Wie is zelf enig kind?

Enig kind hier en zonder andere kinderen in de familie van mijn leeftijd. Die waren al tieners toen ik geboren werd. Ik heb nooit een broer/zus gemist, wel toen mijn ouders ziek werden en overleden. Maar dat is voor ons geen reden om voor meerdere kinderen te “kiezen”. Wij houden het ook bij 1, ik heb heerlijke warme herinneringen aan mijn jeugd. Was overal bij, werd overal bij betrokken. Ik vond het echt helemaal prima!

Ik heb een zus die 4 jaar ouder is maar heb daar nooit iets aan gehad. Áltijd ruzie sinds kinds af aan al. Nu nogsteeds geen goeie band mee. Ik ben opgegroeid met mijn nichtjes van mijn leeftijd waar ik veel meer mee had als met mijn zus. Op vakantie nam ik altijd een vriendinnetje mee (mijn zus ook, ze vond mij nooit leuk ofzo🤣) want we hadden écht niks aan elkaar. Dus zo kan het ook gaan!! Ik weet zeker wanneer er iets met mijn moeder/vader gebeurd ik meer steun aan mijn vriend ofzo zal hebben als aan mijn zus..

Mijn vader is enigkind en zelf ben ik bijna 7 jaar ouder dan mijn zusje. Mijn vader heeft het nooit vervelend gevonden en heeft nooit het gevoel gehad iets te missen. Nu mijn oma/zijn moeder steeds verder achteruit gaat (cognitief) en meer zorg nodig heeft, zegt hij dat het dan wel eens fijn zou zijn als hij die zorg had kunnen delen met een broer of zus. Nu komt alles op zijn schouders. Maar dat vind ik persoonlijk, voor mezelf, geen reden om een tweede kindje te willen. Zelf ben ik dus bijna 7 jaar “alleen” geweest en ik vond het heerijk eerlijk gezegd. Ik maakte snel en veel vriendjes/vriendinnetjes op vakantie bijv. en had op school genoeg vriendjes/vriendinnetjes. En thuis was er rust en kon ik lekker m’n eigen ding doen. Omdat mijn zusje en ik dus redelijk wat schelen in leeftijd, hebben wij ook niet mega veel samen gespeeld of gedaan en bleef ik alsnog altijd mijn eigen ding doen eigenlijk. Bovendien zijn wij in karakter bijna elkaars tegenpolen, waardoor de band ook nu niet echt hecht is nu we beiden volwassen zijn. Zelf hebben mijn man en ik nu 1 kindje. En dat voelt goed en compleet. Er komt voor 95% zeker geen kindje meer bij, als dat überhaupt al zou lukken.

Hebben jullie een wens voor bewust 1 kind of hierdoor juist 2 of meer?

Ik bedenk me door je een na laatste zin dat 1 kind ook wel makkelijk is praktisch gezien. En we hebben ook echt een makkelijk meisje, geen kind aan 🙏🏻

Je bent nu zwanger van je 2e kindje? Was die wens er altijd al?

Klopt! Ja ik wil er wel 3 of 4, puur voor 'mezelf'. (Al hoop ik natuurlijk wel dat mijn jongens het goed met elkaar kunnen gaan vinden nu ze 13 mnd schelen. Ook voor hunzelf) Ik had er het liefst een jaar of 2,5 tussen gelaten, in ieder geval niet meer als 3, puur door mijn eigen ervaring met mijn zus! We hadden ook nooit dezelfde interesses omdat ze altijd een stukje ouder was. Vooral in de kindertijd vind ik 4 jaar een behoorlijk verschil

