Depressief door gender disappointment

Ik had ook een prenatale depressie. Door de hormonen en traumatische bevalling van de eerste, waar ik achter kwam bij de popp-poli waar ik overigens geweldige hulp hebt gekregen. Depressie is geen keuze, en juist de wetenschap dat het slecht was voor mijn kindje maakte dat ik er ook nog een schuldgevoel voor de kleine bij kreeg. Intensieve therapie van de popp-poli icm medicatie die veilig was voor de baby hebben me uit de prenatale depressie gekregen. En zodra mijn dochter er was, was de depressie ook weg. Dus: hoe kun je nou een prenatale depressie hebben? Lijkt me niet zo relevant, roept alleen maar een schuldvraag op. Belangrijker is: hoe kom je er doorheen zodat moeder en kind zo min mogelijk schade ondervinden en een fijne start kunnen hebben, daar gaat het om! TO: supergoed dat je hulp hebt gezocht en gaat krijgen. Weet: het wordt beter

Dit zijn antwoorden waar ik zeker iets aan heb. Fijn te lezen dat jij het overwonnen hebt! Weet je toevallig de naam van het medicijn nog? Misschien dat ik dat ook eens kan voorleggen aan mijn arts. Is dit een anti depresiva?

Nee natuurlijk niet. Daar doe je niks aan. Wat ik er meer mee bedoel is hoe je omgeving erop reageert. Wordt het begrepen als je om een bepaalde reden depressief wordt.

Met de kleine is alles nu goed. Wel nog wat medische dingen lopen maar niks ernstigs. Met mij gast het ook goed, heeft wel echt ruim een jaar geduurd. Nu bezig met afbouw antidepresiva :-)

Omg wat een achterlijke reactie zeg. "Jij had een voorkeur, een gezond kindje." Dat kan je toch niet vergelijken met de voorkeur voor een jongen of meisje? Kan je mij 1 persoon noemen die geen voorkeur heeft voor een gezond kindje? Erg voor je dat je dat hebt meegemaakt maar je vergelijking slaat kant nog wal.

Ik hen hier geen ervaring mee. Maar je hoort vaker dat mensen toch (onbewust) een voorkeur voor een jongen of neusje hebben. Wat vervelend voor je dat je hier zo mee zit. Sterkre, hopelijk lukt het (met hulp) dit een plekje te geven.

Wat fijn te horen dat alles nu goed gaat met jullie. Breekt bijna letterlijk je hart hè, als je je kleintje aan aan die slangen en apparaten ziet liggen 💔 (je profielfoto). Helaas zelf ook al 2x meegemaakt in de 6 maanden dat ons zoontje oud is. Het doet je wel beseffen dat een gezond kindje geen gegeven is, ookal is er tijdens de zwangerschap niets zorgelijks naar voren gekomen op echo’s of uit testen. Van die roze/blauwe wolk was niets te bekennen, werden de eerste tijd alleen maar geleefd door zorgen. Zo dankbaar dat we hier toegang hebben tot goede medische zorg, anders was het waarschijnlijk heel anders afgelopen. Die gedachte kan me nog steeds ontzettend verdrietig maken. Zorgen blijven maar het genieten doen we iedere dag en dat kleine lachebekkie iedere ochtend maakt echt alles goed! Heel knap dat je al zo ver bent gekomen en hopelijk ben je weer snel helemaal de oude zonder medicijnen, maar zo te horen komt dat helemaal goed! You rock 💪🏻

Ik denk dat veel mannen en vrouwen wel een lichte voorkeur hebben qua geslacht..dat is niet ongewoon. Ik denk alleen dat de meeste vrouwen zich ook wel realiseren dat het 50/50 kans is en daarom nog niet hun fantasie op hol laten slaan, qua invulling van de toekomst met zoon of dochter en het lijkt dat dit bij jou wel al heel erg is gebeurd. Het is een beetje als verliefd zijn op een onbereikbare man, in je fantasie heb je al een fantastische toekomst opgebouwd samen, als je dan verlaten wordt kan de liefdesverdriet inmens zijn, terwijl die toekomst eigenlijk alleen maar in je fantasie bestond en geen realiteit is.. Ook nu heb je de toekomst al volop gefantaseerd, maar dit is misschien niet jouw toekomst, want deze zal met een (iig 1) zoontje zijn.. Ik denk ook dat een psycholoog je heel goed kan helpen de achterliggende oorzaken van dit verdriet en teleurstelling te onderzoeken en wellicht ook ontkrachten.. En misschien ligt er eigenlijk wel iets heel anders achter deze depressie en uit het zich op deze manier, dat kan ook nog.. En nogmaals vergis je niet in de hormonen die écht alles versteken, je relativeringsvermogen is zo veel minder hierdoor! Heel veel sterkte😘

Pff nou sorry hoor gender geslacht sekse het is voor mij allemaal hetzelfde. Slaan we niet een beetje door in wat we wel en niet mogen zeggen? Is ook totaal niet relevant voor het topic trouwens, deze meid zit met een depressie.

