Slaap te kort, irritaties met partner

Ohh lieverd dit is heel herkenbaar, hoort er allemaal bij. Jullie zijn nét ouders geworden, daar komt zo ontzettend veel bij kijken! Tel daar een gebroken nacht op en je hebt gegarandeerd succes wat betreft onenigheid. Mijn tip; praat! Spreek naar elkaar uit wat je verwacht van elkaar. Maak afspraken wat je doet bij een gebroken nacht, wie doe wat en vanaf wanneer? Onze dochter is inmiddels 10 maanden en nog steeds niet de beste slaper, wij hebben de afspraak dat ik het van 23.00-05.00 ‘doe’ en mijn partner van 05.00-09.00. Dit werkt voor ons, maar allicht niet voor jullie. Gewoon rustig het gesprek aan gaan, begrip tonen voor elkaar en tot oplossingen komen. Veel succes! 🌸

Vermoeidheid doet een hoop met een mens.Mijn man haalt de kleine straks s'nachts eruit..verschoont haar en geeft haar aan mij.Ik geef bv en leg haar weer terug.Bij de eerste 2 ook gedaan...voor ons werkt het.

Dit is heel herkenbaar. Moeheid maakt niemand een leuker mens! Maar stel je er wel op in dat je nog maanden gebroken nachten gaat krijgen en maak afspraken over wie wat doet. En maak afspraken over ruzies. Jij gaat waarschijnlijk ook vaak genoeg geïrriteerd doen tegen hem. Onredelijk: ja. Maar zorg ervoor dat het jullie beide niet enorm raakt. Zeg sorry en pak de draad weer op! Mijn zoontje is nu 7 maanden en nog steeds gebroken nachten hier!

Zolang ik dadelijk verlof heb, hoeft mijn man er snachts niet uit. Die moet namelijk gewoon werken terwijl dat ik nog maanden verlof heb. Ga ook bv geven, dus daar kan die toch niet mee helpen.

Nee denk helemaal niet fout, wel belangrijk om er samen over te blijven praten. Hier al 7 maanden gebroken nachten (veel nachten waarbij hij elke 1,5 uur wakker wordt). We hebben 1,5 week gehad waarbij hij maar 1x wakker werd, de rest gewoon niet... Bespreek van te voren hoe jullie het gaan aanpakken, wat doe je als dit of dat gebeurt etc. Het weinige slaap gaat een soort van wennen.

Heel herkenbaar. Vermoeidheid hakt er in en doet veel. Ik zou proberen je er niet te druk over te maken. Het zal nog wel vaker voorkomen dat je beide dood op bent en er dan gebakkelei is over wie eruit gaat. Ik zou duidelijkere afspraken maken over de tijden dan ook want wat valt onder de nacht en wat niet. Wij hadden de afspraak laatste voeding voor altijd voor hem en vanaf 5 was voor mij. Ik sliep meestal om 9 dus had er dan een nacht op zitten. Hij sliep vanaf 12 en zijn nacht begon dan. Je had dan beide je rust. Maar goed. Met een huilende baby de hele nacht slaap je beide onrustiger. Laat het even rusten. Realiseer je dat je beide gewoon kapot moe bent en dat een baby heel veel aandacht vergt waardoor je beide wat prikkelbaar kan zijn. En jij ook nog eens je hormonen. Heb het er vanavond over en maak goede afspraken. En dan moet hij maar een nachtje boven gaan slapen. Als dat werkt. Waarom niet.

