Waarom bewust 1 kind?

Omdat we hier onverwachs een tweeling kregen 😆 maar wel intens blij mee

Omdat wij blij zijn dat we straks een kindje in augustus mogen verwelkomen en altijd hebben gezegd als het komt, komt het en zo niet dan zijn we ook gelukkig samen. Nu is er een kleine meid onderweg en zijn wij heel blij mee maar daar blijft het bij. Ben nu 36 en m’n zwangerschap is pittig. Daarna nog zien hoe het allemaal mag gaan en dan is het gewoon helemaal goed zo! Voor ons compleet en kunnen het kindje en onszelf dan alles bieden wat we belangrijk vinden.

Wij wilden bewust 1 kind…. Makkelijker met alles; mensen passen makkelijker op 1 kind, financieel (opvang, kleding, uitjes, vakanties, uiteten, boodschappen) ook een stuk goedkoper……… Totdat onze dochter ongeveer 1 jaar was en het begon te kriebelen! Ik zag hoe leuk ze met andere kindjes speelde en ook zo goed voor zichzelf op kwam, dat ik dacht “damn.. hoe leuk zou het zijn”… Niet nadenkend over als ze het totaal niet met elkaar konden vinden 😂.. En toen hebben wij besloten om voor een tweede te gaan! Dat bleek nog een hele klus, maar toch nog gezegend met een tweede en had het nooit anders gewild… Maar het is MEGA veel werk nu! Hahahaa… Het is echt andere koel. Chaos, rennen, vliegen, plannen.. etc etc.. Ik moet er echt aan wennen (maar ze is ook pas 12 weken oud)..

Hahaha, ik ben daar zo bang voor dat het gaat kriebelen 😭😂. Heb met mezelf en me verloofde afgesproken dat als ik het voel kriebelen dat ik me neefje en me nichtje laat logeren voor een paar weken 😂😂

Hahahaa.. ook al hangen de wallen op mijn knieën en zit ik iedere avond aan de wijn, ik had dit echt voor geen goud willen missen. Onze oudste dochter is zo lief voor haar zusje, ik smelt iedere dag…. ook nu zit ik weer voor mij uit te staren en te twijfelen om maar bed te gaan, want ik kan niet wachten om die 2 weer bij me te hebben.. 🥰…. Wat voor ons ook een overweging was, was als wij wegvallen. Vond het heel moeilijk dat onze dochter dan niemand had waar ze dit mee kon delen.. uiteraard misschien haar man en vrienden, maar de steun van een broer of zus is altijd fijn…

Hier weten we nog niet of er een tweede komt. Ons zoontje is nu 9 maanden oud en slaapt heel slecht. Wallen tot op onze knieën en ik ben continue ziek door het slaapgebrek. Verder wel het leukste en vrolijkste kindje dat we ons kunnen wensen! 🥰 Ik weet niet of ik dit nog een keer kan hebben haha. Ik wordt volgende maand ook al 36 dus we kunnen ook niet te lang wachten als we een tweede zouden willen.

Hier nog twijfel maar het voelt idd heel compleet. We hebben een meisje, wat ik toch altijd voor mij heb gezien. En ik denk dat het heeel veel makkelijker is. Je kan zo op vakantie, shoppen, whatever 😂. Ook mocht je ooit oppas willen, passen ze toch liever op 1.

Same here! Een paar maanden terug wilde ik graag een tweede maar begin steeds meer te beseffen hoe fijn we het hebben met zijn 3en en hoe makkelijk het is zo. Daarbij is het echt lekker als je straks niet meer aan die slaapjes overdag gebonden bent en veel meer kunt 🤭 moet wel zeggen dat ik heel graag een meisje wilde en die hebben wij ook gekregen, misschien maakt dat het ook ietsje makkelijker. Dus ik neig steeds meer naar 1, maar 100% zeker ben ik nog niet 🤷‍♀️

Het lijkt me erg leuk om in contact te komen met moeders die ook bewust voor 1 kind hebben gekozen. Mocht je ook behoefte aan contact hebben dan mag je wel een vriendschapsverzoek sturen 😊

Wij voelen ons met ons 3tjes compleet, maar dat wisten we al voor dat ze geboren was. Altijd hebben we tegen elkaar gezegd we hopen dat het ooit mag lukken maar 1 is genoeg. Gelukkig allebei die mening en voelen ons daar heel happy bij. En serieus na de bevalling die ik heb gehad, denk ik alleen maar - hoe kan het wezen dat mensen die voor meerdere kinderen gaan. Ooh ja maar dat vergeet je - ha nooit niet. Maar dat was dus achteraf nog een extra extra waarom maar 1 kind.

Ik heb bewust dit topic opgezocht. Wij hebben een zoontje van 13 maanden. Ik heb altijd gedacht dat ik 2 kinderen wilde maar, jeetje wat vind ik die baby fase zwaar! Ik ben blij dat het nu steeds makkelijker gaat (hoewel hij al volop de beginnende peuterpubertijd laat zien 😅) De gedachte dat we de babyfase niet nog een keer hoeven doormaken geeft me ontzettend veel rust. En zoals al aangegeven heb je met 1 kind meer vrijheid en financieel is het makkelijker. Ik zit nu in de fase dat ik voor mezelf moet bedenken of IK graag een tweede kind wil of dat ik dat wil omdat de omgeving dat verwacht.... Fijn om deze reacties te lezen!

