Ik zie het leven niet meer zitten.

Wat een lieve woorden van de meesten van jullie. ❤️ Ik vind het alleen jammer dat er een discussie gestart moest worden over wel of niet nemen van een tweede. Heb het gevoel me nu moeten verantwoorden terwijl dat eigenlijk niet hoeft. De zwangerschap was niet gepland, door anticonceptie heen. Ook werd het afgeraden door de professionals om weer zwanger te raken, maar ik ben tegen abortus dus we hebben het besloten om het te houden en er het beste van te maken. Niet wetende wat er allemaal op ons pad zou komen waar wij geen controle over hebben. Ik ben nog steeds onder behandeling, zowel ambulant als op de poli. Ook hebben we voor ons zoontje 1 dag in de week SMI voor de kinderopvang en gaat hij daarnaast nog 2 ochtenden in de week naar de psz. Dit geeft wel iets rust, maar geeft mij ook de tijd om na te denken wat niet bevordelijk is. Ik heb gewoon geen energie meer. De wil om te vechten is weg. Want elke keer wanneer het iets beter lijkt te gaan, krijg ik weer een deksel op m’n neus wat mij weer onderuit haalt. De professionals zijn nog niet op de hoogte dat ik zo aan het afglijden ben, dit geef ik aankomende week aan denk ik. Nogmaals, ik vind het jammer dat er zulke reacties komen. Maar aan de andere kant, ik kan die gedachtegang wel begrijpen. Dit was ook te vroeg, maar het kan niet meer terug gedraaid worden en heb ermee te dealen.

Ik wil je heel veel sterkte wensen, en weet dat je kindjes nooit beter af zullen zijn zonder hun mama! Jij bent onvervangbaar! 🩷

Lieve Jacolien, heel veel sterkte. Hopelijk lukt het je ook aan de professionals te vertellen hoe het nu met je gaat en kunnen zij passende zorg geven. Weet je man hoe het nu met je gaat. Het bedrijf van zijn vader is belangrijk maar misschien is het voor het gezin een optie als er toch extern iemand wordt ingehuurd zodat hij 'normale' (of zelfs minder) uren kan werken. Hij heeft zowel de zorgen voor zijn vader als voor jou. Heeft hij ook professionele hulp?

Jij hoeft je tegenover niemand hier te verantwoorden. Welke keuze je ook maakt nu, in de toekomst of in het verleden. Niemand hier heeft daar ook maar iets over te zeggen of over te vinden. Ik hoop dat je dit afglijden komende week inderdaad benoemt, alsjeblieft doe dat. Zij zijn de personen die je kunnen helpen, ondanks dat je op dit moment misschien alleen een donkere tunnel ziet. Zij kunnen helpen om dat licht te vinden aan het eind van de tunnel. Je hoeft niet te vechten om het nu te verbeteren. Voor nu is blijven genoeg en dan komt de vechtlust met hulp erbij hopelijk terug. Heel veel sterkte. Ik blijf het knap vinden hoe jij dit allemaal kan verwoorden en hoe je de hulp zoekt die je nodig hebt.

Heel veel kracht gewenst lieve vrouw, wat goed dat je hier weer van je laat horen terwijl je je zo slecht voelt. Realiseer je dat dat al een hele belangrijke en goede stap is, met mensen praten is namelijk altijd beter dan er zelf mee blijven zitten. Ik hoop dat er naar je geluisterd gaat worden door de professionals om je heen en dat je binnenkort weer levensvreugde mag gaan voelen. Want weet dat dit een fase is en dat er echt mooiere tijden aankomen ❤️ Veel liefs!

Lieve Jacolien. Wat ontzettend naar dat je je zo voelt, ik kan me voorstellen dat je het heel moeilijk hebt! 💔 Ik heb zelf in een zelfde situatie als jou gezeten en herken jou gedachte helemaal. Mij heeft het geholpen om te starten met antidepressiva. Heb je dit al overwogen? Of slik je dit al? Ik heb niet het hele topic gelezen maar alleen de laatste reacties. Veel mensen zijn er vaak op tegen maar het kan ECHT voor verlichting zorgen 🙏🏻🙏🏻🙏🏻

Ach meid, wat een ontzettende tegenvaller moet het zijn dat je je nu weer zo verschrikkelijk en moedeloos voelt. Ik weet uit ervaring dat dit niet te doen is en dat alle adviezen je mogelijk alleen nog maar rotter doen voelen. Mij lukte echt niks meer, ik kón gewoon niet meer genieten van dingen, zelfs geen 5 minuten tv meer kijken, gewoon NIKS. Wat voelde ik me daardoor een enorme loser. Hoe moeilijk ook, het heeft me geholpen (in therapie) om in te gaan zien dat veel heel normale reacties zijn op abnormale gebeurtenissen. Want meid wat jij allemaal te verduren hebt gekregen… En vergeet die hormonen niet! Zoals anderen hier ook zeggen: het is super normaal dat je door je hoeven zakt. En ik snap dat je daardoor de moed verliest. Maar houd alsjeblieft de deur op een kier en geef jezelf de kans om ook weer andere dingen te gaan ervaren. Want het komt echt weer. Het kost alleen heel veel tijd. Gun jezelf die opname. Rust uit, laat voor je zorgen, gooi alles eruit. Zodat je weer een beetje op kunt laden en er weer voor jezelf en ook voor je kindjes kan zijn. You got this ❤️

Veel kracht toegewenst 🍀 Je beschrijft een aantal specifieke aanleidingen die de situatie weer hebben verergerd en het gebrek aan steun in je omgeving omdat je partner zoveel werkt. Ik hoop dat je zorgverleners hierover kunnen meedenken en je partner kunnen betrekken. Ik weetv niet of allebei je kindjes al naar de opvang of een gastouder gaan voor een aantal dagen in de week evt om je te ontlasten.

