Geloven jullie erin dat wanneer een boze man op deuren slaat hij

Heb ik het over schreeuwen? Nee. Ik heb het over op deuren slaan. Is gewoon mijn mening, gelukkig mag ik die hebben 😉 Ik ben super blij met mijn partner die op een normale manier uit als hij zich ergens aan ergert en niet meteen de deuren in elkaar slaat. 😊

Waar lezen jullie dat ik zeg dat schreeuwen agressief is? 🤣 Ik heb het over op deuren slaan. En dat vind ik agressief en puberaal ja. 👍

Ja sorry, maar vind niet normaal dat er vrouwen zijn die het goed praten dat mannen dat doen. Boos zijn mag, je mag heel boos zijn. Maar je gaat niet lopen schreeuwen en met deuren gooien, dat vind ik wel ver gaan. Je geeft mij een onveilig gevoel in mijn eigen huis, why? Waarom zou ik dat van iemand moeten pikken? In mijn huis schreeuwen we niet, we slaan niet met deuren of met spullen. We worden amper boos op elkaar. Als ik boos ben, dan ga ik even in de slaapkamer om even af te koelen. Als ik zover ben dat ik normaal kan praten dan loop ik terug en dan kunnen we een normaal gesprek uitvoeren. Wanneer mijn man boos is, hij legt het gewoon uit en klaar.

Dan ken jij onze buurvrouw niet🤣

Ik zeg dat het menselijk is. Het is een reactie. Als je mekaar gaat slaan dat is echt een grens. Maar dat je een x uit frustratie ergens tegen aan schopt of met een deur klapt. Vrouwen doen dit ook hoor. Is echt nooit niet alleen mannen 😂 Maar ik denk dat die discussie ook heel erg afhangt uit wat voor gezin je zelf komt en hoe je opvoeding was 🤷🏻‍♀️

Nee, dat is jouw mening. En die mag je hebben. Maar er zijn ook mensen die het niet accepteren en niet normaal vinden, iedereen bepaalt zelf wat zijn/haar grens is (dit was ook de vraag van TS).

Klopt is ook een mening. Maar welke mening je ook hebt, ze krijgen een kindje dus ze moeten ermee dealen. En de kans dat iemand veranderd is echt heel klein. Dus ze zullen er een middenweg in moeten vinden. Je kan namelijk niet eisen dat iemand daarmee stopt. Dat lukt niet (altijd). Tuurlijk zijn er succes verhalen. Maar je hebt je partner gekozen met de ups en downs die die gene heeft. Mijn mening is dan ook dat je daar ook SAMEN mee moet dealen. Je kan gewoon niet verwachten van mensen omdat je bijv zwanger bent geraakt mensen spontaan veranderen. Het is geen magie. Mensen zijn zoals mensen zijn. En ja dat is mijn mening.

🙋🏼‍♀️ Ik vond het niet oké dat mijn man tegen deuren sloeg als iets niet lukte (ikea kastje in elkaar zetten, zulke dingen). Op zulke momenten kon ik hem nog gewoon aanspreken en reageerde hij ook normaal op mij, maar was hij echt boos op bijvoorbeeld het kastje. Hij zei eerst “zo ben ik gewoon”, maar dat is nu al jaren geleden en hij slaat echt niet meer tegen deuren.😂 In plaats daarvan neemt hij even een pauze en gaat later verder. Tegen deuren slaan is gewoon kinderachtig en helpt je niet verder.

Heb je gepraat over het onveilige gevoel dat het jou geeft? En dat je dat echt niet wil voor jullie kind? Ik herken wel namelijk dat het soms makkelijker is mijn eigen grens te bewaken sinds ik zwanger werd. Van gedrag van mijzelf en anderen dat ik daarvoor wel eens goed praatte werd met de zwangerschap ineens heel duidelijk of ik dat wel/niet meer wilde. Kan veel beter grenzen aangeven omdat ik het blijkbaar makkelijker vind die voor mijn kinderen dan voor mijzelf te stellen (kan je ook wat van vinden - i know). Maar zou het dus zo benaderen. Dat je wil dat hij er iets mee doet is geen vraag maar een eis. Hoe mag hij zelf uitvogelen?

