Geloven jullie erin dat wanneer een boze man op deuren slaat hij

Mwah, het ligt sterk aan de frequentie (ik ga daar geen getal aanhangen verder) waarin zoiet voorkomt. Is het verwaarloosbaar t.a.v. de keren dat er wel op gewone en constructieve toon gediscussieerd kan worden? Dan zou ik het echt laten. We zijn allemaal maar mensen. Als het mij te kwaad wordt stamp ik ook weleens boos weg en krijgt de deur een lel bij het dichtdoen. Ik heb vast ook weleens een keer uit onmacht geschreeuwd tegen mijn man. Hij ook weleens tegen mij, maar onze ruzies gaan doorgaans niet zo. Zelf ben ik opgegroeid met een vader die twee emoties had: vrolijk en opgewekt of boos. Als hij boos was verhief hij ook z’n stem (en aangezien hij praktisch doof is, was dat echt geen kattenpis). Ik vond dat heftig als kind en niet leuk, maar ik ben nooit bang geweest dat hij mij wat aan zou doen. Hij heeft in ons gezin ook nooit iemand met een vinger aangeraakt. Ik merk ook dat ik nu volwassen ben, ik totaal niet onder de indruk ben van boze mensen en juist goed kan deëscaleren 🙈 ongewilde life-skill opgedaan dus.

Nou sorry. Maar zowel ik als mijn partner schreeuwen en gooien met deuren tijdens een echte goede ruzie. Ik denk dat ze ons 5 buren verderop nog woordelijk kunnen verstaan. Betekend niet dat we nie van elkaar houden of dat we allebei aggresief zijn. Wij gooien met deuren. Heel soms sneuvelt er wat. Achteraf praten we het altijd wel weer uit. Maar op zon moment lukt ons dat echt niet hoor.

Ik vind schreeuwen een teken van zwakte. Je kan het niet meer aan met woorden en dus word je onmachtig: je gaat schreeuwen. Bij ons wordt dan ook nooit geschreeuwd, niet tegen elkaar en zéker niet tegen ons kind. Slaan, schoppen en dergelijke: agressie en dus zonder meer niet oke. Wij leren onze dochter om dingen die dwarszitten te benoemen en uit te spreken, ook als ze niet leuk zijn. Ik denk met al dit soort dingen altijd: vind je het goed als iemand jou op een bepaalde slechte manier behandelt? Nee? Doe het dan zelf ook gewoon niet.

Mijn vader en ik schreeuwde tijdens mijn pubertijd regelmatig naar elkaar en ook hij en mn broer hebben flink tegenover elkaar gestaan, maar toen mn broer schreeuwde: sla mij dan! Heeft mn vader gezegd: nee dat nooit. Ook hebben we toen allemaal wel eens boos met deuren geslagen. Maar zowel mn vader als mn broer als ik hebben nog nooit iemand geslagen. Ik denk dat degene die het op deuren afreageren juist zo de lading afreageren zodat ze niet hoeven te slaan of juist omdat ze niet willen slaan.

Ik denk dat iedereen wel een keer uit wanhoop met een deur kan slaan. Maar wel een enkele keer. Als dit dagelijks, wekelijks of zelfs maandelijks zo is, dan zou ik toch echt hulp zoeken om je emoties op een andere manier te uiten. Mijn man is gelukkig de rust zelve maar in het verleden wel een ex vriendje gehad die uit woede met deuren ging slaan. Later werd dat steeds vaker en echt dingen kapot maken. Uiteindelijk werd het ook fysiek naar mij toe. Nou had hij een hoop psychische problemen dus dit zal zeker niet voor iedereen gelden die met deuren slaat.

Het is heel menselijk om soms overspoeld te worden door emoties en vandaaruit te reageren. En dat verdiend niet altijd de schoonheidsprijs. Maar zwak omdat je een keer je stem verheft? Ik ben ook maar een mens hoor. En dan heb ik het niet over schreeuwen, schelden, slaan.

Daarom staat er ook duidelijk 'ik vind'. Het is mijn mening, hoe ik erin sta. Zoveel mensen, zoveel meningen.