Ik lees dat je kindje 2 weken is, klopt dat? Niet om je gevoel te bagatelliseren hoor, maar de moeheid gaat nog heel vaak voorkomen. En je baby is nog zoooo nieuw en klein. Ik denk dat je man zich A. Niet zo moet aanstellen. B. Zich ervan bewust moet zijn dat jij 2 WEKEN! Geleden jullie kind uit je lijf geperst heb (halllooo! Mijn man heeft de eerste t weken altijd alle nachten helemaal of gedeeltelijk gedaan, heeft je man niet z’n vaderschapsverlofdagen opgenomen?). En C. Laat het gaan, je gaat nog echt heeeeeel veel meer vermoeiender worden dan dit, en ik denk dat het echt belangrijk is dat jullie je hiervan bewust zijn, met 2 weken begint het pas echt, daarvoor slaapt een baby meestal veel. Tot een maand of 5/6 loopt dit bij de meeste alleen maar op. Daarna word het echt beter! Sorry als ik iets te realistisch ben maar denk dat je beter geholpen bent met reële verwachtingen

Ja en wat wil je daarmee zeggen? Heb je enig idee hoe zwaar het is om bv te geven? Je man zou kunnen verschonen etc... dat jij verlof hebt en hij niet is nog geen vrijbrief om als man zijnde niks te hoeven doen. Het is voor ons al zwaar genoeg.

Ik zie het vaker gebeuren: mensen die bevallingsverlof zien als vakantie 😅. Inmiddels weet ik beter en zie ik werkdagen als rustdagen en babydagen als werkdagen 🤭. Mijn partner dacht in de eerste instantie ook dat het gewoon ‘lekker vrij zijn’ is, dat verlof. Tot hij een hele dag zijn dochter onder zijn hoede had, toen had hij door dat hij zich een beetje vergist had, haha!

1e kindje🤣 Wacht maar af... Alles alleen doen is mega zwaar.

Het is wel waar 😅

Lieverd, dit is helaas nog niets! Je doet niets verkeerd en hij ook niet.. het hoort er allemaal bij. Wij hebben deze uitdagingen al 10 maanden. Het is een godswonder dat er er iedere keer weer uitkomen; ziek kind, half werken, gebroken nachten, uitgeput s’avonds, door corona de hele dag bij elkaar op de lip... het is verschrikkelijk heavy deze tijd.. Probeer vooral niet teveel aandacht te schenken aan de woorden die jullie hebben/gaan hebben, maar geniet van jullie kleintje. Beiden doen waarschijnlijk meer dan jullie stinkende best, dus forgive eachother.. Succes en jullie kunnen het! 😃

Irritatie zul je altijd bij jezelf moeten zoeken. Probeer ondanks vermoeidheid wel op een fijne manier te blijven communiceren: 'okay het is je beurt' kan mijns inziens best verkeerd overkomen bij vermoeidheid. Probeer samen tot een oplossing te komen en als je ziet dat de ander het zwaar heeft zet dan zelf een tandje bij en neem de taak een keer extra ook als het niet je beurt is.

Klinkt misschien beetje grof maar ik zou hem niet sparen... Je doet het samen dus verdeel het meteen duidelijk of hang er wat meer "watten onder" zoals wij zeggen. Je bent 2 weken geleden bevallen je kan gerust even de "softe" uithangen (dat je pijn hebt, je niet goed voelt, enzo) Ook al is dit niet zo he maar dan gaat hij miss beseffen ow ok ze heeft juist 9maanden een kind gegroeid en 2weken geleden ter wereld gebracht misschien is het zwaar voor haar... Ik begrijp soms niet dat vrouwen hun man willen "sparen" hij zou moeten vragen kan ik je helpen? Zet je maar even, ik zal het doen... Jullie zijn beide moe, een nieuwe rol dus nog wat zoekende maar bespreek het alvast tijdig en ja soms zal er eens een snauw volgen dat is ook niet altijd erg hoor 😅 Succes

Hier ook. Ondanks dat ik kunstvoeding gaf, mijn man hoefde er 's nachts nooit uit van mij toen ik nog verlof had. Ik heb niet voor niks verlof denk ik dan. Toen ik weer ging werken natuurlijk wel, maar toen hoefde we er 's nachts nooit meer uit. Dus misschien dat mijn man en ik daarom bijna geen ruzie hebben gehad.

