Schoonfamilie - deel 2

Wij hebben ook alleen vers gegeven. Het is wel lastig als je bijvoorbeeld onderweg voor vakantie bent. Onze zoon bleek namelijk na 6 maanden vers eten echt geen potjes meer te lusten. Dus af en toe een potje is misschien handiger :)... maar weet ook niet of ik dat zelf bij de tweede ga doen, vers is zo leuk! Ga je puree doen of kleintjes? Qua tijd. Wij hebben eerst groenten gegeven in de ochtend. Toen hij een stuk of 10 verschillende geproefd had zijn we fruit gaan geven. Hapjes in de middag gaven eerst weer krampen dus dat ook rustig opgebouwd. Nieuwe smaken altijd in de ochtend (en minimaal 4 dagen na elkaar). En niet teveel haast gemaakt. Super leuk om te zien hoe ze smaken ontdekken.

Waarschijnlijk een beetje van beide: niet alles is meteen handzaam voor hem. Al denk ik dat kleintjes wel een succes zal zijn, hij probeert nu al te happen naar mijn snackworteltjes. Ik weet iig wel hoe ik het niet ga doen. De flyer van het cb hier had het echt bijna helemaal over granen, brood, en vooral geen boter maar margarine. Dan misschien wat groente en fruit, en nauwelijks vlees. En van kleintjes krijg ik op m'n kop🙃

Ik wil me niet mengen in een discussie over vers of potjes voeding, maar als jullie voor vers kiezen omdat het gezonder zou zijn, dat is echt onzin. In een potje wordt het gelijk vanuit het veld ingemaakt, terwijl het in de winkel vaak al dagen ligt en dus al de nodige vitamines heeft verloren voordat het het zelf gaat maken,

Bedoel je nou dat een niet voorgesneden groente, nog gewoon intact, niet voedzaam meer is? Want dat betwijfel ik ten zeerste.

Het is zeker wel nog voedzaam, maar hoe langer het ligt, hoe meer vitamines het verliest. En het ligt tegenwoordig toch aardig wat dagen in de winkel voordat het verkocht wordt. Als ik het over supermarkten heb dan.. je kunt altijd naar de groenteboer natuurlijk.

Maar ik ga half/half doen. Zowel potjes als vers. Vers om de smaken goed te leren kennen en potjes omdat daar de samenstelling precies goed is voor de leeftijd van het kindje

Ik ben van plan het idd vers en biologisch te halen, en wil sowieso minder naar de super. Ga voor het vlees ook naar de slager straks. Het gaat me er meer om dat ik zelf de controle wil over wat hij eet, en in welke hoeveelheden. Vandaar geen potjes, ook niet de bio potjes

Qua vitaminen durf ik openlijk je statement te betwijfelen. Hier een voorbeeld van een random potje: https://www.nutriciavoorjou.nl/products/olvarit/doperwten-kip-aardappel-5900852926204/?carousel-pdp=1 Water is het tweede ingredient. En maar 40% groente?! Ik geef zelf minimaal 2/3 groente. En met meer groenten heb je automatisch meer vitaminen. Om antwoord te geven op je vraag: Ik koos het van tevoren vooral omdat ik het veel te leuk vind als mijn zoon zit te smikkelen van mijn eten :). Dan ben ik trots. Maar ook omdat het voor de smaakontwikkeling belangrijk is alles apart te geven, en dat kan met potjes (na 4 maanden) niet. Alles is gemixt. Bovendien zit er in veel potjes vanaf 6 maanden vlees en dat kon mijn zoon echt niet aan met zn darmen. Nu achteraf realiseer ik me nog 2 andere grote voordelen: - potjes zijn enorm gepureerd. Zelfs de 18 maanden potjes. Voor structuren leren eten is vers eten meestal beter, dan kan je langzaam steeds grotere stukjes geven. - potjes zijn smakeloos. En je bent juist eten aan het introduceren voor smaken. Ze smaken naar water (en water is ook een 'belangrijk' ingredient, dus dat is logisch). Ik snap wel dat hij ze niet lust.

Kijk, dat klinkt voor mij ook logischer, maar zoontje wou z'n dutje niet doen, dus geen tijd om het op te zoeken. Dat hele erge pureren zit me ook niet lekker, zeker als we een combi gaan doen van kleintjes en een (versgemaakt) potje. Dan bestaat de kans dat hij het dus gewoon niet wil. Plus, ik blijf bv geven ernaast, dus al dat water heeft hij niet nodig.

