Partner naar erotische massage gegaan

Het zou ook niet gebeurd he, nu jij gaat alke senarios aan jouw hoofd komen draaien. Ik zou hem wel direct vragen wat hij heeft gedaan en wat was zijn bedoeling en vandaar jouw punt maken! Ik begrijp ook niet waarom heeft hij zoiets verteld wat is zijn bedoeling zeg!

Jouw eerste deel, ik ben daarmee niet akkoord. Ik ben ook een thuis mama, ik doel alles thuis zelf mijn man wekt de hele week van smorgens tot avond. Dus het is niet logisch dat ik van hem iets ga wachten ( koken of ik weet het niet wat) Ik zorg voor thuis en kindjes en hij financiële. Op zaterdag blijft hij met de kindjes dan kan ik boodschappen gaan doen ( doe ik het ook graag) en zondag meestal blijven we binnen tv kijken of een wandeling maken. Dan een man gewoon thuis chillen en niks doet geen probleem hoor. Als ik hulp nodig dan vraag ik het direct en hij helpt ook. Het probleem van haar iets anders ik zie dat de taken hier goed verspreiden zijn. En zegt dat ze ook van niks komt te kort.

Ik heb alles wat je gezegd heb gelezen! Ik reageerde alleen op het stukje wat je zei over mannen en klaarkomen ik kreeg daar gelijk kortsluiting door dus moest ff wat erover zeggen, no hard feelings❤️ maar jouw vriend doet dat dus wel dus ik begrijp dat je het dan 'normaal' vind en daarom zei wat je zei. Ik vind het alleen heftig (puur mijn mening) dat er nog steeds vrouwen zijn die denken dat een man dat nodig heeft en dus accepteren dat hun partner gewoon hard gezegd vreemdgaat en dit proberen goed te praten door excuusjes te verzinnen (ik praat nu ook in het algemeen, ik weet natuurlijk niks van jullie relatie!) Maar ik zie dat je prachtige post deelt van je babytje in je buik en ik geef je heel veel liefde en geluk toe! Geniet van je kleine wonder!❤️

Ten eerste klinkt het alles behalve een gelijkwaardige relatie. De zorg voor de kinderen en huishouden gaat 24/7 door en daar hoort een normale afspiegeling van verantwoordelijkheden bij voor beide partner in een gelijkwaardig relatie. Dat de een werkt geeft de ander geen vrijbrief om helemaal niks te doen. Je bent beiden partner en ouder daarin. Het is dus ook geen helpen van de ene naar de ander maar een gezamenlijke verantwoordelijkheid en daar hoort een goede verdeling bij die bij jullie situatie past en waardering voor elkaar. Vervolgens het verhaal van heb rammeld aan alle kanten en lijkt er vooral op dat hij heeft geen spijt van de daad maar dat hij er niet omheen kom om het te zeggen. Het is keihard vreemdgasn en stress en intlading zijn absoluut geen goede reden daarvoor. Hij kan zijn eigen handjes gebruiken om klaar te komen ipv een ander of meerdere personen stiekem achter je rug om seks te hebben ja daar falt ern erotische massages ook weldegelijk onder! Je moet kijken wat jij wil en of je dit wil proberen te lijmen, maar voor mij zou dit einde verhaal zijn met hem. Het is intens respectloos en ipv je te steunen bij een miskraam steekt hij je nog eens extra in de rug. Sterkte en zoek vooral steun in je omgeving.

Zo gelijkwaardig is dat niet, dat hij "bij thuiskomst op de bank ploft en toe kijkt". Dat staat er. Gelijkwaardig is dat de thuisblijver overdag zoveel mogelijk doet, en ze savond samen even opruimen/kids naar bed brengen, en dan samen op de bank ploffen. Ben je beide 8 uren bezig en dan samen nog een uurtje. Zou toch eens zo moeten zijn dat ik (als thuisouder) zondags weg ben en meneer alle afwas, was, speelgoed, etcetera. laat liggen voor mij in de avond of maandag.. Als de een het kan met de kids om zich heen, dan kan de ander dat ook! Zonder te vragen, want 'hulp' is het niet, verantwoordelijkheid ligt bij beide. Maar dat het los van mekaar staat ben ik het wel mee eens. Bovenstaande is namelijk op te lossen inderdaad met praten en afspraken, taken verspreiden. Maar wat er nu gebeurd is breekt compleet het vertrouwen en is niet echt meer te veranderen..

