Relatie advies gevraagd 🙏🏽

Ik herken je gevoel heel erg👐. Zij mijn vriend (nu ex) ook in het begin. Hij wilde eerst sowieso geen relatie,had nog liefdesverdriet, na een maand wel een relatie, van hem uit. Wat bij mij bleef knagen is, als ik vroeg om duidelijkheid over onze toekomst hij het een beetje probeerde te omzeilen.. zo van, dat zien we wel, we kijken wel of we het einde van het jaar gaan halen. Ik ben nu bijna 5 jaar samen geweest en ondanks dat het voor der est goed ging, blijf je toch onzeker. Je krijgt geen bevestiging 😔. Ik zou echt een goed gesprek voeren met wat hij nou wil voor de toekomst 🌹 Het is bij mij over door iets anders (zie mijn topic) maar ik heb wel al een stuk meer rust.

Hi lieverd! Mijn eerste reactie is: run! Ik denk dat deze man jou niet kan geven wat je verdiend, je bent inmiddels al 2 jaar verder!

Poe wat lastig. Ik begon met het lezen van je verhaal en herken mijn vriend ontzettend in wat je verteld. Het bang zijn om een commitment aan te gaan, onze beginnende relatie afkappen om een onzin reden, per ongeluk er uit flappen dat je van hem houdt en dan een man hebben die zich helemaal kapot schrikt (en wel bijdraait) en vooral, heel veel geduld opbrengen om alles uit hem zelf te laten komen. (Toen mijn vriend uiteindelijk de knoop heeft doorgehakt om op mijn verzoek onze relatie officieel te maken heeft hij die angst helemaal los kunnen laten; heel verrassend) Wat ik alleen niet goed begrijp uit je verhaal: wat is de reden dat hij op dit moment nog twijfelt? Zijn antwoord over de lange termijn en huisje boompje beestje klinkt voor mij nog steeds als angst, ook zijn rare reactie over “ houden van”. Is er misschien de laatste tijd iets gebeurd waardoor hij weer bang is geworden? Gaan er mensen om jullie heen trouwen, huizen kopen, kinderen krijgen, honden kopen etc? Iets wat zijn angst als het ware weer triggert? Misschien kun je hem daarin geruststellen (als dat de waarheid is)? Bij mijn vriend hielp het overigens altijd wel om duidelijk te zijn, in de zin van: ik denk dat ik rond deze leeftijd kinderen zou willen krijgen. Dan was hij even van streek en ging hij dat gevecht met zichzelf aan, maar daarna had ik hem wel weer terug en kon hij daar soort van vrede mee hebben. De belangrijke vraag is ook: hoeveel tijd en energie heb jij nog om te wachten tot hij bijdraait?

Lastig! Ik heb ook een man die gesloten is, maar die niet aan ons twijfelt. Ik weet niet hoe oud je bent, maar denk goed na over wat je wilt. Hij geeft aan geen huisje boompje beestje te willen, wat wil jij? Ga goed nadenken wat jou wensen en prioriteiten zijn voor de toekomst. En ga eens goed met elkaar zitten. Je geeft aan dat hij niet open is. Vraag of hij dingen op wil schrijven en zo in gesprek kunt gaan. Hoe lastig het ook is. Ik heb ook zeker in het begin op het punt gestaan om mijn relatie te beëindigen, maar ik hou van deze man en ben met hem in gesprek gegaan over hoe hij de toekomst ziet of het nu met of zonder mij is.

Laat hem gaan, hoe moeilijk het ook is dit verdien je niet. Een man hoort altijd tegen je zeggen dat hij ziels veel van je houdt, als dat zelfs moeilijk voor hem is, dan weet je genoeg...

