Twijfel baby houden of abortus

Ongeacht je relatie, hoe denk JIJ over een baby?

Tsja, ik ben een tegenstander van abortus dus van mij ga je geen “pleeg abortus” horen. Als dat jouw keuze is, heb je die keuze. Maar je zou IUI gaan doen, het is dus een tijdje niet gelukt. Kwam dat puur en alleen door hem? Weet je heeeel zeker dat je zonder enige problemen later wel weer zwanger kan raken? Wat als het niet lukt? Je hebt de kinderwens. Jullie hebben het hier goed over gehad, zou je denken. Dit kindje is dus niet ongewenst. En in mijn ervaring is het zomaar laten aborteren van een gewenst kindje iets waar je niet, of in ieder geval heel moeilijk, overheen komt. Zeker als het je eigen vrije wil is en er niets aan de hand is waardoor dat zou moeten (en dan heb ik het even over medische afwijkingen etc).. Ik zou eerst eens even het gesprek aangaan hoe of wat, om te kijken of jullie het samen eens kunnen worden en wellicht samen tot een oplossing kunnen komen, voordat je beslist een abortus te laten plegen. Aan de vader van een kind zit je altijd vast, en niemand bied de garantie dat je voor altijd samen blijft… Ik snap dat het heel lastig is, ik raad abortus af, maar nogmaals: als dat echt jouw keuze is, heb je die keuze. Maar abortus doen terwijl je het eigenlijk niet wilt is doodzonde en ga je echt last van krijgen, dat wil ik je wel meegeven. Succes met je keuze ❤️💪🏻🍀

Ik denk dat je eerst eens een heel goed gesprek met je man moet aan gaan wat er op die vakantie in Bali is gebeurd.. ik denk niet dat hij je alles verteld als ik je verhaal zo aan hoor. Het lijkt er op dat er daar iets is gebeurd waardoor hij aan jullie is gaan twijfelen. Daarnaast voor jezelf bedenken of je spijt zou krijgen bij een beëindiging en de keuze puur op jezelf baseren en niet op je man. Heb je een vangnet dat jou kan helpen mocht je voor dit kindje kiezen? Heb je woonruimte? Mogelijkheid tot rondkomen? Als je al zo'n tijd bezig bent geweest met zwanger worden ga ik er vanuit dat dit kindje gewenst is, maar de timing slecht is nu je man in twijfel is.. Een hele dikke knuffel voor jou, wat een rot situatie❤️

Als je al 1.5 jaar bezig bent om moeder te worden (incl. medische molen) is abortus dan echt wat jij wil? Natuurlijk zal dit niet zijn hoe je het voor ogen had met je man samen, maar vergis je niet in de nasleep van een abortus als je dit kindje wel wil zien opgroeien.

Hebben jullie al evt relatie therapie overwogen?Houd je zelf nog van hem?Kun je het aan om de baby evt alleen op te voeden?

Wat rot zeg! Maar hangt de liefde voor je kindje echt vast aan hoe hij zich gedraagd? Je kindje is na al die moeite niet gewenst omdat je dan "vasthangt" aan een ex? Want dan kan je eigenlijk nooit mama worden gezien er altijd een risico is dat je niet samenblijft met de papa van je kindje... Ik hoop dat hij zich weer kan vinden. Een vakantie geeft natuurlijk een erg bevrijdend gevoel, zeker als hij thuis linkt aan die zware tijd om zwanger te worden. Hopelijk ziet hij snel genoeg in dat hij dom bezig is en de sleur van het leven er nu eenmaal altijd is en niet te vergelijken valt met vakantie. Aan de andere kant. Wil jij hem nog? Dit welles nietes spelletje is natuurlijk ook niet leuk en geeft je vast enorm veel onzekerheid. Maar ik zou het leven van je kindje hier niet aan vasthangen. Vraag me oom af hoe het ziekenhuis hierop zou reageren?

Ik weet het niet...ik vind het zelf erg lastig.

Bedankt voor jouw reactie. Heel begrijpelijk❤️

Je eigen dagboek.. lieverd dat zegt genoeg 💕

Dank je wel voor jouw lieve woorden❤️. Ik heb hele lieve familie en vriendinnen...die mij steunen dus daar heb ik geluk mee.. ik zit nog steeds erg te twijfelen...momenteel hebben we een koopwoning en ik zou het huis ook in mijn eentje kunnen dragen...alleen weet ik niet hoe het zit met uitkopen etc.

Bedankt voor het meedenken. Super lief! We hebben alleen onderzoeken laten doen bij het ziekenhuis...kwam overigens niks bijzonders uit.... we waren nog niet met IUI begonnen...ik ben dus alsnog spontaan zwanger geraakt... ik hou nog heel erg veel van hem...