Hoi! Ik deel ook graag mijn ervaring. Ik ben enigskind, mede omdat mijn ouders toen ik jong was uit elkaar gingen en mijn moeder geen nieuwe partner heeft gevonden waar ze een kind mee wilde. Ik heb er als kind ontzettend van genoten dat ik de ‘enige’ was. Ik mocht er vaak bijzitten als er bijvoorbeeld een vriendin van mijn moeder op bezoek was. Heerlijk op schoot zitten en luisteren naar het geklets. Er ontstaat een hele andere dynamiek dan wanneer er “de ouders en de kinderen” zijn. Ik hoorde er gewoon bij. Niets verwend, alleen merk ik nu soms als ik met een grote groep ben dat ik het lastig vindt om iets in te brengen (niet zo gewend aan concurrentie aan tafel). Ik vond het vroeger bij anderen juist vaak niet zo leuk om te zien dat mijn vriendinnetjes altijd ruzie hadden met hun broertjes. Ik heb twee vriendinnen gevonden door de jaren heen waar ik me een beetje als een zus mee verbonden voel, ook nu er kinderen zijn, dat is erg fijn. En eerlijk is eerlijk, ik kijk niet uit naar het moment dat mijn ouders ziek worden. Maar inmiddels ben ik mijn eigen gezin aan het stichten en heb ik een hele lieve man die me dan zal steunen ❤️. Ik zou zeker dat doen wat bij jullie past. Ik had het niet anders gewild!

Ik scheel 10 jaar met mijn zus, vroeger was ze echt de zus waar ik tegenop keek ze verwende me ook met leuke kleertjes en deed m'n haar enzo. Nu dat we volwassen zijn is de band mwah we zijn zó verschillend. M'n broer is 8 jr ouder. De band is hetzelfde van toen en nu alleen spreek ik hem heel weinig helaas. Maar als we contact hebben is het heel fijn. We zitten meer op 1 lijn dan m'n zus en ik. Ik weet niet of een groot leeftijdsverschil wat zou uitmaken maar mochten we voor een 2e willen gaan proberen zullen we komend jaar beginnen maar das vooral door m'n eigen leeftijd (+risico's+lichamelijk aankunnen etc).

Interessant dat je over de 'dynamiek' begint. Iets om over na te denken. Als enig kind hoef je je ouders ook niet de delen he 😉Ik vraag mij bijvoorbeeld af of ons dochtertje niet een heel persoon wordt met een broertje of zusje? Krijgt ze er niet die 'verantwoordelijkheidsgevoel' bij zonder dat ze dat hoeft te hebben? En vraag aan jou; je bent zwanger van je 1e? Is er een wens voor een 2e?

Wauw wat een nare uitspraak

Mijn man komt uit een gezin van 4 (waarvan de laatste een tweeling is en dit was ongepland). Hij vond dit vreselijk druk en heeft nooit rust thuis ervaren. Hij wilt absoluut maar 1 kindje. Zelf heb ik een oudere broer, toen we nog thuis woonde hadden we 24/7 ruzie. Ik vond het een verademing toen hij bij mijn vader ging wonen en ik met mijn moeder bleef. Wij kiezen ook bewust voor 1 kindje, dit ook door medische complicaties bij mij, maar ook omdat het voor ons goed is. Daarbij is een standaarbeeld van de maatschappij 2 kinderen, maar je neemt een kind voor jezelf, niet voor een ander! Je bent je hele leven in grote lijnen verantwoordelijk voor je kind(eren). Als je twijfelt zou ik het niet doen.

Ik ben ook enig kind, en heb altijd aan mijn ouders laten weten dat ik graag nog een broertje of zusje wou. Ook nu vind ik het wel spijtig dat ik niemand heb om dingen mee te delen en later hebben mijn kinderen ook geen tante of nonkel ( aan mijn kant). Hierom wil ik zelf zeker 2 kinderen, omdat ik het enig kind zijn echt niet leuk vond. Vaak alleen bij vrienden van mijn ouders, niemand om gezelschapsspellen mee te spelen.

Ik moet eerlijk zeggen; bij ons thuis was het vroeger ook aaaaltijd druk.. Ook een beetje cultuur dingetje hoor. Iedereen heeft temperament..Maar het was ook heel gezellig 🤭 En op momenten dat ik het niet trok (was toen al hoogsensitief) kon ik mij gelukkig terugtrekken op mijn eigen kamer 🙏🏻🙏🏻en daar kon ik mij ook heel goed vermaken, tekenen, schrijven etc.

Hoe oud was je dat je het je ouders liet weten? Hoe reageerden zij?

