Waarom bewust 1 kind?

Wat mooi gezegd!

Omdat manlief chronisch ziek is en 2 echt te veel wordt voor ons. Ook financieel kunnen we ons meisje nu gewoon goed opvoeden en net 2 zij het echt zwaar zijn. Nu valt her mee hoor maar later, school. Zwemles, uitjes, studie , rijbewijs enzovoort

Aso hè… Wanneer komt de tweede?? Wacht maar tot je 2e kindje geboren wordt … Kind net een week oud, hoeveel tijd ga je er tussen laten?? Enzovooort…. Aso vragen….

Hier team ‘one and done’. Ik vond zwanger zijn heerlijk, was echt fantastisch. Moeder zijn vind ik zwaar. Die hormonen, de constante veranderingen, de onzekerheid en frustratie of ik het wel goed doe. Ik doe alles voor m’n dochter, maar dan wil ik het ook wel goed (blijven) doen. Ik kan haar nu alles geven wat ze nodig heeft en ik ben kapot. Ik zou het egoïstisch en niet eerlijk tegenover mezelf of mijn dochter vinden om nog een kindje op de wereld te zetten alleen maar ‘omdat het zo hoort’ of ‘omdat het anders zielig en alleen is’ voor m’n dochter. Ik word er sowieso geen leuker mens door haha!

Dit herken ik! En kom zelf uit een gezin van 8 kinderen😅 Nu hadden wij ook hele zware start en eigenlijk gewoon een zwaar 1e jaar, 2e jaar ging al iets beter maar nu met ruim 2 jaar kunnen we pas echt genieten ondanks flinke peuterpuberteit🤪. Zie het mijzelf niet nog een keer doen, maar ik ben nu 25 dus zeg nooit nooit. Al moet ik er absoluut niet aan denken...

Hier houden wij het ook bij 1. Omdat dat is wat ik net aan aankan en omdat ik gewoon echt geen kinderwens meer heb. Waarom zou ik het mezelf nog moeilijker maken dan ik het al vind? Tuurlijk blijft het altijd in je achterhoofd, omdat het zo niet 'hoort'. Maar ik denk dat 2 overspannen ouders met 2 jonge kinderen ook niet 'hoort'.

En ik wil ook nog graag mijn eigen leven leiden :)

Ja echt hè... En een collega zei laatst: 'wacht maar tot je dochter straks vraagt om een broertje of zusje, dan spreek ik je wel weer.' Nou... Ik wist gewoon niet hoe ik daar op moest reageren...

Dan zit ik zeggen: dan vertel ik je precies hetzelfde als wat ik je net heb verteld.

Wij voelden ons ook compleet met zijn drieën. Toch was het ons gegund om een 2e kindje te krijgen en wat heb ik onze dochter zien groeien in de afgelopen tijd. De rol van grote zus valt haar als een warme jas. De interactie tussen de 2 is nu al fascinerend. Was het bij 1 gebleven, dan waren we gelukkig en nu zijn we dat ook. Uiteraard kloppen de beelden, dat je minder tijd hebt voor jezelf. Maar ook de tropenjaren gaan vast weer snel voorbij.

Oprechte vraag: hoe voelt een "compleet gezin" aan? Ik vond zwanger zijn pittig, de bevalling heb ik als traumatisch ervaren, de newborn fase verschrikkelijk. Ben elke dag nog steeds doodop en doe nog niks voor mezelf. En toch denk ik soms; zou het leuk zijn, een tweede kindje? Whyyyy

Precies dit. De zwangerschap was pittig, de bevalling oké (maar toch angst voor een tweede bevalling) en de newbornfase was idd verschrikkelijk eenzaam door een huilbaby. Nu 1,5 jaar verder nog geen nacht goed geslapen waardoor ik gesloopt ben, want ook nog fulltime baan. En toch is de wens voor een tweede er.

Wij willen er waarschijnlijk ook maar een en dat is financieel en gewoon omdat we hem/haar alles willen geven en leuke dingen kunnen doen En niet perse een wens voor 2 kinderen

Mag ik vragen wat er bij je kraamzorg is gebeurd? En kun je niet een ander bureau of persoon kiezen?

https://open.spotify.com/show/0WeN77RDLd1AlBaCQ4c1X3?si=TOgCMXSDSCyhYIS9SyLupw Was deze al getipt hier?

Babyfever is a real thing😭. Daarom is het belangrijk om je redenen op te schrijven en in checken of het "oppervlakkige" babyfever is of een oprecht verlangen. Wanneer ik goeie dagen heb kan ik soms babyfever hebben of wanneer ik foto's zie van me dochter. Maar dit duurt 5 seconden en dan kom ik terug bij mijn antwoord dat één genoeg is. Het helpt bij mij ook om me te omringen met kinderen wanneer ik "babyfever" heb, een ballorig ofzo. Het is meteen weg 🤣

Interessant😁

Ik zag het echt niet zitten met 2 kleine kids. Toen onze dochter ruim 2 was begon het weer te kriebelen. Helaas duurde het ruim 2,5 jaar voor we weer zwanger raakten. Als onze 2e geboren zal worden, zit er bijna 5 jaar verschil tussen de kids en dat vind ik heel fijn! Dochter lekker naar school, maar ook grote zus mogen zijn (zorgzaam type), ze is al een stuk zelfstandiger. De 2e lekker veel alleen tijd met ons, want oudste naar school. Gevoelsmatig beginnen we weer helemaal opnieuw, maar dat vind ik ook een geruststellende gedachte. Zeker prima om het er bij 1 te houden, al vind ik dat het leeftijdsverschil ook een grote rol kan spelen om toch voor een tweede te gaan

Het lijkt me wel leuk nog een x zwanger te zijn, maar deze neverendingnewbornfase nog een keer? Kan het me niet voorstellen, gewoon niet. En iedereen die roept: de tijd gaat zo snel, komt echt van een andere planeet 🤯. Ik weet ook nooit zo goed wat ik daarop moet zeggen (en krijg die quote toch wel gemiddeld 1 x per week van iemand te horen…).

Dit had ik zelf kunnen schrijven. Soms twijfel ik, maar meer omdat ik onze dochter een broertje of zusje gun. Mijn zus heeft een dochter die even oud is. We doen bewust veel samen om de meiden.