Relatietherapie niet de juiste??

Je hebt een relatie therapeut uitgezocht, niet enkel iemand die emotie regulatie helpt verbeteren. Het lijkt me daarom niet meer dan normaal dat er naar beide kanten wordt gekeken. Hoe jij reageert heeft immers ook weer invloed op je vriend. Is jullie communicatie gelijkwaardig of meer ouder/kind? Hoe praten jullie het uit? Is het voor jou dan ook echt klaar of haal je oude koeien uit de sloot? Jullie hebben pas een gesprek gehad, geef het een kans. Gedragsverandering kost nou eenmaal tijd.

Lijkt mij juist goed om ook te kijken naar wat jouw aandeel is. Jouw aandeel kan ook zijn dat je teveel pikt, je teveel aanpast etc. Het idee van therapie is toch echt dat je samen gaat kijken naar een oplossing, niet dat er een schuldige wordt aangewezen. Daarbij heeft je vriend hier dus een goed gevoel bij en dat is toch al heel erg fijn. Dan neemt hij straks misschien de beste man serieus. Geef het een kans en tijd. je kan niet vanaf dag 1 diepgang verwachten, dat zou je man ooo afschrikken. Er moet genoeg vertrouwen zijn om diepgang op te zoeken. Zeker als het bij hem ook uit zijn jeugd komt. stel nou dat het verder gaat dan irritatie en een kort lontje. Je denkt dat het gevaarlijk wordt dan wordt het een ander situatie l.

Je zult toch eerst een vertrouwens basis moeten creeëren. Als de therapeut gelijk heel hard vingers zou wijzen en verandering gaat eisen dan werkt het ook niet. Plus een relatie heb je samen.dus het is logisch dat er naar beide kanten gekeken gaat worden

Ik sluit me hierbij aan. En de toevoeging dat een eerste gesprek ook maar een eerste gesprek, dus het lijkt me logisch dat een therapeut dan nog geen conclusies trekt. En ook wel prettig voor jouw man dat er niet direct partij gekozen wordt. Als alles bij hem wordt gelegd, kan ik me voorstellen dat hij zo weer weg is.

Dit. Stel dat de beste man zich vindt in jouw perceptie (dat jij geen aandeel hebt in de wrijvingen tussen jou en partner), dan nog zou hij aansturen op het focussen op het aandeel van jullie allebei. Het gaat hierbij immers om iets wat er zich tussen jullie afspeelt en jouw tegenreactie is wel degelijk van invloed. Ook als jij de persoon bent die rustig handelt op de momenten dat je vriend zijn temperament verliest, kan dat een trigger zijn. Het hoeft niet per definitie een ‘vervelende reactie’ te zijn. Juist jouw rustige manier van praten kan dan bij hem iets losmaken en dan is er alsnog sprake van een jouw aandeel. De psycholoog moet eerst de ruimte en het vertrouwen creëren om eerlijk tegen jouw vriend te kunnen zijn. De kans is anders groot dat je vriend direct dichtklapt en ervoor kiest om er mee te stoppen. Ik denk dus echt wel dat er een gedachten patroon achter het handelen van jullie therapeut ligt. Ook als dat voor jou nu niet zo voelt. Lastig… Ik zou het wel het voordeel van de twijfel geven. Kijken wat de volgende sessies jullie brengen :). Ik vind er overigens wel wat van dat je vriend geen vrij wilde nemen maar jij dat wel mag doen. Probeer elkaar te begrijpen en er samen uit te komen, maar blijf ook op je strepen staan 💖

In relatie therapie is geen individuele therapie voor de problemen van je vriend of van jou maar jullie relatie is in therapie. Een relatie waar jullie beide eigenaarschap hebben dus ook beide eigenaarschap hebben in de oplossing. Een van de belangrijkste onderdelen van relatietherapie in meervoudige partijdigheid wat inhoud dat de therapeut zal aansluiten bij jullie beide verhaal zonder kans te kiezen. Relatietherapie gaat er namelijk nooit over wie schuldige is of fout is. Dus zou zeggen geef het nog een kans maar bespreek ook je zorgen tijdens de sessies als je niet gehoord voelt. Peter Rober, Vlaamse klinische psycholoog, relatietherapeur en hoofd opleider KU Leuven, kan heel mooi vertellen over wat relatietherapie inhoud, staat ook op YouTube, misschien geeft dat verheldering

Ik vind het persoonlijk juist heel goed klinken van de therapeut. Je zit daar samen om samen aan jullie relatie te werken. Je vriend staat denk ik niet open voor individuele therapie voor zijn persoonlijke probleem (anders had hij dat wel gedaan ipv relatietherapie denk ik?). En ookal vinden jullie dat hij het grootste aandeel heeft, een relatie heb je samen. Ik zou dus proberen een knop om te zetten en dit als kans te zien juist ook naar jezelf te kijken. Want zelfs als zou hij de veroorzaker zijn, jij bent er ook. Je speelt hoe dan ook een rol. Hoe groot of klein ook. En je wil hem ook duidelijk helpen. Dus misschien is er iets dat jij anders kan doen waardoor de situatie minder snel escaleert bijvoorbeeld? Ik zou in elk geval niet nu al opgeven, en deze therapeut nog een kans geven.