Wat een vreselijke situatie.. Je hebt alle recht om heel boos te zijn. Kunnen jullie even ruimte nemen/apart van elkaar leven? En als het iets bekoeld is goed uitzoeken wat er nu precies gebeurd is, wat de aanleiding is (nooit jouw schuld he!), en of ie spijt heeft.. Als je hem niet kan vergeven, zal je een moeilijke keuze moeten maken. Geef het in ieder geval tijd, zoek hulp (voor beide!), en maak een weloverwogen keuze waar jij mee kan leven.

Precies! Wij staan beide om 6 uur op en werken beide de hele dag. Ik heb zelf ook een tijdje gewerkt nog en buiten de deur werken is echt makkelijker dan thuis bij de kids. Je hebt er allebei een dag opzitten van 8-10 uur en de rest van de dag doe je ook gewoon samen. Ik ben blij dat hij werkt en ik thuis kan blijven maar omgekeerd is hij ook heel blij dat hij een gezinsleven kan hebben en zichzelf alsnog professioneel kan blijven ontwikkelen. Het is een wisselwerking van dankbaarheid en begrip naar ELKAAR. TS, ik snap dat je supertrots bent op hoe je het gezin runt (geheel terecht!!) maar misschien heb je je eigen grenzen/wensen iets teveel laten gaan? Eerst deze situatie natuurlijk aanpakken, maar misschien ook een goed idee om weer een beetje te gaan kijken wat JIJ belangrijk vindt?

Als ik ook werk dan ga ik ook zo denken dat hij in de avond ook thuis moet mee doen, maar nu als ik thuis ben dan volgens mij hoeft mijn partner niks te doen. Hij werkt genoeg buiten hij is van 6uur tit 19uur aan het werken en komt niet dat ik van hum nog iets van thuis doet toch?

Hoi dames.. ik was even weg van de forum omdat ik zoveel verschillende berichten en adviezen kreeg, wel nuttige en steunende berichten hoor daar niet van. Maar ik moest er even tussenuit om helder na te denken voor mezelf. Afgelopen nacht toen ik de topic startte zat ik echt met veel woede en dat was eigenlijk niet een goed moment om besluiten te nemen. Vandaag was ik wat kalmer en hebben we urenlang gepraat. Ik zie en hoor echt oprecht spijt aan hem, hij heeft me wel echt weten te overtuigen.. En dat het nooit meer zal gebeuren. Ik merk ook dat hij uit zichzelf echt veel behulpzamer is deze dagen, wereld van verschil als voorheen. Ik hoop dat dit zo blijft en niet verdwijnt wanneer zijn schuldgevoelens vervaagd zijn.. Zijn soa test was eigenlijk al negatief voordat hij het me vertelde, maar voor de zekerheid had hij nog zn bloed laten af nemen om helemaal zeker te zijn. Dus het was niet omdat hij het “moest” vertellen, hij wilde gewoon eerlijk tegen me zijn omdat hij het niet meer aankon dat hij mij zoiets heeft aangedaan na alles wat ik voor ons doe. Ik heb hem duidelijk gemaakt dat ik hem nooit zou kunnen vergeven, maar het voor ons gezin wel kan proberen om het een plekje te geven. Dat hij moet realiseren dat het echt tijd nodig heeft en als het over een maand of 2 nog steeds aan me blijft knagen, dat we helaas uit elkaar moeten..

Ik ben blij voor jou dat jullie hadden besproken, en jouw tijd genomen om een beslissing te nemen. Jij bent sterk 💪🏻 voor jullie kinderen het is de juiste oplossing vind ik. Met de tijd gaan jullie relatie beter worden en goede dan daarvoor.

