Ik denk dat het het belangrijkste is dat je met elkaar kunt praten en bij elkaar terecht kunt. Dat jullie er anders in staan hoeft geen probleem te zijn, zolang jullie wel jullie gevoelens naar elkaar kunnen uiten en er respect is voor die gevoelens. Eerst konden jullie wel bij elkaar terecht. Weet je waarom dat nu niet meer is?
Ik moet eerlijk zeggen dat ik (als moeder) hetzelfde ben als jouw vriend. Ik maak me ook echt niet druk. Het deed me niets toen mijn zoontje met 10 weken naar de opvang ging. Ik had het kdv goed uitgekozen en had vertrouwen in de leidsters. Als mijn zoontje moet huilen bij een vaccinatie, doet hij mij ook weinig. Tuurlijk, ik troost hem. Maar ja het doet even pijn. Dat is zo weer voorbij. Zo zijn er meerdere voor Eelde te noemen. Hier ook heel ziek geweest. Niet eten en weinig drinken. Koorts. Vier dagen later naar de huisarts gegaan. Bleek dubbele oorontsteking te zijn. Tuurlijk vond ik het niet fijn dat hij zo lang pijn had, maar inderdaad kinderen zijn vaak ziek. Dit betekent echt niet dat ik niets om mijn kind geef. Ik houd ontzettend veel van hem en ik zal hem altijd steunen en troosten, maar tegenslagen horen bij het leven. Ik ben er voor hem als hij me nodig heeft. Zelfs toen mijn vader was flauwgevallen met mijn zoontje in mijn armen (5mnd oud was m'n zoontje toen), maakte ik me geen zorgen. Ik vertrouw op mijn gevoel. Als er iets echt mis is, merk ik het en handel ik daar naar (zoals toen bij die oorontsteking. Huisarts zei dst ze toch 4 dagen afwachten voor ze antibiotica geven, dus goede timing van mij😜)
Mijn vriend is eigenlijk meer als jij. Maakt zich om alles zorgen en stond bijv bijna met tranen bij de opvang toen we ons zoontje voor het eerst brachten. Dit is echter geen issue in onze relatie. Hij kan bij mij terecht met zijn gevoelens en ik kan hem dan gerust stellen. Hij vertrouwt er ook op dat ik ook wel aanvoel als iets goed mis is.
Wat ik wil zeggen. Misschien is je vriend gewoon wat nuchterder. Zijn gedrag betekent denk ik echt niet dat hij niet van je zoontje houdt of dat hij je zoontje verwaarloost. Misschien vertrouwt hij wel gewoon op jullie kindje en denkt hij dat jullie kindjes sterk is en het aan kan. Ik weet niet? Praat met hem en spreek je gevoelens uit. Laat hem ook zijn gevoelens uitspreken. Als dit niet kan in een relatie, is dat funest en zie ik de toekomst somber in