Jouw vriend heeft zelf individuele therapie nodig, zo klinkt het. Als hij iets hoort wat hem niet zint, dan wil hij er niks over horen. Zo werkt dat toch niet?! Heeft jouw vriend altijd het laatste woord? Mag jij ook wel eens wat beslissen? Succes

Ik sluit mij aan bij de andere reacties en ik zou opmerkingen als die van die ene vriendin achterwege laten..

Klinkt vooral alsof je man therapie nodig heeft en niet perse relatietherapie. Maar ik vind ook dat je niet na 1 sessie de conclusie kan trekken dat hij de diepte niet in gaat....

Deels herkenbaar hier. Kindje van 3 jaar en 21 weken zwanger. Ik herken ook dat stukje van op eieren lopen en uitgeput zijn. Maar mijn man erkent gelukkig wel dat hij individuele therapie nodig heeft en is hier ook mee bezig. Ondertussen ook inderdaad opmerkingen gehoord dat je altijd zelf je eigen aandeel hebt, hoe klein dat is. Vanuit de ggz is ook systeemtherapie aangeraden. Nu sta ik daar op zich voor open, maar eigenlijk vooral om dan eens tijd te hebben dat we het over dingen kunnen hebben die niet goed lopen. Of over situaties die niet goed gingen. Maar ik word er geïrriteerd van als mensen opmerkingen maken van dat het ook aan mij kan liggen (en heb die opmerkingen in meer en mindere mate gehad afgelopen tijd). Dus ik kan me invoelen dat dat voor jou ook niet helpend is en je je alleen maar onbegrepen voelt. Dan vraag ik me wel af hoeveel zo'n therapie gaat helpen. Maar het klinkt ook alsof je vriend je heeft klem gezet, dat je eigenlijk geen andere optie hebt dan hierin meegaan. Erg lastig! Ik zou ondertussen voor jezelf ook hulp zoeken zodat je het toch blijft trekken, als je dat nog niet hebt gedaan. Zeker met zwanger zijn is het veel!

Persoonlijk vind ik dat je heel snel een conclusie trekt en de uitspraak van dat mannen nou eenmaal minder snappen ook heftig. Zoals anderen hier zeggen, relatie therapie is er niet om met de vinger naar 1 persoon te wijzen maar allebei te laten reflecteren op jullie relatie. Er zijn twee mensen in een relatie nodig. Het klinkt een beetje alsof je graag iemand tegenover je wil die je vriend gaat vertellen dat hij het anders moet aanpakken, zo werkt relatietherapie niet. Bedenk ook dat deze therapeut jullie helemaal nog niet kent. Hij moet jullie en jullie verhaal / relatie eerst verkennen en er een beeld bij krijgen voordat hij de diepte in kan met jullie. Hij moet wel weten waar hij het moet zoeken of vinden. Bespreek de volgende keer gewoon deze gevoelens. Daar kan een therapeut juist wat mee doen. Maar schrik niet als hij geen “partij” gaat kiezen en ook jou gaat laten nadenken over je eigen aandeel. En dan kun je prima uitspreken dat jij het gevoel hebt dat die er niet is, daar kunnen jullie dan weer mee door.

Eerlijk gezegd denk in juist dat je een goede therapeut hebt gevonden! Relatie therapie is juist om beide naar je eigen gedrag te kijken en dat te verbeteren. Pas vanuit daar kan je weer richting verbinding gaan. Een relatie heb je samen en ook samen werk je daaraan! Het is echt niet de 1 boven de ander of de 1 beter dan de ander. Verder is het denk ik ook vooral een stukje jezelf niet gehoord en gezien voelen. Je vriend kan individuele therapie gebruiken maar voor jezelf zou het ook geen slecht idee zijn. Naar jezelf leren kijken is heel spannend en erg moeilijk maar juist daarom enorm helpend en waardevol! Ik zou zeggen, geef het nog wat kansen!

