Depressief door gender disappointment

Voor zover ik weet blijven ze ook niet hun hele leven puberen toch? Alles is een fase. De schattigheidsfase gaat inderdaad voorbij. De puberteit ook. Pubers kunnen nou eenmaal heel pittig zijn, daar maakt geslacht niet veel onderscheid in. Dat er word gezegd dat meisjes meer naar moeder trekken? Ik ken het alleen andersom eigenlijk. Meisjes trekken sneller naar vaders, jongens naar moeders. Eigenlijk is ook daar dus niks over te zeggen. Iedereen beleefd en ervaart het anders. Ik had een lichte voorkeur voor het krijgen van een meisje om slechts 1 reden: als je later kleinkinderen krijgt is de beleving bij een kleinkind van je zoon anders dan die van je dochter. Weer een fase verder 😉

Ik snap je helemaal! Meiden kunnen vreselijk achterbaks en geniepig zijn. Ik begrijp ook echt heel goed dat veel mensen daar niet op zitten te wachten. Al moet ik zeggen dat ik meidendrama altijd erg interessant vind. Ik wilde graag duidelijk maken dat het de meeste mensen waarschijnlijk helemaal niet om de kindertijd gaat maar om wat daarna komt. Ik weet overigens zeker dat ik met beide geslachten goed zou zitten en ben dus heel blij dat ik straks een mooi gezond jongetje op de wereld zet en ik hoop dat hij een beetje op zijn papa gaat lijken (& ook zeker genoeg karakter trekjes heeft van mij).

Tuurlijk blijft de puberteit niet hangen. Alleen denk ik dat dit wel een fase is waar betreft genderdissapointment veelal om gaat. Als baby, dreumes etc etc is het echt nog 1 pot nat. Maar dit is de fase waarin ze zich daadwerkelijk gaan ontwikkelen tot wie ze zijn en zichzelf gaan ontdekken. Denk dat dat iets is wat mensen spannend vinden. Zowel bij meisjes als bij jongens. Ik hoop vooral dat mijn volwassen zoon over 18 jaar en de vele jaren erna gezond, gelukkig en respectvol is. Daarbij op school zie ik echt heel veel dat de meiden naar hun moeder trekken. Ligt misschien aan mijn meiden, maargoed 🤷🏻‍♀️

Die voorhuid is als klein kindje verkleefd, hè? Daar moet je voornamelijk van afblijven. Wassen aan de buitenkant met water, net zoals dat je geen zeep gebruikt op de geslachtsdelen van jezelf en je dochter. Oh, en hier is een beetje stijf piemeltje altijd een "pas op: hij gaat plassen!" dus doekje erover! Zie je er ook niets meer van. Ik doe meestal ook de luier iets hoger trekken aan de voorkant en dan alles naar beneden manoeuvreren met de luier, maar dat is nu zo'n twee seconden automatisme. Zoontje hebben went snel hoor

Precies ! haha ze gaan er allemaal doorheen. De ene wat heftiger en langer dan de ander. En ik zeg altijd maar zo: "ze worden vanzelf weer mens"

Ik voelde de grond onder mijn voeten wegzakken toen de echoscopist vrolijk zei dat het een jongen zou worden. Ik zag mijn hele toekomstbeeld wegvallen. Ons zoontje valt in de categorie wonder dat ik zwanger ben geraakt dus voelde als enige en laatste kans (dus voel je vooral niet bezwaard vanwege ouders die moeilijk zwanger worden etc. Ook die kunnen een voorkeur in hun hoofd hebben). Wel gelijk de knop om proberen te zetten al voelde ik bij elke winkel met meisjes babykleertjes een steek (en ook nu soms nog wel). Moet zeggen dat toen hij werd geboren ik het gevoel nog heel eventjes lichtjes had, maar na een paar dagen was ik echt super blij met mijn zoontje. Kan mij nu ook bijna niet meer voorstellen hoe het zou zijn met een meisje en vind ik mijn zoontje zo leuk qua doen en laten daar kan niks tegenop. Soms hoop ik stiekem op een tweede, maar daarvoor wil ik ook mentaal klaar zijn dat de kans net zo groot (tot eigenlijk groter) is op weer een jongen net als de kans dat er nooit weer een baby komt. Goed dat je nu hulp zoekt. Soms kan een gesprek al heel veel helpen. Gewoon dat je je gevoel zonder oordeel kwijt kunt, want dat mag er zijn! Weet ook dat het goed komt.

Hoelang weet je nu dat je een zoontje krijgt? Bij onze eerste had iedereen heel erg het gevoel dat het een meisje was, ik had zelfs al bijna een jurkje gekocht.. 😅 Pretecho gehad, en de volgende dag zouden we eigenlijk de gender reveal hebben en zouden we de dichte envelop aan de bakker geven, ‘gelukkig’ hadden we zelf alvast zo nieuwsgierig als we waren vast gespiekt want er stond jongen, ik wist even niet hoe ik moest reageren, in mijn hoofd was hij, toch echt een zij en ik moest écht even schakelen, naarmate de tijd verder ging en we leuke spulletjes voor hem gingen kopen werd ik steeds enthousiaster, kon in de zwangerschap niet wachten om hem te ontmoeten, moest in het begin gewoon even schakelen! Maar echt zou ons zoontje voor geen goud willen missen, hij is zó leuk, nu zwanger van een meisje, vind het echt mega leuk! Maar had het ook prima gevonden als het een jongen was! Je weet nu ook beter wat het allemaal is. En uiteindelijk blijft het beide speciaal, sowieso een kindje krijgen opzich is speciaal! Geef jezelf even de tijd om je beeld aan te passen, komt echt wel goed!