Klinkt alsof je er goed overna hebt gedacht! Knap dat je het een plekje probeert te geven maar ook al hebt aangegeven dat het niet zeker is dat het lukt en dat dat tijd nodig heeft. Veel sterkte met alles verwerken!!

Als je overdag alles voor elkaar hebt, prima toch. Bij ons is er na het eten een afwas in te ruimen, kinderen op bed te brengen, vaak nog een was op te hangen. Weekends zijn er vaak dingen als de badkamer schoonmaken, ramen wassen, de tuin snoeien. Wanneer doe jij dan alle dingen waar je geen kinderen bij kan gebruiken? Ik ga niet met chloor de douche schrobben en m'n peuter erbij zetten. Mijn man heeft de auto mee naar het werk waardoor hij de boodschappen na het werk doet. Vandaag was ik met de kindjes naar zwemles en kookt hij. Na het eten hebben we even het speelgoed samen opgeruimd. Ik ga hem nu niet vragen nog de wc schoon te maken ofzo, maar als het zaterdag was geweest wel.

Ik wil niks goed praten maar vind het wel positief dat hij het uit zichzelf verteld heeft en dat het hem zo dwars zat... Je hoort ook genoeg verhalen waar ze na hele lange tijd er " noodgedwongen " mee naar buiten komen. Maar ontzettend verdrietig voor jou in deze moeilijke tijd. Hoop dat jij het een plekje kunt geven en dat hij zich echt aan zijn woord houdt. Veel sterkte!

Ik snap jou wel, mijn man doet fysiek zwaar werk, ik blijf thuis juist zodat ik voor de rest kan zorgen. Dus nee, ik “verwacht” niet dat hij voor mij schoonmaakt, maar: ja, hij helpt mij graag waar nodig

Wat goed dat jullie hebben kunnen praten. Hij is vreemdgegaan en het is in elke relatie anders of je daar samen overheen kunt komen. Ik heb altijd gezegd dat het dan voor mij klaar zou zijn, maar met kinderen is dat toch lastiger. Het enige wat ik echt kan aanraden is relatietherapie. Niet om hem te vergeven, maar wel om weer samen goed te communiceren. Ik doe relatie therapie eigenlijk alleen omdat ik de emotionele verbinding begin te missen. Er zijn verder nog geen slechte dingen gebeurd, we houden heel veel van elkaar en er is ook geen (slechte) spanning tussen ons. En zelfs dus in die situatie dat in de basis alles goed is, helpt relatietherapie om te communiceren en weer verbinding te krijgen. Ik merk zelf dat het echt helpt en ik kan het vanuit mijn eigen ervaring echt aan raden.

Hij maakt ook niet voor jou schoon. Het is net zo goed zijn huis dus ook zijn verantwoordelijk. Alles wat nog gedaan koet worden nadat hij thuis komt uit zijn werk is wat jullie dan samen horen te doen. Jij hebt net zo goed de hele dag staan werken, zonder pauze. En voor kindjes en het huishouden zorgen is fysiek EN metaal zwaar werk.

Laat 1 ding duidelijk zijn, mijn man is de beste man van de wereld en doet alles voor mij. En hij maakt wel voor mij schoon, is mijn “werk” Huisvrouw is werk zeg je, maar wanneer het je niet uitkomt is het opeens ook zijn werk. Ik help hem Toch ook niet met zijn werk? Uberhaupt, don’t talk about my husband, is mijn liefde kan geen betere man wensen

Jij bepaalt niet wat mijn man niet en wel moet. Of hoe wij te werk moeten gaan. Ik snap überhaupt niet waarom Je denkt dat je dit moet zeggen, je kent me niet eens. Praat voor jezelf

En weg is ze 🤣

Ik zie het opgeven van je eigen familie voor zijn familie net echt iets als opscheppen, maar meer van dat ik niet snap waarom je dat doet. Je bent moeder, maar je bent ook een vriendin en dochter etc. Waarom geef je dat op? Ik denk dat het voor jezelf ook goed nadenken is dat ook jij een bijdrage daar zelf in hebt en voor jezelf op mag komen en niet alles om hem hoeft te laten draaien. Zo komt het nu over maar misschien interpreteer ik dat verkeerd