Toch kan ik haar mening volgen. Je bent niet meer in controle, niet meer sterk/stabiel. Onmacht. Teken van zwakte. Niet dat je nooit zwak mag zijn of dat het niet menselijk is. Maar schreeuwen is naar mijn mening zeker geen teken van kracht.

Ik zou wel heel erg schrikken als mijn partner tegen me gaat schreeuwen of met/tegen deuren gaat slaan. Dat gebeurt hier simpelweg nooit, door ons beide niet overigens. Dus denk dat er hier wel meteen alarmbellen zouden gaan rinkelen... Misschien als zoiets vaker gebeurt en jij dit bijvoorbeeld ook bij zijn ouders terugziet, het beter te begrijpen is, waar t vandaan komt en dat t dan ook wel anders voelt

Boos zijn, schreeuwen, even snauwen en alles erop en eraan is normaal. Bestaan niet voor niks cursussen waar je leert om dit te uiten. Het gevaar zit hem juist in opkroppen. Dan groei je uit elkaar, maak je jezelf ongelukkig of ontploft de boel. Wel is er een verschil is agressief zijn (van nature) en je boosheid eens agressief uiten. Ik ben jarenlang mishandeld door een ex, zelfs toen ik van hem zwanger bleek te zijn (door mijn pil heen, eindigde in een miskraam) & heb nu heel snel door of iemand het is of slechts uit. Even je stem verheffen of met een deur gooien is echt geen drama, “nodig” soms zelfs. Merk je erna dat hij/zij spijt heeft? Dan zat het gewoon giga hoog en kan er soms meer spelen waarbij je er voor elkaar kan/moet zijn. Geestelijke mishandeling en fysieke mishandeling is wel een issue en gaat vaak niet over zonder hulp of nieuwe omgeving (lees; andere personen om je heen en dus elkaar verlaten). Als me dat ooit nog overkomt ben ik binnen een week weg, maar aangezien mijn vriend en vader van m’n ongeboren kindje al schrikt als die per ongeluk tegen m’n elleboog stoot maak ik me nergens druk om 🩵 Probeer er vooral met je partner over te spreken want ik denk niet dat je dit topic zomaar bent gestart. Mocht je erover willen kletsen, voeg me maar toe!

Voor de mensen die zich afvragen waarom ik deze vraag stel is omdat ik wel een partner heb die op zo’n manier zijn woede uit. Ik ben niet zo zeer bang dat hij mij iets zou doen omdat het nooit eerder is voorgekomen maar door dat filmpje begin ik er wel over na te denken of zoiets uiteindelijk echt over kan slaan in geweld naar je partner toe. Ik vind zulk gedrag echt belachelijk en dat weet hij ook, vaak gezegd dat hij er aan gaat werken maar of ik nou echt verandering zie? We worden binnen nu en 2 maanden voor de eerste keer ouders en ik vind zulk gedrag gewoon echt niet normaal. Ik kom zelf uit een situatie waar ik fysiek en mentaal ben mishandeld door een van mijn ouders en toen ik ouder werd ook nog in een relatie dus zulke dingen zijn wel een “trigger” voor mij. Ik kan er wel echt mee zitten dat ik altijd heb gehoopt en gezegd dat ik het allemaal wel beter zou gaan doen dan mn eigen ouders en nu zit ik zelf in een situatie waarvan ik denk als dit niet veranderd wil ik niet dat mn dochter hierin opgroeit.

Lastig! En heel naar. Alleen denk ik wel dat een topic als dit je hierin niet verder gaat helpen. Er is hier geen uitspraak over te doen namelijk, het is niet altijd hetzelfde gevolg. Iedereen is anders. Het enige wat je kan doen is, zoals je al aangeeft, je eigen grenzen stellen en eraan vasthouden. Volgens mij heb je je situatie duidelijk voor ogen, maar weet je alleen nog niet zeker wat je ermee wilt. Ik hoop op het beste voor jullie!

