Partner is erg gefocust op zijn slaap

Haha oh wow, 85/15 vind ik wel heftig 😅 Maar idd goed om ook je eigen grenzen aan te geven en daar wat mee te doen! Dat maakt uiteindelijk ook dat je zelf een leukere moeder en partner kan zijn.

Ik zou gewoon eens op een random dag zeggen. Zo ik heb even lekker tijd voor jezelf gepland aangezien jij altijd tijd voor jezelf plant in de vorm van bijslapen. Tot vanavond! Ik ben om **** weer thuis.

Mezelf*

En idd een keer aandringen op bloed prikken.

Enigszins herkenbaar. Die van mij klaagt al bij opstaan over de vermoeidheid en kan ook al aankondigen dat hij vroeg naar bed gaat nu hij moe is, terwijl er nog een hoop gedaan moet worden. Of hij wil niks met ons zoontje ondernemen, want hij is moe, voelt een verkoudheid opkomen, heeft een spiertje vastzitten etc. Ik ben een paar keer heel duidelijk geweest dat hij dan maar pech heeft. Ons zoontje heeft er geen boodschap aan en ik ook niet. Tenzij dat je moet overgeven of koorts hebt verandert er hier niks groots aan de plannen van die dag als het ons kind betreft. Huishouden is een bepaald minimum wat gedaan moet zijn en wil ik op normale dagen hooguit afmaken dat hij eerder naar bed kan. Hij gaat er ‘s nachts wel uit (enkele keer nodig) en dan ligt het minimale huishouden in de praktijk meer bij mij en laat hem dan soms wat langer liggen, maar dat is meer vanuit mij dan dat het een afspraak is.

Dankjewel voor je reactie. Vanuit mij is het dan ook weer herkenbaar dat hij niets meer doet als hij een verkoudheid voelt opkomen. Terwijl, ik heb onlangs een miskraam ondergaan en tegelijk buikgriep, en stond alsnog met dochterlief op de arm te koken.

Als ok dit zo lees lijkt het wel dat je man het doet omdat het kan. Je geeft een keer een "preek" en hij kan weer doen wat hij wil. Ik denk dat in dit geval actie meer doet dan woorden. Als dochter weer wakker word geef je hem een por dat het zijn beurt is. En dat hij Morgen middag weer kan slapen. Of na een korte nacht de boel de boel laten en zodra hij thuis komt.. fijn dat je er bent kan ik even liggen. Roep je mij voor het eten? en weg wezen.

Ach dit zou ik ook zo moeilijk en frusterend vinden. Echt niet oke dat jouw man zo doet. Maar waar ik ook benieuwd naar ben: wáárom sta je dan toch met je dochter op je arm te koken? Ik begrijp echt niet dat je zó je eigen grens over kunt gaan en zou je aanraden daar per direct meer naar te gaan luisteren. Dat verdien je!

Dankjewel voor deze reactie. Ik zie het mezelf ook doen, m'n grenzen ruim over (laten) gaan, maar blijf het doen. Dat is misschien nog wel frustrerender. Misschien een beetje cliché en totaal niet bedoeld als excuus, maar in mijn jeugd zijn mijn grenzen voortdurend overschreden. Het is een diepgeworteld patroon in mij dat ik niets waard ben, tenzij.... ik heb al heeeeeel veel therapie gehad en ben echt al een heel stuk daarin 'hersteld'. Maar op sommige vlakken, zoals in mijn relatie (eigenlijk alleen daar, bedenk ik me nu), is het giga hardnekkig.

Maar jouw partner heeft er dus ook helemaal geen moeite mee om steeds over jouw grenzen heen te gaan? Hij lijkt jouw behoefte helemaal niet in het oog te hebben of wel?

Ow het is echt alsof ik dit zelf getypt heb, alleen hebben wij een zoontje en gelukkig nog niet int ziekenhuis geweest. Maar Jezus, die focus op slaap en dat slappe gedoe. Slaap is ineens een voorwaarde om te functioneren? Terwijl wij moeders toch wel het levende bewijs zijn dat je (enigszins) functioneert met chronisch slaaptekort. Ik heb ook geen zin om constant voor mezelf op te moeten komen en moeten zeggen dat ik ook moe ben. De discussies erover ben ik al laaaang zat. Ik probeer duidelijke afspraken te maken en rustige gesprekken te voeren waarbij ik hoop dat hij af en toe inzicht krijgt in hoe het voor mij is. En voor de rest accepteer ik het gewoon. Ik ben fitter, jonger en gewoon wat meer een rouwdouwer denk ik dan maar.