Hoe kan je zeggen dat iemand "sws niet depressief is hierdoor". We kennen haar niet.

Blijf alsjeblieft van het voorhuid af, dat was je niet tot echt 7 jaar ofzo. Komt vanzelf los. 😶

😶 is 🙈

Mijn ervaring (bij mijn man, broers, omgeving) is juist dat mannen juist meer naar de moeder toe trekken dan de dochters. Dus ik denk dat je beeld daarvan dan ook niet klopt. In mijn omgeving zijn de volwassen mannen veel aanhankelijke (mamaskindjes) dan de vrouwen.

Ik ken zat mannen die niet naar hun moeder toe trekken hoor

Dat kan, maar je zei: meisjes trekken dan juist vaker naar hun moeder toe. Dat klopt dus niet. Mijn broers en mijn man bijvoorbeeld vertellen echt álles tegen hun moeder. En ik en mijn schoonzus zijn daar beide wat terughoudender in. Wij houden meer voor onszelf en delen niet alles met onze moeder. Wij denken ook meer van: wat heeft onze moeder eraan om dit te weten? Gaat ze zich hierdoor meer zorgen maken, kwetsen we haar ermee etc. En mijn man en broers missen die filter volgens mij.🤭 Maar het ging er dus over dat jij zei dat meisjes juist vaker naar de moeder toe trekken, alsof dat een feit is. Want dat is het dus zeker niet.

Dat kan, maar jij zet het neer als een feit wat niet zo is.

Ik vind het juist moeilijk dat ik na een zoon nu een dochter krijg vanwege mijn eigen band met mijn moeder en dat ik altijd meer naar mijn vader toe heb getrokken, ook in de puberteit en ook nu, iedere situatie is anders. Daarnaast is er ook heel veel jeugd van tegenwoordig gewoon helemaal prima en steekt niet iedereen elkaar neer of gebruikt drugs. Uiteindelijk heeft het niks met jongen/meisje te maken en kan iedereen ontsporen of meer naar de een of de andere ouder toe trekken.

Het valt me op hoeveel enorm oppervlakkige redenen er in dit topic worden aangehaald om een jongen of meisje leuker / minder leuk te vinden. Ik hou niet van dino's en oorlogje spelen (serieus?), ik wil lekker tutten met mijn poppenmoedertje. Zulke opmerkingen vind ik om te kotsen. En daarnaast valt me op hoe generaliserend het is. Jongens zijn ...., meisjes zijn ...., als puber zijn jongens ...., als puber zijn meisjes..... Ik word er best wel boos van. Het is gewoon mensen in hokjes in plaatsen. Geslacht is niet zwart / wit. Jongens kunnen in allerlei varianten, soorten en maten voorkomen. Net als meisjes. Zowel als kleine baby, als kind, als puber en als volwassene. En zijn allemaal op een andere manier gehecht aan hun ouders, zowel vaders als moeder. Elke ouder is ook anders en zal op een andere manier gehecht zijn aan elk kind op een eigen manier. Ik snap wel dat er steeds meer mensen zijn die non-binair zijn, als er zo generaliserend gedacht wordt. Ik vind het ook echt erg dat er al zoveel 'verwachtingen' en 'vooroordelen' zijn over het kindje in de buik, puur om het feit of er wel of geen piemel hangt. Word wakker mensen, echt.... Daarnaast hebben de meeste vrouwen in dit topic toch ook gewoon een partner? Waar je zielsveel van houdt? Maar een jongens kind krijgen is (bij sommige reacties) ineens een wereld ramp? Een lichte teleurstelling over het geslacht snap ik. Een depressie ontwikkelen naar aanleiding van het geslacht, als dit bijvoorbeeld diepgewortelde trauma's bloot legt of bepaalde overtuigingen triggert snap ik zelfs ook. Maar de vooroordelen en onjuistheden die in dit topic over 'geslachten' gedeeld worden vind ik echt verschrikkelijk om te lezen.

Ik snap je helemaal! Toen ik er achter kwam dat ik een zoontje kreeg was ik ook erg verdrietig! Maar o wat was dat onnodig!!! Ik houd zoveel van mijn kleine man! Nu net drie maanden moeder van ook een dochter, wat wilde ik dat graag. Ik heb er drie maanden over moeten doen om echt een band te krijgen met haar. Terwijl dit bij mijn zoontje vanaf seconde een perfect was. En daarmee gelijk gezien dat wat het ook is, de liefde is onbeschrijfelijk voor alle twee! Maak je geen zorgen hoor, als je je mannetje straks ziet, ben je opslag verliefd.

Ik weet zeker als jij je kindje straks in je armen hebt, vooral na een paar weken ga je echt van je jongetje houden❤️ ik dacht ook altijd dat ik meiden zou krijgen en zou willen en wij kregen ook een jongetje maar hij is zo lief ❤️ heb Nu al zo n speciale band met hem... alles is goed probeer het te accepteren en ook te accepteren dat je die gedachtes hebt het hoort er bij het zijn maar gedachtes die je hebt je bent niet jou gedachtes dit is voor mij een grote eye opener geweest.

You go girl! 👏

Precies dit!