Hee meis, Bedankt dat je je verhaal wilt delen. Dit zal best moeilijk voor je zijn om dit zo zwart/wit te zien staan. Ik herken je verhaal, maar niet vanuit jouw ogen maar vanuit zijn ogen. Ik was ooit jouw vriend. Dit is heeeel wat jaren gebeurd met mijn beste vriend. We waren heel close geworden en we werden ook een FWB setje. Een jaar lang. Hij wilde heel graag een échte relatie met mij en ik kreeg het alleen al benauwd bij de gedachte ervan. Waarom? Geen idee. Ik hield heeeel veel van hem, we deden leuke dingen samen, shoppen, naar concerten, uuuuren lang praten over serieuze en minder serieuze onderwerpen. Maar toch zag ik het niet voor me om met hem oud te worden. Hij had hier heel veel verdriet van en dat deed mij ook pijn. Daarom heb ik na een jaar de knoop doorgehakt en het 'gestopt' aka 'uitgemaakt'. Ik was gesloopt en ik had netzoals hem oprechte liefdesverdriet. Ik kan je niet uitleggen waarom ik het niet door kon zetten, misschien dat er toch iets mistte? Ik weet het niet... Het was geen bindingsangst want 4 maanden later ontmoette ik mijn vriend waar ik nu heel veel jaartjes mee samen ben. Mijn advies aan jou: praat! Ga een goed gesprek aan en maak een keuze. Je voelt nu al aan dat er iets aan de hand is wat je niet helemaal lekker zit. Anders had je dit niet gepost... Maak samen de keuze, all in, of ermee stoppen. Heel veel sterkte, en geloof me, uiteindelijk komt het allemaal goed, hoe dan ook ❤❤

Ik zou een goed gesprek aan gaan, en dit keer wel uit jouzelf, over waarom hij zo twijfelt. Ik heb namelijk altijd geleerd, bij twijfel niet doen. Ik heb voor mijn huidige partner ook altijd dat soort mannen gehad. Totdat ik mijn inmiddels man leerde kennen en er een wereld voor me open ging toen er iemand vanaf dag 1 voor de volle 100% voor je gaat. Met deze ervaringen zou ik tegen je willen zeggen: punt erachter, en doorgaan met je leven! Succes ermee in ieder geval.

Een belangrijk advies dat ik ooit las: geloof de ander op zijn woord. Als iemand zegt dat hij geen relatie wil en geen huisje boompje beestje. Geloof hem dan. Je bespaart jezelf veel teleurstelling. Het is moeilijk en het is keihard, maar je kunt mensen niet veranderen. En bekijk het zo: als je hem nu los laat, dan heeft hij 2 opties: verder gaan zonder jou - dan was hij je niet waard en ben je beter af zonder hem. Of hij bedenkt zich en gaat aan zichzelf werken en komt bij je terug op jouw voorwaarden. En dan heb je hem helemaal. Het is zo klote, dit soort relaties! Heel veel sterkte en kracht gewenst, dit zijn de moeilijkste keuzes die je in je leven kunt maken.

Hi! Mijn eerste gedachte: hij wil/voelt niet hetzelfde als jij. Je kunt redenen blijven bedenken, maar as iemand oprecht van je houdt, is er geen twijfel over mogelijk... dan wil hij/zij bij je zijn. Je verdient beter!

Mijn eerste gedachte: lieverd wat doe je jezelf aan, je verdiend meer dan dit. Wil niet zeggen dat het geen goede man, partner, of lover is. Maar hij houd je hier al 2 jaar aan het lijntje. Wel fwb, wel daten, wel bij je familie zijn voor kerst, maar niet zich vast willen leggen. Al de lusten van een relatie, maar niet de lasten. En ondertussen leef jij al twee jaar in relatie-limbo. Hoe lang wil je dit nog doen? De keuze is aan hem, of hij gaat ervoor, en je helpt hem met de onderliggende bindingsangst en hij lost dat probleem op. Of hij laat je vrij. Een relatie is geen hobby, die je oppakt in he vrije tijd voor de lol. Je probeert hier een leven op te bouwen samen. Je hebt niets aan "ja-nee toch niet, of misschien". Je verwacht geen perfectie, maar je mag wel vragen om toewijding.

