Spijt van tweede kind

Ik snap je perspectief, maar ben ook erg benieuwd wat jou zoon hierover zou zeggen. Ook makkelijk om te zeggen het is aangeboren, niets aan te doen.. Ik wil niet onaardig doen maar enkel benadrukken dat elk verhaal twee kanten heeft.

We hebben dit jaar veel met elkaar gesproken. Ook gezinstherapie gehad. Maar het loopt vast omdat hij zegt het niet te weten. Ik wil wel zeggen dat het nooit makkelijk is om te zeggen dat het aangeboren is. Als ouders is dit zo verdrietig en niet het geen wat je voor ogen had wanneer je kinderen klein zijn. En die acceptatie is er nog steeds niet maar ik begin het wel steeds meer los te laten. Want anders ga je er zelf aan onder door.

Voor jullie allen heel verdrietig, sterkte.

Ik verlang wel eens naar de tijd dat ik er nog 1 had. Maar ik denk dan ook dat gaat voorbij en het wordt steeds makkelijker en leuker. Maar de eerste 2 jaar dacht ik echt waar ben ik aan begonnen

Mag ik vragen waardoor je spijt krijgt? Bij mn eerste was de verandering zo groot dat ik t snap. Maar bij mn tweede werd de work load juist minder omdat ze veel samen doen.

Ik ben dan nog even heel nieuwsgierig. Wat een ontzettend heftig verhaal. Is er wellicht tijdens jouw zwangerschap iets voorgevallen? Een heftige gebeurtenis ofzo?

Hoezo?

Hoe bedoel je dat ze veel samen doen? In de babyfase ook..?

Dat is zeker waar

Nee, ik kan de zwangerschap juist herinneren als heel prettig. Ik was veel minder en heel kort maar misselijk dan bij de eerste. Had ook geen spanningen tijdens de zwangerschap. We keken er naar uit op de komst van de kleine man.

Er staat een interessante docu over dit onderwerp op netflix ‘my dangerous son’ over zonen met gedragsproblemen.. Bijna allemaal hebben ze super liefhebbende ouders, en ook bijna allemaal hebben ze iets in het autistisch spectrum naast odd en anti-sociaal gedrag. Ook de struggle van de ouders komt goed naar voren in de docu.. Lijkt me zo ingewikkeld!

Heel erg bedankt voor de tip. Hij zit ook altijd in al onze accounts. Weet altijd alle wachtwoorden te achterhalen. Onze mails zelfs de camera van de baby staat op zijn telefoon. We veranderen het dan wel weer. Dat ik dit heb gedeeld komt omdat deze topic daar voor leenden. Niemand weet dit in onze omgeving ook familie niet. Alleen binnen het gezin en mijn moeder. Je gaat dit soort dingen niet vertellen dat maakt het wel eens eenzaam.

Ik kan de docu niet vinden op netlix. Kan het zijn dat het heen andere naam heeft?

Nee in de babyfase heb je er wel extra werk aan. Maar TS gaf aan dat haar kinderen al ouder zijn. Ik vroeg me gewoon af wat de reden van de spijt is. Misschien ook wel omdat ik zelf de overgang van 0 naar 1 echt zo groot vond, dat 1 naar 2 een kleine aanpassing leek ofzo? Kijk in het geval dat nu veel besproken wordt is er sprake van een psychische stoornis, dan lijkt het me evident. Maar dat had ook het eerste of derde kind kunnen zijn, dus heeft eigenlijk weinig te maken met waar TS op doelt. Maar in andere situaties: waarom is er juist spijt met het tweede kind? (bijvoorbeeld dat je vaak ieder 1 kind doet, en nooit vrij bent ofzo?)

Ik vond de overgang van 1 naar 2 kinderen juist echt mega! En van 0 naar 1 vond ik helemaal niet ingrijpend. En daardoor zou ik begrijpen niet perse spijt van het 2e kind in de zin van de persoon. Maar wel gewoon spijt van het hebben van 2 kinderen zeg maar.

Ik lees dit topic graag om weer even mezelf een reminder te sturen dat het er bij 1 blijft 🤣❤️ Btw; super knap dat jullie het onderling zo delen dit hier!!!

Is je tweede dan ook wat minder makkelijk dan de eerste? of speelt dat geen rol? En twijfelde je van tevoren? Ok ok confession, ik twijfel dus over een derde en ik melk dit topic een beetje om inzicht te krijgen of ik ervoor moet gaan. De wens is heel groot, maar ik zie zoveel praktische moeilijkheden...

Heel begrijpelijk! Ik denk dat veel mama's en papa's hier mee struggelen zeg maar, maar er wordt gewoon zo weinig (of zelf niet) over gesproken. Heel jammer want zo te zien zijn deze gevoelens bij velen herkenbaar.

Het is echt iets om goed over na te denken. Er wordt zo makkelijk geroepen: “ik wil …. Kinderen”, maar wacht maar tot je ze hebt. Bij ons heeft het maar liefst 7 jaar geduurd voor ik zwanger was, waardoor ik dus ‘pas’ op mijn 35ste moeder ben geworden. Onze dochter is nu bijna 2 en inmiddels denk ik soms dat het de bedoeling is geweest dat het zolang geduurd heeft want nu vinden we het te laat om voor een tweede te gaan. Dat hadden we niet gevonden als ik veel eerder zwanger was geraakt, maar ik denk gewoon niet dat 2 kinderen bij ons zou passen en ook dat ik het niet aan zou kunnen. Ik ben een introvert die er enorm van kan genieten om alleen te zijn én die het heel vermoeiend vind om de hele dag aan te staan. Met 2 kindjes is dat alleen maar meer en heb je nog minder tijd alleen dus dat zou mij echt geen goed doen.

Ik denk dat het “a dangerous son” is op HBO max.