Familie leeft in verleden…

Oh zo herkenbaar! Hier hebben wij nog geen kinderen. Maar idd continu over het verleden en idd ook 1000 filmpjes en fotos van mijn man gezien. En elke keer dat we ze zien gaat het over hetzelfde onderwerp! Heel frustrerend

Dit is bij ons ook wel zo. Het voelde in het begin vervelend, maar ik denk dat het een vorm van meeleven is en hun herinneringen naar het verleden ook weer heel levendig voelen, nu wij kinderen hebben. Ik probeer het ook niet meer op te vatten als kritiek en heb ook uitgelegd dat als wij dingen anders doen, dat ook geen kritiek is op hoe zij het deden. Er zijn gewoon nieuwe ontwikkelingen en nieuwe inzichten en het is begrijpelijk dat m'n ouders zich daar soms over verwonderen. Net zoals het begrijpelijk is dat ik me soms verwonder over hoe zij het deden vroeger. Nu vraag ik soms juist om "advies", om hen ook de ruimte te geven dingen te delen en zich betrokken te voelen, ook al doe ik er waarschijnlijk niet zo veel mee. Maar ik snap dus wel heel goed dat het stom kan overkomen.

Nee zo was het niet bij ons. (dat vd echo wel, dat was toen heel anders. Tip: neem ze mee voor een 3D echo. Onze ouders waren echt amazed by de techniek) Maar dit klinkt alsof ze heel erg toeleven nu naar jullie kleine spruitje, op hun eigen manier. Vind je het vervelend? Wat mis je nu dan?

Heel veel mensen delen hun eigen ervaring om met je te kunnen levelen. Dat voelt soms alsof er geen ruimte is voor jullieverhaal maar vaak komt het juist vanuit iets goeds dat mensen willen laten merken dat ze mee denken en mee voelen. Wij hebben onze beide ouders mee genomen naar de echo's zodat ze weten hoe het er nu aan toe gaat. Maar zelf geniet ik juist van die "oude" wijsheid. Als je echt het idee krijgt dat er geen ruimte is lijkt me dat je je dat vooral eens zou kunnen benoemen.

Wacht maar straks gaat het enkel over de kleinkids en word je ook niet meer genoemd haha

Er hoort ruimte voor beide te zijn. Zo'n echo foto herkennen ze niet, dus dat ze daar niet over mee kunnen praten is niet gek. Wel zou er interesse getoond mogen worden. Misschien kan je wat uitleg geven wat er te zien is en vertellen hoe het in zn werk gaat. Ze meenemen in het nu zegmaar. Ik zou ook wel interesse hebben in de baby foto's van mijn man, maar niet 3 à 4 uren hoor. Ik zou geen verwijten maken, maar als er bijv. tijdens het shoppen voor jullie kleine het nog enkel over vroeger gaat en niet ingegaan op jouw enthousiasme over je zwangerachap, mag je best zeggen dat je dat jammer vindt.

Hahaha ja helaas wij zijn inderdaad 'de ouders van hun kleinkind' nu. klopt helemaal!

Oe ja heel herkenbaar! weinig interesse in hoe wij dingen aanpakken of überhaupt erkenning dat elke baby anders is, en alleen maar uit eigen herinnering/ervaring praten, ik vind het wel apart hoor. het zorgt er wel voor dat je je eigen verhaal eigenlijk niet echt kwijt kan terwijl dat je hele wereld is! (Ik had dit tijdens zwangerschap en nu ook met baby vooral met schoonouders)

Ik herken het wel, maar ik ben een geschiedenis freak dus mij maak je er alleen maar blij mee Heb jij er moeite mee of interesseert het je te weinig om er zolang over te praten? Wat ik kan begrijpen hoot