Aah, wat een lastige situatie!! Ik herken het heel erg, heb lang in eenzelfde situatie gezeten. Die klik vanaf het eerste moment, weten dat hij hetzelfde voelt maar wellicht niet durft... En dan denken dat je hem daar misschien nog bij kunt helpen door hem ruimte te geven e.d. Snap je echt, had precies hetzelfde. Ik ben er uiteindelijk mee gestopt omdat ik niet alleen vond dat hij me tekort deed door niet vol voor mij te gaan, maar dat ik mezelf ook tekort deed. Ik koos ervoor in die situatie te blijven, bij iemand die bleef twijfelen en nooit vol voor mij zou gaan. Of dat nou was door een angst, ervaringen uit het verleden, welke goede reden we dan ook kunnen vinden (en daar zijn wij vrouwen heel goed in, om vervolgens maar vast te blijven houden). En eigenlijk lijk jij dat ook te doen. Je houdt het zelf in stand (echt niet lullig bedoeld, niet verwijtend) en kiest dus ook niet helemaal voor wat je verdient... Lang verhaal kort: kies voor wat nu goed is voor jou!! Is dat nog even doorgaan omdat je nog geen afscheid kunt nemen, dan maak bewust die keuze. Is het kiezen om jezelf op de 1e plek te zetten en niet langer te willen investeren in iemand die dat niet volledig voor jou doet, dan maak die keuze bewust. Zolang je maar doet wat werkt voor jou!

Lastig, zeker omdat hij overduidelijk heel gek op hèm bent... Ik heb ooit (lang terug en achteraf meer puber gedrag dan echt iets serieus maar goed) ook zo'n jongen gehad. Bleef een "officiële" relatie maar uitstellen maar wel afspreken, seks hebben etc. Toen ik er achteraf rationeel op terug keek en naar mijzelf keek, dacht ik echt oh schat, waar was je zelfrespect al die tijd...🤦🏻‍♀️ Ik blijf nu niet meer wachten op een man of achter hem aanlopen tot hij eindelijk eens weet/besloten heeft wat híj́ wil... Of je wíl all the way voor mij gaan of niet. Zo niet, dan stop ik er ook mee. Blijf je anders nog jaren zo doorgaan? Mijn huidige vriend waar ik al meer dan 10 jaar mee samen ben houdt oprecht van mij, doet alles voor mij, geeft mij tegengas waar nodig🙈 en is gek op mij. En het belangrijkste, het is een gelijkwaardige relatie, we stoppen er allebei evenveel commitment in. Dus ik zou echt nog een keer een goed gesprek aangaan en duidelijk stellen wat jij wilt en verwacht. Wil/kan hij dat niet geven, dan zou ik er zo snel mogelijk mee stoppen...

Mijn eerste gedachte is: wat ongelooflijk vermoeiend.. Dat getwijfel van hem. Het is ja of nee.

Ik wil jullie allemaal ongelofelijk bedanken dat ik mijn verhaal mocht delen. Dank voor jullie oprechte adviezen en dat digitaal luisterend oor. Het doet me enorm goed de adviezen te lezen en vooral bij vele herkenning terug te lezen in jullie eigen partners. (Dacht echt dat ik de enige was die zo’n partner had) Dank lieve leden 🙏🏽🌹

Klinkt alsof ik het verhaal van mij en mijn ex lees. Een intense connectie van beide kanten, maar alleen vanuit mijn kant interesse in een relatie. Hij bleef elke dag zeggen dat hij twijfelde en ik werd super onzeker. Bij mij heeft het 2,5 jaar geduurd in totaal en het heeft me destijds echt kapot gemaakt. Mijn gevoel was totaal afhankelijk van hoe hij zich voelde ten opzichte van mij. Zo hoort een relatie niet te zijn. Het hoort vanzelf te gaan. Zonder twijfels (ja oké die mogen er heus wel eens zijn als je jaren samen bent…) dus: get the hell out of there. ❤️