Onze zoon was helaas dankzij een stronkje broccoli bang voor ongepureerde groenten... Dus kleintjes lukte hier niet. Wij pureerden en zeefden eerst (6 maanden), toen alleen pureren (7 maande), stampen (8-9 maanden) en later snijden (10-11 maanden). Tussendoor na een keelontsteking nog een keer terug moeten gaan naar puree, want hij durfde even geen stukjes te eten. We voegden ook niet veel (en steeds minder) water toe om de smaak zo puur mogelijk te houden. En nu eet hij dus praktisch alles. Alleen vliesjes van tomaten (na koken) trekt hij soms nog uit zn mond. Dus ook als kleintjes niet lukt, kom je er wel hoor ;)! Maar die geleidelijke toename in structuur kan je met potjes niet doen.

Zullen we het weer over schoonfamilies hebben? Is veel leuker!🤣🤣

Vooruit haha. Ik ben zo gepassioneerd over eten, maar ik zal me inhouden. Om dan over schoonouders te klagen. Die gaven met 10 maanden 2x makreel. En dat mag hij helemaal niet! Maar ze doen het niet meer omdat ze weten dat het niet mag.

Ik heb tot nu toe alleen maar potjes gegeven 🤭

Hahaha, mijn schoonouders vonden het maar heel raar dat ik onze oudste geen kaasfondue mee liet eten toen ze nog net geen 10 maanden was. Kaas is gezond was het statement... Uhm... Ja... Soort van... Maar veel ver veel zout en de fondue was uit een pakje dus conserveringsmiddelen en alcohol.... Dus nee nee nee en heel erg nee 🤣 gelukkig gingen ze even googlen om hun gelijk te halen wat uiteraard niet lukte dus daarna gelukkig een "je hebt gelijk" en lekker het prakje wat ik voor d'r meegenomen had gegeven en dat vond ze heerlijk 😁

Dag allemaal, Graag wil ik jullie vragen om de reacties hier on topic te houden. Wil je graag verder praten over voeding voor jouw kindje, dan raad ik jullie aan om daar een topic over op te zoeken of aan te maken. Groetjes, Anna | Moderator

Oh maar dat vind ik zo vervelend. Google om hun gelijk te halen. Waarom geen vertrouwen in jou als moeder, als jij zegt dit is niet goed voor mijn kind dan moet dat maar geloofd worden. Ik word soms ook zo moe van mensen die in de KDV werken. Wij geven de kinderen altijd paté en heb daar nooit problemen mee gezien. Nee jullie zien die kinderen niet altijd en niet de rest van hun leven. Wetenschappelijk onderzoek wijst aan dat het schadelijk kan zijn, dat jullie het geven betekend niet dat het dan maar goed is. Even frustratie omdat aan beide kanten vd familie mensen in KDV werken. Hebben zelf geen kinderen maar overduidelijke mening over hoe het moet en vaak commentaar op ouders. Ik weet ook dat ik meningen en ideeën had voordat ik moeder werd en nog steeds heb ik ideeën over hoe ik (wij, mijn man en ik bespreken en beslissen samen) het aanpakken. Soms ben ik het niet eens hoe anderen het aanpakken en dat zal ook andersom gelden. Soms bespreek ik met vriendinnen of familie om adviezen uit te wisselen. Maar het ongevraagd je mening opdringen, wat ouders zeggen in twijfel trekken en denken dat je het allemaal wel weet irriteerd me ZO erg! Ik ben er ook met de jaren achter gekomen dat het niet altijd is zoals je denkt, oppapier en in gedachten klinkt het allemaal zo makkelijk maar dat is het niet. Ik vraag me ook af waarom (schoon) ouders dit allemaal vergeten zijn. Ze hebben zelf kinderen dus toch ook geworsteld met onzekerheden, zoektocht naar je kind leren kennen in al die verschillende fases steeds weer opnieuw. Met meerdere kinderen dat ze allemaal anders zijn en niet 1 aanpakt werkt voor allemaal. Maar wat ik ook erg jammer vind is dat ook hier veel baat en commentaar is op elkaar. Veroordelen omdat jij het straks beter gaat doen, dat heb je nu alvast bedacht. Omdat iets wel werkte bij jou kind dus dit geld voor iedereen. Zoek erkenning in gelijkgezinden en niet door een ander als minder neer te zetten. Maar goed sorry voor het even uiten van mijn frustratie, niet alleen gericht op schoonfamilie. Ik ben ook gewoon een beetje moe en gefrustreerd over alles wat op m'n bordje wordt gegooid. Teveel om op te schrijven maar het is nu even teveel tegelijk. Hopelijk kunnen we allemaal wat liever zijn voor elkaar.