Wat goed dat je er bewust over nadenkt, wat de keuze ook wordt. Bij ons in de familie heeft niemand 1 kindje maar iedereen 2 of 3. Dus dat was voor mij ook 'de standaard'. Maar is onze gezamelijke keuze en bij ons blijkt ons gezin met 1 kindje compleet te zijn. Heb dit ook laten weten aan direct omgeving want heb geen zin in flauwe grappen/opmerkingen 'wanmeer komt de volgende'. Die komt er niet, en als we ons bedenken dan horen ze het wel alsnog zwanger ben (maar zie dat nog niet gebeuren).

Wij hebben altijd gezegd 1 is maar alleen, dus we gaan voor 2. Maar ik vond zwanger zijn zo niet leuk, plus dat ik nierbekkenontsteking & corona heb gehad in mijn zwangerschap. & begon ik pas na 3 maanden heel veel over te geven wat uiteindelijk van mijn maag kwam. De bevalling was heel pittige, spoed keizersnede na geen leven meer voelen bij 37+0. Onze zoon is nu 5 maanden en lopen al vanaf het begin te tobben met het drinken van zijn fles. Nu heeft hij een neug-maagsonde en hebben we nog een reeks aan ziekenhuisafspraken staan met onderzoeken omdat er verdenking is dat hij hersenschade heeft opgelopen tijdens de bevalling. We zijn met onze zoon meer dan compleet en zouden er met een kindje bij, niet de aandacht kunnen geven die dat kindje verdient.

Wij hebben inmiddels de knoop doorgehakt, ons gezin is compleet zo! ❤️

Mooi om de gedachtes in dit topic te lezen. Ik heb 1 dochtertje van 14 maanden. Na een lang fertiliteitstraject is ze er met ICSI gekomen. Tijdens het traject dacht ik steeds: als ik ooit zwanger mag worden, en 1 kindje mag krijgen, ben ik al dolgelukkig. Een leven met z'n drieën wordt heel knus en fijn. En inmiddels heb ik me neergelegd bij het idee dat we maar 1 kindje hebben. Ik zie alle voordelen, en hoe relaxt wij als ouders zijn. Met 2 kinderen is het toch meer rennen en vliegen. Als we voor een tweede zouden gaan, moet ik weer een fertiliteitstraject in. En ik word doodongelukkig bij dat idee. Maar heel eerlijk... soms heb ik een stemmetje dat zegt: 'wat egoïstisch... Kom op, je hebt nog 2 embryos in de vriezer. Nu even doorbijten, dan heb je later een broertje of zusje voor je dochtertje! Het wordt nu even zwaar, 2 kleintjes, maar later hebben jullie er profijt van...' Toch weet ik dat we met z'n 3en gelukkig gaan zijn en het heel relaxt en fijn gaan hebben.

Ik moet er niet aan denken en ik kan het me ook gewoon niet voorstellen. De 1 na de ander om mij heen gaat voor een tweede en ik denk alleen maar: huh hoezo? Heel gek maar ik denk dat het bij mij gewoon überhaupt geen optie is ofzo. Terwijl ik uit een gezin kom met 2 zussen en een broer.

En ik vind het ook gewoon verschrikkelijk zwaar eigenlijk

Ik heb weinig keus. Het duurde heel lang voordat we een goede zwangerschap hadden en gezien mijn leeftijd lijkt het mij niet wenselijk om hierna nog een kindje te krijgen. Ik heb de deur nog niet helemaal dicht gedaan, maar de kans is sowieso klein dat het gaat lukken zelfs als we het nog zouden proberen. Dus niet zozeer bewuste keuze om het bij 1 te houden, maar vooral wel de bewuste keuze dat we er in ieder geval voor gingen om er 1 te krijgen.

Ik vond de new born fase niet zo leuk omdat ik 12 weken in het ziekenhuis lag, gevolgd door eeuwige slaapregressies, sprongen, tandjes, en vele uren wakker zijn in de nacht. Ons kindje is een echte nachtbraker en is inmiddels 18 maanden oud. Ik heb geen zin in nog zo'n periode. Gelukkig is ons kindje lief en fijn, heeft het neefjes en nichtjes. Mijn man en ik willen geen tweede kind; we vinden het goed zo. We genieten van onze kleine man. Soms voel ik me schuldig dat ons kindje geen broertje of zusje zal krijgen, maar aan de andere kant ervaren we dat hij ruimschoots aandacht van ons ontvangt. We voelen ons compleet. We willen beiden betrokken zijn bij welke sport of creatieve activiteit ons kindje ook kiest in de toekomst. We willen onze weekenden niet vullen met enkel en alleen sport/spel/zwemles activiteiten van de kinderen. We willen het simpel en fijn houden. Voor ons kindje, dat er al is, en ook onszelf. Compleet, fijn voldaan ☺️

Ik zie mezelf gewoon niet met 2 kleine kinderen.. ben snel overprikkeld en ik vind het lastig om aandacht te verdelen. Ook lijkt veel jaren ertussen laten me lastig. Dan heb je eindelijk weer je slaap terug en je vrijheid, om vervolgens weer opnieuw te beginnen. Vandaar dat ik ook denk het bij 1 kindje te laten