Abortus of niet, ik denk dat je in ieder geval moet kiezen om bij hem weg te gaan. Je hoeft geen speelbal te zijn/worden van zijn wisselvalligheid

Het is jou keus. Wat je ook kiest is goed, of dit nu abortus is of de zwangerschap voortzetten. Heb je naasten met wie je dit kan bespreken? Zou ook realistisch de scenario's beetje vooruitdenken: - abortus, kan heel verdrietig zijn want je hebt wel een kinderwens. Maar wel rust voor jezelf en 'vrijheid'. - zwangerschap voortzetten en je komt mogelijk weer bij elkaar -zwangerschap voortzetten en relatie beëindigd. Dan of alleen je kindje opvoeden of bijv co-ouderschap. Zou ook met hem bespreken hoe hij het ziet als je zwangerschap voortzet en er een (mogelijke) scheiding komt. Heel veel sterkte!

Als je zo'n fijn vangnet hebt, de liefde die je hieronder in het dagboekje liet zien en financiële middelen.. dan weet ik haast zeker dat ook zonder je man je jouw kindje een fantastisch leven kunt geven. Mannen kunnen soms gek gaan doen als ze papa worden en moeite hebben met het wennen aan het idee van het vaderschap. Misschien dat hij met de tijd weer bijdraait. 1,5 jaar proberen voor een kindje is ook flink stressvol en misschien heeft hij daar nu een nasleep van. Ik hoop dat hij bijdraait en zo niet hoop ik dat je voor jezelf een goede keuze kunt maken ❤️

Hij vindt dat ik aan mezelf moet werken. Dat ik positief moet zijn (ookal is het voor mij heel lastig om positief te zijn als je man je verlaten heeft).

Moeilijke situatie, sterkte! Ik zou me vooral nu eerst gaan afvragen of je de baby zelf echt wil ipv je vriend. Daar draait het nu even om. Je bent al 10 weken zwanger, dus maak voor jezelf een beslissing. Je vriend lijkt het op dit moment helemaal niet te weten. Kies nu voor jezelf ❤️

As ik het zo lees heb je liefde voor dit kleintje genoeg, inclusief vangnet en al🩷 Praktische zaken kunnen vaak gewoon opgelost worden(hoe moeilijk soms ook) maar als jouw gevoel zegt dat je voor dit kindje qilt gaan zou ik dat zeker doen. Wellicht(mocht je hem terug willen) dat hij ook bijdraait en dit even een soort uitvlucht van hem is geweest? Veel sterkte met je keuze!

Zeker maar aan jezelf werken is niet op vakantie gaan. Dat kun je beter met een therapeut doen en dat moet hij dan ook :)

Jij moet aan jezelf werken, terwijl hij met zichzelf in de knoop zit? Beetje omgekeerde wereld. Laat je alsjeblieft niet zo bespelen. Kinderen krijgen met iemand zorgt altijd voor een levenslange verbinding. En je weet nooit hoe een huwelijk loopt. Ik heb twee kinderen en stel dat ik ooit ga scheiden, dan zouden mijn kinderen nooit iets zijn waar ik spijt van heb of wat ik niet zou willen. Bekijk voor jezelf of jij een kind wil. Ik snap dat de situatie lastig is, maar volgens mij is je wens voor een kind te groot om dit nu weg te gooien, gezien het medische traject. Iedere keuze is goed en ik ben compleet voorstander van de keuze hebben, maar in jouw geval zou ik echt adviseren met een professional te praten om je mentaal te begeleiden, maar niet je kind weg te laten halen alleen omdat je man er de brui aan geeft. Jij kan dit!

Met uitkopen kan het duurder uitkomen omdat het huis in tussentijd meer waard is geworden. Maar mogelijk is het dan alsnog betaalbaar, dat is iets om met hypotheekadviseur te bespreken. Maar volgens mij is nu wordt de stap toch samen om tafel te zitten. Je bent met gezamelijk kind inderdaad altijd aan elkaar verbonden. Met co-ouderschap heb je half half de zorg over jullie kindje. Je kan dan ook niet meer zomaar verhuizen als je dit zou willen als je bijvoorbeeld nieuwe partner elders tegen komt. Ook kan de vader een nieuwe partner krijgen en mede de zorg voor je kind doen op termijn. Allemaal dingen die te overzien zijn maar wel goed bewust van de keuze te zijn. Elke persoon is ook anders. Ik zou voormezelf niet voor kindje kiezen in die situatie. Maar een ander wel. En beiden keuzes zijn goed, als het maar jou keuze is!