Ah lastig hè die ingesleten patronen! Wat knap dat je die al zo herkent. Wat mij ooit veel verheldering nog heeft gebracht is een familieopstelling, zo indrukwekkend om te zien waar iedereen staat. Mocht je er meer over willen weten, stuur me gerust een berichtje! Vaak zitten patronen ingesleten in een familie. En misschien ook wel mooi om te weten, als jij nu duidelijk je grenzen aan gaat geven, ga je dat ook meegeven aan je kindje ❤️

Ik doe al 15 maanden alleen de nachten 😅 van 9u slaap tot 3u slaap. Heb liever dat hij gewoon goed slaapt namelijk ivm werk

Mensen kunnen niet weten waar je grenzen liggen als je die niet aangeeft. Dat is niet altijd kwade opzet. Als people pleaser weet ik maar al te goed te verdoezelen wanneer iemand over mijn grenzen gaat.

De ene kan beter tegen slaap dan de ander. Wat ik vooral lees is; geen overleg. Als het lukt om beiden te bespreken wat je nodig hebt (niet waar je recht op hebt) zal dat al behoorlijk helpen. Een boek wat kan helpen is; In voor en tegenspoed, zolang jij de afwas doet. Het gaat over rolverdeling van man/vrouw in een relatie. Het heeft ons erg geholpen om constructieve gesprekken te hebben. Sterkte!

Nee, zo voelt het voor mij ook..

❤️❤️❤️

Ik vind het eerlijk gezegd een beetje onzin van je partner. Je doet dit samen als mama en papa, ik snap niet waarom 1 iemand dit volledig op zich moet nemen. Tuurlijk zijn er mensen die beter tegen slaaptekort kunnen en het wel/niet overdag kunnen slapen, speelt mee. Maar ik zou net denken: hij kan overdag wat bijslapen en jij niet, dus mij lijkt het logisch dat hij dan de nachten doet? Hier doet mijn man voornamelijk de nachten. Omdat hij meteen terug inslaapt daarna en ik elke keer een uur wakker lig als ik uit bed geweest ben. Maar elke dag checken we bij elkaar hoe het gaat. Hij geeft het dan aan als het te veel wordt en dan neem ik weer een nacht op mij. Telkens in overleg, want we doen dit samen. Ik zou me ook echt enorm ondergewaardeerd voelen in jouw geval. En het zeker blijven aanhalen en bespreekbaar maken en als jij het moeilijk hebt ook echt gewoon durven zeggen 'ik heb nu jouw hulp nodig'. Ik mag er van uit gaan dan hij het dan toch wel probeert? En zo niet, zou ik dat echt heel moeilijk vinden..

Ik weet jullie situatie niet helemaal, dan vind ik het moeilijk een antwoord te geven Ikzelf ben thuisblijfmoeder, en mijn partner werkt fulltime Ik heb 90% procent de kleine en ben momenteel ook 32 weken zwanger Zo is dat bij ons van het begin af aan afgesproken Hij valt in slaap achter t stuur met te weinig slaap ook Dus heeft niks te maken met toegevoegde waarde Ik probeer de situatie gewoon te begrijpen Bij iedereen gaat het anders

Ik herken het heel erg van onze oudste. Ik werd als eerste wakker en liet mijn man dan liggen, ook als het zijn shift was. Man sliep meestal 7 uur per nacht met 1 korte onderbreking als ik net te laat de baby stil had. Ik sliep structureel 3x 1,5-2 uur, met uitschieters omlaag. En toch was hij degene die bij het ontbijt verzuchtte dat het een zware dag zou worden, want zo moe. Pas toen ik fysiek instortte viel het kwartje (bij ons beiden!) dat ik niet beter tegen slaap kon, maar me wel makkelijker neer kon leggen bij het feit dat ik moe was. Nu zitten we midden in de tweede babytijd en verdelen we de taken eerlijker: ik doe de nachten, want ik ben toch eerder wakker en geef borstvoeding. Maar ik krijg 's ochtends de ruimte om uit te slapen (op niet-werkdagen) en overdag rust te pakken. Ook slaap ik eens in de 1-2 weken op zolder. Mijn man doet dan de hele nachtshift, inclusief voeding. Ik hoef dan alleen 1x te kolven 's nachts. We slapen nog steeds niet evenveel en vooral niet evenveel achter elkaar, maar het is wel veel beter nu. Dus ik zou toch nogmaals het gesprek aangaan. Houd eens een week bij hoeveel jullie beiden slapen/rusten, inclusief hoe lang achter elkaar. Want 4 keer 2 uurtjes slapen is ook anders dan 8 uur achter elkaar. En als praten echt niet werkt, dan gewoon zelf ook goed voor jezelf zorgen: ga eens een weekend bij familie/vrienden/in een hotel slapen. Desnoods ben je overdag gewoon thuis. Maar zo laat je wel zien dat het slaapgebrek jou ook opbreekt. Ik zou ondertussen toch ook die rustmomenten overdag pakken. Zelfs als je niet slaapt, is het voor je geest én lijf fijn om even op bed te liggen met een muziekje of boek.