Ach nee je hoeft dit echt niet te verantwoorden, sommige mensen hebben echt hulp nodig maar ipv dat ze dat zoeken doen ze heel gemeen naar andere mensen. Jij hebt twee prachtige kinderen en dat is je van harte gegund!

www.gezondegeneratie.nl Schakel een steungezin in en vraag meer hulp aan familie en vrienden om op te passen of huur een oppas in.. 🙏 Je hebt echt tijd voor jezelf nodig!

Lieverd weet je wat het ook is, al was je niet tegen abortus en was dat je keuze geweest, dan had dit je ook niet in de koude kleren gaan zitten. Want laten we eerlijk zijn niemand kiest voor haar “lol” abortus en dit is mentaal ook echt een klap. Geef alsjeblieft zo snel mogelijk bij de professionals aan dat het echt niet goed met je gaat, jouw kindjes verdienen hun mama, OOK als het even niet goed met je gaat. Je bent en blijft hun mama. Het is al zo dapper dat je hier weer aangeeft dat het niet goed met je gaat! Dat is een teken dat je absoluut wel verandering wilt, en dit verdien je ook. Heb je al eens antidepressiva overwogen? Ik wilde dit een aantal jaar geleden absoluut niet, maar toen kwam ik ook op een punt dat ik gewoon echt niet meer kon, en dit heeft me toen zo geholpen (samen met behandeling) is dit het overwegen waard?

Wat een domme en respectloze opmerking, hoe ontwetend kun je zijn ? Mensen zoals JIJ maken dat mensen zich gaan schamen voor zichzelf. Hulp zoeken is helemaal niet makkelijk! Ga lekker in je perfecte kasteel zitten, prinsesje.

Maar waarom is dat aan jou om dat in deze situatie te zeggen? Daar gaat dit bericht toch niet over? Wie ben jij om zo te oordelen? Dingen zijn vaak niet zwart wit of continue hetzelfde. Ze wist op voorhand ook niet dat ze weer zo in de put zou raken. Ga je nou echt iemand die het leven niet meer ziet zitten bashen met je eigen schuld dikke bult amateur psychologie? hoe kan je zo zijn?

Heel veel sterkte Jacolien. Wat sterk van je dat je al zoveel hulp heb gezocht. Er komt weer een periode, als deze nare periode voorbij is, waarbij je weer kunt genieten van je mooie gezin. Denk daar maar aan ♥️. Sterkte en bel 113 als het nodig is 😘 🍀

Kijk, dat is het verschil tussen goede hulpverlening en mensen met een gebrekkig empatisch vermogen. Goede hulpverleners oordelen niet, die luisteren en tonen begrip.

Heel veel sterkte. Gebruik je op dit moment medicatie, of sta je ervoor open als het wordt aangeboden? Het kan de scherpe kantjes er misschien van afhalen, wat ruimte geeft voor herstel. Ik hoop dat je spoedig mag gaan genieten van je mooie gezin, want dat verdien jij!

Het komt goed, hou vol. Je hersenen moeten ook echt de tijd hebben weer de oude te worden. https://www.volkskrant.nl/wetenschap/dat-hersenen-zwangere-vrouwen-enorm-veranderen-wisten-we-nu-is-ook-duidelijk-hoe~b0a95bcb/

Ik zal het deze keer heel kort houden. Jij hoeft je jegens niemand te verantwoorden. Jouw dochter moest er gewoon zijn. En wat een wonder is dat toch ❤️

Sterkte lieve meid. Je hoeft het niet alleen te doen. Iedereen staat klaar om je te helpen. Je hebt hulp gevraagd dat is al heel heel goed. Dan kun je geholpen worden. Houd regie en houd koers, het wordt beter echt! En je kindjes verdienen een moeder, echt waar. Zij hebben 1000x liever een moeder die wat ondersteuning nodig heeft dan geen moeder. Dus als je het niet meer voor jezelf doet, even de kracht mist om door te gaan, doe het dan voor je kindjes. Leef per dag, per uur of zelfs per minuut. Alles wat voorbij is komt niet meer terug en heb je maar mooi overwonnen. Hou vol, dit gevoel is niet voor altijd. Als je definitieve keuzes maakt wel. Je kunt dit, echt waar, je kunt zoveel meer dan je zelf denkt! En zelfs als je denkt dat je ècht niet meer kunt kan je lijf nog heel veel verder. Er is medicatie die je mag tijdens de zwangerschap. Die kan je ondersteunen om de tijd door te komen. Succes!!

-edit admin Micky- Bericht weggehaald op verzoek van Joeddoes88