Waarom bewust 1 kind?

Wat fijn dat het voor jullie heeft mogen lukken en jullie een gezond kindje hebben kunnen krijgen samen. Hopelijk is je man nog niet (of niet erg) ziek en kunnen jullie samen nog lang van jullie gezin genieten. Heel mooi dat je je zo inzet voor het onderzoek. Ik hoop van harte dat er iets komt wat ons allemaal kan helpen! Al zou het alleen maar vertragen, zou ik al blij zijn. Veel sterkte en succes voor de toekomst 🍀

Ik deelde ooit een herrinering van onze zwangerschapsaankondiging op Facebook waarna de felicitaties binnenstroomden .. stond heel groot 3 jaar geleden bij 🙄. Daarna maar een leuke foto geplaatst van ons 3tjes die ik toch al online wilde gaan zetten en erbij gezet, family of 3, #nomorebabies 😂

Fijn dat het aantal repeats laag is. Hoop idd voor je dat je nog lang gezond mag zijn. Mijn vader werd op zijn 30e al ziek. Ik zelf heb mij op 37 jarige leeftijd getest. Gelukkig gezond, maar al wel wat ouder. Daarom ook maar 1 kind. Inmiddels ben ik 42 en heb ik een zoontje van 3.

Heel simpel: Omdat er geen kinderwens meer is.. (En dan kan ik nog tientallen emotionele redenen bedenken waarom niet maar die doen er niet toe.

Gevoel dat we wel compleet zijn. Ik ben er heel open over. Als mensen het over een tweede hebben kap ik het meteen af en zeg dat onze kinderwens vervuld is. Krijg meestal opmerkingen dat alleen zo zielig is, terwijl ik een jeugd had. Niks gemist. Ik denk altijd waarom zou iedereen er meer dan 1 moeten willen. Leuk voor de tweede om geboren te worden met de functie als zusje of broertje van, want anders is de eerste ‘alleen’. Wel heel zwart wit zo😜

Ik heb dit precies zo ervaren. Alleen dacht ik altijd dat dit gewoon bij mijn eigenschappen hoorde. Pas na de geboorte van mijn zoontje ben ik erachter gekomen dat het HSP is. Ik ben nu 1,5 jaar verder en voel me nog steeds niet mezelf. Mijn hoofd is echt losgekoppeld van mn lichaam. Ik heb het meest makkelijke kind van de wereld, al vanaf dat hij geboren is. Maar ik ben intern echt door een hell gegaan. Zoveel stress, mijn hoofd zo vol en alles perfect willen doen. Maar omdat het ‘overleven’ al jaren mijn leven is heb ik nooit de seintjes van mijn lichaam begrepen dat het aangaf het niet meer aan te kunnen. Ik vind het moederschap heel zwaar, het continu aan staan.Ik heb minimaal 2 weken rust nodig, alleen, in een donkere kamer om van 1 week bij te komen. Door alle prikkels en het aan staan slaap ik al 1,5 jaar bijna niet. Die adrenaline kick die je hebt gelijk na de bevalling daar ben ik in blijven hangen en kom er niet uit. Ik kan niet ontspannen en daardoor de avond/nacht/slapen als trauma gaan zien. Ga daar nu eindelijk voor geholpen worden🥲 Ik zou wel weer graag zwanger willen zijn van een tweede maar ik ben me er ook van bewust dat mijn eigen levenskwaliteit er waarschijnlijk nog meer op achteruit zou gaan als ik daar voor zou kiezen. Ik kan niet denken: over een paar jaar word het beter🥲 Ik vind het erg lastig om daar over na te denken. Gelukkig ben ik pas 25 en heb ik nog even om er over na te denken. Maar voor nu is het voor ons goed zo.

Mooi gezegd, zo voel ik me op dit moment ook. Daarnaast vind ik de eerste, 1,5 best zwaar en kost het me moeite om een goede modus te vinden in het moederschap, dus ik twijfel sterk aan mijn eigen/ ons vermogen om nog een kind bij te verzorgen.

*1,5 jaar

Ik probeer ze (heel gemeen) weleens in verlegenheid te brengen. Ik vind het zo’n brutale vraag! Mensen kennen vaak het verhaal erachter niet eens en toch voor hun eigen nieuwsgierigheid stellen ze de vraag en gaan ze er vaak nog op door ook. Je kunt er mensen zo pijn mee doen. Ik ben ook 1x in huilen uitgebarsten, er wordt vanuit gegaan dat het altijd maar een kwestie is van willen. Maar er is ook nog sprake van mogen en kunnen. Niet helemaal on topic maar: Ik heb 1x meegemaakt dat een collega al 2 jaar bezig was met proberen om zwanger te worden. Ze had iets verkeerds gegeten/misselijk en eerste wat een andere collega vroeg was: ben je zwanger?? Ik heb toen ook tegen haar gezegd doe dat nooit meer! M’n collega was zo zwaar teleurgesteld dat ze dus net ongesteld was geworden en heeft achteraf erg moeten huilen om de opmerking. Die collega snapte het niet. Ik heb toen ook gezegd je weet nooit het verhaal achter wel of niet zwanger kunnen/mogen/willen worden. Kijk uit met wat je zegt, het is niet vanzelfsprekend.

Dit is heel herkenbaar voor mij. Mijn man is daarom de nachten gaan doen, en nog steeds als hij een nacht weg is doe ik geen oog dicht (en mijn zoon is alweer 2,5!). Ik ben sowieso altijd uitgeput, heb nooit energie om iets leuks te doen ‘s avonds en zie eigenlijk bijna nooit iemand meer, want in het weekend wil ik het liefst helemaal niets doen. Een donkere kamer klinkt voor mij ook perfect… Dus on topic, in dit plaatje past niet nog een kind.

Amen. ‘Nee we hebben geen kinderwens voor een tweede, maar anders is het zo zielig voor onze eerste’ 😫

Ik ben bam mama geworden in okt 22 en wil heel graag een 2e nooit verwacht maar ik vind mama zijn geweldig 💗 aangezien mijn leeftijd nu 37 jaar (volgend jaar 38) wil ik het in het nieuwe jaar meteen nog een keer proberen. Gelukkig was ik bij poging 2 al zwanger dus ik hoop dat het volgend jaar weer meteen lukt. 🍀☀️

Topic is waarom 1 kind? Niet waarom 2 of meer...

Sorrie hoor

Het geeft niet, maar voor sommige ligt het moeilijk omdat zij in medische redenen maar 1 kindje hebben terwijl ze er misschien ook meer wilden

Hahaa.. met welk been ben jij uit bed gestapt? 😂👍🏼

Denk zonder de middelste 😂

Dat is niet bewust bij een kind houden. Dat is door omstandigheden geen tweede kunnen krijgen. Het gaat om waarom iemand bewust voor een kind kiest. En dat deze vrouw aan geeft dat ze aan geeft dat ze eerst geen tweede wilde maar nu wel omdat ze mama zijn geweldig vind is niks mis mee. Als je er zelf of andere er moeite mee hebben omdat ze om medische reden geen tweede kunnen krijgen lijkt het me persoonlijk niet heel handig om zn topic te openen.

Ow ik heb er geen moeite mee. Ik heb altijd gezegd dat ik maar 1 kind wilde.

Wie zegt er dat de topic starter er moeite mee heeft vanwege medische redenen? Ik vroeg daarom ook wie er BEWUST voor 1 kind gekozen hebben, ook al zijn de mogelijkheden er wel voor een eventuele 2e. En als sommige vanwege medische redenen het bij 1 kind houden is dat ook enigszins bewust gekozen natuurlijk!