Wat een zeer uitgesproken mening! Ik vind je argument mooi en krachtig. Je heb idd altijd speelmaatjes om je heen. MAAR dat is niet altijd het geval hoor. Mijn broer en ik konden elkaar schieten toen we klein waren en nu nog steeds....dus.. Daarnaast als je je altijd een eigen kliekje heb sta je veel minder open voor andere mensen. Wij hebben een 1 kindje en daar blijft het bij. Gewoon omdat de wereld al zoveel kinderen heeft, omdat we optimaal van hem willen genieten en omdat wij dan nog een beetje een eigen leven kunnen hebben.

Dat was zeker al in de lagere school. Ze hebben mij ook altijd eerlijk verteld dat er geen ander kind zou komen, maar heb ze altijd laten weten dat het voor mij nooit te laat was :p Ook nu vind ik het nog altijd spijtig & ze weten dat ook. M'n mama zegt dat ze voor mij spijt heeft dat ik alleen ben, maar dat ze er zelf wel geen spijt van heeft dat ze 'maar' 1 kind had. Heb er zeker ook geen trauma's van ofzo, maar als ik als kind zelf had kunnen kiezen, had ik zeker voor een broer of zus gekozen. Helaas weet je dan nog altijd niet of je een goede band hebt met die broer of zus, dus ook met broer of zus kan je je wel 'alleen' voelen denk ik. Mijn vriend is met 5 thuis, en die zou het wel willen houden bij 1 kind. Voor hem was het dat net altijd te druk thuis 😊

Enige wat ik weet (ook door de ervaringen van mijn vriend die minder sociaal is dan ikzelf ben) is dat het voor een sociaal kindje makkelijker is om enigs kind te zijn dan. Mijn vriend had bijvoorbeeld erg veel moeite met nieuwe contacten maken en het aanhaken bij anderen was vroeger echt een dingetje. Nu is het heel anders hoor. Maar de dingen die hij benoemd herken ik totaal niet (en andere enigskinderen hier zo te lezen ook niet). Even vooropgesteld gezien een van de reacties hier: welke keuze jullie ook maken, weet dat jullie niet egoïstisch zijn. Meningen van mensen (dus uiteraard ook die van mezelf) zijn gebaseerd op ervaringen. Zolang jullie voor het gezin kiezen, in welke hoedanigheid dan ook, dan is dat de beste keuze. Ikzelf wil trouwens ook maar 1 kindje, nu zwanger van de 1e. Wij zullen nooit oom of tante worden want zijn beiden enigs kind. Een extra reden om de Kids van onze vrienden vaak over de vloer te halen en ze te vertroetelen. En natuurlijk straks die van ons alle vrijheid te geven om vriendjes en vriendinnetjes overal waar mogelijk mee te nemen. Ben heel benieuwd wat uiteindelijk jullie keuze wordt ❤

Ja hier ook een kennis heeft een 2-jarige en een 12 jarige & 20 jarige. De 20 jarige kijkt er niet naar om, 12 jarige denkt af en toe net of ze d'r moeder is.. Vraag me wel af hoe dat later gaat.. Ik zit ineens te denken, ik lees dat mensen zonder broers/zussen het jammer vinden dat ze geen tante/oom worden.. Mijn zus wilt zelf ook helemaal geen kinderen en kijkt ook niet echt naar de mijne om.. Ook dat geeft geen garanties🙈 (vind het ook wel jammer dat ik geen "echte" tante zal worden hoor)

Je klinkt als een heel gezellig en warm mens. ‘Wij hebben geen behoefte aan anderen’. En als we toch met meningen strooien; ik vind de wens voor nog 10 broers en zussen erbij pas egoïstisch. Totaal niet ecologisch verantwoord, zulke grote gezinnen. De mens is de grootste vervuiler op aarde, dus hoe meer; hoe minder goed voor moeder natuur. Talking about egoïstisch. Groetjes, een enig kind dat zielsgelukkig is dat ze enig kind is, nooit een broer/zus gemist en dolblij dat ik alle aandacht kreeg en super sociaal was omdat ik zelf vriendjes en vriendinnetjes kon kiezen. Ben mijn egoïstische ouders verschrikkelijk dankbaar 🤗