Zeker hij weet hoe ik over alles denk. Ook dat dit gedrag hem gewoon een stuk onaantrekkelijk maakt. Als ik zie hoe hij in sommige situaties helemaal uit z’n slof schiet denk ik echt bah, hier word ik niet warm van hoor. Ik betwijfel het dat het wat gaat helpen door het te eisen. Een van mijn eisen voordat ik zwanger werd was stoppen met roken, ik had er al kind zijnde al een hekel aan dat mijn vader rookte en vertikte het op een gegeven moment zelfs om tegen hem te praten als hij niet zou stoppen, hij is uiteindelijk gestopt. Mijn partner weet hoe belangrijk het voor mij is dat hij zou stoppen met roken, inmiddels 2 maanden voor de uitgerekende datum en hij is nog steeds niet gestopt. Ja komt allemaal wel goed volgens hem 😵‍💫

Ik lees daar een heel naar oordeel in, alsof je inderdaad nooit zwak mag zijn en je emoties moet verbergen. Dat is wat deze mening bij mij raakte en waarom ik erop reageerden.

Geen alarmbellen of agressief gedrag van ons beiden hier in huis.

Wat je zegt kan. Maar uiteindelijk kiezen wij zelf als volwassenen hoe we met situaties / emoties omgaan. Ik kies om helemaal niks van dit van mijn man te pikken. Zoals ik eerder al zei je geeft me een onveilig gevoel in mijn eigen huis. Bovendien vind het respectloos naar mij toe als mijn man tegen mij zou schreeuwen of als ik tegen hem zou schreeuwen. Door dit te doen verlies je elkaar ook een beetje. Maar he dat is mijn mening, dat is hoe ik wil dat mijn man met mij omgaat. Ieder accepteert wat anders.

Hier ben ik het helemaal mee eens. Ik merkte ook aan mijzelf dat sinds ik zwanger was, en inmiddels een kind heb en zwanger ben van nummer 2 ik veel stelliger ben. Mijn partner schreeuwt niet in het dagdagelijks leven maar hij kan wel af en toe schreeuwen als hij gamet. Dit is echt even een uitspatting dan. Duurt ook maar kort. Maar ik wil het gewoon niet hebben. M’n dochter kan geen onderscheid maken tussen schreeuwen tegen een tv of schreeuwen in het algemeen. Zij voelt gewoon de negatieve energie en dat wil ik niet. Na de eerste keer heb ik dat ook zo uitgelegd. Het is daarna nog 1 keer gebeurd, toen heb ik aangegeven dat dit een harde grens is voor mij. Er wordt niet geschreeuwd, ook niet tegen de tv. En als hij hier niet mee zou stoppen, zou ik vertrekken tot hij een manier heeft gevonden om ermee om te gaan. Daarna niet meer gebeurd. Dus ik denk dat het belangrijk is om echt heel duidelijk te zijn in wat je verwacht en wat anders de gevolgen zijn. Ik geloof ook niet dat het mensen niet kunnen veranderen. Kan het heel veel moeite, bloed zweet en tranen kosten? Ja. Is het ongelofelijk? Nee. Hoe graag wil je iets, wat is belangrijker voor je? Dat je gezin zich fijn en veilig voelt. Of in je eigen comfort zone blijven onder het mom ‘zo ben ik’