Hoor

Heel herkenbaar bij mijn ouders... Iedere keer ging het alleen maar over hoe stom mijn moeder het vond dat baby's nu mutsjes dragen, de commode afzeiken omdat dat niet goed was en helemaal los gaan toen ik vertelde dat ik nog niet wist of we geboorte kaartjes gingen doen en niet weet wanneer we ze op de hoogte zouden brengen omdat wij (en vooral ik) rust en ruimte voor onszelf willen en nodig hebben in de kraamtijd. Ook vooral uitspraken van "jullie MOETEN dit doen" omdat het zo hoort of omdat zij het ook gedaan hebben. Dat is dan heel jammer voor jou Gerda Er zit veel meer achter, maar voor mij een van de redenen om geen contact met mijn ouders te willen en aan te kunnen op dit moment (39 weken zwanger, contact verbroken bij 33 weken), zeker zolang ze mijn/onze grenzen niet respecteren en alleen maar kritiek kunnen hebben. Bij mijn schoonouders een beetje qua adviezen en vroeger, maar bij hen kunnen we het gewoon aangeven als we het niet fijn vinden en bespreken. Hopelijk is er voor jullie ook ruimte om dat te bespreken, is toch wel heel fijn en belangrijk voor de rest van de zwangerschap

Lijkt me dat ze betrokken willen zijn door ervaring te delen. Super mooi! Maar jammer dat ze hierbij vergeten naar jullie ervaring te luisteren. Heb je het al eens aangegeven?

Hier niet per se over het verleden maat mijn schoonmoeder kan alleen over haar eigen zwangerschap vertellen als ik het over de mijne heb. Ik hen ondertussen al 20x gehoord hoe ze is bevallen van mijn man 😅

Ik zou het eigenlijk net leuk vinden te horen hoe het toen was en hoe het nu gaat. Vind je het dan niet super schattig om je man als kleine baby en peuter te zien? Straks heb je er net zo eentje rondlopen 😊 probeer er het positieve van in te zien en geef aan dat je het fijn zou vinden even zelf lekker een uur lang je eigen ervaring met hun te delen. Voor je het weet sta je in hun positie en doe je waarschijnlijk net hetzelfde 😄

Haha, mijn moeder kan er nog steeds niet over uit dat kind op een gegeven moment gewoon eten kreeg. 'nouja, wij moesten eerst beginnen met pap!' Zo overdreven als bij jullie is het gelukkig verder niet 😂

Ja dat is wel herkenbaar hoor, ik denk dat dat gewoon vanuit enthousiasme is. Het brengt waarschijnlijk allerlei eigen herinneringen terug naar boven en willen jullie daarin betrekken. Niets mis mee toch? Ze vroeg hoe het ging, dus er is ook interesse in jullie zwangerschap lijkt me? Zolang het kleinkind er nog niet is is er voor de opa en oma toch verder ook nog niet zo heel veel aan😅

Ik herken dit wel vanuit mijn zwangerschap, maar nu achteraf denk ik toch dat het bij mij de hormonen waren die maakte dat ik er aanstoot aan nam hahaha. Ik vind ongevraagd advies en kritiek ook echt heel vervelend en ervaarde idd dat ze echt geen interesse hadden in hoe wij het nu aan willen pakken. Ouders denken toch vaak dat ze alles beter weten omdat ze alles al meegemaakt hebben…😜 Ik vond het zelf wel heel leuk om dingen te horen over hoe het bij mijn man ging, het leek er idd op dat het meer ging om het aanknopen van een dialoog en enthousiasme dan om desinteresse 😁 Uiteindelijk viel het na de komst van de kleine allemaal mee. Sommige mensen praten ook met je niet door vragen te stellen, maar door te vertellen en te verwachten dat jij dan iets over jezelf vertelt! wellicht is dat het?

Ik herken het een beetje, maar ik vind het wel leuk als mensen om mij heen over hun eigen zwangerschap en ervaringen vertellen 🥰. Het heeft wel iets heel liefs, en voor mij ook wel handig want het is mijn 1e zwangerschap.

Dit doen veel mensen in mijn omgeving. Bij sommigen kreeg ik niet eens de kans om over mijn bevalling te vertellen omdat zij hun eigen bevalling er bij haalden 🙄

Hier precies zo! Ik haal diep adem en zet me er overheen, maar aan het begin vond ik het héél irritant 🫠