Het hoeft niet te betekenen dat hij het in de buurt van je kleine gaat doen hè, probeer erover ajb met hem te communiceren. Ook hij heeft jouw hulp nodig, is vast niet iets wat die vaak doet? En om welke redenen gebeurt het? Blijven uitleggen waarom het jou extra triggert ivm je verleden. 🫶🏼

Ja ik zie echt geen ernst in schreeuwen of een x gooien met deuren. Dat is voor iemand gewoon zijn/haar manier van reageren. Is ook niet iets wat ( zomaar) veranderd. Ik weet van mezelf dat ik het niet eens zou kunnen veranderen. Vervelend dat jij het zo ervaart bij je partner. Maar hoe je het ook wend of keert jullie krijgen een kindje samen dus jullie moeten er samen over uit komen. En ik denk dat dat inhoud dat je allebei water bij de wijn moet doen 🤷🏻‍♀️

Ik geloof dat niet meteen nee. Boos zijn en je frustratie en boosheid uiten door op een deur te slaan betekent niet dat je perse de intentie hebt of had om iemand te slaan. Maar uitgesloten hoeft het ook niet te zijn. Dus niemand kan voor jou beantwoorden hoe de situatie of het gedrag zich zal ontwikkelen. Voor mij zou er bij dit gedrag een alarmbel gaan rinkelen, dat wel. Niet van angst voor fysieke agressie naar mij of m’n kind. Maar vooral omdat het voor mij een indicatie zou zijn dat m’n partner emoties ervaart die hij niet goed kwijt kan of onder woorden kan brengen. Lijkt me voor dit soort situaties heel prettig om dan individueel maar ook samen te ontdekken wat nou precies een trigger is, wat het met de een en met de ander doet en hoe je er in de toekomst mee om kan gaan om het hopelijk te voorkomen of anders vorm te geven. Zeker als er een kind bij komt kan ik me voorstellen dat het fijner kan zijn die mee te geven hoe je wat constructiever met je emoties om kan gaan. Dat kan je zelf proberen maar je kan hier ook hulp bij zoeken natuurlijk.

Ik vind het inderdaad moeilijk om te bepalen wat ik ermee wil. Hoelang geef je iemand de tijd om eraan te werken? Hoevaak moet je nog horen dat hij het écht niet meer zou doen voordat je zegt, nu is het genoeg geweest. Het is gewoon lastig omdat hij voor de rest wel gewoon een fijne partner is en ik weet 100% zeker dat hij z’n kind nooit pijn zou doen maar ik word er gewoon zo moe van 😫

Dit is dus wel iets wat hij vaak doet. Er hoeft maar iets te gebeuren wat hem niet aanstaat en de deuren vliegen hier al open en dicht. En ik ben van mening dat je iemand niet kan helpen die blijkbaar niet geholpen wilt worden. Ik weet dat hij snel getriggert is om andere omstandigheden, zijn vader is echt een narcist bijvoorbeeld maar goed. Zoals ik al aangaf ben ik vroeger mishandeld maar dat kan geen reden zijn voor mij om de rest van mn leven in een slachtofferrol te gaan kruipen en bij alles te zeggen “dat komt echt door mn ouders” (en zo is hij dus wel). Alles komt door z’n ouders en hoe hij is opgevoed maar dan bij zichzelf denken “ik ga juist degene zijn die dit verbreekt” ho maar. Hoe hij is, hoe en wat hij doet, krijg ik altijd als antwoord “Sorry, je hebt gelijk. Maar ik denk echt dat dat door vroeger komt hoor”

Mijn partner is totaal niet agressief. Dus ik zou er wel van schrikken als hij opeens op deuren zou gaan slaan. Vind het eerlijk gezegd ook mega onvolwassen als je op die manier nog je woede moet uiten.

Schreeuwen is ook niet altijd agressie. Het is soms ook gewoon teveel emotie hebben en het niet kwijt kunnen. Ik vind het vreemd om dat te zeggen dat iedereen die een x zn rust verliest onvolwassen is.

Vind ik ook! Je bent toch niet apathisch en iedereen kan toch ene keer gefrustreerd zijn om welke reden dan ook? Je gaat me niet vertellen dat niemand hier nooit een keer z’n stem heeft verheft🙄. Mijn dochter is volgende week 3 en zit met zichzelf in tweestrijd dat ze een grote meid is maar dingen ook spannend kunnen zijn en daar komt heel wat frustratie bij kijken🤣.