Waarom bewust 1 kind?

De gene op wie ik reageer misschien? en die zegt letterlijk medische reden maar 1 kindje hebben TERWIJL ze er meer wilde dat is geen bewuste keuze hoor dus weet niet wat jij dan verstaat onder bewust

Ik heb PCOS maar ik wil wel graag een 2e♥️ het liefst 4 🥹

He wat een gezelligheid weer hier.. Gemiddelde is 30 reacties voordat er discussie ontstaat tussen mensen die reageren 😂

Zwanger zijn heeft mij niet goed gedaan. Lang herstel en na 1 jaar nog steeds niet fit en mentaal erg aan het strugglen. Gek op mijn kleine meid maar niet meer gek op mezelf. Gelukkig gaat het steeds beter maar om nog een keer door de malle molen te gaan. Ben ik bang dat ik daar geen betere moeder van word. Ja voor mijn kleine meid zou ik graag broertje of zusje willen. Maar ik weet dat ik het mentaal nog zwaarder ga krijgen en dat vind ik niet eerlijk tegenover de kinderen en mijn partner. Nu zijn we gelukkig voelen nog veel vrijheid en hebben een hoop liefde te geven aan onze dochter. Dus wij houden het daarom bij 1.

😂😂😂😂

Wat een felheid 🙈 Is niet nodig lijkt mij. We laten het hier bij! 😊

Zou je kunnen uitleggen wat je mentaal zwaar vind? Ik merk dat de hormonen tijdens de zwangerschap mij geen goed hebben gedaan. Soms voel me ik echt totaal waardeloos. Inmiddels vind ik het wel lang duren tot ik me weer 'normaal' voel. Ik merk dat het voor de relatie ook niet goed is en twijfel om hulp te zoeken maar weet niet goed welke hulp. Ik heb altijd al een laag zelfbeeld gehad

Bij twijfel doen. Je verdiend het om je goed te voelen. Via de huisarts eventueel naar de poz en als dat niet voldoende is een psycholoog.

Ik vond verandering van mijn energie level heel lastig te accepteren ik zat met 20 weken al thuis. Terwijl ik normaal best wel een bezig bijtje was. Ik was zo moe en door hormonen had ik ook 0 zin in sociaal contact. Ik had zelf heel erg door dat ik niet zo leuk meer was. En dat vond ik dan ook weer echt heel erg dat ik zo deed. Continu was ik aan emhet struggelen met mezelf over hoe ik me voelde. Ik baalde zo erg van mijzelf. Na de geboorte heb ik 6 weken in adrenaline geleefd en ondanks alle pijntjes van onder. Was ik zo blij fat ik weer energie had. En toen bam kreeg ik een enorme terugval. En die energie is nog steeds niet hoe het moet zijn. Ik ben heel snel mentaal moe en dat vind ik zwaarder als fysiek moe. Ik ben heel erg zoekende naar hoe ik de energie weer terug in mijn koppie en lijf krijg. Ook ervaar ik nog steeds fysieke ongemakken wat ik heel moeilijk vind. Ik was zo fit zo gezond. En nu voelt elke beweging alsof ik 10 jaar ouder ben geworden na de bevalling. Natuurlijk voel ik me op momenten ook goed en geniet ik enorm van onze kleine kan ik gelukkig heel goed praten met mijn vriend en hebben onwijs veel lol. Maar nee nog een keer zwanger zijn. Lijkt mij voor mij en ons gezin geen goede keuze

https://instagram.com/oneanddoneparenting?igshid=YmMyMTA2M2Y= Interessante Instagram page. Dit is een moeder die enig kind is en die bewust kiest voor maar 1 kind

Onze dochter was een cadeautje (ik was onvruchtbaar 🫣) en ik word dit jaar 43 en mijn partner 54 dus wij houden het echt bij 1 kind. Onze dochter is nu 8 maanden

Ik ben nu nog zwanger van onze eerste, maar had met mijn partner al afgesproken dat we het bij 1 houden voordat ik zwanger werd. A) we hebben beide adhd+hsp en zijn zeer snel overprikkeld B) zowel mijn partner als ik hebben geen hele goede band met onze broers/zussen en vroeger was het 1 en al ruzie in huis bij ons beide C) dit is er nu bijgekomen: ik vind zwanger zijn echt de hel 🤣 ik zit vanaf week 13 al thuis, nu 28 weken en zelfs een blokje om lopen gaat al niet meer. Ik kan niet wachten tot de kleine er is en ik mijn lichaam weer een beetje terug heb 😊

komt vast goed hier ook gelukt met pcos nu zwanger van de 6de waarvan 1 miskraam.

Omdat één kind de schok van mijn leven was. En de zwangerschap een hel, en de geboorte een trauma, en de drie maanden 16 uur per dag huilbaby een trauma, en mijn ex (de verwekker) verliet ons toen ik acht weken zwanger was en heeft en wilt hem nooit zien, en het lood en lood zwaar is. Ik nog altijd worstel met postnatale depressie. En nauwelijks een netwerk heb. En echt elke vorm van plezier en vrijheid in het leven momenteel kwijt ben. Een tweede zou mijn grootste nachtmerrie zijn, die ik ook geregeld heb. Ik heb over twee weken een intake om mij te laten steriliseren. Ondanks dit alles heb ik gevochten als een leeuw voor mijn kindje, en doe ik dat elke dag nog. En heb ik echt een prachtige zoon van bijna negen maanden. Ik houd zielsveel van hem. Maar als ik opnieuw voor de keuze stond, met de kennis van nu, zonder hem te kennen en zonder dat hij bestond, had ik het nooit gedaan. Al is dat een utopie. Want ik heb absoluut geen spijt van hem. Maar moeder zijn van een baby, helemaal alleen en met mijn rugzak, is elke dag bergen verzetten. Dus voor mij absoluut geen tweede. ♡

Herkenbaar, voor mij is de babytijd traumatisch. Zwangerschap en bevalling waren easy, maar daarom durf ik het juist niet nog een keer aan. Ik heb geluk gehad met beide, dus wil geen ruzie zoeken met het universum😅.Dus voor mij ook geen tweede. Hoe oud ben je? Ik zou me ook willen steriliseren

Wat fijn! Ik ben ook op een oudere leeftijd mama geworden. ❤️

Omdat wij ongewenst secundair kinderloos zijn

Heb je trouwens al hulp voor je postnatale depressie?

Wat een geweldig cadeau🥰

De bevalling was drama, daarna 3 maanden huilbaby. (Geen oorzaak gevonden) dus een beetje een trauma aan overgehouden. Verder vind ik ons gezin compleet zo😊