staan van het feit dat je een zoon verwelkomen gaat. Probeer het los van elkaar te zien en hoop voor je dat er ooit misschien nog een klein wonder meisje komt 😊

Wat vervelend voor je. Ik heb altijd minder begrip voor dit soort berichten omdat ik erg moeilijk zwanger ben geraakt, maar ik probeer het wel te begrijpen. Wat ik je kan zeggen is dat ik in het begin ook altijd een meisje voor me zag. Ik was niet teleurgesteld dat het een jongen werd, maar heb me er op ingesteld. Toen hij geboren werd was ik in 1 klap verliefd. Hij is nu bijna 2 en geweldig! Jongens zijn zo lief voor hun moeder, zachtaardig en vooral grappig. Zou hem voor geen goud willen ruilen voor een meisje. Inmiddels zwanger van een meisje. Hopelijk ga ik hetzelfde voor haar voelen als voor mijn zoontje. Ik wens je veel sterkte en hoop dat je er ook ooit zo over denkt.. 😘

Ik ben juist altijd bang om een meisje te krijgen, lijkt me echt 100 x zoveel zorgen dan een jongen. Dus ik hoopte echt op een jongen en die heb ik gekregen. Nu bezig voor een tweede en ondertussen al 1 jaar bezig dus ik kan er ook niet zo goed tegen als mensen zo teleurgesteld zijn door een voorkeur. Ik heb nu echt geen voorkeur meer. Wel nog steeds het idee dat ik meer zorgen ga hebben in mijn leven bij een dochter, maar dat neem ik dan voor lief. Ik zou echt goed met een psycloog gaan praten want je kindje gaat dit onbewust ook merken.

Is politie correct hét nieuwe woord? Wordt er tegenwoordig echt mee dood gegooid

Dat mag jij vinden, maar dat echt nodig om te zeggen dat je er niet zo goed tegen kan? Jij hebt gelukkig je wens in vervulling mogen zien gaan, had je een meisje gekregen als eerste kindje was je misschien ook even teleurgesteld geweest, daar kun je achteraf moeilijk over oordelen met de kennis die je nu hebt. Mensen zullen waarschijnlijk zeggen als een tweede (nog) niet lukt: wees blij dat je 1 gezond kindje hebt. Dat neemt niet weg dat de wens voor een tweede net zo groot kan zijn als de wens voor een eerste kindje en zegt niet dat je niet teleurgesteld mag zijn toch? Want jij hebt ook recht op jouw gevoelens, ookal kan een ander zich daar niet zo goed in vinden. Ik hoop dat het je gegund is snel weer zwanger te raken - maar laten we alsjeblieft niet oordelen over andermans gevoelens ❤️

Maar waar oordeelt zij dan?

Maar wat maakt dat je zo graag een meisje wilt? Wat zijn jouw verwachtingen van een zoon hebben en welke van een dochter?

Waarom mag ik niet zeggen dat ik daar niet zo goed tegen kan? Daar is toch niks mis mee? En mijn wens in vervulling zien gaan is overdreven hé. Mijn wens was een gezond kindje, niet bepaald een jongen of meisje. Ja een voorkeur had ik. Maar ik zou zeker niet teleurgesteld zijn als het het andere geslacht was. Ik denk dat er dan iets niet klopt in je verwachtingen. Je weet namelijk dat de kans ongeveer 50/50 is. En je 3e alinea: mensen mogen dat zeker zeggen! Ik ben ook heel blij en gezegend met 1 kind. We willen graag nog een tweede, maar mocht dat niet lukken dan kan ik daar ook wel mee leven hoor. Mensen moeten niet zo snel op hun teentjes getrapt zijn, waaronder jij dus. Ik zeg alleen dat ik er niet zo goed tegen kan als mensen zooooo erg teleurgesteld zijn over het geslacht van hun kind dat ze er zo erg mee zitten. Ik vraag me dan oprecht af wat voor beeld ze hadden bij een dochter of zoon. Ik zie het verschil niet, ja wat er tussen de benen zit, maar een jongen kan heel meisjesachtig zijn en een meisje net een jongen. Dus ik oordeel niet!

Liefste en knapste mannetje woont bij mij hoor😁✌🏻 Maar vwb het nadenken over een tweede is hier hetzelfde! En meisje leek mij erg leuk, als ik er nu nog een jongen bij zou krijgen, ben ik eigenlijk net zo blij😅🥰 Nooit gedacht haha😅 Al was mijn hoop op een meisje niet zo heel sterk, het leek mij alleen erg leuk, maar een jongetje ook dus teleurstelling had ik niet.

Ik voel mij nu schuldig dat ik tijdens begin van de zwangerschap op een meisje hoopte. Zelfs boos kon worden als mensen zeiden, nou dat is een jongen hoor! Het is het meest leuke en lieve jongetje wat we konden wensen. Had je hiervoor al depressieve gevoelens? Of ben je bekend met depressie? Waarom lijkt een jongen je zo verschrikkelijk? Lekkere dooddoener maar een meisje is geen garantie voor roze en eenhoorns.