Weet je wel wat gender betekent? Dat er mensen zijn die toch ontdekken dat ze transgender/non-binaire zijn betekent niet dat ieder mens dat zo ervaart. In beginsel is het inderdaad een jongen of een meisje. Je hebt een piemel of niet. Hoe het kindje zich later voelt en wilt identificeren is aan het kindje. 😵‍💫

Ik dacht al even dat ik onder een steen had geleefd. Maar voor mij is gender gewoon jongen/meisje. Als mijn kind daar later iets van vind zien we het dan wel.

Wat ik altijd erg jammer vind aan deze discussie is dat mensen dan zeggen niet elke meisje houdt van roze en niet elke jongen van voetbal. Ik denk namelijk dat de plank daar volledig mis geslagen wordt. Vaak is het zo dat iemand een toekomst beeld heeft. Ja al jullie zoontjes zijn lief en schattig etc (dat wordt de mijne sowieso ook en ik ben nu al gek op dat kleintje in mijn buik)! Maar het gaat erom als ze ouder zijn. In de puberteit en daarna is er een significant verschil tussen jongens en meisjes. Meisjes trekken dan juist meer naar hun moeder toe en jongens proberen vaker dingen uit waar moeders niet per se achter staan. Ik sta voor de klas op een middelbare school en ik kan je vertellen dat ik er alles aan wil doen om mijn zoon anders op te voeden dan 90% van die kinderen die ik les geef want man wat een drama kinderen zijn dat. Ik denk dat dit iets is waar veel mensen al mee bezig zijn. Je kindje blijft niet voor altijd klein en verliefd op mama. Je kindje groeit op en jij zal ervoor moeten zorgen dat het geen pestjong wordt. Kijk even naar de jeugd nu, met hun messen en drugs gebruik. Dat is tenminste iets waar ik wel al over na denk. Ik wil mijn zoon veilig opvoeden en hoop dat de tijden veranderen en dat deze trend snel verdwijnt. Dit heeft er wel voor gezorgd dat ik een zoon spannend vond. Al weet ik dat het goed gaat komen en ik ben dan ook onwijs blij met zijn komst straks❤️

Wat een goede topic! Wat ik nog wil toevoegen, ook voor de mensen die zeggen het gaat er toch om dat het gezond is en dat je in verwachting bent... En wat doet geslacht er nou toe. Wij hadden ook 1,5 jaar geprobeerd en ik ben anti discriminatie (wie niet...) En toen was ik eindelijk zwanger. Ik had altijd gezegd ik heb niks met roze of blauwe muisjes, mijn kind ga ik gender neutraal benaderen. Maar met de 20-weken echo hoorden wij dat het een jongen werd. De grond stortte onder mijn voeten vandaan. Op de één of andere manier had ik steeds gedacht dat het een meisje werd. Heel veel redenen voor, o.a. mijn eigen rotjeugd en mijn moeder die altijd had gewild dat ik een jongen was. Ik wilde dat soort van "goed" maken door zelf wel een hartelijk welkom te bieden aan mijn "dochter". Ik heb vroeger als bijbaan veel opgepast en toevallig altijd op meisjes. In al mijn fantasieën en dromen was het gewoon een meisjesbaby. En ik schaamde me ZO ERG toen bleek dat ik blijkbaar toch een voorkeur had! Helemaal niet wie ik wilde zijn. Ook een jongen wilde ik welkom heten! En ik wil niet discrimineren! Maar toch die voorkeur en ik durfde er met niemand over te praten. Ik ging me ook zoveel zorgen maken, hoe doe je dat dan je kind staand leren plassen, etc alle typische jongensdingen. En we hadden zo lang geprobeerd zwanger te raken dat het nog groter voelde de teleurstelling en de enorme schaamte voor mijn teleurstelling. Uiteindelijk heb ik gelukkig er over durven te praten met een psycholoog. Dat heeft erg opgelucht. En nu is hij geboren en ik zie geen geslacht meer. Maar ik ben wel heel blij dat ik het vanaf 20 weken al kon gaan verwerken ipv dat ik het een verrassing had gelaten tot de geboorte. Zo heeft hij er gelukkig niks van meegekregen qua binding. Praten helpt!!! Ook via dit forum. En stiekeme voorkeur hebben mag ook gewoon hoewel geslacht niks zegt

Danku! Precies dit. Die schattige fase komen we wel door. Maar daarna..