Gohhh heb weer eens op een paar teentjes getrapt. Voel je vooral niet aangesproken. Dit is hoe wij het gaan doen. Hoe andere het doen moeten ze zelf weten. Ik verwacht gewoon niet van mijn man dat hij de hele dag moet werken en er dan ook snachts nog uit moet. Als hij snachts wakker wordt en graag wil verschonen is dat prima, maar ik ga er geen probleem van maken als het niet zo is.

Zo doen wij het ook, werkt ook voor ons heel goed

Ik bedoel het niet verkeerd Maar dan hoop ik niet dat je de situatie krijgt die wij hebben gehad met 10 maanden lang Slapeloze Nachten... en nog een kleuter van 6 jaar die overdag je aandacht vraagt waardoor je allebei niet aan je rust komt. Ik snap dat dit in jullie geval ook pittig is maar de eerste 3 a 4 maanden is dit gewoon een logische realiteit.. dus deze twee weken stellen echt niks voor en ik begrijp dus dat het om twee nachten gaat?

Zo hebben wij het ook gedaan. Maar dit betekent niet dat je man er nooit uit hoeft.. Er zijn ook nachten waarbij de kleine zichzelf volledig onder poept en dan bijvoorbeeld in bad moet. En je moet zelf ook herstellen na je bevalling. Ik was heel duizelig in het begin door veel bloedverlies.. Borstvoeding geven is ook hard werken, je krijgt gigantische dorst en honger bijvoorbeeld. Mijn vriend ging er dan uit om eten en drinken voor mij te pakken. Het licht moet nog zacht aan in het begin. En je baby huilt. Veel. Dus dit klinkt echt rooskleuriger dan het is. ;)

Wij hadden geluk dat onze zoon als pasgeborene ‘s nachts al blokjes van 3-4 uur sliep, waardoor wij ook konden slapen. Overdag sliepen we vaak me met onze zoon. Zo was het echt wel zeer doenbaar voor ons beiden. We hebben die eerste 4-5 maanden eigenlijk nooit ruzie of woorden gehad ondanks dat we de nachten altijd samen deden. Maar wij voelden ons ook best oké natuurlijk. Moe, maar doenbaar. Nu onze zoon 1 is, zijn we beiden veel vermoeider. De adrenaline van die eerste weken/maanden is compleet weg, waardoor we terug in een normaal slaapritme zitten maar wel minder slapen dan we eigenlijk nodig hebben. Ik merk dat we daardoor ook wel sneller wat chagrijnig zijn, maar we uiten dat dan weer anders naar elkaar toe en gaan niet liggen snauwen over wie hoeveel slaapt heeft gehad. Dat uit zich eerder in ergernissen over rommel of iets dergelijks. Snel over weer ook, maar ik merk dat we het beiden nu zwaarder vinden. Ik ben wel heel erg blij dat wij het zorgen ‘s nachts altijd samen deden. Wij wisselden af: fles of verschonen. Vond dat wel gezellig zo ‘s nachts. Toen ik nog de borst gaf, verschoonde hij onze zoon ook altijd. Het argument ‘ik ga werken dus ik heb meer recht op slaap’ zou hier écht niet opgaan, maar mijn lief heeft dat ook nooit gewild. Hij zei van voor de geboorte al dat we het ‘s nachts ook altijd samen zouden doen als hij ging werken. Eens hij weer aan het werk was, genoot hij ook van de nachtflesjes omdat overdag hem amper had gezien. Daarnaast is voor een baby zorgen ook absoluut een fulltime job. De eerste keer dat mijn lief een halve dag alleen was met onze zoon, zei hij dat hij het wel wat vermoeiender vond dan gaan werken. Het komt wel goed. Als de vermoeidheid even piekt, flap je er soms iets uit voor je er erg in hebt. Probeer het vanavond uit te praten. Jullie baby is ook nog zo klein, je moet je weg daar nog wat in zoeken.