Ik snap heel goed wat je zegt. Maar wat je eigenlijk omschrijft is dat je individuele therapie zoekt voor je vriend om er zelf iets n de zijlijn bij te zitten en dan resultaat te behalen voor jullie relatie. Dus in die zin heb je dan idd verkeerde therapie gekozen. Misschien moet je dit zien als een opstapje. De hulp vraag is “is het zinvol om bij elkaar te blijven?” En dat moeten jullie uitzoeken. En als een randvoorwaarden van het samenblijven is dat individuele therapie nodig heeft is dat ook iets dat gecommuniceerd kan worden. Dus misschien krijg je niet snel het resultaat wat je zocht (namelijk dat partner zijn gedrag veranderd) maar het is zeker wel een stap in de juiste richting. Maar snap je wel hoor ik zou nooit een man kiezen als therapeut 😅

Ik sluit me ook aan bij de rest. Ik merk zelf dat als mijn man en ik ruzie hebben, dat het heel erg helpt als ik sorry zeg, ookal weet ik nog niet zo goed wat ik fout gedaan hebt (vaak meer omdat ik hoog in mijn emotie zit, dan omdat het echt een raadselachtige situatie is.) In het begin voelde dat heel fout en alsof ik mezelf verloochende. In de praktijk zorgde het ervoor dat hij zich dan serieuzer genomen voelde en dan veel beter zijn emoties kon uiten. Vaak kwamen we er dan toch wel achter dat het echt een wisselwerking was, en we allebei dingen anders aan hadden kunnen pakken (ookal is de grootte van de fout niet altijd evenredig), bieden we beide onze (welgemeende) excuses aan en dan kunnen we verder. Ik wil niet zeggen dat je altijd maar door het stof moet kruipen als de ander onredelijk is. Maar zie het onderzoeken van je eigen aandeel (hoe klein ook) niet als een grootse schuldbekentenis, of een onderzoek naar wie de “dader” en wie het “slachtoffer” is, maar ook als een gesprekstechniek waarin je je eigen kwetsbaarheid en feilbaarheid toont, zodat je man de ruimte voelt om dat ook te doen. Het maakt daarbij niet uit of de schuld 50/50 of 80/20 is. Alléén als jullie je allebei vrij genoeg voelen om fouten te erkennen (en daarmee een voorbeeld zetten voor de ander) kun je praten over hoe je patronen kunt doorbreken.

Toevallig: https://community.24baby.nl/forum/mama-jij/meer-woede-ervaren-na-bevalling-Yoj6lye Mooie vraag aan jou: waarom vind je het uiten van frustratie van hem (of van een man) eng of vervelend? Voor jou voelt het niet neutraal Praktisch: super irritant en beperkend voor jou als jou goede humeur en dag ineens verstoord wordt door zon '"regenbui" 🫠😴

Verder hoop ik dat jullie na een tijdje beide beter voelen dus bijvoorbeeld dat jij hem even laat uiten en dat hij rekening houdt met jullie kind En dat hij daarna ook snapt dat al die frustratie voor jou ook best pittig kan zijn. Ondanks Alda je hem wel serieus wil nemen. Misschien zien jullie over ene tijdje wel dat het vooral na een drukkere periodr is of vooral bij bepaald verwachtingen Bijvoorbeeld het op tijd moeten komen bij familie Wel of niet even je verplichtingen vergeten als je buiten bent Na auto rijden ...

Goh, ik denk dat het nadenken over je eigen aandeel juist een goede start is (je hebt 1 sessie gehad he). Je eigen aandeel kan ook zijn dat je te weinig voor jezelf opkomt (ik zeg maar wat he). Het kan best inzichtelijk zijn om te kijken hoe je elkaar triggert. Eigen aandeel wil niet zeggen dat de grootste veranderingen uit jou moeten komen. Maar wel dat jij ook iets kan doen om de relatie beter te maken.

Wij hadden juist een man gekozen, omdat mijn man dat fijner vond. Het maakte mij voor relatietherapie echt niet uit of het een man of vrouw was. We hadden trouwens ook een hele fijne mannelijke therapeut. Het is wel belangrijk of een therapeut bij jullie past, maar ik zou met de redenen die je geeft niet na één sessie kiezen om helemaal niet meer te gaan. De therapeut kent niet de situatie en de frustratie die jij al zolang hebt. Hij probeert uit te zoeken waar het bij jullie misgaat. Dan is het ook goed om naar het aandeel van allebei te kijken. Communicatie is ook heel belangrijk. Ik zou de volgende keer ook juist benoemen dat je nu op eieren loopt, want dat is niet gezond en helpt ook niet. Na één sessie kun je niet altijd gelijk de diepte in.