Ontzettend bedankt voor je reactie. Het is fijn om te lezen dat je dit herkent Tja de reden dat hij nu twijfelt is een goeie vraag…Ik denk dat hij het zelf niet helemaal goed weet en het dan ‘gooit’ op dat hij niet zeker weet of hij wel huisje boompje beestje wil. Al mijn red flags gingen af toen hij dit zei want dit is typisch hem. Hij weet niet precies waarom en gooit dit er dan uit. Ik weet diep van binnen dat hij dat wel wil maar dit niet durft toe te geven. 2/3 weken is zijn vader overleden (2e heftige situatie die we als stel meemaken in 6 maanden) en ergens denk ik dat dit ondanks dat hij geen goeie band met hem had dit toch een rol speelt met wat er nu tussen ons gebeurd. Werd wakker net en besefte me ineens ‘Hij is goed in zelfsabotage’ Ergens wil hij het allemaal wel erg graag, durft dit niet toe te geven en houdt mij daarom nog op afstand. Vroeg hem dit gisteren ook, dat ik het idee heb dat ik met 1 been wel binnen ben bij hem en 1 been niet. Hij kon dit wel bevestigen. Of dit dan kwam of hij bang is om gekwetst te worden kwam er niet helemaal uit… Ik ben bereid te vechten voor ons mits hij net zoveel effort erin stopt als ik. Helemaal nu net zijn vader is overleden weet ik dat hem nu niet wil/kan laten vallen. Maar punt blijft wel, met welke tegenslagen hij ook zit het moet van 2 kanten komen. Als dit niet gebeurd dan moet ik hem loslaten (Bedenk me nu ik dit zo typ ineens, dat mensen en dan meestal mannen niet beseffen wat voor goeds zij hebben in hun leven qua partner. Pas wanneer dit weg is beseffen ze ineens ‘Wat heb ik gedaan!’)

Lastig joh! Ik heb met mijn huidige man in het begin een beetje hetzelfde gehad maar dan veel korter (3/4 maanden zoiets). Heb toen voor mezelf een deadline gezet wanneer hij eruit moet zijn maar niet gedeeld met hem. Deze deadline was voor mijzelf ‘als hij het dan nog niet weet gaat het over mijn zelfrespect heen’. Zou je bijvoorbeeld op 2 januari kunnen zetten. Kijk hoe je je hier onder voelt van te voren. Bijvoorbeeld ‘nou als hij het in het in het nieuwe jaar noooooog niet weet is het echt een enorme eikel’, dan weet je misschien dat je met jezelf laat spelen als je na 2 januari het toch door laat sukkelen of denk je van te voren ‘nou het is allemaal lastig en begrijp het wel als hij het 2 januari nog niet weet’ dan zit het misschien toch anders. Ik had het eerste maar voor die tijd gaf hij aan toch serieus met mij verder te willen. Het hielp mij om er wat druk af te halen tot die periode. Wat hem trouwens toen over de streep hielp de was dat ik een keer gezegd had ‘ach ja wat maakt het eigenlijk uit wat voor naampje er aan hangt, in de praktijk doe je dezelfde dingen samen’. Uit je verhaal lees ik trouwens wel een beetje dat jij de relatie bijzonderder vindt dan hij maar dat is lastig in te schatten in zo’n stukje tekst.

Mijn man zegt dat als een man geen duidelijkheid geeft over de toekomst, hij geen toekomst ziet. En dat ‘ik weet het niet’ doorgaans ‘ik weet het wel maar ik wil je geen pijn doen’ betekent. En natuurlijk is het logisch dat je de eerste paar maanden twijfelt. Je leeft dan vooral in het nu, in de waas van je verliefdheid. Maar daarna komt er vaak wel een besef. En zeker na 2 jaar mag je echt wel duidelijkheid vragen. Persoonlijk zou ik ermee stoppen, omdat je dan verder kunt en open staat voor anderen. Zolang je met hem bent, ook al is het voor FWB of wat dan ook, zul je minder met je toekomst bezig zijn. En als hij dan uiteindelijk gaat doet dat nog veel meer pijn en de tijd krijg je ook niet terug. Hem steunen met het overlijden kan mijns inziens ook als vrienden, zonder benefits, zeker als ik lees hoe hij in de relatie lijkt te staan. Sterkte met je beslissing!

Je zegt dat hij als twijfel reden aangeeft: ‘Omdat hij niet weet hoe het op lange termijn zal gaan en niet weet of hij huisje , boompje, beestje wil’ Heeft hij dat argument nader uitgelegd? Heb je gevraagd waar hij dan precies bang voor is? Zijn er meer twijfel redenen die gij heeft uitgesproken?

Zoiets had ik idd ook voor ogen voor mezelf dacht ik vanmorgen nog aan. Een deadline voor mezelf zetten op bv 2 jan en zien hoe het dan gaat in de tussentijd ook met de feestdagen erbij Ben sowieso benieuwd hoe en wanneer ik hem weer zal spreken want ik kan wel een deadline voor ogen hebben maar hij kan er natuurlijk anders in staan dan ik. Dank voor je reactie. Vind ik erg fijn 🙏🏽🌹