Welk taboe zou jij willen doorbreken?

Ik herken me daar ook in, alleen voor mij voelde het ook echt niet als een bevalling (geen weeën, ontsluiting of iets dergelijks). Een half uur voor de keizersnede wist ik nog niet dat ze mijn zoon gingen halen. Ik zeg daarom ook altijd: geboorte van mijn zoon, ipv de bevalling.

Super knap dat je het al 4 maanden doet! Eerlijk is eerlijk het is ook niet makkelijk. Mijn kraamzorg die echt verder een super schat was, gaf ook aan dat het mega zwaar zou zijn. En dat het moeilijk vol te houden is en dat maar weinig moeders het doen. Dus dat ik beter dan gewoon kunstvoeding kon doen als BV niet lukte. Maar ik doe het nu ook al bijna 2 maanden en ben voorlopig niet van plan te stoppen.

Er zou eigenlijk helemaal geen taboe moeten zijn. Iedereen mag toch zonder een verantwoording erbij zeggen hoe diegene iets ervaart. 🤷‍♀️ Ik merk vooral als ik zeg van ik ben bezig met afvallen... ja waarom je hebt 2 kindjes gekregen. JA EN? Ik wil graag weer een strak en dun lichaam. 🤦‍♀️

Zag hem al een paar keer voorbij komen: dat de eerste weken met een baby mega pittig zijn. Ons zoontje is 5 weken oud en iedereen zegt dingen als “geniet lekker van elkaar!” En “heerlijk he die baby bubbel!” Mijn vriend en ik zijn het erover eens dat we ons hier totaal niet in herkennen op het moment 😅 We houden ontzettend veel van ons kleintje en zijn mega trots, maar jezus wat is het aanpoten. Voor ons is genieten er (nu nog) nauwelijks bij eerlijk gezegd.

https://www.google.com/amp/s/amp.nos.nl/artikel/2311435-gynaecologen-willen-zwangeren-sneller-inleiden-na-drama-zweedse-studie.html Dat zwanger doorlopen na de 41 weken écht gevaarlijk is. 55 overleden baby's. Dat is ongeveer gelijk aan het aantal overleden baby's door roken 😶

Amen! Ik kan ook niet wachten om na de bevalling weer een gezond lichaam terug te hebben dat weer voor mij werkt, in plaats van voor en baby. En ja, dat is wel weer ongeveer op het gewicht van voor mijn zwangerschap. Het moet oké zijn om een veranderd lichaam te accepteren, maar ook prima zijn als je dit niet doet. Jouw lichaam, jouw keuze.

Ooh zo mee eens! Sinds ik 2 jaar geleden moeder ben geworden zeg ik dit ook nooit meer tegen nieuwe ouders haha. Het is gewoon ontzettend zwaar, een pasgeboren baby. Dat genieten van je kinderen komt echt wel maar wel pas nadat je baby wat ouder is hihi

Dát ja. En dan met 20 WK een romper krijgen: ja want nu gaat het vast niet meer mis, dus nu krijg je het cadeautje 😅

Er is behoorlijk veel kritiek op de kwaliteit van die studie hoor, terwijl deze studie mega veel invloed heeft gekregen op het beleid in NL. Interessant dat je dit als een taboe ervaart, want ik hoor het vaak precies andersom: dat je 'gedwarsboomt' wordt als je voorbij de 42w gaat.

Nou, precies hierom ervaar ik het als taboe.

Dat zwanger zijn ook helemaal niet leuk kan zijn. Dat je te maken kan krijgen met depressies tijdens je zwangerschap, dat je vreselijke gedachtes krijgt en dat je niet meer weet welke gedachte van jou is. Dat je niet heel de tijd de blijde zwangere vrouw hoeft te zijn. En dat je je niet hoeft te verdedigen tegen andere waarom je je niet blij of niet goed voelt. Dat je heel de zwangerschap misselijk kan zijn en wat voor een effect dat heeft op je hele lichamelijke en mentale toestand. (Ik ben blij dat ik ervan af ben)

Dat als je iemand wijst op een gevaarlijke situatie je niet gelijk aan het mom-shamen bent. Soms zijn mensen zich gewoon niet bewust van het gevaar, kijk maar eens in het hydrofiel-over-de-wagen topic.

Hier ben ik het zó mee eens. Je kan niet eens meer een andere moeder ergens op wijzen/helpen of er wordt geroepen 'bemoei je er niet mee' of nog erger, dat je wordt uitgescholden.

Dat striae niet iets is om je voor te schamen.

Met alle respect, maar ook dat vind ik een gevaarlijke uitspraak.. 'het herstel is veel intensiever'. Dat hoeft namelijk niet. Als jij van een totaal rupture hebt, is je herstel ook enorm zwaar bijvoorbeeld. Sommige vrouwen lopen 2 dagen na hun kz weer vrolijk rond. Ik zeg niet dat jij dit doet, maar sommige vrouwen leggen het zo op een weegschaal. Alsof het bijna een wedstrijd is, wie de zwaarste bevalling of herstel heeft. Bevallen en herstellen is gewoon zwaar, maakt niet uit hoe je kindje ter wereld gekomen is.

Het is helemaal geen wedstrijdje? Was in ieder geval niet mijn intentie om iemand dat gevoel te geven.

Oh ik las het meer in de zin van 'intensiever dan mensen verwachten'. Want ik heb wel eens mensen gesproken die een keizersnede zouden willen kiezen omdat ze bang zijn voor de bevalling, dan valt die route echt tegen. Denk dat de enige die kan oordelen of een bevalling zwaar was en het herstel de moeder is. Ik hoor ook echt klachten van mensen die heel snel bevallen ookal is er lichamelijk niks. Ik vind alle versies bewonderenswaardig, er is toch maar weer een kind gemaakt en uitgekomen :)

Dat je prima fulltime kan werken én een goede moeder kan zijn! Dat vaders net zulke zorgzame ouders (kunnen) zijn als moeders en dat vaders ook prima een dagje minder kunnen werken zonder dat het meteen ‘papadag’ is. Dat geslacht niet bepalend is voor wie de meeste zorgtaken heeft en wie de kostwinnaar is, dat moet je (naar mijn idee) met elkaar bespreken, zonder in vaste (ouderwetse) patronen te denken. Het feit dat ik een kind heb gebaard maakt me niet (deels) arbeidsongeschikt. Zo. Die is weer even uit m’n systeem. 💁🏼‍♀️

Dat bedoelde ik idd! Het klinkt makkelijk, je ligt er en ze halen ff je baby eruit. Zo is dat natuurlijk niet.

Ik werd van harte gefeliciteerd, toen ik een miskraam kreeg. Ik vroeg door waarom in hemelsnaam en toen zei ze dat ik in ieder geval wel zwanger kon worden. Misschien was dit meer iets geweest om iets later te zeggen ipv meteen de eerste reactie..