Dat heeft de natuur toch maar goed geregeld he !! De onvoorwaardelijke liefde ontstaat als ze zo schattig en hulpeloos zijn en die liefde gaat echt niet zomaar over. Ook niet als ze later vervelend en groot zijn en naar zweet ruiken en hun kamer niet opruimen en hun schoenen in de kamer laten slingeren en de spullen op trap laten liggen en te laat naar bed gaan en te laat uit bed komen en een grote bek hebben en met hun ogen draaien als je tegen ze praat en boos met de deuren smijten enzo Maar geloof me...onderschat meisjes niet aub

Oh hahahaha perfecte beschrijving van mijn 15 jarige dochter, maar echt tot in precisie 🤣🤣🤣🤣

Zo zie je maar net. Ik zou dus echt geen zin hebben in gemene onzekere pubermeiden die achter de ruggen van hun vriendinnen om roddelen en pesten. Juist die meiden onzekerheid met uiterlijk, make up, afvallen, grotere lippen, weetikwatallemaal, lijkt mij weer vreselijk moeilijk. Überhaupt lijkt me op dit moment die pubertijd niet het allerleukste. Maar tegen de tijd kan ik er vast ook weer de charme van inzien :)

Een depressie kan getriggerd worden door allerlei zaken, dat hoeven niet altijd hele zware grote dingen te zijn (maar kan wel). Ik heb ook een depressie gehad en dan dacht ik bij mezelf: kom op, je bent gezond, je dierbaren om je heen leven nog, je hebt fijne diertjes om je heen, je hebt een inkomen, bezig met studie....waarom ben ik dan depressief? Dat is uiteindelijk ook een ziekte he, psychisch gezien. Mensen die het niet kennen, weten niet hoe het is! Pas als je het hebt gehad weet je hoe donker je dingen kunt zien en hoe erg je zelf de kracht niet hebt om daar weer uit te krabbelen, of om actie te ondernemen, ook al kan je voor jezelf met je verstand nog redeneren dat je heel veel hebt om wel blij mee te zijn. Voor TS: ik heb zelf ook teleurstelling dat ik niet een tweede meisje krijg. Ik hoopte het gewoon sterk en ben ook echt een meidenmoeder. Heerlijk om te tuttelen en je eigen jeugd te herbeleven. En mensen die zeggen niet ieder meisje is roze etc, dat kan, maar ik heb toevallig wel echt een poppenmoedertje en ik vind dat heerlijk om te zien. En ik voel me een hele hele héle grote aansteller omdat ik dus al een meisje heb, en nu een jongen zal krijgen. Het leek me gewoon leuk, twee zussen die samen van alles beleven. Geen idee of broer en zus net zo hecht kunnen worden. En ik moet eerlijk zeggen: de jongenswereld is mij totaal onbekend, ben opgegroeid zonder vader of broers/zussen en in mijn familie waren alleen maar nichtjes. Dus dat je straks die piemel naar beneden moet houden met luierwissels en achter de voorhuid moet wassen en dat dat ding een erectie gaat krijgen als klein kindje al? Griezelig! Hahahaha. Maar we groeien er vast in mee. Ook de wereld van dino's en oorlogje spelen spreekt me niet zo aan. Gelukkig is daar dan mijn vriend voor. Toch heb ik ook een hard time om aan het idee te wennen en ondanks dat ik al aardig wat kleertjes heb ingeslagen nu, vind ik meisjeskleding shoppen gewoon veel en veel leuker - veel meer mogelijkheden en kleuren. Maar tegelijkertijd wil ik dit alles niet teveel laten opspelen en hoop ik inderdaad dat ik weer diepe liefde ga voelen voor ook dit kindje 💙 Weet in ieder geval dat je niet alleen bent, en ik vind het heel erg goed dat je hulp hebt gezocht! Erkennen dat je in een depressie zit is nog altijd de moeilijkste stap, en zeker tijdens een zwangerschap, omdat je geacht wordt om gelukkig te zijn dat je in verwachting bent en dat je hopelijk een gezond kindje krijgt. Zoals sommige reacties hier ook roepen dat ze geen begrip hebben hiervoor, neem ze met een korreltje zout. Dat heb je nu eenmaal op een forum. Maar jouw gevoelens zijn echt en het is krachtig dat je er aan werkt! Ik hoop dat je uiteindelijk toch kunt genieten van je zwangerschap en dat je straks als je babytje er eenmaal is, je meteen óf met de tijd liefde voor hem gaat voelen!

Depressie is een ziektebeeld hoor haha dus je bent sws niet depressief door gender disappointment, misschien wel teleurgesteld! Vervelend voor je dat je teleurgesteld bent in het geslacht en hier ontevreden mee bent. Misschien is het een idee om te onderzoeken hoe dit komt en om je na te laten kijken bij de huisarts en met een professional te praten ofzo?

Dankjewel! Jij verwoord echt exact waar ik ook tegen aan loop!