Niet mijn schoonfamilie maar de schoonfamilie van mijn man ;) We moesten een nachtje in het ziekenhuis blijven na de bevalling en ik zou in de ochtend wel weer een update geven. Dus ik bel de volgende ochtend, doodop, want we hadden een slechte start. Begint mijn moeder te schreeuwen dat ik egoïstisch ben dat ik haar zo lang van haar kleinkind weg hou. Dat ze het recht heeft om haar kleinkind te zien. Mijn moeder vertoont wel vaker asociaal gedrag, en daar probeer ik al mijn hele leven mee te dealen. Maar hier schrok ik echt van. Schreeuwen tegen iemand die net bevallen is. Toch weer met de hand over het hart gestreken, maar ze blijft alle grenzen overgaan. Ze staat onverwachts voor de deur, nadat we hebben aangegeven dat ze even iets moet laten weten als ze langskomt (ze heeft er ook wel eens gestaan als we hebben gezegd dat het niet uitkomt). Ik zeg, ik ga hem naar bed brengen maar ik moet nog even zijn doek uit de droger pakken. Laat hem even liggen nu, want hij is nu rustig. Ik kom terug van de droger en mijn moeder is vliegtuigje met hem aan het spelen en zwiert hem in het rond. Letterlijk zeggen: het maakt mij niet uit hoe het met jou gaat, ik wil gewoon mijn kleinkind zien. Of als we zeggen iets niet te willen: Dan doe ik dat wel als jullie er niet zijn. Nu ben ik wel wat van haar gewend. Ik heb bijvoorbeeld een keer onze huissleutel teruggepakt nadat ze een muur in ons huis had geschilderd toen wij niet thuis waren. Keer op keer weet ze ons te verbazen met bizar gedrag. Ik ga haar ook nooit alleen laten met onze zoon. Ze heeft ook overal commentaar op. Af en toe denk ik er aan om tijdelijk het contact te verbreken, maar ik vind dat een hele grote stap.

Oh wat vervelend dat je in zo'n situatie zit. Ik snap dat je contact verbreken een moeilijke stap vindt. Dat is ook lastig. Maar ik zou echt bij jezelf nagaan wat deze relatie je brengt. En wat het je kost. Zeker omdat je nu een zoontje hebt. En contact verbreken is misschien ook nog niet nodig nu. Misschien weet iemand wel een tussenstap die passend kan zijn. Ik zie vaak mensen die ouders of familie maar telkens toelaten in hun leven omdat het eenmaal familie is. Ergens denken wij mensen dat we familie iets verschuldigd zijn. Ik ben van mening dat je je ouders niets schuldig bent. Zij hebben jou op de wereld gezet dus zij hebben een verantwoordelijkheid t.o.v. jou. Maar andersom heb jij niet voor je familie gekozen dus is die verantwoordelijkheid andersom niet vanzelfsprekend maar een keuze. Maar dat is hoe ik het zie. En in normale gevallen is het dat familie elkaar helpt, ook als je de deur niet wekelijks plat loopt. Maar als het je leven negatief beïnvloedt dan heb je mijn inziens de vrijheid om van iedereen weg te lopen (behalve van je eigen kinderen, daar heb je immers zelf voor gekozen).

😱😱 Nee, iemand dik noemen is niet goed bedoeld. Geen respect tonen voor jouw als moeder.. Kus op zijn mond!? ..Wauw.. Ik geef je groot gelijk dat ze niet meer welkom zijn. Goede beslissing. Dat zou voor mij echt m'n ergste nachtmerrie zijn.

Dat is ook een hele grote stap, en ook een lastige factor is dat de andere partij het jou dan kwalijk neemt. Wat ik je daarom als tip mee zou willen geven, mocht je het contact tijdelijk stopzetten: schrijf op papier wat nu niet gaat en wat je anders wil zien in de toekomst. Zo geef je houvast en voorkom je ook dat het een herhalend probleem blijft. Als ik dit zo hoor kan het inderdaad geen kwijt om meer ruimte voor jou en jouw gezin te maken.