Ik heb helaas in een relatie gezeten waar fysiek geweld werd gebruikt naar mij toe. Ook ben ik opgegroeid met een vader die veel geweld richting mijn broers gebruikte. En daardoor ben ik wel heel duidelijk in wat ik tolereer tijdens een ruzie. Je stem verheffen kan eens gebeuren maar hoort niet als normaal gezien te worden, op die manier word naar mijn idee niks opgelost. Mocht een van ons dat doen tijdens een ruzie dan spreken we elkaar daar direct op aan en doen we daar wat mee. Maar slaan met deuren, slaan op objecten, gooien met dingen, schelden en moedwillig de ander willen kwetsen tolereer ik echt niet. Als er indirecte agressie richting mij geuit zal worden is dat voor mij een reden om er een punt achter te zetten. Dit wil ik niet voor mezelf of voor mijn kinderen en het toe staan binnen de relatie kan er voor zorgen dat het erin sluipt en het “normaal” word. Bij mijn ex begon het met dichtbij mij slaan op objecten, gooien met spullen in mijn richting en mij uitschelden voordat hij zijn handen op mij gebruikte. Omdat ik dit thuis ook zag was dit voor mij eigenlijk niet gek en was een relatie gewoon zo. Inmiddels weet ik wel beter en heb ik een hele fijne, gezonde relatie met een lieve man. Als je partner niet in staat is om zich te kunnen beheersen bij een ruzie zie ik dit wel als een probleem en zou ik hem eerst aanraden hulp te zoeken. Gebeurt dat niet en erkent hij het probleem niet dan is dat voor mij een redflag 🚩 Spreek nu over een hij-vorm maar andersom geld dit natuurlijk net zo, dit soort dingen kunnen ook vanuit een vrouw komen.

Wat heftig dat je dit hebt moeten meemaken. Ik hoop dat je er niet veel last van hebt tot op heden. Dikke knuffel 😘

Ik vind dat je echt van hem mag vragen dat hij actief hulp zoekt! Dus naar de huisarts of direct opzoek gaan naar coaching in agressie regulatie training. Het is namelijk super onnodig om je zo te gedragen en natuurlijk kan het een keer voorkomen dat emoties zo hoog oplopen dat je het niet binnenhoudt maar op het moment dat dit het gedrag is wat je kan verwachten tijdens ruzie/discussie dan is dat, voor mij, echt wel de grens over en moet je er gewoon wat mee doen. Ik kom, zoals in mijn eerdere reactie staat, ook uit een onveilige situatie en wil echt benadrukken hoe schadelijk het is voor kinderen om op te groeien in zo veel spanning. In een verhit moment is het niet nodig om een situatie uit jouw verleden te triggeren! Ik zeg niet dat jouw partner zijn handen op jou zal gebruiken, dat weet ik helemaal niet. Maar als dit triggers bij jou geeft is er genoeg reden om nu actief actie vanuit zijn kant te verwachten in plaatst van loze beloftes! Vind het overigens heel dapper dat je deze vraag stelt, hopelijk komen jullie er samen uit! 💕

Lief ❤️ Ik ben er nog niet maar ben heel gericht bezig met traumaverwerking en herstel! Het komt goed ☺️

Als dat wel eens gebeurt niet. Maar op het moment dat dit het gedrag is wat iemand altijd vertoont in een ruzie/discussie kan daar echt wel wat mee gedaan worden. Er zijn vele andere manieren om met je woede en frustraties om te gaan. Als jij dat nooit onder controle kan krijgen dan is dat echt genoeg reden om professionele hulp te zoeken. Moet je er wel zelf voor opstaan natuurlijk en erkennen dat je een probleem hebt in het beheersen van emoties. Veel mensen die dit gedrag altijd vertonen zien dat niet als een probleem maar als deel van hun persoonlijkheid. Maar nee als jij zo nu en dan uit je slof schiet dan hoef je echt niet direct in therapie, we blijven mensen

Ik vind het lastig om te bepalen wanneer het genoeg is geweest. Hij is iemand die het probleem zelf niet zodanig inziet dat hij daar echt hulp voor moet zoeken. Elke keer is het alleen, ik zal erop letten en komt goed. Maar het herhaalt zich keer, op keer, op keer 😅